ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน / ที่แท้….ฉันเป็นลูกเศรษฐีบทที่ 11 อยู่ๆทำไมถึงมีเงินขึ้นมาล่ะ

บทที่ 11 อยู่ๆทำไมถึงมีเงินขึ้นมาล่ะ

เฉินเกอดูออกว่ารูปถ่ายที่เธอพูดถึงน่าจะเป็นข้ออ้างของเธอ

ความจริงเเล้วเฉินเกอไม่อยากเจอหยางเสว่

เพราะเขาโดนผู้หญิงที่เขาเคยรักหักอก

แต่ถ้าบอกว่าไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอแล้วก็ดูเหมือนจะเป็นการโกหก

ตอนที่ได้ยินเสียงหยางเสว่ เฉินเกอก็ใจอ่อนตอบตกลง

เขาลุกขึ้นและนำรูปที่เขาหวงแหนออกมาจากในตู้ นั่นเป็นรูปที่หยางเสว่กับเฉินเกอยืนถ่ายริมทะเลสาบเล็กๆอยู่บริเวณมหาวิทยาลัย

ในเวลานั้นหยางเสว่ควงแขนของเขาอย่างรักใคร่และมีเฉินเกอยิ้มหวานอยู่ข้างๆ

ทว่าตอนนี้มันกลับพัฒนามาจนถึงจุดนี้ เฉินเกอรู้สึกปวดร้าวอยู่ภายในใจ

ในตอนนี้เฉินเกอคิดว่าเขาจะต้องไปที่ธนาคารเพื่อถอนเงิน 100,000 หยวนในเช้าวันนี้

จริงๆแล้วเงินที่ถอนออกมาวันนี้เฉินเกอต้องการที่จะเอาไปใช้เพื่อแก้แค้น

แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าตัวเองจะอ่อนต่อโลกเกินไปหน่อย

เดิมทีเขาไม่ต้องใช้เงินสดเพราะบัตรใบนั้นของพี่สาวจะสามารถทำอะไรก็ได้!

จะเอาเงินมากมายขนาดนั้นไปไว้ที่หอพักก็ไม่ใช่วิธีที่ดี อย่างไรเสียถ้าหากพวกหัวหน้าหอพักเห็นเข้า เขาจะอธิบายอย่างไร?

หลายปีมานี้เนื่องจากความยากจนของตัวเอง เขาจึงมีเพื่อนที่จริงใจเหล่านี้

หากพูดตามความเป็นจริง เฉินเกอคิดว่าเขาจะต้องสูญเสียอะไรบางอย่างไปเพราะมัน!

“ออกไปเจอหยางเสว่แล้วก็ถือโอกาสนำเงินพวกนี้กลับไปฝากด้วยดีกว่า! เอ๊ะ!

เฉินเกอหากระเป๋าไม่เจอ สักพักเขาจึงหยิบถุงขยะสีดำจากหอพักและเก็บเงินใส่ข้างใน จากนั้นลงไปชั้นล่างพร้อมรูปของหยางเสว่!

ทะเลสาบของมหาวิทยาลัย

“เสี่ยวเกอ ทางนี้!”

เฉินเกอเพิ่งจะมาถึง หยางเสว่โบกไม้โบกมือให้เขาอยู่แต่ไกล

เหมือนกับตอนที่รักกันเหมือนเมื่อก่อน

จริงๆแล้วภายในใจของหยางเสว่อยู่ไม่เป็นสุขที่สุด

เนื่องจากรู้ว่าเมื่อเช้าเฉินเกอออกเงินซื้อกระเป๋าใบละ 360,000 หยวน!

360,000 หยวน!

คนธรรมดาจะมีเงินขนาดนี้เสียที่ไหน?

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อตัวเธอเองเพิ่งทิ้งเฉินเกอไป และอยู่ๆเขาก็เปลี่ยนเป็นมีเงินเยอะขนาดนี้! นี่ทำให้หยางเสว่คิดอย่างไรก็คิดไม่ตก ดังนั้นเธอจึงนึกได้ว่าจะใช้เรื่องที่ให้เฉินเกอเอารูปมาให้เป็นข้ออ้าง

“มีเรื่องอะไร?” พอเจอหน้ากันก็นึกถึงภาพในอดีตขึ้นมา แม้ว่าเฉินเกอจะเจ็บปวด แต่พอเจอหยางเสว่แล้วก็ยังรู้สึกถึงความโหดร้าย

หยางเสว่เห็นว่าเฉินเกอถือถุงขยะสีดำออกมาด้วย

สักพักจึงพูดว่า “ฉันยังคิดว่านายออกมาพบฉันก็คงหยิบอะไรติดไม้ติดมือมาด้วย!”

