ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน / ที่แท้….ฉันเป็นลูกเศรษฐีบทที่ 127 การดูถูกของพี่ถังฉู่

บทที่ 127 การดูถูกของพี่ถังฉู่

เฉินเกอและคนอื่นๆได้ขับรถไปที่ห้องครัวเจียหยวน

สำหรับรถลัมโบร์กีนีของเฉินเกอ มันทำให้ทุกคนตกใจในตอนแรกบ้าง แต่ต่อมาถังฉู่ก็ได้อธิบายให้พวกเขาฟัง

เช่นเฉินเกอชอบใช้เงินสุรุ่ยสุร่าย

เมื่อเป็นแบบนี้ สองพี่น้องตระกูลเว่ยจากที่มองเฉินเกอด้วยสายตาที่ชื่นชม ก็แสดงสายตาดูถูก

รถดีๆแบบนี้ ให้คนอย่างเฉินเกอขับเสียของจริงๆ

กับสิ่งนี้ เฉินเกอยิ้มอย่างไม่แคร์

ต่อมาก็ถึงเวลาแสดงของเว่ยเฉียง

เขาโทรหาเพื่อนที่อยู่จินหลิง จากนั้นไปที่ห้องครัวเจียหยวน จองห้องที่ถือว่าดีในระดับหนึ่ง ที่ทำให้ทุกคนรู้สึกตกตะลึงใจ

โดยเฉพาะถังฉู่

“ แหม! น้องเว่ยเฉียงคิดไม่ถึงว่าคุณจะมีเส้นสายดีขนาดนี้ในจินหลิง ฮ่าฮ่า ใช่แล้วห้องครัวเจียหยวน แค่ดูก็รู้ว่าเป็นโรงแรมระดับไฮเอนด์กินที่นี่ถึงจะมีหน้าหน่อย!”

“ไม่เหมือนคนบางคน เลือกแต่สถานที่ที่มีแต่คนบ้านนอกไปเท่านั้น!”

ถังฉู่มองไปที่สภาพแวดล้อมของห้องและตกหลุมรักทันที

“ดี พี่ถังฉู่ชอบก็ดีแล้ว ห้องครัวเจียหยวนนี้ พวกพี่ชายของผมเป็นลูกค้าประจำที่นี่ ครั้งหน้าเรามาที่นี่อีก! มู่หาน คุณว่าที่นี่เป็นยังไง?”

เว่ยเฉียงยิ้มไปด้วยและส่งสายตาไปทางซูมู่หาน

สำหรับเฉินเกอนั้น เห็นได้ชัดว่าถูก เว่ยเฉียงเพิกเฉย

เพราะเมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เว่ยเฉียงเป็นคนรุ่นที่สองที่ร่ำรวย ข้างบนยังมีพ่ออยู่แต่เฉินเกอคนนี้เป็นเพียงไอ้กระจอกที่ถูกรางวัลและไม่มีภูมิหลังใดๆ

“ก็ดี!”

ซูมู่หานพูดอะไรได้อีกละ เพียงแค่พยักหน้าและตอบๆเขาไป

“เว่ยเฉียง คุณก็ปีสามแล้ว อีกไม่นานปีสี่คุณก็จะต้องไปฝึกงานแล้ว คุณมีแผนอย่างไร

หรือ?คุณจะไปเรียนต่อต่างประเทศ หรือว่า?”

ถังฉู่ถามด้วยความดีอกดีใจ

“ บางทีผมอาจจะเริ่มทำธุรกิจด้วยตนเอง เลยไม่ไปเรียนต่อต่างประเทศแล้ว ในอุดมคติของผมคือมีบริษัทของตัวเองฮ่าๆ…”

“มีความคิดแบบนี้ไม่เลวจริงๆ ปัจจุบันสภาพแวดล้อมทางเศรษฐกิจในประเทศดีมาก เป็นเจ้านายเอง มีอนาคตจริงๆ!”

ถังฉู่พยักหน้าเห็นด้วย

และมองไปที่แฟนของน้องสาวของตนเอง นั่งอยู่ตรงนั้นไม่กล้าพูดอะไรสักคำ

อดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดหวังจริงๆ

จริง ๆ บางคนไม่ได้เรื่อง ถังฉู่แค่ดูก็ดูออกแล้ว และเห็นได้ชัดว่า เฉินเกอเป็นคนประเภทนั้น ไม่ได้เรื่องทั้งชีวิต!

“ ไม่รู้ว่าพี่เฉินเกอวางแผนอะไรไว้ระหว่างฝึกงาน ไปที่สำนักพิมพ์หรือกองบรรณาธิการ?”

