ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน / ที่แท้….ฉันเป็นลูกเศรษฐีบทที่ 93 หานเฟยเอ๋อกลายเป็นเน็ตไอดอลในโซเชียลเน็ตเวิร์ก

บทที่ 93 หานเฟยเอ๋อกลายเป็นเน็ตไอดอลในโซเชียลเน็ตเวิร์ก

　　เฉินเกอรู้สึกสนใจเป็นอย่างมาก จึงให้หวงหยงหาวพูดรายละเอียดให้ชัดเจน

　　“แฮ่ม (กระแอมเสียง) ผมขออธิบายอย่างนี้นะครับพี่ คฤหาสน์หยุนติ่งไม่ใช่เป็นเพียงบ้านพักธรรมดา แต่มันแสดงถึงสถานะที่สูงส่งเหมือนกับชื่อของมัน ซึ่งโปรเจคนี้ได้ไปก่อสร้างบนยอดเทือกเขาจินหลิง บริเวณโดยรอบก็ได้สร้างคฤหาสน์เรียบเรียงกันเป็นแถวแล้ว เมื่อไปยืนอยู่ตรงนั้นก็เหมือนกับอยู่บนก้อนเมฆบนฟากฟ้า ซึ่งสามารถชมวิวทิวทัศน์ทั้งเมืองจินหลิงได้ทุกซอกทุกมุม！”

หวงหยงหาวพูดไปด้วยและเกิดความรู้สึกโหยหาไปด้วย。

พูดสักจนน่าอัศจรรย์ใจจริงๆ！

　　เฉินเกอถามว่า “บ้านหลังนั้นคงแพงใช่ไหม？”

　　เฉินเกอคิดว่าจะซื้อบ้านสักหลังหนึ่ง และเขาคิดจะทุ่มทุนมหาศาลจำนวนเงินหลายสิบล้านเพื่อจะได้ซื้อคฤหาสน์หลังหนึ่ง จะได้จอดรถอะไรได้สะดวก

　　ดังนั้น จึงอยากจะถามราคาของคฤหาสน์หยุนติ่ง

　　“เพ๊ะ！”

　　หวงหยงหาวพ่นเหล่าออกมาจากปาก พูดด้วยตาโตค้างว่า “โอ๊ด！ พี่ บ้านหลังนี้มันไม่ใช่แพงธรรมดานะ พี่รู้ไหมว่าต้องใช้เงินเท่าไหร่ มูลค่ากว่าเจ็ดร้อยกว่าล้าน！”

　　ถ้าคุณพูดว่าเงินเจ็ดร้อยล้านเอามาลงทุนทำธุรกิจ พ่อของหวงหยงหาวก็กล้าคว้าออกมา

　　แต่ทว่าซื้อล้านหลังละเจ็ดร้อยล้านที่มิได้มีผลต่อธุรกิจแต่อย่างใด

　　ก็เท่ากับแค่บริโภคอย่างเดียว เศรษฐีทั่วไปไม่กล้าทำกันอย่างนี้หรอก

　　นอกเสียจากมีเงินเย็นที่ไม่จำเป็นจะต้องใช้แล้ว

　 ดังนั้นหวงหยงหาวยังคงมีความหวาดกลัวกับราคาบ้านหลังนี้เป็นอย่างมาก

　　ต้องรู้ว่าอย่างวันนี้หวงหยงหาวได้เชิญเหล่าทายาทเศรษฐีมาร่วมงานปาร์ตี้ที่สนุกสนาม ก็เสียค่าใช้จ่ายไปแค่หกเจ็ดแสนเท่านั้นเอง

　　“แน่นอน สำหรับพี่ชายแล้วเงินแค่นี้ไม่มีปัญหาอะไรหรอก ผมจำได้ว่าพี่สาวบุญธรรมเคยคว้าเงินหนึ่งถึงสองร้อยล้านเพื่อซื้อรถแต่ง！”

　　หวงหยงหาวมีความคิดจะให้เฉินเกอลองดู

　　เพราะเขารู้ว่าเงินแค่นี้ไม่มีปัญหาสำหรับเฉินเกออยู่แล้ว

　　แต่ทว่าเฉินเกอกลับไม่คิดอย่างนั้น

　　เจ็ดร้อยล้านหรือ！ซื้อบ้านอยู่สักหลังหนึ่ง จำเป็นต้องสิ้นเปลืองขนาดนี้ไหม！

　　เฉินเกอส่ายหัว ตัดสินใจเลือกซื้อคฤหาสน์ประมาณสิบยี่สิบล้านจะสมเหตุสมผลกว่า

　　“ไม่ซื้อก็ไม่เป็นอะไร อีกสามวันพวกเราไปดูด้วยกันนะ แค่ไปดูคงจะได้ใช่ไหมพี่？”หวงหยงหาวพูดอย่างไม่สบอารมณ์

