ตอนที่ 331 ข่าวลือ
จางซิ่วเอ๋อวางหม้อสองใบที่เติมน้ำอยู่เต็มลงบนฝาไม้ เพื่อไม่ให้ความร้อนคลายไป และเนื้อที่ปรุงก็จะมีรสชาติที่ดีขึ้น
ขณะนี้ล่วงเลยมื้อกลางวันมาแล้ว จางซิ่วเอ๋อจึงแบ่งปันซาลาเปาที่นางซื้อมาจากตลาดให้ทุกคนกิน ถือเสียว่าเป็นอาหารกลางวัน
ขณะนี้ในบ้านไม่มีเนื้อสัตว์หรือสิ่งต่าง ๆ จางซิ่วเอ๋อมีเตาเพียงเตาเดียวเท่านั้น นางจึงไม่สะดวกที่จะทำอะไรเพิ่มเติม
โชคดีที่ทุกคนไม่ใช่คนจุกจิกอะไรนัก แม้เถี่ยเสวียนจะคิดว่าซาลาเปาชิ้นนี้ช่างไร้รสชาติ แต่จางซิ่วเอ๋อกลับทำให้มันอร่อยได้ อย่างไรก็ตามเขารู้สึกว่ามีบางอย่างที่อร่อยกว่านี้อยู่ในหม้อของจางซิ่วเอ๋อ แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา
จางซิ่วเอ๋อขอให้จางชุนเถานำซาลาเปาไปส่งให้แม่โจว
แม่โจวไม่ใช่ว่าไม่ชอบซาลาเปา ต้องทราบว่าซาลาเปามักจะมีเพียงแป้งและไส้เนื้อ ต่อให้เป็นวอโถว* ก็ไม่กิน นางหาได้ชอบของพวกนี้ไม่
*ซาลาเปาแป้งข้าวโพดของจีนทางตอนเหนือ
เมื่อจางชุนเถาไปส่งซาลาเปา ก็เป็นช่วงที่บ้านตระกูลจางไม่มีใครอยู่ ดังนั้นจึงไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น
ครั้นตกกลางคืน คนตระกูลจางก็กลับมาที่บ้าน
ตอนนี้พวกเขารู้เรื่องการซื้อลาของจางซิ่วเอ๋อแล้ว
จางอวี่หมินไม่เห็นว่าจางซิ่วเอ๋อกลับมาพร้อมกับลา ตอนนี้นางฟังแม่เฒ่าจางบอกเล่าด้วยสีหน้าไม่เชื่อถือ “ท่านแม่! ท่านว่าอะไรนะ? ท่านบอกว่านังแพศยาจางซิ่วเอ๋อสามารถซื้อลาได้งั้นหรือเจ้าคะ?”
“ใช่ ทุกคนบอกว่าแม่ม่ายหลิวเป็นคนพูด สิ่งที่แม่หลิวกล่าวเป็นความจริง วันนี้จางซิ่วเอ๋อทะเลาะกับแม่ม่ายหลิวก็เพราะเรื่องลา!” แม่เฒ่าจางกล่าวต่อ
ใบหน้าของจางอวี่หมินบิดเบี้ยวอย่างน่าเกลียด “แล้วนางเอาเงินมาจากไหน?”
แม่เฒ่าจางสบถอย่างเย็นชา “ข้ารู้มานานแล้วว่านังตัวขาดทุนตัวนี้มันไม่ธรรมดา นางบอกเราเสมอว่าไม่มีเงิน แต่เจ้าเห็นหรือไม่ว่านางมอบอาหารรสเลิศให้กับแม่โจวทุกวัน แล้วนางดูเหมือนคนไม่มีเงินงั้นหรือ?”
“จบแล้ว นางซื้อลามาแล้ว! ช่างน่าเหนื่อยใจนัก!” แม่เฒ่าจางกล่าวอย่างโกรธเคือง
“ท่านแม่ หากให้ข้าเดา ที่มาของเงินนั่นต้องน่าอับอายเป็นแน่ เก้าในสิบคงมาจากพวกคนป่าเถื่อน!” จางอวี่หมินกล่าวเหยียดหยาม
ก็แค่ลาตัวเดียวจะถือว่าดีอะไรนักหนา? ในอนาคตนางจะแต่งงานกับครอบครัวที่ดี และนางจะใช้ม้าตัวสูงลากเกวียน! ฮึ่ม!
จางอวี่หมินคิดเช่นนั้นก่อนจะสงบจิตใจลง
แต่นางก็สงบลงเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ถึงอย่างไรจางอวี่หมินยังรู้สึกโกรธเคืองมากไม่หาย ในสายตาของจางอวี่หมิน ไม่ว่าในอนาคตนางจะได้ดิบได้ดีหรือไม่ แต่นางก็ไม่ต้องการจะให้จางซิ่วเอ๋อได้ดีเช่นกัน!