เว่ยเฉียงหัวเราะเย็นชาและมองไปที่เฉินเกอ

“ยังไม่ได้วางแผนอะไรเลย บางทีอาจเรียนหลักสูตรที่เกี่ยวข้องในภาควิชาเศรษฐศาสตร์และการจัดการเพิ่ม!”

เฉินเกอกล่าวจางๆ

“เหอะๆ เงินเพียงเล็กน้อยที่คุณมี คุณยังต้องเลือกเรียนเพื่อบริหารอีกหรือ?เฉินเกอ ฉันแนะนำให้คุณรีบติดต่อหน่วยงานที่ดี คนอย่างคุณ ควรมี5 ประกัน 1 กองทุนจะดีกว่า ไม่งั้นฉันกังวลจริงๆว่าคุณจะหาเมียไม่ได้ในอนาคต!”

ถังฉู่ หัวเราะโดยตรง

เนื่องจากเธอก็ศึกษาด้านการบริหารเศรษฐกิจในต่างประเทศ

เฉินเกอยังต้องการเรียนมันช่างน่าขำจริงๆ

และเฉินเกอก็ฟังออกว่าคำพูดของถังฉู่ชัดเจนอยู่แล้ว นี่เป็นการบอกใบ้ตัวเองว่าเธอไม่เห็นด้วยที่เขาคบหากับซูมู่หานเลย!

ซูมู่หานยังคงพยายามเปลี่ยนเรื่องพูดของพี่ถังฉู่

โชคดีที่ในตอนนี้อาหารมาเสิร์ฟแล้ว

“สวัสดีสุภาพบุรุษและสุภาพสตรี นี่คือ ไวน์โดเมน เดอ ลา โรมาเน่-กงตีที่ทางร้านมอบให้ฟรี เชิญลิ้มรสได้เลย!”

พนักงานเสิร์ฟเดินเข้ามาด้วยความเคารพพร้อมกับไวน์แดงหนึ่งขวดและกล่าว

“ไวน์โดเมน เดอ ลา โรมาเน่-กงตี?จริงเหรอ?นี่คือแบรนด์ไวน์อันดับ 1 ของโลกที่ติดอันดับหนึ่งในสิบอันดับแรกของแบรนด์ไวน์ที่หรูหราที่สุดในโลกเลยนะ!”

หลังจากฟังการแนะนำของบริกร.

ถังฉู่และเว่ยหลินพวกเธอต่างตกตะลึง

พวกเธอทำงานและอาศัยอยู่ในต่างประเทศ จึงรู้จักไวน์เป็นอย่างดี

“เอามาให้ฉันดูสิ ว่าเป็นของจริงมั้ย”

ถังฉู่ตกตะลึงจนใบหน้ากลายเป็นสีแดง เธอรับมันมาอย่างระมัดระวังและมองดูซ้ำแล้วซ้ำเล่า ผลก็คือเธอรู้สึกตื่นเต้นมากขึ้นเมื่อได้เห็น

“นี่เป็นของจริงจริงด้วย!”

“หือ? ให้ฉันดูด้วย!”

เว่ยหลินก็ตื่นเต้นเช่นกัน

ในตอนท้ายทุกคนมองไปที่ เว่ยเฉียงด้วยสายตาที่ตกใจมาก ราวกับว่าตอนแรกพวกเขาคิดแค่คิดว่าเขาไม่ธรรมดา แต่ตอนนี้พบว่าเขาเป็นคนที่สุดยอดมาก มากกว่าที่คิดไว้!

“เว่ยเฉียง ช่วยบอกฉันหน่อยว่าเพื่อนของคุณมีภูมิหลังอย่างไร?คุณมีเส้นสายที่ดีขนาดนี้?คุณรู้หรือไม่ว่าไวน์แดงชนิดนี้คนที่ได้ดื่มมันจะเป็นนักธุรกิจรวยๆในต่างประเทศเท่านั้น!”

ถังฉู่ยิ่งชอบเว่ยเฉียงกว่าเดิม

“ใช่ๆ น้องชาย คุณยังมีความสัมพันธ์แบบนี้ ทำไมฉันไม่รู้เลย รีบบอกมา ไอ้หนุ่มว่าคุณยังปิดบังพี่อะไรบ้าง?”

“ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน วันนี้เพื่อนของผมให้หน้าผมมากเกินไปแล้วฮ่า!”

