ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายสาวชาวสวนบทที่ 317 แก้แค้น

บทที่ 317 แก้แค้น

ตอนที่​ 317 แก้แค้น​

เมื่อ​เห็น​เช่นนั้น​ จางชุน​เถาจึงรีบ​เข้า​ช่วยเหลือ​

หลังจาก​จางชุน​เถาปลด​เสื้อผ้า​ให้​นาง​เสร็จสิ้น​แล้ว​ ผ้า​โปร่ง​เนื้อ​บางเบา​ด้านใน​ก็​ถูก​เผย​ให้​เห็น​

ดวงตา​ของ​จางชุน​เถาแดง​เรื่อ​ขึ้น​มาทันที​ นาง​กล่าว​เสียง​เบา​ “ข้า​จะหา​เสื้อผ้า​ให้​พี่​เปลี่ยน​”

จางชุน​เถาไม่กล้า​เอ่ย​ถามจางซิ่ว​เอ๋อ​ว่า​เกิด​อะไร​ขึ้น​ อีก​ทั้ง​ยัง​ระวัง​ไม่ให้​มือ​ไป​โดน​บาดแผล​ของ​จางซิ่ว​เอ๋อ​อีกด้วย​

เมื่อ​เห็น​ท่าทาง​ระมัดระวัง​ของ​จางชุน​เถา จางซิ่ว​เอ๋อ​จึงยิ้ม​พร้อม​กล่าว​ด้วย​น้ำเสียง​ขบขัน​ “ชุน​เถา เจ้าไม่ต้อง​ทำ​ท่าทาง​เช่นนั้น​ ข้า​ถูก​ใคร​บางคน​ลักพาตัว​ไป​ แล้ว​แม่เล้า​ของ​ที่นั่น​ก็​เป็น​คน​เปลี่ยน​เสื้อผ้า​นี้​ให้​ข้า​”

จางซิ่ว​เอ๋อ​กล่าว​ต่อ​ “เป็น​สตรี​วัยกลางคน​น่ะ​”

“นาง​เป็น​นางโลม​และ​ต้องการ​ขาย​ข้า​เพื่อ​รับเงิน​ โชคดี​ที่​หนิง​อัน​มาได้​ทันเวลา​ นาง​จึงไม่อาจ​ทำ​อะไร​ข้า​ได้​ แม้ว่า​มัน​จะดู​อันตราย​ไป​หน่อย​ แต่​ข้า​ก็​ไม่ได้รับ​อันตราย​ใด​” จางซิ่ว​เอ๋อ​อธิบาย​อย่าง​รวดเร็ว​

จางชุน​เถายกมือ​ปิดปาก​ตนเอง​อย่าง​รวดเร็ว​ “อะไร​นะ​? พี่​หญิง​ พี่​กำลังจะ​บอก​ข้า​ว่า​มีคน​ลักพาตัว​ท่าน​ไป​เป็น​นางโลม​งั้น​หรือ​?”

จางซิ่ว​เอ๋อ​กล่าวตอบ​ “พวก​มัน​เป็น​คน​จับ​ข้า​ไป​ขาย​ยัง​สถานที่​เช่นนั้น​”

หลังจาก​จางซิ่ว​เอ๋อ​กล่าว​จบ​แล้ว​ ใบหน้า​ของ​นาง​ก็​พลัน​เคร่งเครียด​ขึ้น​มา และ​นาง​จะไม่มีวัน​ปล่อย​ให้​คน​พวก​นั้น​ลอยนวล​เด็ดขาด​!

สำหรับ​จางชุน​เถาแล้ว​ ซ่อง​นางโลม​เป็น​สถานที่​ที่​น่าหวาดกลัว​ยิ่งกว่า​สิ่งใด​!

น่ากลัว​เสีย​ยิ่งกว่า​ฟัน​คุด​เสีย​อีก​*

*เพราะ​ปวด​แทบตาย​ แต่​ก็​ถอน​ไม่ได้​

เมื่อ​ได้ยิน​ว่า​พี่สาว​ของ​ตน​ไป​ที่นั่น​ จางชุน​เถาก็​อด​ร้องไห้​ออกมา​ไม่ได้​

จางซิ่ว​เอ๋อ​ถึงกับ​ส่าย​ศีรษะ​เล็กน้อย​ “ชุน​เถา อย่า​ร้องไห้​เลย​”

จางชุน​เถามอง​จางซิ่ว​เอ๋อ​ด้วย​สายตา​ทุกข์ใจ​ แม้นาง​จะบอ​กว่า​ไม่มีอะไร​เกิดขึ้น​ แต่​หาก​คนอื่น​รู้เรื่อง​นี้​เข้า​ ชื่อเสียง​ของ​พี่สาว​นาง​คง​ต้อง​พังพินาศ​!

