สามวันต่อมา
ณ บริษัทพีพีเคสตูดิโอจำกัด มุกกลับมาทำงานตามปกติหลังจากที่มิคออกจากโรงพยาบาล ระหว่างที่ทำงานไปเธอก็เอาแต่เหม่อลอยใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวคิดถึงภพเจ้านายหนุ่มอยู่ตลอดเวลา
"มุก มุก!" ทิพเอ่ยเรียกหญิงสาวซ้ำๆ เมื่อไม่มีการตอบรับ
"จ้ะ" เธอหันไปขานรับเมื่อหลุดออกมาจากภวังค์
"เป็นอะไร ไม่สบายหรือเปล่า"
"เปล่าจ้ะ"
"ฉันขอถามอะไรเธอหน่อยได้ไหม"
"ได้สิ" มุกให้ทิพ
"ตกลงมิคป่วยเป็นอะไรกันแน่ ทำไมถึงต้องนอนโรงพยาบาล หมอแค่นัดตรวจเองไม่ใช่เหรอ"
"นั้นสิ ปกติคนป่วยเป็นโรคโลหิตจางไม่เป็นหนักถึงขนาดนี้นะ" บุษบาเดินเข้ามาเอ่ยเสริมขึ้น
"ถ้ามุกบอกรับปากได้ไหมคะ ว่าจะไม่บอกใครหรือพูดให้มิคได้ยิน"
"จ้ะ พวกเรารับปาก" บุษบาเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
"มิคเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาวระยะสุดท้าย หมอบอกว่าจะอยู่ได้อีกประมาณสามถึงสี่เดือน หรือมากกว่านั้นถ้ากำลังใจดี มุกไม่อยากให้มิครู้ก็เลยเลือกที่จะโกหกทุกคนค่ะ"
"พี่เสียใจด้วยนะ ไม่อยากจะเชื่อเลย มีอะไรให้ช่วยก็บอกพี่ได้เลยนะไม่ต้องเกรงใจ" บุษบามองมุกด้วยความเห็นใจ
"สู้ๆ นะมุก เธอจะต้องผ่านมันไปได้ และมิคจะต้องดีขึ้นทุกวัน ฉันเป็นกำลังใจให้" ทิพยื่นมือไปจับกุมมือมุกเอาไว้ให้กำลังใจ
"ขอบคุณมากจ้ะ ไม่ว่าจะยังไงมุกก็จะทำทุกทางให้มิคอยู่กับมุกให้นานที่สุดค่ะ" ส่งยิ้มให้ทิพกับบุษบา
ในห้องประธานบริษัทชั้นบนสุดของตึกภพกำลังนั่งทำงานด้วยสีหน้าเคร่งเครียดโดยมีซินดี้นั่งจ้องมองเขาอยู่บนโซฟามุมหนึ่งของห้อง หญิงสาวเห็นว่าชายหนุมเคร่งเครียดกับงานเกินไป จึงลุกเดินไปนั่งลงบนตักแกร่งพร้อมกับฝากรอยลิปสติกสีแดงสดไว้บนแก้ม
"ซินดี้ ผมว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้วนะ ว่าอย่าทำอะไรที่มันเกินเลย"
"ภพแน่ใจนะคะ ว่าไม่อยากให้เราสองคนทำอะไรเกินเลย ซินดี้ไม่รู้หรอกนะคะว่าที่ผ่านมาคุณไประบายอารมณ์ความใคร่ที่ไหนกับใครบ้าง แต่ไม่ว่ายังไงคุณก็ต้องระบายมันออกมาอยู่ดี ซินดี้ขอเป็นตัวเลือกได้ไหมคะ" ลูบไล้มือบางไปตามแผงอกกว้างอย่างเย้ายวน
"คุณออกไปเถอะ ผมจะทำงาน"
