นักปราชญ์ผู้ถูกอัญเชิญไปต่างโลกพร้อมกับไอเทมที่ไม่ได้ใช้ 10 จิตวิญญาณของซามูไร

        แม้ว่าจะผ่านมาซักพักแล้วแต่ผมก็ยังรู้สึกสับสนไม่หาย ผมปลดล็อกกุญแจประตูคฤหาสน์ด้วยลูกกุญแจที่ได้รับมา จากนั้นผมก็เข้าไปข้างใน ภายใจคฤหาสน์นั้นสะอาดอย่างไม่น่าเชื่อ มันแทบจะไม่ฝุ่นเกาะอยู่เลย

       「เราจะต้องอยู่ที่นี่คนเดียวจริง ๆ เหรอเนี่ย……อ่า ไม่ใช่คนเดียวสิ…คิดว่านะ………」

       เฟอร์ริส ปรากฏออกจากหมอกสีขาวต่อหน้าผมทันที

       ********

       「ชั้นชื่อโทยะ นะ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปชั้นจะอยู่ในความดูแลของเธอ ยินดีที่ได้รู้จักนะเฟริส”

       ผมโค้งตัวลง ก้มหัวอย่างเป็นธรรมชาติ อาจเป็นเพราะนิสัยการใช้ชีวิตแบบคนญี่ปุ่น ผมคิดว่าผมเห็นเฟอร์ริสยิ้มออกมาเล็กน้อยเมื่อตอนที่ผมเงยหน้าขึ้นมา

       เมื่อตอนที่เราออกมาจากคฤหาสน์ตอนก่อนหน้านี้ ระหว่างทางที่กลับไปที่กิลด์การค้า นาตาลีอธิบายเกี่ยวกับ เฟอร์ริส ว่าเธอก็เหมือน จิตวิญญาณประจำบ้านทุกตน ก็คือพวกเธอจะไม่สามารถที่จะพูดได้

       เธออธิบายเพิ่มเติมอีกว่าจิตวิญญาณประจำบ้าน จะมาสถิตอยู่ในบ้านโดยไม่มีคำเตือนล่วงหน้า และดูแลบ้านหลังนั้นอย่างไร บ้านที่มีจิตวิญญญานมาสถิต จะไม่เสื่อมโทรมแต่อย่างใด

       「วิญญาณประจำบ้านจะไม่มีอันตรายอย่างแน่นอน」 เธอว่าแบบนั้นก็คงก็เป็นแบบนั้นล่ะนะ 「อย่างไรก็ตามอาจมันก็เป็นเรื่องยากที่จะรับมือ เนื่องจากพวกเขาจะเป็นคนเลือกว่าใครจะได้อาศัยอยู่ในบ้านหลังนั้น หลังที่พวกเขาดูแลอยู่ และไม่มีใครสามารถย้ายเข้าไปได้อีก ตราบใดที่พวกเขาไม่ได้รับการยอมรับจากจิตวิญญาณประจำบ้าน 」 .

       บ้านที่มีวิญญาณประจำบ้านสถิตอยู่นั้นเป็นอะไรที่หายากมาเลยล่ะ อย่างในเมืองนี้มีอยู่สามเคสที่ได้รับการยืนยันแล้ว ส่วนคฤหาสน์หลังนี้เคสที่ ค่อนข้างที่จะโดดเด่นจากบ้านหลังอื่น ๆ เพราะโดยที่ตลอดระยะเวลากว่าสิบปี ผู้คนจำนวนมากหวังว่าจะมาอาศัยอยู่ที่นี่ แต่ทุกคนถูกปฏิเสธ นี่เป็นครั้งแรกที่มีการตอบรับ ตั้งแต่นาตาลีเข้ามาเป็นเจ้าของบ้าน

       วิญญาณประจำบ้านสามารถเข้าใจคำพูดเมื่อเราพูดด้วย แต่แน่นอนว่าไม่ใช่ทุกครั้งที่พวกเขาจะตอบสนองคำพูดของเรา อย่างไรก็ตาม การได้อาศัยอยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่แห่งนี้เพียงลำพัง ผมไม่คิดว่ามันคงจะแย่อะไร ถ้าได้พูดคุยกับเธอตามปกติ

       「ห้องของฉันผมอยู่ตรงไหนงั้นเหรอ? 」

       เฟอร์ริสตอบสนองผมโดยการค่อยๆ เดินขึ้นบันไดราวกับเธอพูดว่า 「ตามฉันมา」 จากนั้นก็เปิดประตูห้องด้านในสุดบนชั้นสอง

