นางบำเรอเติมใจ 10

เขาพาเธอเดินมาที่ประตูห้องนอนที่อยู่ด้านซ้ายของเรือ ส่งสายตาบอกให้เธอเปิดประตู ซึ่งคนที่หัวใจเต้นแทบจะทะลุออกมาข้างนอกก็มือไม้สั่นเอื้อมมือไปเปิด เมื่อเปิดออกแกริคก็เดินเข้าไปข้างในโดยใช้เท้าปิดประตูอย่างไม่ใส่ใจ แล้วตรงไปยังเตียง โยนเธอลงอย่างไม่ปรานี จนทำให้พิรุณรักจุกหน้าเหยเก

“เจ็บนะ” เธอเผลอตวาดขึ้นเสียงดังเพราะความเจ็บ จนลืมไปว่าคนที่ทำเป็นใคร แกริคเลิกคิ้วแปลกใจกับน้ำเสียงของเธอ เขาก็รู้ได้ทันทีเลยว่าสิ่งที่เธอแสดงออกไม่ใช่ตัวตนของเธอ

“ก็ทำให้เจ็บ”

“คุณ” พิรุณรักเงยหน้าขึ้นมองคนพูดตาเขียว แต่เมื่อเห็นสีหน้าเรียบเฉยของเขาเธอก็อ่อนลง แล้วเตือนตัวเองว่าเขาเป็นใคร เบี่ยงหน้าหนีสายตาของเขา เพราะถ้าเธอเผลอจ้องอีกนิดเธอได้เผลอด่าเขาแน่

โยนลงมาได้ แถมยังบอกว่าทำให้เธอเจ็บอีก เขาคงไม่ใช่พวกนิยมความรุนแรงหรอกนะ เขาทำให้เธอเริ่มกลัว มองไปรอบๆ ห้องหาทางหนีทีไล่

“ฉันไม่เคยต้องรอผู้หญิงคนไหน” เขาดึงขาเธอให้ตัวไถลไปที่ปลายเตียงแล้วก็ค้ำตัวเหนือร่างบาง พิรุณรักตกใจกับการกระทำของเขา มือเล็กดันไว้ที่ไหล่หนา เขาชอบความรุนแรงจริงๆ ใช่ไหม

“คุณฉันไม่..”

“ผู้หญิงที่ไม่ได้ไร้เดียงสาแต่ทำตัวไร้เดียงสามันไม่ได้น่าสนใจหรอกนะ” แกริคก้มหน้าลงไปพูดกับเธอ มองหญิงสาวเต็มตา ซึ่งพิรุณรักกำลังแยกคำพูดของเขากับความกลัวออกจากกัน พอเข้าใจในคำพูดของเขาเธอก็นึกโกรธขึ้นมา นี่เขาหาว่าเธอแกล้งทำตัวไร้เดียงสาอย่างนั้นเหรอ

“แล้วใครบอกว่าฉันไร้เดียงสา” เธอใจกล้าเถียงเขา เธอไม่ได้ไร้เดียงสา เธอแค่ไม่เคยและไม่รู้ต้องทำตัวยังไงเมื่ออยู่ใกล้เขา เขาเป็นผู้ชายในฝันของเธอเลยนะ

“หึ ถ้างั้นก็ทำหน้าที่ของตัวเองซะ” แกริคพูดอย่างท้าทาย ยืดตัวขึ้นเหนือร่างบาง สบตาเธอแล้วเลื่อยสายตาลงมาที่เข็มขัดกางเกงของตัวเอง พิรุณรักอ้าปากค้าง

ใช่ เธอต้องทำหน้าที่ของตัวเอง เธอตัดสินใจจะอยู่กับเขาทั้งอาทิตย์แล้วนี่นา แต่ทำไมความจริงกับความฝันมันต่างกันนัก

ผู้ชายตรงหน้าเป็นเทพบุตรหรือว่าเป็นซาตาน

“แซค แซค” อยู่ๆ แกริคก็ตะโกนเรียกลูกน้องเสียงดังทำให้ พิรุณรักสะดุ้ง

“ครับ” แซควิ่งลงมาข้างล่างแต่ยังไม่ได้เปิดประตูห้องนอน

“มาเอาผู้หญิงคนนี้ออกไป” สิ่งที่แกริคบอกลูกน้องทำให้พิรุณรักตาโต นี่เขาจะโยนเธอออกไปข้างนอกจริงๆ เหรอ

“คุณแกริคคะ”

