ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน / ที่แท้….ฉันเป็นลูกเศรษฐีบทที่ 9 ใครช่วยพวกเราไว้

บทที่ 9 ใครช่วยพวกเราไว้

เฉินเกอเล่าเหตุการณ์ในทันที

หลี่เจิ้นกั๋วรีบตอบรับทันที

“ใช่แล้ว พี่เจิ้นกั๋ว พี่รู้จักกับคนที่ชื่อหนิงฝานหรือเปล่า? ครอบครัวเขาเปิดภัตตาคารที่ถนนการค้า! ”

นาทีนี้ เฉินเกอขมวดคิ้วแน่นด้วยความสงสัย

เดิมทีเขาก็ไม่ได้เป็นคนจิตใจเลวทราม

แต่หนิงฝานนี้ ออกความคิดเห็นให้กลุ่มลู่หยาง สวี่ตงพวกเขามาแย่งหยางเสว่ไป ทั้งยังทำให้ตัวเองต้องอับอายมากขนาดนี้

เฉินเกออยากรู้มากเลย สมมุติว่าวันหนึ่ง หาก หนิงฝานพวกเขากลายเป็นคนจน พวกเขาจะเป็นอย่างไร?

“หนิงฝาน? ผมรู้จัก พ่อของเขาเป็นลูกน้องของผม ภัตตาคารร้านนั้น เป็นกิจการที่อยู่ภายใต้ชื่อของท่าน! เขารุกรานท่านหรอ?”

น้ำเสียงหลี่เจิ้นกั๋วระมัดระวังขึ้นมา

ผ่านไปชั่วขณะ

หลี่เจิ้นกั๋วพูดว่า : “คุณชายเฉินผมรู้แล้วว่าควรทำอย่างไร ท่านวางใจได้เลย!”

……

เฉินเกอไม่รู้ว่าลำดับต่อไปหลี่เจิ้นกั๋วจะจัดการอย่างไร

เพราะแม้แต่เฉินเกอเองก็ยังไม่รู้เลยว่าตอนนี้ตัวเองเป็นอะไร

นี่เป็นครั้งแรกที่เฉินเกอใช้สถานะของตัวเองไปบีบบังคับคนอื่น แม้ในใจจะแค้นมาก แต่หลังจากที่บีบบังคับแล้ว มักจะมีความรู้สึกไม่สบายในใจแปลกๆ

เฉินเกอไม่ได้คิดมากไปกว่านี้

หลังจากที่เก็บโทรศัพท์มือถือ ออกจากห้องน้ำ เดินกลับเข้าไปในห้องสูท

แต่ว่าในห้องสูท ณ ตอนนี้เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่

เมื่อครู่นี้ จ้าวยีฟานหม่าเสี่ยวหนานพวกเธอต่างก็กำลังโทรศัพท์ ติดต่อเพื่อนๆที่ตัวเองสามารถติดต่อได้

เพื่อขอความช่วยเหลือวิธีแก้ไขปัญหา

ผลปรากฏว่าตอนนี้ หลี่เฟยหงวิ่งมาอย่างฉับพลัน

โค้งคำนับให้กับคนที่อยู่ในห้องสูท เพื่อแสดงการขอโทษที่ลึกซึ้ง!

ความเสียหายของตู้ปลาฮวงจุ้ย ก็ไม่ต้องชดเชยค่าเสียหายแล้ว

ทุกคนต่างก็มึนงงไปหมด

กระทั่งพวกเขาเห็นหนิงฝานเดินเข้ามา

ทุกคนต่างก็นึกขึ้นมาได้ทันที:

“พี่หนิงฝาน พี่หรอ?”

ผู้หญิงกลุ่มหนึ่งถามด้วยความหลงใหล

ตัวหนิงฝานเองก็ยังสงสัย อันที่จริงเมื่อครู่นี้เขาออกไปแอบ แต่เมื่อเห็นหลี่เฟยหงวิ่งไปที่ห้องสูทด้วยความร้อนรน

เขาก็ตามเข้ามา

ผลปรากฏว่า กลายเป็นแบบนี้

หนิงฝานไม่ได้บอกว่าที่จริงไม่ใช่ตนเอง

เพียงยิ้มแล้วพูดว่า : “พี่เฟยหงเป็นเพื่อนเก่าเพื่อนแก่ของพ่อผม ไม่ใช่คนนอก!”

“ว๊าว! พี่หนิงฝานสุดยอด!”

“พี่หนิงฝาน หล่อมากเลย!”

ผู้หญิงกลุ่มหนึ่งต่างก็เป็นแฟนคลับของหนิงฝาน

จ้าวยีฟานตอนนี้มองไปที่หนิงฝาน มองตาขวางไม่หยุด

รู้สึกหลงรักในใจมากๆ

สรุปนี้เป็นหนึ่งในกิจการของถนนการค้าจินหลิง อยู่ถนนการค้าจินหลิงสถานที่แบบนี้ มีหน้ามีตาเหลือเกิน!