เว่ยเฉียงรู้สึกงุนงงเล็กน้อย ให้เยอะเกินไปหน่อย

แต่ในตอนนี้ไม่ได้คิดมากไป เพราะจากถังฉู่ และคนอื่นๆมองเขาด้วยความชื่นชมมันทำให้ เว่ยเฉียงมีความสุขมาก

เฉินเกอไม่พูดอะไร

ไวน์แดงขวดนี้น่าจะเจิ้งยวี่เป็นคนให้

ไอ้ผู้หญิงนี่ เพื่อให้ตนเองได้หน้าก็ทุ่มหมดตัวจริงๆ

แต่เมื่อ เว่ยเฉียงแย่งชิงผลแห่งชัยชนะไป เฉินเกอก็ไม่ได้วางแผนที่จะเปิดเผยมันเช่นกัน หนึ่งคือ ถังฉู่ไม่เชื่ออย่างแน่นอน

อีกเหตุผลหนึ่งคือพูดไปแล้วตนเองหวังอะไรละ?

ต้องการที่จะให้คนอื่นชมว่ายอดเยี่ยมเหรอ?

ไร้สาระ!

เฉินเกอคิดว่าทุกคนมีความสุขก็พอแล้ว

อาหารมื้อนี้ก็ได้ดำเนินการไปแบบนี้

ตลอดกระบวนการทั้งหมด ถังฉู่ยิ่งมองเฉินเกอก็ยิ่งรู้สึกไม่พอใจ ดังนั้นเธอ

จึงมักจะเอาเฉินเกอมาเปรียบเทียบกับเว่ยเฉียง

หลังจากรับประทานอาหารเสร็จ ทุกคนก็ลงไปชั้นล่างอย่างตื่นเต้น และ เว่ยเฉียงก็ไปที่หน้าเคาน์เตอร์เพื่อจ่ายเงิน

“คุณผู้ชาย มีส่วนลดอาหารมื้อนี้ 30%!”

“อะไร?”

เมื่อพนักงานเก็บเงินพูดจบทุกคนก็ต้องประหลาดใจอีกครั้ง

“โอ้โห เสี่ยวเฉียงสุดยอดจริงๆ ได้ส่วนลด 30%! คุณนี่มีหน้ามากเลย!”

ถังฉู่รู้สึกตกใจอีกครั้ง

“ฮ่าๆ เรื่องเล็กน้อยหน่า พี่ถังฉู่มู่หาน ไม่ก็เราออกไปข้างนอกเที่ยวดูไหม ตอน

บ่ายค่อยจัดเตรียมโรงแรมให้พวกพี่ของผมพักผ่อน

“โอเคโอเค พูดตามตรงนะ นอกจากตอนเด็กที่ฉันได้มาเล่นที่จินหลิงบ่อยแล้ว

หลังจากไปต่างประเทศ ฉันก็ไม่ได้กลับมามากนัก อย่างไรก็ตาม ตอนบ่ายให้น้องสาวลาละกัน พวกเราค่อยออกไปเที่ยวข้างนอกด้วยกัน ฉันมีเพื่อนสมัยมัธยมปลายและมหาลัยจะมาเที่ยวด้วย ทุกคนถือโอกาสนี้ทำความรู้จักกัน! ”

ถังฉู่ยิ้มและพูด

“เยี่ยมมาก ถ้าอย่างนั้น ตอนกลางคืนผมเรียกอีกโต๊ะในห้องครัวเจียหยวน!”

เว่ยเฉียงตบหน้าอกของเขา

“เอ่อ พี่ พี่เว่ยหลิน ตอนบ่ายที่โรงเรียนเรามีงาน ดังนั้นฉันจะไม่เที่ยวเล่นกับคุณแล้ว

พวกคุณเที่ยวให้สนุก ฉันกับเฉินเกอขอตัวกลับไปโรงเรียนก่อน!”

ซูมู่หานเห็นเฉินเกอเหมือนไม่พอใจเล็กน้อย ยังไงก็นะ

วันนี้ฉันอยากให้เฉินเกอเลี้ยงข้าวพี่สาว แต่ถูกเว่ยเฉียงแย่งความสง่างามของเขาไป

ซูมู่หานเข้าใจ ว่าเฉินเกอไม่สามารถเปิดเผยตัวตนของเขาได้

กลัวว่าเขาจะต้องทนกับสิ่งเหล่านั้น ซูมู่หานจึงต้องกลับไปกับเฉินเกอก่อน

“หือ? น้องมู่หาน มันคงแย่ถ้าคุณไม่ไปด้วย ฉันอยากให้คุณเป็นไกด์นำเที่ยวให้พวกเราด้วยซ้ำ!”

เว่ยเฉียงขอร้อง

เมื่อเห็นซูมู่หานไม่ยอมไป เขาจึงส่งสายตาอ้อนวอนไปที่พี่ถังฉู่

ถังฉู่เข้าใจทันทีและเหลือบมองเฉินเกออย่างเย็นชาทันที จากนั้นกล่าวกับซูมู่หานว่า

“มู่หาน มากับฉันหน่อย ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณ!”