ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน / ที่แท้….ฉันเป็นลูกเศรษฐีบทที่ 57 เขาคือแมงดา

บทที่ 57 เขาคือแมงดา

เฉินเกอเห็นท่าทางของเจิ้งยวี่ ที่นี่เหมือนจะเกิดเรื่อง

จากนั้น ก็มองไปยังกลุ่มชายหญิงที่เจิ้งยวี่กำลังมองอยู่

ทันใดนั้น ก็รู้สึกเหนือความคาดหมายนิดหน่อย

ทั้งนั้นมีชายสองหญิงหนึ่ง หนึ่งในผู้ชายคนนั้น ดูเหมือนจะพูดค่อนข้างเก่ง ข้างหน้าเขาได้จอดรถมาเซราติไว้

ดูเหมือนค่อนข้างจะมีฐานะ

กำลังพูดคุยอยู่กับชายหญิงคู่นั้น

สิ่งที่ทำให้เฉินเกอรู้สึกเหนือความคาดหมายก็คือ ชายหญิงคู่นั้นเขาล้วนรู้จักดี

เพื่อร่วมห้องสวี่ตง แล้วก็เพื่อร่วมห้องของจ้าวยีฟานหลินเจียว

เชี่ย！พวกเธอทำไมถึงกลายเป็นคนรักได้ล่ะ?

เฉินเกอรู้สึกประหลาดใจมาก

และดูจากท่าทาง ดูเหมือนว่าเจิ้งยวี่จะรู้จักกับพวกเขา

เพราะชายคนนั้น ตอนนี้ได้มองมายังทางนี้ แถมยังวิ่งเข้ามาทางรถของเจิ้งยวี่ด้วยความดีใจ

“ให้ตายสิให้ตายสิ！อ่า！คุณชายเฉิน ฉันไม่ได้ด่าคุณนะ ฉันกำลังด่าเจ้าสวี่ชาวนั้น ฉันนึกไม่ถึงว่า เขาจะมาอยู่ที่นี่ ตามตื้อไม่เลิกจริงๆ！”

เจิ้งยวี่พูดด้วยความรำคาญ

แผนที่วางมาอย่างดิดี แต่นึกไม่ถึงว่าจะมาเจอกับสวี่ชาวที่นี่

เฉินเกอเข้าใจได้ในทันที

ดูจากท่าทาง เขาก็น่าจะเป็นคนที่ค่อยตามจีบเจิ้งยวี่

แต่ดูเหมือนว่าเจิ้งยวี่จะไม่ชอบเขาสักเท่าไหร่

สิ่งที่เฉินเกอไม่รู้ก็คือ ตรงกันข้าม ก่อนจะได้รู้จักกับเฉินเกอ เจิ้งยวี่ก็ชื่นชอบในตัวของสวี่ชาวอยู่ไม่น้อย

แต่ไม่ว่าจะพูดยังไง โดยเฉพาะตอนนี้เฉินเกอได้เห็นสวี่ตงและหลินเจียวได้ยิ้มมาอย่างทางนี้แล้ว

ก็รู้สึกเกรงใจที่จะลงจากรถ

“เรื่องพวกนี้ เธอลงไปเคลียร์เถอะ ฉันจะรอเธออยู่ข้างในรถนี้ หลังจากเคลียร์เสร็จแล้ว ค่อยไปส่งฉันที่หน้าหอก็ได้！”

เฉินเกอเกาหัวอย่างช่วยไม่ได้

“ค่ะ คุณชายเฉิน！”

เจิ้งยวี่หลังตอบไปคำนึง ก็ลงจากรถไป

“สวี่ชาว ทำไมแกถึงอยู่ที่นี่ได้? อีกอย่าง เมื่อกี้แกจะโทรหาฉันอะไรนักหนา แกไม่รำคาญบ้างเหรอ?”

