นักปราชญ์ผู้ถูกอัญเชิญไปต่างโลกพร้อมกับไอเทมที่ไม่ได้ใช้ 40 ความลำบากของการเป็นพนักงานกิลด์

       เอลฟ์แลนด์มองชุดเกราะเหล่านั้นซักพักหลังจากนั้นเขาก็นั่งลง ก่อนจะหันมามองหน้าผม

       「ทำไมถึงเกิดการปะทะขึ้น? ช่วยอธิบายให้ข้าฟังหน่อยจะได้ไหม?」

       สีหน้าของเขาดูจริงจังอย่างมาก

       「เรื่องมันเกิดขึ้นตอนที่ผมกำลังสู้กับพวกออร์คーーー」

       ผมเล่าถึงเหตุการณ์หลังจากที่ผมช่วยเหลือหญิงสาวสองคนที่เกือบจะถูกออร์คโจมตี เล่าถึงการปรากฏตัวของทหาร และเรื่องที่พวกเขาพยายามฆ่าผมเพื่อปิดบังการข้ามชายแดนอย่างผิดกฎหมาย

       ผมยังบอกด้วยว่าผมเก็บร่างของพวกทหารไว้ใน คลังมิติ ของผมอีกด้วย

       แน่นอนว่าผมไม่ได้บอกว่าเหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นเพราะชาร์กับอัล

       เอลฟ์แลนด์ถอนหายใจแล้วเอนหลังพิงเก้าอี้

       「……เข้าใจแล้ว คงช่วยไม่ได้จริงๆ สินะ」

       「แต่ ท่านรองหัวหน้ากิลด์ ถ้าหากว่า……」

       「อืม ดูเหมือนเราจำเป็นต้องแจ้งเรื่องนี้ให้กับเจ้าเมืองและหัวหน้ากิลด์ทราบข้ ้าไม่สามารถทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นแล้วปล่อยให้เรื่องนี้เงียบไปได้」

       เอลฟ์แลนด์เปิดปากพูดหลังจากเงียบไปชั่วครู่

       「ข้าขอโทษนะ ช่วยเก็บร่างของพวกทหารไว้ก่อนสักพัก ข้าจะพยายามจัดการเรื่องนี้กับพวกผู้หลักผู้ใหญ่ในเมือง สำหรับตอนนี้เราจะรับไว้แค่ร่างของนักผจญภัยไปก่อน」

       「ได้ครับ บอกผมมาเลยว่าจะให้ผมเอาไปไว้ที่ไหน ผมจะจัดการทันที」

       หลังการสนทนาจบลง เอลฟ์แลนด์ลุกจากที่นั่ง ส่วนผมถูกมิเลียพาลงไปยังชั้นใต้ดิน

       「กรุณานำร่างของพวกเขาวางไว้ตรงนี้ค่ะ」

       ผมพยักหน้ารับคำของมิเลียแล้วนำร่างของทั้งสองออกมา ร่างพวกเขาถูกห่อด้วยผ้าสีขาว แต่ผ้าก็เต็มไปด้วยคราบเลือดที่ซึมออกมาเป็นจุดๆ

       「ขอบคุณมากค่ะ โทยะซามะ ถ้าพวกเขายังมีบัตรกิลด์อยู่ เราจะส่งร่างพวกเขาให้ญาติเอง  ถ้าไม่มี เราจะนำพวกเขาไปฝังในสุสานสาธารณะ」

       「เข้าใจแล้วครับ งั้น……แล้วพวกวัตถุดิบจากสิ่งมีชีวิตล่ะครับ? ตอนนี้ผมมีอยู่เยอะมากเลย……」

       「พวกนั้นจะเอาไปที่คลังเก็บของค่ะ……แต่ว่าคุณอาจจะโดนบ่นอีกแน่ ๆ……」

       มิเลียยิ้มแหยๆ อย่างห้ามไม่อยู่ เพราะก่อนหน้านี้ผมเคยถูกตำหนิเรื่องการนำวัตถุดิบมาส่งมากเกินไป

       เมื่อผมตามมิเลียไปยังคลังเก็บของ ในตอนนี้ที่นั่นดูเหมือนจะมีวัตถุดิบอยู่ไม่มากนัก

       แต่ดาโรคที่อยู่ในคลังเก็บของกลับมองผมด้วยสีหน้าหวาดกลัว

       「นี่ มิเลีย……อย่าบอกนะว่าเขา……」

       มิเลียพยักหน้ารับคำถามของเขา

       「เฮ้! พวกนาย หยุดสิ่งที่กำลังทำแล้วมานี่เดี๋ยวนี้」

       พนักงานสามคนรีบเข้ามาเมื่อได้ยินคำสั่งของดาโรค

       「โทยะ ตอนนี้นายสามารถนำออกมาได้เลย ไม่ต้องกังวล พนักงานกิลด์ที่นี่สามารถเก็บความลับได้」

       ผมพยักหน้ารับก่อนจะเริ่มนำวัตถุดิบจากมอนเตอร์ออกมาจากคลังมิติทีละชิ้น

       ……เริ่มจากวัสดุจากการต่อสู้ครั้งล่าสุด ไหนๆ ก็ไหนๆ เอาของที่เก็บไว้ครั้งก่อนออกมาด้วยเลยดีกว่า

       ผมคิดถึงเรื่องการจัดการคลังมิติของตัวเองขณะเรียงสิ่งมีชีวิตออกมาทีละตัว แล้วก็ได้ยินเสียงพนักงานร้องออกมาว่า 「ว้าว นี่มัน น่าทึ่งสุด ๆ ไปเลย!」 เมื่อวัตถุดิบถูกกองจนเป็นเนินขนาดเล็ก