       เฟอร์ริส พาผมเข้าไปในห้องซึ่งมีขนาดประมาณ 30 เสื่อทาทามิ ซึ่งมีเตียงที่เป็นกระโจมคิงไซส์ขนาดใหญ่และแม้แต่โซฟาวางก็มีขนาดใหญ่ด้วยเช่นกัน

       「เช่นเดียวกับคฤหาสน์ ห้องนี้เองก็โคตรใหญ่เลย」

       เฟอร์ริสยืนรออยู่ที่ประตูอย่างเงียบ ๆ มองผมในขณะที่ผมกำลังสำรวจไปรอบ ๆ ห้อง

       ห้องนี้ก็เช่นกันเหมือนชั้นหนึ่ง มันถูกรักษาความสะอาดเป็นอย่างดี

       ตามที่นาตาลีบอก มันเป็นเรื่องปกติสำหรับบ้านที่มีจิตวิญญาณสถิตอยู่ อาจเป็นเพราะภูมิหลังชาวญี่ปุ่นของผมอีกนั้นแหละ อารมณ์ความรู้สึกขอบคุณจึงผุดขึ้นมาในใจอย่างท่วมท้น

       **************

       「เฟอร์ริส ชั้นขอบคุณนะที่เธอคอยรักษาคฤหาสน์ให้สะอาดอยู่เสมอนะ  ชั้นอยากจะดูห้องอื่น ๆ สักหน่อย เธอช่วยพาชั้นดูรอบ ๆ หน่อยได้ไหม? 」

       ดูเหมือนเธอจะผ่อนคลายลงเล็กน้อย หลังจากที่ผมพูดออกไปแบบนั้น แต่ก็ออกจากห้องเพื่อไปสำรวจทันที ต้องใช้เวลาซักในการเข้าใจความคิดของเธอล่ะนะ

       เธอพาผมไปชมห้องต่างๆ เช่น ห้องอ่านหนังสือ และห้องพักสำหรับแขกบนชั้นสอง

       ที่ชั้นหนึ่งมีห้องรับประทานอาหาร ห้องนั่งเล่น และห้องอาบน้ำ ซึ่งเป็นหนึ่งในเหตุผลสำคัญที่ผมเลือกที่จะเช่าคฤหาสน์หลังนี้

       เมื่อเปิดประตูห้องอาบน้ำที่อยู่ถัดจากห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า ไอน้ำก็โดนหน้าผมเข้าอย่างจัง เมื่อมันสลายไป ผมก็ได้สังเกตเห็นถึงความกว้างขวางของอ่างอาบน้ำซึ่งเอาจริงๆ แล้วสามารถ ให้ผู้ใหญ่ลงไปแช่ได้นับสิบคนอย่างสบายเลยทีเดียว มีน้ำไหลออกมาจากรูปปั้นหัวสิงโตอย่างต่อเนื่อง

       「นะ นี่มันจะบังเอิญเกินไปแล้ว……ชั้นสามารถใช้เจ้านี่ในตอนชั้นต้องการได้ใช่ไหม?」

       เฟอร์ริสพยักหน้าอย่างไร้อารมณ์เมื่อผมมองไปที่เธอ

       ผมชูแขนไปในอากาศมีชัย และตะโกนออกไป 「สุดยอดดด―!」 โดยทุกตารางนิ้วบนตัวผมนั้นรู้สึกได้ถึงความยินดีปรีดา

       เฟอร์ริสเอียงศีรษะโดยสงสัยว่าทำไมผมถึงตื่นเต้นอะไรกับการอาบน้ำ เธอแค่ไม่รู้ว่าสิ่งนี้จำเป็นสำหรับคนญี่ปุ่นมากขนาดไหน *มันคือจิตวิญญาณของชาวญี่ปุ่นเลยนะ

       ผมระงับความรู้สึกที่จะเปลื้องผ้าแล้วอาบน้ำในตอนนี้ แล้วเดินตามเฟอร์ริสออกไป แม้ว่าจะรู้สึกเหมือนมีแรงดึงดูดบางอย่างทีกำลงดึงผมจากด้านหลังก็ตาม

       หลังจากสำรวจไปทั่วจนเสร็จ ผมก็กลับมานั่งพักผ่อนบนโซฟาในห้องนั่งเล่น

       「เฟอร์ริส ขอบคุณที่พาชั้นไปสำรวจรอบ ๆ นะ ชั้นจะอยู่ในความดูแลของเธอต่อจากนี้เป็นต้นไป ขอรบกวนด้วยนะ」

