นักปราชญ์ผู้ถูกอัญเชิญไปต่างโลกพร้อมกับไอเทมที่ไม่ได้ใช้ 43 เสียงร้องของนกยามเช้ากับอะไรนุ่ม ๆ

        ……แสงสว่างส่งจ้ามาทางหน้าต่าง

       หืม? ผมหลับไปตอนไหนกันเนี่ย

       เมื่อวานผมนั่งดื่มกับพวกสาว ๆ แล้วก็――

       ใช่แล้ว! ผมดื่มเอลที่นาตาลีทำเอง

       ร่างกายรู้สึกหนักไปหมด…สงสัยจะเป็นอาการแฮงค์

       ผมพยายามลุกออกจากเตียง ดึงผ้าห่มออก――

       ……สัมผัส?

       ……หืม?

       「อ๊ะ……」

       แทนที่จะเป็นผ้าห่ม มือผมกลับไปจับอะไรบางอย่างที่แข็งแต่นุ่มนวล

       พอหันไปดูต้นตอ ก็พบว่ามันคือชาร์ที่กำลังหลับปุ๋ยอยู่ เธอยิ้มละมุนส่งสัยกำลังฝันดี

       ……นี่มันอะไรกัน?

       ผมหันไปอีกข้างหนึ่ง ก็พบว่าอัลกำลังซุกตัวอย่างไร้กังวลหนุนบนไหล่ผม

       ………เอ๊ะ?

       ใต้ผ้าห่มนั้น ผมเปิดออกมาดูและพบว่า น้ำหนักที่ผมรู้สึกบนหน้าอกไม่ใช่จากอาการแฮงค์ แต่เป็นนาตาลีที่ใช้หน้าอกของผมแทนหมอน

       แล้วอีกอย่างที่สำคัญเลย พวกเราทั้งหมดก็อยู่ในสภาพ…เปลือย!!

       「นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นเนี่ยยยยย!!!」

       เสียงตะโกนของผมดังลั่นไปทั่วทั้งคฤหาสน์ ปลุกพวกสาว ๆ สามคนที่เปลือยเปล่าให้ตื่นขึ้นมาด้วย

       ◇ ◇ ◇

       ในห้องรับประทานอาหาร ตอนนี้ผมนั่งอยู่ในสภาพโกรธจัด และอีกสามคนที่กำลังนั่งตัวหดเล็กด้วยสายตาที่จ้องพื้นอย่างรู้สึกผิด

       「――นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่……?」

       ผมปลุกพวกเธอขึ้นทันทีแต่เช้า จากนั้นรีบแต่งตัวและออกจากห้องโดยไม่พูดอะไรมากไปกว่าการบอกว่า “ไปคุยกันในห้องอาหาร” หลังจากนั้นไม่นาน พวกเธอทั้งสามคนก็ลงมาด้วยท่าทางห่อเหี่ยว

       「คือว่า……นาตาลีซามะกำลังตรวจสอบสถานการณ์ในเมืองอยู่นะค่ะ เลย……」

       「แล้วมันเกี่ยวอะไรล่ะ ชาร์? 」

       「ชาร์ เดี๋ยวฉันพูดเองดีกว่า ก่อนอื่น ฉันต้องขอโทษ โทยะ」

       นาตาลีโค้งศีรษะให้ผมบนโต๊ะ

       「ฉันกำลังรวบรวมข้อมูล แล้วได้ยินมาว่าผู้ส่งสารจากอาณาจักรเจเนอเรตมาถึงเมืองแล้ว เนื่องจากฉันรู้ว่าฉันไม่สามารถปกป้องชาร์กับอัลได้ด้วยตัวคนเดียว ฉันเลยคิดว่า……ถ้าเป็นนายน่าจะช่วยได้…… ฉันก็เลยผสมยาปลุกกำหนัดลงไปในเหล้า」

       「……ยาปลุกกำหนัด……ทำไมถึงทำแบบนั้น?」

       นาตาลียังคงพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด

       「ยาปลุกกำหนัดนี้จะช่วยเพิ่มความหลงใหลในตัวคน และมันมีกลไกที่ควรจะออกฤทธิ์เฉพาะกับผู้ชายเท่านั้น ฉันเลยวางแผนให้นายตกอยู่ในเสน่ห์ของฉัน……แต่กลับกลายเป็นว่ามันออกฤทธิ์กับพวกเราทุกคน นั่นแหละที่ทำให้เกิดเรื่องวุ่นวายแบบนี้……」

       น้ำเสียงของนาตาลีค่อย ๆ เบาลงเรื่อย ๆ

       ผมถอนหายใจหนัก ๆ

       สรุปจากเรื่องราวที่เธอเล่า เนื่องจากผู้ส่งสารจากอาณาจักรเจเนอเรตเดินทางมาถึงเมืองแล้ว มีโอกาสสูงที่ชาร์กับอัลจะถูกเปิดโปง นาตาลีจึงคิดแผนที่จะใช้กำลังและตำแหน่งของผมเพื่อช่วยปกป้องพวกเธอ เธอคิดว่าแผน『โทยะตกอยู่ในเสน่ห์ของฉัน』จะเป็นกุญแจสำคัญในการใช้ผมเป็นตัวช่วย