       แต่ดาโรคก็รีบขัดจังหวะ เมื่อผมกำลังทำกองเนินที่สามเสร็จ

       「หยุดก่อน! พอแค่นี้! นายมีของมากแค่ไหนกันแน่?」

       พนักงานก็ดูจะอึ้งไปเหมือนกัน เพราะมันมากกว่าที่พวกเขาคาดไว้

       「มิเลีย วันนี้แค่นี้พอแล้ว เฮ้ พวกนายไปเอาถุงเวทมนตร์มา! แล้วอีกอย่างพวกนายจะต้องทำงานล่วงเวลาอีกสักพัก!」

       ผมทำเป็นไม่ได้ยินเสียงบ่นของพนักงานในตอนนั้น พนักงานคนหนึ่งรีบวิ่งไปเอาถุงเวทมนตร์มา

       「อ้อ ผมเพิ่งนึกขึ้นได้ ขอเอาออกอีกสักหน่อยละกัน」

       พูดจบ ผมนำ ออร์คเจเนอรัล กับ ออร์คคิง ที่ถูกผ่าครึ่งออกมา

       「หมดแล้วสำหรับวันนี้」

       ผมรู้สึกพอใจ แล้วมองไปทางดาโรค เขามีเส้นเลือดที่ขมับกระตุกขึ้นมานิดหน่อย

       「……นี่มันออร์คเจเนอรัลกับคิง…… โทยะ น-นายสู้พวกมันคนเดียวงั้นเหรอ……?」

       ดาโรคถอนหายใจเฮือกใหญ่หลังจากผมพยักหน้ารับคำ

       「มิเลีย เอกสารสำหรับการเก็บเกี่ยวจะเลื่อนเป็นวันมะรืนนะ เราต้องจัดการเรื่องนี้ก่อน พวกนาย เราเริ่มแยกชิ้นส่วนกันตอนนี้เลย!」

       「「ได้เลย!」」

       มิเลียพาผมไปยังห้องส่วนตัวหลังจากเห็นพนักงานเริ่มทำงาน

       「โทยะซามะ กรุณาให้เวลาพวกเราสักหน่อยสำหรับการชำระเงินค่าวัตถุดิบนะคะ ด้วยจำนวนขนาดนั้น……」

       「ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ได้อยู่ในสถานการณ์ที่ต้องใช้เงินอย่างเร่งด่วน」

       「สำหรับเหตุการณ์นั้น ถ้ากิลด์ตัดสินใจวิธีตอบสนองต่อเหตุการณ์ดังกล่าวได้แล้ว จะติดต่อแจ้งให้ทราบอีกทีค่ะ กรุณากลับมาอีกครั้งด้วยนะคะ」

       「เข้าใจแล้วครับ ตอนแรกผมกะว่าจะพักอยู่พอดี แต่จะมาเยี่ยมกิลด์เป็นระยะ ๆ นะครับ」

       「เข้าใจแล้ว ขอบคุณค่ะ」

       ผมกล่าวลาพวกเขาและออกจากกิลด์

       เนื่องจากมีผู้อยู่อาศัยในคฤหาสน์เพิ่มขึ้น ผมจึงคิดว่าควรเติมเสบียงอาหารให้มากขึ้น ระหว่างทางกลับคฤหาสน์ ผมจึงแวะตลาดก่อนกลับ

       「ผมกลับมาแล้ว」

       เฟอร์ริสเป็นคนแรกที่ออกมาต้อนรับผมเมื่อผมมาถึงคฤหาสน์

       「……ยินดีต้อนรับกลับ โทยะ」

       「ผมกลับมาแล้ว เฟอร์ริส สองคนนั้นยังอยู่ที่ห้องอาหารหรือเปล่า? หรือว่ากลับไปที่ห้องของพวกเขาแล้ว?」

       เฟอร์ริสชี้ไปทางห้องอาหารเงียบๆ

       「ยังอยู่ที่ห้องอาหารสินะ ขอบใจนะ」

       ผมเดินเข้าไปในห้องอาหารหลังจากเฟอร์ริสพยักหน้าตอบ

       「ผมกลับมาแล้ว」

       「ยินดีต้อนรับกลับ ท่านโทยะ」

       「ท่านโทยะ ยินดีต้อนรับกลับค่ะ!」

       「……นายกลับมาช้าจังเลยนะ โทยะ」

       นาตาลีที่ออกไปก่อนหน้านี้กลับมานั่งที่ห้องอาหารแล้ว

       「นาตาลี เธอกลับมาแล้วเหรอ ผมไปแจ้งเรื่องให้กิลด์นักพจญภัยมา เพราะยังไงเรื่องนี้ก็ต้องได้รับการสืบสวน」

       ผมรินชาดำใส่ถ้วยก่อนจะนั่งลง เพราะตอนนี้ทุกคนกำลังดื่มชาดำกันอยู่

       「อย่างนั้นเหรอ กิลด์ตอบสนองยังไงบ้าง?」

       「ผมรายงานไปแล้ว แต่เฉพาะส่วนที่ว่าผมเจอพวกทหารจากอาณาจักรเจเนเรทที่ข้ามชายแดนมา แล้วเกิดการปะทะกัน เพราะพวกเขาพยายามลบหลักฐานการพบเห็นทั้งหมด」

       「……ถ้าอย่างนั้นก็คงไม่มีปัญหาอะไร แล้วก็ ฉันเองก็ตัดสินใจที่จะพักอยู่ในคฤหาสน์นี้ด้วยนะ」

       ผมสำลักชาดำออกมาเมื่อได้ยินคำพูดที่ไม่คาดคิดจากนาตาลี