เจิ้งยวี่โกรธจนกระทืบเท้า

“ยวี่ยวี่ ฉันก็นึกไม่ถึงว่า จะเจอเธอที่นี่ ฉันแค่มาส่งน้องชายกับน้องสาวของฉันที่โรงเรียน ฉันจำได้ว่าเมื่อก่อนเธอเคยบอกว่า หลังจากนี้จะกลับมาดูที่โรงเรียนแม่บ่อยๆ ฉันถึงได้โทรไปหาเธอ กะจะนัดเธอมาเดินดูรอบๆ！”

สวี่ชาวพูดด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม “ยวี่ยวี่ ฉันจะแนะนำให้เธอรู้จัก นี่คือลูกพี่ลูกน้องของฉันสวี่ตง ปีนี้อยู่ปีสาม นี่เป็นน้องสาวของฉันหลินเจียว อยู่ฝ่ายกระจายเสียง อยู่ปีสามเหมือนกัน！”

“เฮ้ๆ สวัสดีครับพี่สะใภ้ พี่สะใภ้สวยมากเลย！”

พูดตรงๆ พอเห็นใบหน้าที่สะสวยของเจิ้งยวี่ แค่นี้ตาของสวี่ตงก็รู้สึกคุ้นแล้ว

จากนั้นก็พูดไปยิ้มไป

“ใครเป็นพี่สะใภ้ของแกกัน！ฉันไม่ใช่แฟนของสวี่ชาวสักหน่อย！”

ตอนนี้เจิ้งยวี่อยากจะไล่เจ้าสวี่ชาวคนนี้ให้ไปไกลๆ แน่นอนว่าไม่ได้แสดงสีหน้าที่ดีมากนะ

สวี่ตงรู้สึกตกใจ

ความจริงเมื่อกี้ตอนที่เป็นพี่คุยกับเจิ้งยวี่ในโทรศัพท์ เขาก็ได้ยินมาทั้งหมด น้ำเสียงของเจิ้งยวี่ช่างเย็นชาเหลือเกิน

ไม่เหมือนกับที่พี่พูดไว้เลย ผู้หญิงก็เป็นแบบนี้ ต้องค่อยเอาใจ

สถานการณ์ในตอนนี้ ท่าทางแบบนี้ รู้สึกมันจะไม่ค่อยดีแล้วนะ จะเอาใจยังไงล่ะ！

สวี่ชาวไม่รู้จะทำตัวยังไงดี

จากนั้นจึงรีบยิ้มแล้วพูดว่า “พอแล้วยวี่ยวี่ ไม่เล่นแล้ว ไป เธอเอารถไปจอดข้างๆ พวกเราสี่คนไปเดินดูรอบๆ！”

“ใครเล่นกับแกกัน สวี่ชาว ฉันพูดอย่างชัดเจนแล้วนะ ว่าระหว่างเราเป็นไปไม่ได้ อีกอย่างตอนนี้ฉันมีคนที่ชอบแล้ว แกรวยขนาดนี้ รีบไปหาผู้หญิงสวยๆคนอื่นเถอะ อย่ามาเสียเวลากับฉันเลย！”

เจิ้งยวี่พูดออกมาอย่างไม่ไว้หน้า

ตอนนี้ มีนักเรียนจำนวนไม่น้อยที่ออกมาเดินเล่น ถูกดึงดูดสายตาด้วยภาพแบบนี้

คุณลองคิดดูสิ รถหรูสองคัน ชายหญิงกำลังทะเลาะกัน ยากมากที่จะไม่เป็นจุดสนใจ

โดยเฉพาะตอนนี้เจิ้งยวี่พูดเสียงดังมาก ทำให้สวี่ชาวทำอะไรไม่ถูก

“ยวี่ยวี่ เธอบอกฉันมาสิ คนที่เธอชอบเป็นใครกัน? เธออย่าบอกฉันนะว่า ก็คือคนที่ซื้อรถเบนซ์คันนี้ให้อย่างพ่อเลี้ยงคนนั้น? เขาใกล้จะหกสิบแล้วนะ！”

จู่ๆสวี่ชาวก็พูดด้วยสีหน้าที่โกรธแค้น

“ให้ตายสิ สวี่ชาว แกจะพูดอะไรขอให้ใช้สมองคิดสักหน่อยนะ?”