"จะรีบไล่ไปไหนคะ หื้ม" พูดพลางแกะกระดุมเสื้อชายหนุ่มเผยให้เห็นแผงอกทีละเม็ด
"ผมเคยบอกแล้วไงว่าอย่าล้ำเส้นกันมากเกินไป" มือหนาจับมือบางออกจากแผงอก
ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้นพร้อมกับปรากฏร่างของมุกเดินเข้ามาพร้อมกับแฟ้มเอกสารในมือ เธอมองภาพซินดี้นั่งอยู่บนตักของเจ้านายหนุ่มไม่วางตาด้วยความน้อยใจ ดวงตากลมโตมองหน้าชายหนุ่มที่ยังคงนิ่งอยู่ด้วยความผิดหวัง รอยลิปสติกสีแดงบนแก้มหนามันบ่งบอกว่าทั้งสองคนกำลังทำอะไรกันอยู่และสนิทสนมกันมากแค่ไหน
"ขอโทษค่ะ พอดีมีเอกสารด่วนให้เซ็นต์" เสียงหวานเอ่ยขึ้น
"ซินดี้ คุณออกไปก่อนไป" ภพเอ่ยขึ้นพร้อมกับมองมุกไม่วางตา
"ค่ะ" ลุกขึ้นจากตักหนาด้วยความจำใจแล้วเดินออกจากห้องไป
ทันทีที่ซินดี้เดินออกไปมุกก็เดินตรงเข้าไปหยุดตรงหน้าโต๊ะทำงานของชายหนุ่มพร้อมกับเปิดวางแฟ้มเอกสารหน้าที่ต้องเซ็นลงบนโต๊ะระหว่างนั้นก็มองแผงอกกว้างกำยำเพราะไม่ได้ติดกระดุมเสื้อแล้วรีบหันหน้าหนีไปอีกทาง
"น้องชายเธอเป็นยังไงบ้าง ได้ข่าวว่านอนโรงพยาบาล" เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นพลางจรดปลายปากกาเซ็นต์ชื่อแล้วปิดแฟ้มเอกสารลงด้วยความรวดเร็วอย่างไม่ค่อยจะสบอารมณ์มากนัก
"ดีขึ้นมากแล้วค่ะ เพิ่งออกจากโรงพยาบาลเมื่อวาน" ก้มหน้าลงตอบคำถามไปพลาง
"ฉันหวังว่าเงินหนึ่งล้านจะพอเป็นค่ารักษาน้องเธอนะ"
"ค่ะ ขอตัวนะคะ" ยื่นมือไปหยิบเอกสารบนโต๊ะขึ้นมาถือเอาไว้ไม่ยอมสบตากับชายหนุ่มหมุนตัวจะเดินออกไป
"เดี๋ยวก่อนสิ" เสียงทุ้มเอ่ยทัดทานพร้อมกับลุกขึ้นเดินเข้าไปหาร่างบาง
ร่างบางเงยหน้าขึ้นหันไปมองใบหน้าอันหล่อเหลาของเจ้านายหนุ่มที่มีรอยลิปสติกสีแดงติดอยู่บนแก้มด้วยความไม่ชอบใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะเธอไม่มีสิทธิ์ที่จะหึงหวงเขาได้แต่เก็บอาการเอาไว้ลึกๆ เท่านั้น
"ไม่ได้เจอกันตั้งหลายวัน เธอไม่คิดถึงฉันบ้างเลยเหรอ หื้ม" รวบร่างบางที่เอาแต่ยืนนิ่งเข้ามากอดแนบกาย
"คุณภพ" มองหน้าชายหนุ่มไม่ด้วยความไม่เข้าใจ
"ทำไม เธอไม่คิดถึงฉันเลยเหรอ" ก้มหนัาลงหมายจะหอมแก้มเนียน
"อย่าค่ะ" ใช้มือบางกันใบหน้าชายหนุ่มเอาไว้
"ไม่มีใครเห็นหรอก เธอจะกลัวอะไร" กระชับอ้อมแขนแน่นขึ้น