“ในเมื่อเธอไม่อยากทำฉันก็ไม่บังคับ ออกไปซะ” แกริคพูดเสียงเย็น

“เอ่อ.. ไม่ค่ะไม่ หนูจะทำ ให้โอกาสหนูนะคะ” เธอไม่อยากเสียโอกาสที่จะอยู่กับเขา ไม่ว่าเขาจะเป็นเทพบุตรหรือว่าซาตานเธอก็หลงไหล่ในตัวเขาไปแล้ว

“แน่ใจ” แกริคเลิกคิ้วถาม

“แน่ใจค่ะ” พิรุณรักกัดปากล่างของตัวเองก้มหน้าตอบเขาเสียงแผ่ว

“นายครับ” เมื่อเห็นว่าในห้องเงียบลูกน้องคนสนิทก็เอ่ยเรียกเพื่อรอรับคำสั่ง

“ไม่ต้องแล้ว ออกเรือแล้วไปที่เกาะได้เลย” แกริคสั่งงานลูกน้องแล้วหันมามองนางบำเรอจอมเล่นตัวของตัวเอง

“ลงมือ” เขาจะให้โอกาสเธอ ไม่คิดว่าตัวเองต้องมาใช้เล่ห์เหลี่ยมกับผู้หญิง เขาไม่ใช่พวกบ้าตัณหาจนถึงใช้อุบายล่อลวง แต่ก็ไม่เคยมีใครรีรอที่จะเข้าหาเขาสักคน

“ค่ะ” พิรุณรักรวบรวมความกล้ายื่นมืออันสั่นเท่าของตัวเองไปที่เข็มขัดกางเกงของเขา ค่อยๆ ปลดมันออกช้าที่สุดเท่าที่จะช้าได้

ถ้าเธอจะเป็นลมอีกรอบจะเป็นไรไหมนะ แต่พอคิดอีกทีโอกาสเธอคงหมดไปเลยที่จะได้อยู่กับเขา

แกริคมองภาพนั้นนิ่งๆ แต่ใจเขากลับเต้นเร็วขึ้นเรื่อยๆ เขามีปฏิกิริยากับผู้หญิงคนนี้อยู่หลายเรื่อง ทั้งหมดมีแต่เรื่องที่เขาไม่เคยทำ

อึดใจต่อมามือเล็กๆ ก็สามารถปลดเข็มขัดเส้นยาวออกมาได้ และที่หมายต่อไปก็คือกระดุมกางเกงของเขา กางเกงขาสั้นสีขาวยี่ห้อดังที่เขาใส่เผยให้เห็นลำขาแกร่งที่มองใกล้ๆ แล้วยิ่งใจสั่น

เสียงถอนหายใจข้างบนทำให้พิรุณรักเงยหน้าขึ้นมอง ก็เห็นแกริคจ้องเธออยู่ก่อนแล้ว เธอจนลนลานรีบปลดกระดุมกางเกงของเขา อย่างรวดเร็ว แล้วดึงมันลงรวดเดียวก็พบกับอันเดอร์แวสีขาวสะอาดตาที่ปกปิดส่วนนั้นของเขาเอาไว้ ซึ่งตอนนี้เธอเห็นมันเต็มๆ ตา

พิรุณรักกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอเฮือกใหญ่กับความอลังการที่เห็น นี่แค่ภายนอกยังขนาดนี้ถ้าชัดๆ จะขนาดไหน

แกริคคิดว่าถ้ารอให้เธอทำมีหวังเขาหมดอารมณ์ก่อนพอดี จึงลงมือปลดกระดุมเสื้อตัวเองแล้วดึงกางเกงที่เหลือติดตัวเพียงตัวเดียวออก พิรุณรักเห็นการกระทำของเขาก็อ้าปากค้าง ถอยหลังไปที่หัวเตียงเมื่อเห็นความใหญ่โตที่อยู่ตรงหน้า กลืนน้ำลายคงคออีกหลายอึก

เธอต้องตายแน่ๆ

“ถอดเสื้อผ้าออก” แกริคสั่งคนที่มองตัวเองตาค้าง หัวเราะในลำคอเบาๆ ภูมิใจกับสิ่งที่ตัวเองมีผู้หญิงคนไหนเห็นก็ต้องตาค้างกันทั้งนั้น

แกริคเมื่อเห็นว่าเธอยังนิ่งเขาก็ขึ้นไปบนเตียงอวดรูปร่างสมบูรณ์แบบที่ตัวเองภูมิใจให้เธอเห็นชัดเข้าไปอีก ลงมือถอดเสื้อผ้าเธอด้วยมือของตัวเอง