　　ถ้าเฉินเกอซื้อจริงๆ ตัวเองก็จะได้เข้าไปอยู่ด้วย มันถึงจะเรียกว่าหรูของแท้！

　　“ก็ได้ ถ้ามีเวลาพวกเราไปเที่ยวด้วยกัน！”

　เฉินเกอเห็นวันนี้หวงหยงหาวเตรียมการต้อนรับให้ตนอย่างอลังการ ถึงแม้จะรู้ว่าที่เข้าใกล้เขามีวัตถุประสงค์แอบแฝงอยู่ แต่ความรู้สึกถูกยกย่องนั้นก็ทำให้เฉินเกอรังเกียจไม่ลง

　　จึงไม่สะดวกที่จะปฏิเสธหวงหยงหาว จึงได้ตอบตกลง

　　หลังจากนั้น เหล่าทายาทเศรษฐีก็ไปเล่นกระดานโต้คลื่น มันเป็นอะไรที่มีความสุขท้าทายมากเลย

　　แน่นอน ผู้หญิงเกือบทุกคนต่างก็ห่างจากกลุ่มๆหนึ่ง นั้นก็คือกลุ่มที่มีเฉินเกอเป็นศูนย์กลาง

　　ไม่ว่าเฉินเกอจะเดินไปถึงไหน ตรงนั้นก็จะมีผู้หญิงค่อยติดตามหลังมากมาย

　　ทุกคนต่างพยายามแสดงจุดเด่นของตนสุดฤทธิ์ เพื่อจะได้หว่านเสน่ห์ใส่เฉินเกอ เพื่อเฉินเกอจะได้สนใจในตัวพวกเธอ

　　แต่ทว่าเฉินเกอรู้สึกเหนื่อยล้าแล้ว ไม่มีแรงจะไปเล่นสนุกับสาวๆทังหลายอีก

　　ตอนบ่ายผ่านไปอย่างรวดเร็ว

　　ปาร์ตี้เรือสำราญจบลง

　　ตอนแรกหวงหยงหาวยังเชิญเฉินเกอไปเที่ยวที่อื่นต่อ แต่เฉินเกอได้ปฏิเสธไป เพราะเฉินเกอไม่เหมือนกับหวงหยงหาวที่ไม่จำเป็นต้องเก็บหน่วยกิตการเรียนก็ได้

　　พรุ่งนี้วันจันทร์ ตัวเองยังต้องไปเรียนอีก！

　　จึงมีไป๋เสี่ยวเฟยรับผิดชอบไปส่งเฉินเกอกลับไปที่มหาลัย

　　หลังจากกลับไปถึงที่หอพัก พวกหยางฮุยคงจะไปเล่นเน็ตแล้ว ไม่เห็นมีใครอยู่เลย

　　เฉินเกอที่เหนื่อยมาสองวันแค่ล้มตัวลงกับเตียงก็หลับทันที จนมีเสียงเปิดประตูดัง เอี๊ยด อ๊าด ปลุกให้ตื่นขึ้นมา

　　“หยางฮุย เฉินเกอลับมาแล้วใช่ไหม！”

　　“อะไรนัก？กลับมาแล้ว？ทำไมถึงปิดเครื่องล่ะ？”

　　พวกหยางฮุยกับหลี่ปินกลับมาแล้ว

　　เพื่อนฝูงต่างจ้องมองเฉินเกอด้วยท่าทีตื่นเต้นแล้วพูดด้วยรอยยิ้มออกมา

　　“ออ มือถือผมปิดตั้งนานแล้ว เหนื่อยมากเลยยังไม่ได้ชาร์จแบต นอนจนถึงหกโมงเย็นแล้ว พวกนายเข้าเน็ตนานขนาดนี้เลยหรอ？”

　　เฉินเกอมองดูนาฬิกาข้อมือ ที่แท้ก็หลับไปตั้งสามชั่วโมง

　　“โธ่ ยังมาเข้าเน็ตอะไร？เฉินเกอ ผมสงสัยว่าสองวันนี้นายออกไปท่องเที่ยวหรือไปหาสาวๆกันแน่ นายไม่ดูข้อความของชั้นเราเลย？”