และในตอนนี้ ประตูของห้องสูทเปิดออก เฉินเกอเดินเข้ามาจากข้างนอก

“ฮึ คนไร้ความสามารถนี้ เห็นว่าไม่มีอะไรแล้วเพิ่งจะกลับมา!”

ผู้หญิงทั้งหลายพูดและจ้องไปที่เฉินเกอ

จ้าวยีฟานยิ่งแสดงสีหน้าที่รังเกียจ

“เสี่ยวหนาน ฉันรู้สึกแปลกใจมาก เธอไปรู้จักกับคนแบบนี้ได้อย่างไร?”

จ้าวยีฟานส่งเสียงฮึอย่างเย็นชา

เฉินเกอเพิ่งจะรู้ว่า

หลี่เจิ้นกั๋วจัดการธุระเร็วมาก เมื่อครู่นี้หลี่เฟยหงวิ่งลงมา จัดการเรื่องนี้ให้จบลงได้ด้วยดี

ต้องจัดการแน่นอน ว่าไปแล้ว นี่เป็นกิจการของตัวเอง

แต่เมื่อเห็นสายตาที่ทุกคนมองมาที่ตัวเอง เฉินเกอก็เข้าใจ ดูท่าแล้ว พวกเธอจะเข้าใจตัวเองผิด และคิดว่าเป็นผลงานของหนิงฝาน!

อธิบาย?

เหอะเหอะ เฉินเกอคิดว่าไม่มีความจำเป็นหรอก

พูดตามตรง เดิมทีเขาเห็นจ้าวยีฟานสวยดี สวยมากเลยจริงๆ

แต่ตอนนี้ เขาไม่มีความสนใจในตัวจ้าวยีฟานเลยสักนิด

ที่ช่วยเหลือในครั้งนี้ ก็เพราะเห็นแก่หม่าเสี่ยวหนานเท่านั้น

และอีกอย่าง แม้ตัวเองจะอธิบาย จะมีคนเชื่อหรอ?

เฉินเกอไม่อยากจะไปพูดเรื่องที่น่าเบื่อแบบนี้หรอก

“โอเค โอเค ในเมื่อเรื่องนี้ถูกแก้ไขแล้ว พวกเราเปลี่ยนที่เที่ยวกันเถอะ? ครั้งนี้ผมเลี้ยง!”

เขามองไปที่จ้าวยีฟานและสาวสวยสองสามคนที่อยู่ข้างเธอ

“ดีเลยดีเลย!”

คนกลุ่มหนึ่งตอบกลับด้วยความดีใจ

จ้าวยีฟานก็ยิ้มเล็กน้อย

เมื่อเทียบกับสวี่ตงแล้ว เธอรู้สึกว่าหนิงฝานไม่เพียงแค่หล่อเท่านั้น ทั้งยังมีความบรรลุนิติภาวะ ที่สำคัญคือ วันนี้จ้าวยีฟานถือว่า ได้เห็นผลประโยชน์ที่ได้จากการเข้าสังคม

การเข้าสังคมของหนิงฝาน สุดยอดเหลือเกิน!

ส่วนหม่าเสี่ยวหนานกลับมีสีหน้าที่แย่และพูดว่า : “พวกเรายังจะไปเที่ยวอีกหรอ ใกล้จะ4 โมงเย็นแล้ว ฉันว่าสู้พวกเรากลับกันไม่ดีกว่าหรอ……”

หม่าเสี่ยวหนานผ่านเรื่องราวเมื่อครู่นี้มา ทำให้ไม่มีอารมณ์แล้ว

หยางฮุยพยักหน้า : “อืม พวกเราไม่ไปแล้ว พวกนายไปเถอะ……”

ที่จริงกลุ่มเพื่อนในหอของเฉินเกอก็ค่อนข้างเสียความรู้สึก

เดิมทีพูดกันไว้แล้วว่า อาศัยวันเกิดของเสี่ยวหนาน เชื่อมความสัมพันธ์กับสาวสวยของหอพักจ้าวยีฟาน

แต่ตอนนี้ เห็นได้ชัดว่าหอพักของพวกเขาเป็นส่วนเกินต่อหน้าทุกคน

“เหอะ เหอะ ก็ดี สถานที่ที่พวกเราจะไปหลังจากนี้ คาดว่าทั้งชีวิตนี้พวกนายไม่มีโอกาสได้เข้าไปหรอก ส่วนชาติหน้า ผมก็พาคนเข้าไปมากมายขนาดนี้ไม่ได้ ไม่ไปยังจะดีเสียกว่า !”

หนิงฝานจ้องมองไปที่หยางฮุยกับเฉินเกอพูดด้วยความเย็นชา

“หา? ไปไหนหรอ? อย่าบอกนะว่าไปโรงแรมของครอบครัวพี่หนิงฝาน?”

ผู้หญิงกลุ่มหนึ่งเงยหน้าขึ้นมา

หนิงฝานชูนิ้วขึ้นมาหนึ่งนิ้วแกว้างไปมา : “ไม่ใช่ คลับบันเทิงเวินฉวนซาน? พวกเธอเคยได้ยินไหม?”

“คลับบันเทิงเวินฉวนซาน?”