       หลังจากที่ผมแสดงความขอบคุณ เฟอร์ริสก็พยักหน้าและ หายไปโดยไม่มีการตอบสนองจากใบหน้าของเธอ  

       ผมคิดว่ามีบ้างอย่างที่ต้องทำในขณะที่ผมนั่งอยู่คนเดียวในห้องนั่งเล่น

       「อาหารไม่ควรน่าจะมีปัญหา…… เราทำอาหารเองได้…… สำหรับตอนนี้ชั้นต้องการรายได้ที่มั่นคง และเพื่อเพิ่มระดับของชั้นต่อไป ชั้นควรตรวจสอบไอเท็มในคลังมิติของชั้นด้วย……แต่ก่อนอื่น……」

       ผมลุกขึ้นจากโซฟาโดยมีเป้าหมายเดียวในใจ นั่นก็คือห้องอาบน้ามมมมมม

       ภายในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า ผมถอดเสื้อผ้าออก จากนั้นก็โยนมันทิ้งไปอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเข้าห้องอาบน้ำซึ่งมีไอน้ำปกคลุมไปทั่วทั้งร่างกาย

       「เหมือนพระเจ้ามีตาเห็นว่าเรากำลังลำบาก  อ้าาาาา การได้ใช้ห้องน้ำแบบนี้ทุกวันมันช่างสุดยอดดดด……」

       ผมล้างตัวเสร็จแล้วค่อย ๆ ก้าวลงอ่างอาบน้ำ

       「ฮู่วววววววว รู้สึกดีชะมัด……」

       ผมผ่อนคลายอยู่ในอ่างน้ำอันกว้างขวาง ขนาดที่ว่าสามารถเหยียดขาได้เต็มที่ หรือแม้กระทั่งพลิกตัวลงนอนคว่ำก็ยังไม่มีปัญหา

       ไม่นานนัก ผมตัดสินใจออกจากอ่างก่อนที่ความรู้สึกอยากแช่ต่อนาน ๆ จะครอบงำ

       เมื่อกลับมาที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า เสื้อผ้าที่ผมทิ้งกระจัดกระจายไว้ถูกพับอย่างเรียบร้อยอยู่ในตะกร้า พร้อมกับมีผ้าขนหนูเตรียมไว้ให้ด้วย

       แล้วก็——เฟอร์ริส กำลังยืนอยู่ข้างตะกร้าอยู่ตรงนั้น

       「ว๊ากกกกกก-!!」

       ผมรีบหยิบผ้าขนหนูมาพันรอบเอวอันล่อนจ้อนของตัวเองทันที

       ถึงเธอจะเป็นวิญญาณแห่งบ้าน แต่ในสายตาของผมเธอก็เหมือนเด็กผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ดี

       เฟอร์ริสไม่ได้แสดงอาการตกใจกับเสียงร้องอันกระอักกระอ่วนของผมเลย จนกระทั่งผมต้องขอให้เธอรอข้างนอก

       เธอพยักหน้าตกลงแล้วก็หายตัวไปตรงนั้น

       เมื่ออยู่คนเดียว ผมเช็ดตัวด้วยผ้าขนหนูและเปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าชุดสะอาดที่นำออกมาจาก คลังมิติ

       ที่น่าแปลกใจคือ เสื้อผ้าที่เคยสกปรกในตะกร้า กลับถูกทำความสะอาดเรียบร้อยแล้ว

       「เสื้อผ้าพวกนี้ถูกซักแล้ว…… เฟอร์ริสต้องเป็นคนทำแน่…… ไว้ต้องขอบคุณเธอทีหลังละกัน」

       ผมเก็บเสื้อผ้าเข้าไปในคลังมิติ จากนั้นก็กลับไปที่ห้องนั่งเล่น

       ในวันแรกที่ย้ายมาอยู่บ้านใหม่ ผมไม่รู้สึกอยากทำอาหารเองเลย

       ผมจึงหยิบอาหารสำเร็จรูปออกมาจากคลังมิติ เป็นมื้อเย็น ก่อนจะเดินขึ้นไปยังห้องนอนชั้นบน ก่อนจะล้มตัวลงนอนบนเตียงทั้งแบบนั้น

       「พรุ่งนี้ต้องรับภารกิจบ้างแล้ว อีกอย่างต้องเก็บเลเวลด้วย……」

       ความง่วงเข้าครอบงำผมอย่างรวดเร็วด้วยความสบายของเตียง ซึ่งในโลกนี้นับเป็นเตียงที่ดีที่สุดที่ผมเคยนอนมาเลยล่ะ