หยางเสว่ผิดหวังเล็กน้อย

เมื่อกี้เธอเพิ่งคิดเพ้อฝันว่าเฉินเกอถือกระเป๋าแบรนด์เนมใบละ 360,000 หยวนยืนอยู่ตรงหน้าเธอเพื่อขอคืนดีกับเธออีกครั้ง

ไม่คิดเลยว่าเขาจะมาพร้อมกับถุงขยะสีดำใบนั้น

เฉินเกอนำรูปออกมา “หยางเสว่ นี่รูปคืนให้เธอ นับแต่นี้เป็นต้นไปพวกเราไม่มีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกันอีก!”

เดิมทีเฉินเกอคิดจะเก็บรูปใบนี้ไว้เป็นความทรงจำ แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้คงไม่จำเป็นเเล้ว!

หยางเสว่รู้สึกกังวลเล็กน้อย เธอกระทืบเท้าอย่างรุนแรงจากนั้นก็ผลักหน้าอกเฉินเกอ

“นายมันบ้า นายมันบ้าที่สุด! ฮึ นายคิดว่าที่ฉันเรียกนายออกมาเพราะอยากได้รูปจากนายงั้นหรือ?”

เฉินเกอทำท่าทางตกใจ “งั้นเรียกออกมาทำไม?”

“เฮ้อ จะพูดอย่างไรนายถึงจะเข้าใจสักที เสี่ยวเกอ นายคงไม่คิดว่าฉันกับลู่หยางคนนั้นมีอะไรกันจริงๆใช่ไหม?”

หยางเสว่พูดต่อ “คนโง่ ความจริงเรื่องพวกนั้นมันเป็นบททดสอบของนายต่างหาก!

“บททดสอบ?” เฉินเกอยิ้มอย่างขมขื่นในใจ

หนีไปถึงป่าละเมาะ ทั้งยังกอดจูบลูบคลำ สุดท้ายเเล้วบอกว่าเป็นเพียงบททดสอบงั้นหรือ?

เฉินเกอไม่อยากพูดอะไร

“จะทดสอบอะไรก็แล้วแต่เธอ ฉันคืนรูปนี้ให้ จากวันนี้เป็นต้นไปพวกเราไม่มีอะไรติดค้างกันอีก ลาก่อน!”

เฉินเกอส่ายหน้าแล้วเดินออกไป

“นาย นาย นาย เฉินเกอ นายหยุดเดี๋ยวนี้นะ ถ้าไม่หยุดฉันจะกระโดดลงน้ำ!”

หยางเสว่ไม่คิดว่าเฉินเกอคนที่เคยเชื่อฟังและใส่ใจความรู้สึกของเธอมาโดยตลอด ตอนนี้กลับมีท่าทีเปลี่ยนเป็นเย็นชาขนาดนี้

เธอยืนเจ็บใจอยู่ข้างทะเลสาบ

เฉินเกอรู้ว่าเธอคิดจะโกหกเขาอีกแล้ว

เดิมทีคิดจะเดินตรงออกไป

อย่างไรก็ตามเมื่อเห็นร่างของหยางเสว่เอนตัวลงไปทางทะเลสาบ

เปลือกตาของเฉินเกอกระตุกอย่างรุนแรง

รีบเข้าไปกอดหยางเสว่

ดวงตาหยางเสว่มีคราบน้ำตา “นายอย่าห้ามฉัน ถ้านายไม่เชื่อก็ปล่อยฉันตายไปซะ ให้ฉันตายเสียดีกว่า!”

เฉินเกอสูดหายใจ พูดตามตรงเขาไม่มีความเชื่อใจหยางเสว่อีกต่อไปแล้ว

โดยเฉพาะอย่างยิ่งวันนี้ได้รู้ต้นสายปลายเหตุทั้งหมดจากปากของหนิงฝาน

แต่ตอนนี้หยางเสว่กำลังจะกระโดดลงไปในทะเลสาบอีกครั้งเพื่อล่าความตาย และยังล้อเล่นอยู่

เฉินเกอไม่รู้จะพูดอะไรดี ในขณะเดียวกันเขาก็รู้สึกตื้นตันใจเล็กน้อย ”พอแล้วๆ ฉันเชื่อเธอ!”

หยางเสว่ฉีกรอยยิ้มด้วยน้ำตา “ฉันรู้ ฉันรู้ว่านายรักฉัน! ที่ฉันจะกระโดดลงทะเลสาบเมื่อกี้ไม่ใช่เพราะเรื่องที่วันนี้นายซื้อกระเป๋า และไม่ใช่เพราะนายมีเงินหรือไม่มีเงิน แต่เป็นเพราะฉันรักนายจริงๆ!

“ฉัน…หยางเสว่ไม่ใช่คนบ้าเงินทองตั้งแต่แรกอยู่เเล้ว ไม่อย่างนั้นเราสองคนคงไม่คบกันมานานขนาดนี้หรอก!