"คุณไม่กลัวคุณซินดี้รู้เหรอคะ ถ้าเธอรู้คงจะเสียใจ"
"เกี่ยวอะไรกับซินดี้ด้วย"
"ก็รอยลิปสติกบนแก้มคุณเป็นของคุณซินดี้ไม่ใช่เหรอคะ"
"งั้นเธอก็ช่วยเช็ดออกให้ฉันหน่อยสิ" คลายอ้อมแขนออกจากร่างบางทันที
ร่างบางเดินไปหยิบทิชชูบนโต๊ะมาเช็ดรอยลิปสติกออกจากแก้มสากทันควันอย่างเบามือจนเสร็จไร้คราบหลงเหลือ ระหว่างนั้นสายตาคมกริบก็จ้องมองโลมเลียริมฝีปากอวบอิ่มของเธออยู่ตลอดเวลา
"จ๊วบ!" ริมฝีปากหนาประกบลงมาจูบบดขยี้ริมฝีปากบางอย่างดูดดื่มหิวกระหายด้วยความรวดเร็ว
"อื้อ…" ร่างบางได้เปล่งเสียงครางอยู่ในลำคอเท่านั้น ไม่นานชายหนุ่มก็ผละออก
"ว่าไงคิดถึงฉันไหม"
"คิดถึงสิคะ คิดถึงมากด้วย" เข้าสวมกอดรัดร่างหนาทันที
"ฉันก็นึกว่าเธอคบกับหมอนั่นไปแล้วเสียอีก"
"เปล่านะคะ คุณนั้นแหละอยู่ๆ ก็หายไปเลย เบื่อมุกแล้วใช่ไหมคะ"
"ช่วงนี้งานฉันรัดตัว ก็เลยไม่มีเวลาส่วนตัวเท่าไหร่"
"จริงเหรอคะ"
"ทำไมไม่เชื่อฉันเหรอ"
"เปล่าค่ะ มันเป็นเรื่องส่วนตัวของคุณ" ผละออกจากร่างหนาทันที
"เย็นนี้เจอกันที่คอนโดนะ"
"จะดีเหรอคะ"
"ทำไม" คิ้วหนาขมวดเข้าหากัน
"มุกไม่อยากรบกวนเวลาส่วนตัวของคุณค่ะ"
"หึ เดี๋ยวนี้เธอรู้จักพูดประชดฉันแล้วเหรอ" ภพหัวเราะขบขัน
"มุกเปล่านะคะ มุกแค่กลัวคุณจะเสียเวลา"
"เรื่องบนเตียงไม่มีคำว่าเสียเวลาสำหรับฉันหรอก ว่าไงจะไปไหม"
"ไปก็ได้ค่ะ"
"โอเค" คว้าร่างบางเข้ามาหอมแก้มแล้วกลับไปนั่งทำงานต่อ
มุกเดินออกมาจากห้องทำงานของชายหนุ่มด้วยใบหน้าแดงก่ำยิ้มน้อยยิ้มใหญ่พิศเลขาหน้าห้องเห็นอย่างนั้นก็ได้แต่สงสัยเท่านั้น ส่วนภพหลังจากที่มุกออกไปก็นั่งเอนหลังพิงกับเก้าอี้ทำงานเพื่อผ่อนคลายอารมณ์ภายในใจ เขาพยายามทำตัวให้กลับไปเป็นเหมือนเดิมเหมือนครั้งก่อนที่จะมีสัมพันกับมุกแต่สุดท้ายเขาก็ทำไม่ได้ยิ่งเธอทำตัวว่านอนสอนง่ายเขาก็ยิ่งติดใจอยากจะเข้าใกล้เธอ
ภายในห้องนอนในคอนโดหรูภพนอนกกกอดมุกอยู่บนเตียงนุ่มหลังจากที่เพิ่งจบบทพิศวาสอันเร้าร้อนบทแรกของวันไปหมาดๆ ร่างบางซบหน้าอยู่กับแผงอกเปลือยอย่างมีความสุข
"วันนี้ฉันรู้สึกดีกว่าทุกวันเลย" เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น
"มุกก็เหมือนกันค่ะ วันนี้ไม่ต้องโอนเงินให้มุกนะคะ"
