นางบำเรอเติมใจ 50

“ดูสิ ยัยนิรินเอานมไปถูแขนท่านประธานกล้ามาก” มุตาพูดอย่างหมั่นไส้ ทำให้ทุกคนมองตาม

“รายนั้นเขาสายอ่อยอยู่แล้ว” ต้นหลิวพอรู้ประวัติอยู่บ้าง

“ผู้ชายก็ชอบของสวยๆ งามๆ ทั้งนั้นแหละครับ” มาร์คพูด

พิรุณรักกำมือแน่นหยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วกดส่งไลน์ไปหาคนที่ทำให้เธอแทบใจร้อนเป็นไฟอยู่ตอนนี้ เขาจะทำอย่างนี้กับเธอใช่ไหม

“ขยับออกมาจากยัยนั้นเดียวนี้นะคะ ไม่งั้นคืนนี้นอนนอกห้อง” เธอกดส่งไปด้วยความโกรธมองว่าเขาจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาตอนไหน

แกริคอ่านข้อความในโทรศัพท์ ถึงกับสะดุ้ง ลุกขึ้นยืนโดยอัตโนมัติจนคนที่อยู่ใกล้ๆ ตกใจ

“เป็นอะไรครับ” แซคเอ่ยถามผู้เป็นนาย

ถึงแม้ร่างกายจะตื่นตัวแต่สีหน้ายังคงเรียบเฉย มองไปทางหญิงสาวที่ทำให้เขาต้องทำอะไรแปลกๆ แล้วกระแอมเบาๆ แซคมองตามเจ้านายก็พอรู้คำตอบ

นี่เจ้านายเขากลัวเมียขนาดนี้เลยเหรอ หมดกัน

“ฉันจะไปเข้าห้องน้ำ” พูดจบท่านประธานใหญ่ก็เดินออกไปทันที

นิรินเห็นแบบนั้นก็คิดว่านี่เป็นโอกาสของเธอ จึงขอตัวออกไปเข้าห้องน้ำ

พิรุณรักเห็นเหตุการณ์นั้นก็ทำให้เธอแทบนั่งไม่ติด แต่เธอก็ไม่ได้ลุกตามสองคนนั้นออกไป เธอพยายามบอกตัวเองว่าให้เชื่อใจแกริค แต่ความคิดมันห้ามกันได้ที่ไหน

“ขอเหล้าหน่อยค่ะพี่”

“จัดไปน้องสาว” ต้นหลิวจัดให้ตามคำขอ รินเหล้าให้น้องน้อยของแผนก พิรุณรักยกเหล้าขึ้นดื่มหมดแล้วตาก็จ้องอยู่ที่ทางเดินไปห้องน้ำ

ตอนนี้เธอกำลังกระวนกระวาย อยากจะลุกขึ้นแล้วตามเขาไปแต่เธอกลัว กลัวว่าจะเห็นอะไรที่ทำให้ตัวเองเจ็บ

ทางด้านของแกริคที่หนีมาเข้าห้องน้ำ และไม่คิดว่าผู้หญิงคนที่นั่งยั่วเขาจะตามมาดักรออยู่หน้าห้องน้ำแบบนี้

“มาทำไม” เขาพูดเสียงเรียบ ผู้หญิงคนนี้ไม่กลัวเขาเลยรึไง ไม่คิดบ้างเหรอว่าเธอทำแบบนี้แล้วจะโดนไล่ออก

“รินเห็นว่าคุณมาเข้าห้องน้ำนานเลยมาตามค่ะ” นิรินยิ้มกว้าง สายตาที่มองชายหนุ่มตรงหน้ามีแต่ความลุ่มหลง ครั้งแรกที่เธอเห็นเขาเธอก็หลงเสน่ห์เขาอย่างจัง เธอเองก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ติดตามเขาตามหน้าหนังสือต่างๆ และไม่คิดว่าจะมีโอกาสได้เจอเขาตัวเป็นๆ ในวันที่รู้ว่าเขาเป็นเจ้าของบริษัทที่เธอทำงานอยู่ เธอก็คิดว่าเธอต้องหาโอกาสใกล้ชิดเขาให้ได้ และวันนี้ก็มาถึง เธอจะไม่ปล่อยให้โอกาสหลุดมือไปอย่างเด็ดขาด