เจิ้งยวี่โกรธจนกัดฟันแน่น

หลินเจียวที่อยู่ข้างๆ กอดแขนของสวี่ตงอย่างใกล้ชิด ตอนนี้ก็ได้ตรวจสอบร่างของเจิ้งยวี่อย่างละเอียด

พูดตรงๆ ตอนที่เห็นคนสวยๆอย่างเจิ้งยวี่ลงมาจากรถหรูๆ ใจของหลินเจียวก็เต็มไปด้วยความอิจฉา

อีกอย่าง เจิ้งยวี่คนนี้ตอนที่ลงมาจากรถไม่ได้หันมามองตัวเองแม้แต่น้อย

ทำให้หลินเจียวรู้สึกไม่พอใจเท่าไหร่

จากนั้นหลังจากได้ฟังสถานการณ์จนเข้าใจนิดหน่อย จึงพูดกับสวี่ตงสวี่ชาวเบาๆว่า

“โอ้ยพี่ พี่เจิ้งยวี่คนนี้รู้จักกับคนใหญ่คนโตตั้งเยอะ การที่มีพวกเศรษฐี ซื้อรถให้มันเป็นเรื่องปกติ แต่ว่าถ้าพูดถึงคนที่อยู่ในใจ คงจะไม่ใช่เศรษฐีพวกนั้นหรอก พี่เจิ้งยวี่คงจะมีเด็กใหม่ให้เลี้ยงก็เป็นไป！”

เพี้ย！

หลินเจียวเพิ่งพูดจบประโยค

เจิ้งยวี่โกรธจนตบไปหนึ่งที “หุบปากเน่าๆของแกไปซะ ใครเลี้ยงเด็กกัน?”

“แกแกแก……แกกล้าตบฉันงั้นเหรอ?”

หลินเจียวจับใบหน้าของตัวเอง เกือบจะบวดแล้ว！

เจิ้งยวี่คิดจะตบอีกรอบ

แต่กลับถูกสวี่ชาวจับแขนเอาไว้ “เจิ้งยวี่เธอบอกมาซิ สิ่งที่เจียวเจียวพูดมันจริงรึเปล่า? เธอเลี้ยงเด็กไว้จริงๆเหรอ?”

สวี่ชาวพูดด้วยสีหน้าที่จริงจัง

“สวี่ชาว แกปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ฉันจะชอบใครมันก็เป็นเรื่องของฉัน！”

ตอนนี้เจิ้งยวี่รู้สึกเสียใจมาก ถ้ารู้แบบนี้ก็คงไม่ลงมาจากรถตั้งแต่แรก ถึงแม้จะถูกสวี่ชาวเห็นตัวเอง อย่างมากตัวเองก็แค่เหยียบรถหนีไปก็พอแล้ว

ตอนนี้เป็นไง มีทั้งพวกเศรษฐี ทั้งเรื่องเลี้ยงเด็ก กว่าจะทำให้ตัวเองดูดีในสายตาของคุณชายเฉินขึ้นมาได้ ตอนนี้พังหมดแล้ว！

แต่ยิ่งเป็นแบบนี้ สวี่ชาวก็ยิ่งเชื่อว่ามันเป็นเรื่องจริง

ให้ตายสิ เขาเสียเงินกับผู้หญิงคนนี้ไปตั้งมากมาย แต่เธอกลับเลี้ยงได้ไว้งั้นเหรอ?