       「……จำได้ไหม เมื่อวานผมบอกว่ามีเรื่องอยากคุยกับพวกเธอ?」

       พวกเธอพยักหน้า

       「ผมเองก็ได้ยินข้อมูลนั้นมาเหมือนกัน ตอนนี้สิ่งที่เราต้องทำคือซ่อนตัวพวกเธอสองคนให้พ้นจากสายตาของรองหัวหน้ากิลด์ ถึงมันจะเป็นแค่เรื่องของเวลาเท่านั้นก่อนที่เขาจะรู้ ผมบอกเขาไปแล้วว่าผมจะไม่ส่งตัวพวกเธอให้กับเขาไม่ว่าจะยังไงก็ตาม……」

       พวกเธอทั้งหมดมองผมด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง

       「คุณโทยะ……เรื่องจริงเหรอคะ……?」

       ผมพยักหน้าเงียบ ๆ จะให้พูดว่าผมไม่ชอบพวกเธอก็คงโกหก

       แต่นาตาลีนี่……กรณีนี้ตรงข้ามเลย

       ผมเองก็ชอบที่มีพวกเธออยู่ใกล้ ๆ

       「คุณโทยะ ขอบคุณนะคะ…… เราเองก็จจะบอกความจริงกับคุณเหมือนกัน」

       ชาร์เริ่มเปิดเผยความจริง

       ชื่อจริงของชาร์คือ ชาร์ล็อตต์ วอน ลูเน็ต (Charlotte von Lunette) เธอเป็นเจ้าหญิงแห่งจักรวรรดิลูเน็ต

       ส่วนอัลคือ อัลเทรีย วอน เมียร์ดา (Altria von Myrda) ลูกสาวของผู้บัญชาการอัศวินราชองครักษ์ และเป็นอัศวินราชองครักษ์ที่ได้รับมอบหมายให้ปกป้องชาร์

       พวกเธอมาที่นี่เพื่อตามหานาตาลีตามคำสั่งขององค์จักรพรรดิ

       ทั้งหมดฟังดูสมเหตุสมผลแล้ว ตอนนี้ก็เข้าใจแล้วว่าทำไมทหารจากอาณาจักรเจเนอเรตถึงข้ามพรมแดนไล่ตามพวกเธอมา

       ผมถอนหายใจหนัก ๆ อีกครั้ง

       พอผมเริ่มคุ้นเคยกับการใช้ชีวิตในโลกนี้แล้วแท้ ๆ กลับต้องมาพัวพันกับเรื่องใหญ่โตแบบนี้จนได้สิ

       ……แต่ถึงอย่างนั้น ผมได้ตัดสินใจไปแล้ว

       ……ผมจะปกป้องพวกเธอทั้งสามคน

       「ฉันมีเรื่องหนึ่งจะบอกนาย โทยะ」

       ผมหันสายตาไปหานาตาลี

       「ชาร์ล็อตต์เป็นเจ้าหญิง อย่างที่นายรู้แล้ว」

       ผมพยักหน้าเงียบ ๆ

       「นั่นหมายความว่าคุณพรากครั้งแรกของเจ้าหญิงไป ตอนนี้นายก็เป็นสามีของฉันกับอัลเทรียด้วย นั่นแปลว่านายมีภรรยาสามคนในตอนนี้ และพวกเราก็ไม่สามารถแต่งงานกับใครอื่นได้อีกแล้ว」

       ……หา? ภรรยาสามคน?

       ชาร์กับอัลเป็นเจ้าหญิงกับขุนนาง ผมยอมรับได้ แต่…..(ผมมองไปที่ เอลฟ์กวนประสาทอย่างไม่สบอารมณ์)……

       「นายก็เอาครั้งแรกของฉันไปด้วย!」

       ผม ชาร์ และอัล มองเธอด้วยความไม่เชื่อ

       ถึงผมไม่รู้ว่าอายุจริง ๆ ของเธอคือเท่าไหร่ แต่เคยได้ยินว่าเธอทำหน้าที่เป็นจอมเวทย์ประจำราชสำนักในจักรวรรดิลูเน็ตมานานมาก

       มันแทบจะเป็นไปไม่ได้…… ไม่สิ พอมองรูปลักษณ์ของเธอ……ก็เข้าใจว่าทำไม

       「มองหน้ากันแบบนั้นทำไม! ฉันมีโอกาสมากมายจะทำแบบนั้นนะ……แต่พวกเขาบอกฉันว่า 『รอให้เธอโตอีกหน่อย』 แล้วก็หนีไปกันหมด!」

       นาตาลีพูดด้วยน้ำตาคลอเบ้า เธอยืนยันความบริสุทธิ์ของตัวเองด้วยเสียงที่ก้องไปทั่วทั้งห้องโถง