　　หลี่ปินพูดด้วยความวู่วาบเล็กน้อย

　　ก่อนหน้านี้เฉินเกอแค่บอกพวกเขาว่าไปเที่ยวกับเพื่อนคนหนึ่ง ไม่ได้บอกรายละเอียดว่าไปทำอะไรกันแน่

　　ดังนั้นพวกหลี่ปินกับหยางฮุยไม่รู้ว่าสองวันนี้เฉินเกอไปทำอะไรมาบ้าง

　　สำหรับเรื่องที่หลี่ปินพูดว่าไปหาสาว ฮาฮา！ เฉินเกอทำแล้วจริงๆ

　　เป็นหญิงสาวที่สวยงามกันทุกคนเลย！

　　เฉินเกอยิ้มแล้วพูดว่า“ หาสาวอะไรกัน รีบพูดมาฟังสิว่าห้องพวกเราเกิดอะไรขึ้น？”

　　“ก่อนนายจะไป มีดาราพิธีกรสาวที่ชื่อหานเฟยเอ๋อทำการPKใช่ไหม เห้ มันป็นไปอย่างที่พวกเราคาดการณ์ สุดท้ายหานเฟยเอ๋อก็คว้าถ้วยเหรียญทอง

กลายเป็นดาราสาวเพียงหนึ่งเดียวที่ไลฟ์สดซอฟต์แวร์นี้ วันนั้นหานเฟยเอ๋อได้รับค่าตอบแทนจากยอดวิวมากกว่าสองแสนเชียวนะ！เหลือเชื่อเลยใช่ไหม！”

　　หลี่ปินทั้งอิจฉาและเกลียด อิจฉาที่คนอื่นสามารถหาเงินได้มากมายในหนึ่งวัน และเกลียดที่ตัวเองไม่ใช่ผู้หญิง？

　　“อืม ดังนั้นเริ่มตั้งแต่เมื่อวานก็มีสำนักพิมพ์มาสัมภาษณ์หานเฟยเอ๋อ หัวข้อนั้นเท่ห์ระเบิดไปเลย นั้นก็คือ นักศึกษาสาวในมหาวิทยาลัยจินหลิง

ไลฟ์สดวันหนึ่งแค่ไม่กี่ชั่วโมง แต่กลับมารายได้กว่าสองแสน！”

　　“โอ้โห！สรุปแล้วคือมีข่าวเกี่ยวกับลักษณะนี้ไปหมดเลย เพราะหนังสือพิมพ์ได้มาทำข่าว ทำให้สถานีโทรทัศน์จินหลิงก็มีคนมาสัมภาษณ์เป็นวีดีโอด้วย เมื่อกี้พวกเราก็ไปถ่ายวีดีโอในฐานะเพื่อนในห้องเรียนของหานเฟยเอ๋อด้วย ฮาฮา ผมยังได้เข้ากล้องด้วยนะ！”

　　หยางฮุยพูดเสริมเรื่องราวทั้งหมด

　　ตอนนี้เฉินเกอจึงเข้าใจแล้ว

　　หานเฟยเอ๋อดังแล้ว จึงมีการสัมภาษณ์คนรอบข้างด้วย ก็คล้ายกับรายการโทรทัศน์ที่ขอสัมภาษณ์เหมือนกัน หลังจากที่สัมภาษณ์เจ้าตัวแล้วก็สัมภาษณ์เพื่อนมิตรญาติสหายอะไรประมาณนั้น

　　ปกติจะเตรียมสคริปการพูดก่อนเสมอ

　　ฮาฮา คิดไม่ถึงว่าตัวเองใช้สถานะคนสามัญธรรมดาก็ทำให้หายเฟยเอ๋อมีของขวัญชิ้นโบว์แดงด้านการเงินในการไลฟ์สดได้

　　ทำให้หานเฟยเอ๋อมีชื่อเสียงโด่งดัง

　　มันทำให้เฉินเกอไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี

　　“เฉินเกอ รีบเปลี่ยนเสื้อเร็ว คืนนี้หานเฟยเอ๋อเลี้ยงข้าวที่ห้องครัวเจียหยวน เป็นที่เดียวกับที่นายเคยเลี้ยง ตอนนี้จองเสร็จแล้ว！ไปกันทั้งห้องเลย！”

　　หยางฮุยตบบนเตียงเบาๆแล้วก็ไปเปลี่ยนเสื้อ

　　“โอเค！”