แม้ต่อไปภายหน้าจางอวี่หมินจะใช้ชีวิตด้วยเสื้อผ้าหรูพร้อมอาหารในจานหยก แต่นางก็ไม่สบายใจเมื่อได้ยินว่าจางซิ่วเอ๋ออยู่อย่างสุขสบาย!
ในจิตใจของนาง คาดหวังว่าคนผู้นั้นจะต้องมีชีวิตที่ต่ำต้อยและยากไร้!
แม่เฒ่าจางสบถอย่างเย็นชา “คนป่าอะไรกัน? คงจะเป็นท่านหมอเมิ่งที่มอบให้! ข้าจะบอกอะไรให้ ไม่ว่าใครต่างก็พูดกล่าวเรื่องนี้ไปทั่ว วันนี้นังม่ายหลิวยังบอกว่านางเห็นท่านหมอเมิ่งเข้าออกบ้านผีสิงของนังจางซิ่วเอ๋อบ่อยครั้ง! และทุกครั้งก็ใช้เวลานาน! หากเข้าไปรักษาโรคจำเป็นต้องใช้เวลานานเพียงนี้หรือไม่?”
แม่ม่ายหลิวไม่ได้เห็นท่านหมอเมิ่งไปที่บ้านของจางซิ่วเอ๋อบ่อยนัก แต่ในเวลานี้นางตั้งใจที่จะพูดเกินจริงไว้ก่อน
จางซิ่วเอ๋อรับรู้ที่ไหนกัน? นางเพิ่งจะทะเลาะกับแม่ม่ายหลิวโดยไม่ตั้งใจ และตอนนี้แม่ม่ายหลิวก็สามารถพูดจาทำลายนางด้วยการโพทะนาเรื่องเท็จไปทั่ว
ในเวลานี้ นางไม่สนเรื่องยางอายอีกต่อไปแล้ว นางพยายามอย่างเต็มที่เพื่อป้ายสีให้กับจางซิ่วเอ๋อ
นางต้องการให้ทุกคนเห็นว่าจางซิ่วเอ๋อเป็นสตรีมากมารยา นังตัวน้อยคนนี้เป็นคนชั่วช้า! จางซิ่วเอ๋อก็เป็นเพียงหญิงม่ายเท่านั้นแต่กล้าล่อลวงท่านหมอเมิ่ง!
ส่วนท่านหมอเมิ่งนั้น ฮึ่ม! ก็ไม่ใช่คนดี!
น่าเสียดายที่นางหลงคิดว่าท่านหมอเมิ่งนั้นแตกต่างจากผู้อื่น แม้เขาจะปฏิเสธนางอย่างไม่คาดคิด แต่เขากลับไปวิ่งอยู่ใต้ชายกระโปรงของหญิงม่ายคนอื่น
ช่างเป็นสิ่งที่ประเสริฐนัก!
แม้จะเป็นที่โจษจันไปทั่วว่าแม่ม่ายหลิวและจางซิ่วเอ๋อเพิ่งทะเลาะกันไปในวันนี้ แต่สุดท้ายแล้วจางซิ่วเอ๋อก็ไม่คิดจะทะเลาะกับแม่ม่ายหลิวอีก ทว่าเรื่องนี้ราวกับจุดชนวนโทสะของแม่ม่ายหลิวที่สั่งสมมานานให้ปะทุออก
ความไม่พอใจของแม่ม่ายหลิวที่มีต่อจางซิ่วเอ๋อและท่านหมอเมิ่งไม่ใช่เกิดขึ้นเพียงหนึ่งหรือสองวัน
เมื่อก่อนนี้ตอนที่แม่ม่ายหลิวยังคงคิดว่าท่านหมอเมิ่งคงจะมีนางอยู่ในสายตาบ้าง นางก็มีความหวังเล็กน้อยในใจอยู่เสมอ แม้จางซิ่วเอ๋อจะถูกใส่ร้ายป้ายสีเพียงใด แต่นางก็ไม่เคยคิดร้ายกับท่านหมอเมิ่งสักครั้ง
แต่ตอนนี้แม่ม่ายหลิวคิดยอมแพ้อย่างสิ้นหวัง นางรู้สึกว่าตนไม่มีความหวังเลยสักนิด ดังนั้นสิ่งที่นางพอจะทำได้คือการแตกหัก
หลังจากจางซิ่วเอ๋อจากไปแล้ว แม่ม่ายหลิวก็เริ่มแพร่กระจายข่าวการซื้อลาของจางซิ่วเอ๋อ
ในหมู่บ้านเล็ก ๆ เช่นนี้ ลาคือเรื่องใหญ่
คนส่วนใหญ่ไม่มีเงินพอจะซื้อลา ตอนนี้แม่ม่ายตัวน้อยอย่างจางซิ่วเอ๋อกลับซื้อลาได้ คนจำนวนมากรู้สึกอิจฉา แม้แต่คนที่ไม่อิจฉาก็ยังเคลือบแคลงใจว่าจางซิ่วเอ๋อเอาเงินมาจากไหน