“คุณ” พิรุณรักที่สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเพราะตามัวแต่มองสิ่งที่มันชี้หน้าเธออยู่ตอนนี้ ปล่อยให้เขาถอดเสื้อผ้าของตัวเองจนหมด

“จัดการมันสะ” แกริคคุกเข่าแล้วยืดตัวขึ้นอยู่ตรงหน้าหญิงสาวที่หน้าแดงเป็นลุกตำลึงสุกเธอไม่กล้ามองหน้าเขาสักนิด สิ่งนั้นมันกำลังชี้หน้าเธออยู่ แต่เมื่อได้ยินคำสั่งของเขา เธอก็กลั้นหายใจหลับตาปี๋หันหน้ามาตรงๆ

“ลืมตาสาวน้อย เธอกำลังทำให้ฉันรำคาญ” คำพูดตรงๆ ของเขาทำให้พิรุณรักค่อยๆ ลืมตาขึ้น เอาวะ เธอเตรียมตัวเตรียมใจมาแล้วหนิ ยังไงวันหนึ่งเธอก็ต้องนอนกับผู้ชายสักคน แล้วตอนนี้เธอก็เลือกเองว่าผู้ชายคนแรกของเธอต้องเป็น แกริค ซีคีเลียโน คนนี้ เธอก็ต้องกล้ากว่านี้

มารยาหญิงที่มีควรต้องงัดออกมาใช้ให้หมด อย่ามัวแต่อาย

พิรุณรักกลืนน้ำลายลงคอ แล้วใจกล้าเอามือไปจับแก่นกายของเขา เธอกำมันแทบไม่รอบ ท่อนเอ็นขนาดใหญ่ที่มีเส้นเลือดปูนนูนขึ้นมา แถมส่วนปลายยังมันวาวมีรอยหยักให้น้ำใสๆ ไหลออกมา

พิรุณรักหลับตาส่ายหน้าไปมา นี่เธอกำลังสำรวจอะไรอยู่ บ้าไปแล้ว เธอควรรีบๆ ทำจะได้เสร็จๆ อยากรู้ความรู้สึกที่เกิดขึ้นเหมือนกันว่าเซ็กส์มันเป็นยังไง

มือเล็กค่อยๆ ขยับขึ้นลงเบาๆ พร้อมกับสายตาที่จ้องไม่วาง รู้สึกว่ามันแข็งขึ้นและขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ความอยากรู้อยากเห็นทำให้เธอขยับมือเร็วขึ้น

แกริคมองภาพนั้นพร้อมกับกัดฟันแน่น แม่สาวน้อยตรงหน้าเหมือนคนที่อยากรู้อยากเห็น เหมือนว่าเธอไม่เคยเห็นมันมาก่อน ถึงจ้องแก่นกายของเขาตาไม่กะพริบ แต่แค่นั้นมันก็ทำให้เสียงคำรามเกิดขึ้นเบาๆ ในลำคอหนา

“ปาก” ปากเล็กเผยอขึ้นเมื่อได้ยินคำสั่ง ความวาบหวาม แข็งแกร่งที่อยู่ตรงหน้าทำให้เธอกล้าทำอะไรมากขึ้น เกิดความอยากรู้อยากลอง อยากสัมผัสเขาให้มากกว่านี้

ลิ้นเล็กตวัดโลมเลียสิ่งที่เขาส่งให้ถึงปาก สัมผัสที่เกิดขึ้นทำให้คนที่ได้รับกระตุก หน้าท้องหดเกร็ง ก้มมองภาพตรงหน้า เอื้อมมือไปลูบผมดกดำเบาๆ เงยหน้าขึ้นรับสัมผัสที่เขารอคอยมาตั้งแต่เมื่อคืน สิ่งนี้มันควรจะเกิดขึ้นตั้งแต่เขากลับขึ้นไปบนห้อง

แต่แม่คุณดันเป็นลมไปซะก่อน แต่ตอนนี้ก็ถือว่าคุ้มค่ากับการรอคอย ถึงแม้ท่าทีของเธอจะดูเงอะงะเหมือนไม่เป็นงาน แต่ความเสียวซ่านตรงกลางกายก็ทำให้เขาเลือกที่จะไม่สนใจท่าทางนั้น

“พอก่อน” เขายังไม่อยากแตกคาปากเล็กนั่น แกริคดึงร่างเล็กขึ้นมานั่งบนตักและมอบจูบที่ดูดดื่มให้เธอ ในโพรงปากของเธอมีกลิ่นอายของเขาอยู่ในนั้น คนที่โดนจูบแบบไม่ทันตั้งตัวก็เกือบจะตั้งรับไม่ทัน