　　ครั้งนี้เฉินเกอตอบอย่างมีความสุข

　　สาเหตุที่หนึ่งก็เป็นเพราะเขาพักผ่อนได้พอสมควรแล้ว ตอนนี้จึงเริ่มรู้สึกหิวขึ้นมา

　　สาเหตุที่สองคือ ตนเป็นคนดันหานเฟยเอ๋อให้ดัง เธอเลี้ยงฉลอง ตนจะไปกินก็คงไม่เป็นอะไรหรอก？

　　มันเป็นสิ่งที่สมควรอยู่แล้ว！

　　เฉินเกอเปลี่ยนเสื้อเสร็จอย่างรวดเร็วเหมือนกับพวกหยางฮุย ต่างวิ่งลงจากตึกไปอย่างกับหมาป่า

　　หน้าประตูมหาลัย

　　เพื่อนในห้องเรียนของเฉินเกอได้มารอแล้ว

　　หานเฟยเอ๋อไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว เมื่อก่อนเป็นเพียงคนไลฟ์สดตัวน้อยๆคนหนึ่ง แต่ตอนนี้เธอเป็นคนที่โด่งดังในโซเชียล สามารถหาเงินก้อนโตได้แล้ว

　　จึงเป็นจุดศูนย์กลางของทุกคน

　　“พี่เฟยเอ๋อ พวกเราเรียกDD(แอพเรียกรถ)กัน？”

　　ตอนนี้หวงเหมาตามประกบทุกฝีก้าว ตั้งแต่ครั้งก่อนที่สวี่ตงกับพี่ชายของเขาสวี่ชาวตีลูกชายเศรษฐีอันดับหนึ่งของเมืองหลินจิง ก็ถูกซ้อมจนหนักไม่กล้ามาเรียนอีก ตอนนี้คนในห้องที่ยังคงสดใสสามารถกระโดดโลดเต้นได้ก็เหลือเพียงหวงเหมาเท่านั้น

　　“เรียกDDอะไรกัน ผมโทรไปที่บริษัทบริการรถแล้ว ให้พวกเขาส่งรถออดี้มาสิบคัน พวกเราก็นั่งรถนี้ไป ใช่สิ หวงเหมา คุณไปเช็คจำนวนคนดูสิว่าใครยังมาไม่ถึงบ้าง？”

　　“ได้เลย！”หวงเหมาไปทำตามอย่างตั้งใจเหมือนกับเป็นหน้าที่ของตัวเองอย่างนั้น แถมยังตะโกนเสียงดังอีกด้วย “อย่าเพิ่งคุยกันนะ คนที่ถูกผมเรียกชื่อให้บอกว่ามานะครับ！”

　　เช็คชื่อเสร็จอย่างรวดเร็ว

　　หวงเหมาวิ่งมาบอกว่า “พี่เฟยเอ๋อ ตอนนี้เหลือพวกที่พักที่เดียวกับหยางฮุยและเฮาหลานลันที่ยังไม่มา เฮาหลานลันบอกว่าเธอไม่สบาย นอนอยู่ที่หอพักคนเดียว！”

　　“โอเค ฉันรู้แล้ว แล้วพวกหยางฮุยล่ะ？แค่เปลี่ยนเสื้อทำไมชักช้าจัง！”หานเฟยเอ๋อที่สวมแว่นสีไวน์แดงได้เอามือกอดอกไว้ พลางพูดอย่างเคร่งขรึม เพราะตอนนี้เป็นเน็ตไอดอลแล้ว ต้องทำตัวให้ดูดีเข้าไว้

　　“มาแล้ว มาแล้ว พวกหยางฮุยมาแล้ว！”

　　มีผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้นมาขณะนี้

　　พวกหอพักเดียวกับหยางฮุยทั้งหกคน กำลังวิ่งเหยาะๆมา

　　“เอะ？เฉินเกอไม่ใช่ออกไปเที่ยวหรอ？ทำไมกลับมาแล้วล่ะ？”

　　“ใช่สิ ให้ตายเถอะ อาจเป็นเพราะได้ยินว่ากินข้าว เขาจึงรีบกลับมา ใครจะรู้ว่าเงินที่ถูกหวยของเขาใช้หมดหรือยัง ปากบอกว่าท่องเที่ยว แต่อาจจะออกไปทำงานก็ได้！”

　คนทางเฉินเกอยังเดินมาไม่ถึง ก็มีเสียงหัวเราะเยาะดังขึ้นมา……