เฉินเกอที่นั่งอยู่ข้างในรถ พอได้ยินเสียงทะเลาะของพวกเขา

ความจริงก็ไม่รู้จะพูดอะไรดี

เจิ้งยวี่ชอบเงินมาก เฉินเกอรู้เรื่องนี้ตั้งแต่แรกแล้ว

โดยเฉพาะทำงานเป็นพนักงานต้อนรับในสถานที่อย่างวิลล่าเวินฉวนซาน ตอนนี้ยังเป็นถึงหัวหน้าคนงานอีก ถ้าจะบอกว่าไม่เกี่ยวกับความสัมพันธ์กับพวกคนใหญ่คนโตนั้นคงจะเป็นไปไม่ได้

แต่ตอนนี้ เฉินเกอหวังแค่ว่าเจิ้งยวี่จะรีบมาขับรถออกไปจากที่นี่

จู่ๆก็รู้สึกว่าข้างๆรู้สึกมืดขึ้นมา

มีร่างเงาคนนึงเดินเข้ามาใกล้

นั่นก็คือหลินเจียว

เมื่อกี้หลินเจียวโดนตบไปหนึ่งที เธอรีบมาดูว่าใบหน้าของตัวเองบวมรึเปล่า

ถ้าเกิดบวมขึ้นมา หลินเจียวก็จะขอสู้ตายกับเจิ้งยวี่

เพราะงั้น จึงมายืนอยู่ตรงหน้ากระจกเพื่อส่องดูหน้าตัวเอง

แถมยังทำท่าน่ารักให้กับตัวเองอีกด้วย ดูว่าหลังจากที่ถูกตบไปหนึ่งที ความรู้สึกที่น่ารักยังอยู่รึเปล่า

อืม ยังอยู่！

หลินเจียวพยักหน้าด้วยความพอใจ แต่หลังจากนั้น จู่ๆเธอก็รู้สึกสั่นไปทั้งตัว

เพราะว่า พอมองผ่านกระจก เธอมองเห็นอย่างรางๆ ข้างๆคนขับ ที่แท้ยังมีคนนั่งอยู่คนนึง แถมยังเป็นผู้ชายอีกด้วย

ไร้ยางอายสิ้นดี！

หลินเจียวไม่สนใจอะไรแล้ว

เธอยิ้มให้กับเจิ้งยวี่ด้วยความเย็นชา หันไปพูดกับสวี่ชาวว่า “พี่ เธอเลี้ยงเด็กไว้จริงๆ ตอนนี้ เด็กคนนั้นกำลังนั่งอยู่ตรงข้างๆคนขับไม่กล้าลงมา！”

หลินเจียวตื่นเต้นราวกับค้นพบจักรวาลใหม่

เมื่อเทียบกับสวี่ตง ลูกพี่ลูกน้องของเขาสวี่ชาวมีทั้งอำนาจและร่ำรวยกว่า

เป็นคนที่มีอำนาจมากในละแวกนี้

วันนี้ เจ้าเจิ้งยวี่คนนี้เราจะได้เห็นดีกัน โอ้อวดดีน่ะ！สูงส่งมากใช่ไหม！

“อะไรนะ?”

หลังจากที่ได้ฟังประโยคนี้ สวี่ชาวสวี่ตงทั้งสองก็มองไปยังทางข้างๆคนขับรถพร้อมกัน เพราะว่ามองข้างในรถได้ไม่ชัด เมื่อกี้ทั้งสองจึงไม่ได้ดูข้างในรถอย่างละเอียด ไม่ได้รู้สึกตัวสักนิด

ตอนนี้พอลองมองดูดีๆ ข้างในรถมีคนนั่งอยู่จริงๆด้วย

โดยที่ไม่รู้ว่า เฉินเกอด่าเชี่ยในใจ！

นี่นี่นี่……งานเข้าตัวเองแล้วไง?

ความรู้สึกของเฉินเกอบอกเขาว่าแย่แน่ เพราะว่าตอนนี้ข้างนอกรถ คนยิ่งเข้ามามุมดูกันมากว่าเดิม！