จ้าวยีฟานหนังตากระตุกเล็กน้อย : “ก็คือส่วนหัวของถนนการค้าจินหลิง ที่นั่นเป็นวิลล่าบันเทิงที่รวมตัวของคนร่ำรวย?”

หนิงฝานพูดถูก สำหรับบางคน คาดว่าทั้งชีวิตก็อย่าหวังว่าจะได้เข้าไปที่นั่น!

จ้าวยีฟานฐานะทางครอบครัวก็ดีมาก ครั้งก่อนคุณพ่อ อาศัยญาติที่เป็นมหาเศรษฐีคนหนึ่ง จึงจะได้เข้ามาเปิดหูเปิดตาเช่นกัน!

คาดไม่ถึงว่า หนิงฝานมีความสามารถแบบนี้อย่างคาดไม่ถึง

“โอเคสาวสวยทั้งหลาย ผมไปเอารถมาก่อน ไปรอพวกเธอที่หน้าประตูนะ!”

หนิงฝานกวักมือเรียกทุกคน จากนั้นก็เดินออกไป

วันนี้ สีหน้าของจ้าวยีฟานทำให้หนิงฝานรู้สึกตกตะลึงจริงๆ

เป็นวิธีการจีบหยางเสว่ที่เขาสอนลู่หยาง ทุ่มด้วยเงิน

เขาเชื่อว่า ไม่มีสาวคนไหนที่ทุ่มด้วยเงินแล้วจะจีบไม่ติด!

“เสี่ยวหนาน เธออย่าทำให้เสียบรรยากาศสิ เธอไม่ไปใช่ไหม อย่างไรเสียวันนี้ก็เป็นวันเกิดเธอนะ เมื่อก่อนเธอเคยพูดไม่ใช่หรอ จะเร็วหรือช้าก็ต้องไปสัมผัสคลับบันเทิงเวินฉวนซานสักครั้งไม่ใช่หรอ ตอนนี้มีโอกาสแล้ว! ”

จ้าวยีฟานดึงมือของหม่าเสี่ยวหนาน

“ใช่แล้ว พวกเราก็ไม่เคยไปวิลล่าเวินฉวน เสี่ยวหนาน ไปด้วยกันเถอะ วันนี้อาศัยเธอ! ไม่เป็นไร มีพี่หนิงฝาน บนถนนการค้าจินหลิง เมื่อเกิดเหตุอะไรขึ้นเขาก็สามารถแก้ไขได้ ความสามารถของพี่ฝานเมื่อครู่นี้เธอก็เห็นแล้วนี่! ”

สวี่ตงยิ้มด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความหวัง

แต่หม่าเสี่ยวหนาน ขมวดคิ้ว :

“ที่ฉันคิดไม่ตกเลยก็คือเรื่องนี้! ยีฟาน เรื่องเมื่อครู่นี้ หรือพวกเธอไม่รู้สึกแปลกๆสักนิดเลยหรอ? ”

จ้าวยีฟานขมวดคิ้วที่สวยงาม: “แปลกหรอ? หมายความว่าอย่างไร? เธอพูดเรื่องตู้ปลาฮวงจุ้ยหรอ”

“อืมอืม!” หม่าเสี่ยวหนานขมวดคิ้ว : “เมื่อกี้นี้ทุกคนต่างก็เห็นชัดเจนแล้ว ท่าทางของหลี่เฟยหงก่อนหน้านั้นหยาบแค่ไหน ไม่ไว้หน้าหนิงฝานต่อหน้าผู้คนมากมาย ส่วนหนิงฝานอยู่ต่อหน้าเขา เหมือนเด็กน้อย!”

“แต่ว่า ในระหว่างนั้นห่างกัน10นาที ท่าทางของหลี่เฟยหงเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่พลิกฟ้าพลิกแผ่นดิน! ทั้งยังเดินมาโค้งคำนับพวกเราด้วยตัวเขาเอง พวกเธอไม่รู้สึกสิ่งเหล่านี้ผิดปกติหรอ?”

หม่าเสี่ยวหนานพูดประโยคนี้ออกมา

ทันใดนั้นในห้องสูทเงียบลง

หยางฮุยพูด : “ถูกต้อง ผมก็รู้สึกแปลก หลี่เฟยหงคนนี้ดูแล้วก็ไม่น่าจะยั่วยุ แม้ว่าพ่อของหนิงฝานจะสุดยอดขนาดไหน หลี่เฟยหงกับพ่อของเขามีความเสมอภาคกัน เวลาสั้นขนาดนี้เป็นไปได้หรอ ที่จะเข้ามาโค้งคำนับให้พวกเรา?”

“ความหมายของพวกเธอคือ คนที่ช่วยพวก มีคนอื่นอีกหรอ?”

จากที่พูดแบบนี้จ้าวยีฟาน ก็รู้สึกว่าเรื่องราวเมื่อครู่นี้ ไม่ค่อยสมเหตุสมผลเท่าไหร่

เมื่อครู่นี้ เธอมัวแต่ชื่นชมบุคลิกของหนิงฝาน ละเลยเรื่องราวนี้ทั้งหมด……