เฉินเกอไม่ได้พูดอะไร

ตอนนี้หยางเสว่มองเฉินเกอด้วยความสงสัย “ใช่แล้วเสี่ยวเกอ ฉันสงสัยจริงๆว่าทำไมอยู่ๆนายถึงมีเงินล่ะ? ถึงขนาดซื้อกระเป๋าราคาตั้ง 360,000 หยวน?

หยางเสว่อดไม่ได้ที่จะถาม

เฉินเกอรู้ดีว่าเธอจะต้องถามแน่ๆ

แต่ทว่าในตอนนี้เฉินเกอไม่ใช่คนที่จะพูดทุกอย่างกับหยางเสว่ได้อีกต่อไป

ในทำนองเดียวกันเฉินเกอก็ต้องการจะทดสอบหยางเสว่ด้วยเช่นกัน

“อ๋อ เรื่องมันเป็นแบบนี้ ไม่กี่วันก่อนฉันช่วยชีวิตเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่ถูกรถชนบนถนนใหญ่ ไม่คิดเลยว่าครอบครัวของเด็กคนนั้นจะเป็นคนร่ำรวย แต่ด้วยความเร่งรีบพวกเขาจึงให้บัตรช้อปปิ้งฉันมาใบหนึ่ง แบบใช้ได้ครั้งเดียว! เพื่อเป็นการแสดงความขอบคุณ บอกเลยว่ามันคุ้มมาก !”

ดวงตาที่สวยงามของหยางเสว่หรี่ลงเล็กน้อย

“พูดอีกอย่างก็คือว่าบัตรช้อปปิ้งใบนั้นเป็นแบบที่ใช้ได้ครั้งเดียว พอใช้เสร็จแล้วก็ทิ้งงั้นหรือ?”

เฉินเกอพยักหน้า

“งั้น งั้น งั้น…งั้นกระเป๋าใบนั้นล่ะ ถ้าเอากระเป๋าใบนั้นไปขายคงได้เงินมาไม่น้อยเลยแน่ๆ!”

ในใจหยางเสว่ผิดหวังเล็กน้อย

เธอคิดว่าเฉินเกอรวยขึ้นเพียงชั่วข้ามคืนจริงๆ

ทั้งยังคิดว่ากระเป๋าใบละ 360,000 หยวนใบนั้นไปวางไว้ที่ไหนแล้ว

เฉินเกอพูด “กระเป๋าใบนั้นฉันให้หม่าเสี่ยวหนานเป็นของขวัญวันเกิดไปแล้ว”

“อะไรนะ?!!!” หยางเสว่ตกตะลึง “นายเอากระเป๋าใบละ 360,000 หยวนให้คนอื่นไปแล้ว? พูดอีกอย่างก็คือตอนนี้นายไม่มีอะไรงั้นสิ?

เฉินเกอพยักหน้า

“เสี่ยวเสว่ ฉันไม่เคยคิดว่าเธอจะไม่สนใจเรื่องเงินๆทองๆ และเธอก็รักฉันด้วยใจจริง เสี่ยวเสว่ พวกเรา…”

เฉินเกอพูดในขณะที่ดึงมือหยางเสว่

“เพี๊ยะ!”

“ไสหัวไปซะ ใครจะรักคนจนๆอย่างนายจริงๆล่ะ!”

หยางเสว่เข้าใจทุกสิ่งทุกอย่างแล้วก็ลุกขึ้นพูดกับเฉินเกอ

“โถ่เว้ย ฉันเสียเวลาไปมากจนเกือบจะกระโดดลงไปในทะเลสาบ! หน้าโง่ นายมันหน้าโง่!”

หยางเสว่ตะโกนด่าเฉินเกออย่างขยะแขยง

หึหึหึ…

เมื่อเฉินเกอเห็นหยางเสว่เป็นเช่นนี้ สุดท้ายก็ตัดใจได้

นี่คงเป็นโฉมหน้าที่แท้จริงของหยางเสว่สินะ?

“เสี่ยวเสว่ ฉันผิดหวังในตัวเธอจริงๆ…” นัยน์ตาเฉินเกอเกือบมีน้ำตารื้น

ทั้งสองเคยดีต่อกันขนาดไหน

“คนจนอย่างนายจะผิดหวังหรือไม่ผิดหวังก็ไม่เกี่ยวกับฉัน เสียเวลาฉันเปล่าๆ ไสหัวไปซะ คนอย่างนายสมควรจะไปเก็บขยะ!”

หยางเสว่คว้าถุงขยะในมือเฉินเกอเพื่อระบายความโกรธแล้วฟาดไปหน้าเฉินเกอ

เป็นผลทำให้เงินหนึ่งแสนหยวนถูกทุ่มอย่างหนัก และปลิวว่อนบนท้องฟ้า

สิ่งที่ปลิวว่อนคือธนบัตรสีแดงทั้งหมด!

“อ๊ะ? นี่มัน…”

สักพักหยางเสว่เบิกตาโพล่ง จ้องมองเหตุการณ์อย่างไม่อยากจะเชื่อ