"แน่ใจนะ ว่าไม่อยากได้"
"ค่ะ มุกเต็มใจให้คุณ"
"ตามใจ ไม่พอใช้เมื่อไหร่ก็บอกแล้วกัน"
"คุณจะหายไปอีกไหมคะ"
"ไม่รู้สิ ฉันตอบไม่ได้หรอก"
"_____" มุกพูดไม่ออกได้แต่นิ่งเงียบจุกอยู่ในอก
"อาทิตย์หน้าฉันจะพาพนักงานไปฉลองยอดขายกันที่รีสอร์ทริมทะเลทางใต้ เธอรู้แล้วใช่ไหม"
"ค่ะ มุกคงจะไปไม่ได้"
"เพราะน้องชายเธอใช่ไหม"
"ค่ะ มุกไม่อยากทิ้งน้องให้อยู่คนเดียวอีกแล้ว"
"งั้นก็พามิคไปด้วยสิ"
"จะดีเหรอคะ"
"ไม่เห็นจะเป็นไรเลย ให้มิคไปเปลี่ยนบรรยากาศบ้างเผื่ออาการป่วยจะดีขึ้น ค่าใช้จ่ายทั้งหมดฉันจะจ่ายให้เอง ไม่ต้องห่วงหรอก"
"แล้วคนอื่นจะไม่สงสัยหรอกคะ"
"ช่างพวกเขาเถอะ เธอก็แค่บอกไปว่าฉันอนุญาตแล้ว ก็แค่นั้น"
"ค่ะ มุกจะพามิคไปด้วย ขอบคุณมากนะคะที่เอ็นดูมิค" ยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มชายหนุ่ม
"งั้นก็ช่วยตอบแทนฉันที" พูดพลางพลิกร่างหนาขึ้นทาบทับร่างบางเอาไว้ใต้ร่าง
"ได้สิ"ส่งยิ้มหวานให้ชายหนุ่ม
ริมฝีปากหนาประกบจูบดูดดึงขบเม้มริมฝีปากบางอย่างดูดดื่ม ลิ้นหนาตวัดเกี่ยวพันลิ้นบางไปมาอยู่ในโพลงปากหวานกลืนกินรสชาติความหวานหอมของหญิงสาว จากนั้นก็ค่อยๆ ปลุกเร้าอารมณ์สาวขึ้นไปเรื่อยๆ จากซอกคอขาวเนียนเลื่อนลงไปสำรวจหน้าอกเต่งตึงทั้งสองข้างดูดดึงเลียไล้ไปมาอย่างเมามัน จนเธอเปล่งเสียงครางออกมาเบาๆ หลับตารับสัมผัสด้วยความตื่นเต้น
ริมฝีปากหนาสำรวจลงไปไม่ยอมหยุดจนไปถึงจุดสงวน ไม่รอช้าให้เสียเวลาลิ้นหนาจัดการไล้เลียปลุกสร้างความเสียวซ่านกระสันให้ร่างบางพาเธอถึงฝั่งฝันล่วงหน้าไปก่อน ร่างสาวเกร็งกระตุกเสร็จสมปล่อยน้ำหวานใสไหลเยิ้มออกมาชโลมช่องรัก สะโพกสวยส่ายรอรับให้ชายหนุ่มเติมเต็มความสุขในกายให้สมบูรณ์อย่างยั่วยวน
มือหนารูดท่อนเอ็นร้อนอันแข็งขึงขึ้นลงไปมาจากนั้นก็สอดใส่สวนแทงผ่านน้ำหวานใสเข้าไปในช่องรักอันคับแคบจนสุดมิดลำในคราเดียวด้วยความเสียวกระสันแผ่ซ่านไปทั่วร่าง จังหวะบรรเลงบทรักค่อยๆ ไต่ระดับขึ้นเร็วไปเรื่อยๆ จนเกิดเสียงเนื้อกระทบกันกับเสียงครวญครางดังกึกก้องไปทั่วห้อง สองร่างประสานกันเป็นหนึ่งไม่นานก็จับมือพากันไปสู่ความสุขหฤหรรษ์โดยพร้อมเพรียงกัน
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