ด้วยเหตุนี้แม่ม่ายหลิวจึงป้ายสีจางซิ่วเอ๋อด้วยการโยนความผิดให้ท่านหมอเมิ่ง ต้องเป็นท่านหมอเมิ่งที่มอบเงินให้จางซิ่วเอ๋อแน่
ในหมู่บ้านมีข่าวลือเกี่ยวกับจางซิ่วเอ๋อและท่านหมอเมิ่งมานานแล้ว
ตอนนี้สิ่งที่แม่ม่ายหลิวกำลังพูดถึงก็คือบุรุษผู้มีพร้อมทั้งใบหน้าและชื่อเสียง ทุกคนล้วนแต่เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง
แม่ม่ายหลิวคนนี้เคยแพร่กระจายเรื่องที่เป็นผลร้ายต่อจางซิ่วเอ๋อมาก่อน แต่ตอนนั้นนางให้คนนอกรีตในหมู่บ้านเป็นคนกระจ่ายข่าว ซึ่งสุดท้ายพวกมันทั้งหมดก็ยอมรับว่ากล่าวโกหกทั้งสิ้น
เมื่อพวกเขาพูดคุยกัน ทุกคนก็เพียงรับฟัง แม้ชื่อเสียงของจางซิ่วเอ๋อจะถูกทำลายไปบ้าง แต่ก็ยังไม่เป็นวงกว้างเหมือนในครั้งนี้
คราวนี้แม่ม่ายหลิวพูดทุกสิ่งออกมาด้วยตนเอง แล้วแม่หลินก็อยู่ฝ่ายเดียวกับนาง
บวกกับเงินที่ไม่รู้ที่มาที่ไปของจางซิ่วเอ๋อ
มีผู้คนมากมายในหมู่บ้านเชื่อจริง ๆ ว่าจางซิ่วเอ๋อและท่านหมอเมิ่งมีสัมพันธ์สวาทต่อกัน
หญิงชราคนนี้เดิมทีไม่ชื่นชอบจางซิ่วเอ๋อ นางไม่คิดว่าจางซิ่วเอ๋อจะเป็นคนรักนวลสงวนตัว ในเวลานี้ไม่เพียงแต่นางจะไม่ออกโรงไปปกป้องจางซิ่วเอ๋อ แต่นางยังเชื่ออีกด้วยว่าทั้งหมดคือเรื่องจริง!
จางอวี่หมินได้ยินอย่างนั้นถึงกับเบิกตากว้าง “ท่านพูดอะไร? ท่านหมอเมิ่ง? จางซิ่วเอ๋อล่อลวงท่านหมอเมิ่งจริง ๆ งั้นหรือเจ้าคะ?”
แม่เฒ่าจางพยักหน้ารับ “ข้าไม่คิดว่ามันจะไม่เกี่ยวข้องกัน ไม่อย่างงั้นเจ้าลองบอกมาสิว่านางจะเอาเงินจากไหนมาซื้อเกวียนลา?”
“ข้าคิดว่าน่าจะเป็นคุณชายฉิน…” จางอวี่หมินเพียงแค่คิดเท่านั้น คุณชายฉินก็ไม่ได้มาที่นี่นานแล้ว เขาคงจะเห็นธาตุแท้ของจางซิ่วเอ๋อและคงไม่สนใจนางอีกต่อไป
เป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะจ่ายเงินให้กับจางซิ่วเอ๋อ
เมื่อคิดเช่นนี้ จางอวี่หมินก็อดไม่ได้ที่จะยกยิ้มอย่างยินดี
สิ่งเดียวที่คนอย่างจางซิ่วเอ๋อควรได้รับ! คุณชายฉินควรจะรังเกียจนาง!
“ข้าไม่ได้คาดหวังว่าจางซิ่วเอ๋อจะมีความสามารถเช่นนี้ หลายคนต้องการให้ลูกสาวแต่งงานกับท่านหมอเมิ่ง แม้เขาจะเคยผ่านการแต่งงานมาแล้ว แต่ถ้าได้อยู่อาศัยกับท่านหมอเมิ่ง พวกเขาไม่ต้องทำไร่ทำนาอีกต่อไปก็มีเงินใช้อย่างสุขสบาย ช่างเป็นครอบครัวสามีที่ดีเหลือเกิน นังจางซิ่วเอ๋อช่างเป็นตัวขาดทุนโดยแท้!” แม่เฒ่าจางกล่าวอย่างพิกล