แกริคมองผู้หญิงตรงหน้าอย่างทะลุปรุโปร่งถ้าเป็นเมื่อก่อนเขาคงจะเล่นด้วย แต่ตอนนี้มันไม่ใช่ อย่างที่บอกตลอดสองปีที่ผ่านมาเขาไม่มีความรู้สึกต่อผู้หญิงคนอื่นนอกจากพิรุณรัก

ดังนั้นผู้หญิงคนนี้จึงไม่มีผลอะไรกับเขาทั้งสิ้น ถึงเธอจะแก้ผ้าต่อหน้าเขา เขาก็ไม่สน

“ไปเถอะ” แกริคตั้งท่าจะเดินผ่านเธอไป แต่โดนมือเล็กดึงรั้งไว้ซะก่อน

“อย่าพึ่งไปสิคะ คุณริคอยู่เป็นเพื่อนรินก่อน” นิรินส่งสายตาออดอ้อนให้เขา ถือโอกาสแสดงความสนิทสนมโดยที่เจ้าของชื่อยังไม่ได้อนุญาต

“อย่าเรียกชื่อเล่นผม” แกริคพูดเสียงเรียบสีหน้าเคร่งขรึมขึ้นกว่าเดิม ชื่อเล่นเขามีไว้แค่คนสนิทเท่านั้นที่เรียก แม้แต่คนที่เขาอนุญาตให้เรียกอย่างพิรุณรักนานๆ ทีเธอถึงจะเรียกชื่อเล่นเขา

“เอ่อ รินขอโทษค่ะ” นิรินรู้สึกเสียหน้าที่เขาไม่เล่นด้วย เธอได้ยินว่าเขาเจ้าชู้เปลี่ยนผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าไม่ใช่เหรอ ก่อนหน้านั้นเธอยังบริการรินเหล้าให้เขาอยู่เลย เขาเองก็ไม่ได้ว่าอะไร

“และถ้าคุณรู้จักผมดีพอ คุณจะไม่มีทางเดินตามผมมาแบบนี้” แกริคพูดแค่นั้นก็เดินกลับไปที่โต๊ะ ทำให้หญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างหลังได้แต่กระทืบเท้าอย่างขัดใจ

“ฉันจะไม่ยอมแพ้เด็ดขาด”

แกริคกวาดสายตามองไปทั่วเพื่อหาพิรุณรัก ตอนนี้เขาอยากกลับห้องจะแย่

ก็เจอเข้ากับหญิงสาวที่เมาคอพับอยู่กับเพื่อนร่วมงานของเธอ นี่คาดสายตาเขาไปแป๊บเดียวเธอเมาได้ขนาดนี้เลยเหรอ มันน่าตีนัก

“แซค ฉันจะกลับแล้ว” แกริคบอกลูกน้องเสียงดัง ทำให้ทุกคนได้ยินด้วย เมื่อทุกคนได้ยินแบบนั้นก็หยุดการกระทำของตัวเองทันที

“ครับ”

“เชิญทุกคนตามสบาย” แกริคพูดจบก็เดินออกมาทันที เขาเหลือบไปมองพิรุณรักด้วยสีหน้าหงุดหงิด ถ้าเขาไม่กลัวว่าเธอจะโกรธ เขาจะเดินเข้าไปกระชากเธอกลับด้วยตอนนี้เลย

“แล้วคุณปลายล่ะครับ” แซคที่เดินตามมาถามขึ้น

“ปล่อยไปก่อน ส่งข้อความไปบอกอาเธอร์ว่าให้จัดการให้ด้วย” เขารู้สึกไม่ไว้ใจผู้ชายคนที่เข้ามาคุยกับพิรุณรัก ส่วนผู้ชายที่อยู่แผนกเดียวกันกับเธอไม่มีอะไรน่าห่วง

“ครับ” เมื่อเดินมาถึงรถ แซคก็จัดการส่งข้อความหาอาเธอร์ทันที

“กลับเลยไหมครับ” จัดการเสร็จก็หันไปถามเจ้านาย

“ใครบอกฉันจะกลับ”

“อ้าว”

“รอปลายฝนก่อน”

“อ่อ เข้าใจแล้วครับ” ที่แท้เจ้านายก็ออกมารอเธอข้างนอก แต่ตอนที่อยู่ข้างในเขาเห็นว่าพิรุณรักนั้นเมาไปแล้วเรียบร้อย เพราะเขาคอยจับตามองผู้หญิงของเจ้านายตลอด เธอเอาแต่มองไปทางห้องน้ำที่เจ้านายเดินไป และคงเห็นด้วยว่าหญิงสาวคนที่นั่งอยู่ใกล้ๆ เจ้านายนั้นเดินตามออกไปด้วย

“แล้วกับผู้หญิงคนที่เดินตามออกไปเป็นไงบ้างครับ”

“อะไร นายคิดว่าฉันไปทำอะไร”

“ผมเปล่าคิดครับ แต่มีคนคิดแน่นอน มองตามตั้งแต่คุณเดินออกไป” งานนี้เจ้านายเขาโดนเมียโกรธแน่ๆ

“อะไรนะ” แกริคร้องถามเสียงดัง

“คุณปลายฝนเขาเห็นผู้หญิงคนนั้นเดินตามคุณไปครับ”

“บ้าเอ๊ย” แกริคสบถอย่างหัวเสีย เขาอุตส่าห์เลี่ยงออกมาเพื่อที่จะไม่ให้เธอเข้าใจผิดมากไปกว่านี้ แต่มันคงไม่ทันแล้วสินะ

“เอาไงต่อครับ ให้ผมเข้าไปตามให้ไหมครับ”

“ไม่ต้อง รอไปก่อน” ถ้าเข้าไปตาม เธอจะยิ่งโกรธเขาเพิ่มขึ้นน่ะสิ เพราะตอนนี้ทุกคนยังอยู่ในนั้น

แกริคได้แต่รออย่างใจเย็น

ข้างในร้านอาหารอาเธอร์ที่เห็นข้อความก็กวาดสายตามองหาผู้หญิงของเจ้านายทันที เขาอยากรู้ว่าผู้หญิงคนนี้มีอะไรดีถึงหยุดผู้ชายอย่างแกริคได้ เขายังไม่อยากจะเชื่อว่าแกริคจะจริงจังกับเธอ แต่พอเห็นแบบนี้ก็คงไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้วสินะ

อาเธอร์มองเห็นพิรุณรักที่อยู่ในอาการเมาก็เลิกคิ้วข้างหนึ่งขึ้น ในความข้อความที่แซคส่งมาไม่ได้บอกอะไรมาก บอกแค่ว่าช่วยดูแลคุณปลายฝนให้ด้วย

แต่แค่นั้นเขาก็รู้แล้วล่ะว่าควรทำยังไง

“เจ๊ นี่กะจะเอาให้น้องมันเมาจริงๆ ใช่ไหม” มาร์คที่เห็นอาการของพิรุณรักก็หันไปถามต้นหลิว ที่เหมือนจะเมาไม่แพ้กันแต่ก็มีสติมากกว่า

“เอาน่า เบาๆ”

“โอ้ น้องปลายเมาแล้วเหรอครับเนี่ย” เมฆาที่จับตาดูผู้หญิงที่ตัวเองสนใจอยู่ตลอดก็ได้โอกาสเดินเข้ามาหา

“มาทำไมนายเมฆ” มุตาชี้หน้าถาม เธอก็มึนๆ แล้วเหมือนกัน

“ทำไมผู้หญิงแผนกนี้ใจร้ายจังครับ ผมแค่เข้ามาทักทายเองนะ”