นาง​รีบ​กล่าว​ต่อ​ “พี่​หญิง​ ท่าน​อย่า​บอก​เรื่อง​นี้​กับ​ผู้ใด​นะ​เจ้าคะ​”

เมื่อ​เห็น​ท่าทาง​จริงจัง​ของ​จางชุน​เถา จางซิ่ว​เอ๋อ​ก็​ไม่มีทางเลือก​อื่น​นอกจาก​ตอบกลับ​ว่า​ “ข้า​จะไม่บอก​”

จางซิ่ว​เอ๋อ​ไม่ได้​โง่เขลา​ถึงขนาดที่​ต้อง​ป่าวประกาศ​บอก​ผู้อื่น​เกี่ยวกับ​เรื่อง​นี้​

เมื่อ​นึกถึง​โสเภณีลับ​คน​นั้น​ จางซิ่ว​เอ๋อ​ก็​อด​ไม่ได้​ที่จะ​นึกถึง​รุ่ย​เซียง​ที่​ถูก​ลักพาตัว​ไป​เช่นกัน​ ชีวิต​ของ​รุ่ย​เซียง​ยากลำบาก​กว่า​นาง​ แม้ว่า​นาง​จะจำความ​เดิม​ระหว่าง​ซิ่ว​เอ๋อ​กับ​รุ่ย​เซียง​ไม่ได้​ แต่​นาง​ก็​คิด​ว่า​ทั้งสอง​คงจะ​เป็น​สหาย​กัน​ใช่หรือไม่​?

นาง​จะทำลาย​ซ่อง​นางโลม​! ทั้งหมด​คือ​การแก้แค้น​ และ​เพื่อ​หญิง​ยากจน​เหล่านั้น​!

จางซิ่ว​เอ๋อ​ลอบ​ตัดสินใจ​อย่าง​ลับ​ ๆ

ขณะนั้น​จางชุน​เถาก็​หยิบ​เสื้อผ้า​ที่​จางซิ่ว​เอ๋อ​เพิ่ง​ถอด​ออก​พร้อม​กล่าว​ด้วย​น้ำเสียง​เกรี้ยวกราด​ “ท่าน​พี่​ ข้า​จะเผา​เสื้อผ้า​พวก​นี้​ทิ้ง​เดี๋ยวนี้​!”

จางซิ่ว​เอ๋อ​พยักหน้า​รับ​ นาง​เอง​ก็​ไม่ชื่นชอบ​ที่​ตนเอง​ต้อง​สวมใส่​เสื้อผ้า​พวก​นี้​เช่นกัน​

จางชุน​เถาออก​ไป​ และ​หลังจากนั้น​ไม่นาน​นัก​ นาง​ก็​เดิน​กลับมา​พร้อมกับ​ชามโจ๊ก​ให้​จางซิ่ว​เอ๋อ​

หลังจากที่​จางซิ่ว​เอ๋อ​กิน​โจ๊ก​เสร็จ​แล้ว​ นาง​ก็​รู้สึก​เหนื่อยล้า​และ​ไม่สามารถ​คิด​สิ่งใด​ได้​อีก​ จึงผล็อย​หลับ​ไป​ในที่สุด​

จางซิ่ว​เอ๋อ​ไม่รู้​เลย​ว่า​ขณะนี้​เนี่ย​หย่วน​เฉียว​ได้​กลับ​เข้า​เมือง​อีกครั้ง​

เถี่ย​เสวียน​พบ​กับ​เจ้านาย​ของ​ตน​อย่าง​เงียบ ๆ​ และ​กล่าว​รายงาน​ “เจ้านาย​ ข้าเฝ้า​นาง​คณิกา​ผู้​นั้น​อยู่​ ตอนนี้​ยัง​ไม่มีผู้ใด​ออกจาก​พื้นที่​เลย​ขอรับ​”

เนี่ย​หย่วน​เฉียว​พยักหน้า​รับ​

“เจ้านาย​… ท่าน​ไป​ส่งแม่นาง​ซิ่ว​เอ๋อ​เสร็จ​แล้ว​หรือ​?” เถี่ย​เสวียน​อด​ไม่ได้​ที่จะ​ถาม

เนี่ย​หย่วน​เฉียว​พยักหน้า​อีกครั้ง​โดย​ไม่พูด​คำ​ใด​

เมื่อ​เห็น​แววตา​เศร้าโศก​ของ​ผู้​เป็น​นาย​ เถี่ย​เสวียน​รับรู้​ได้​ทันที​ว่า​คนใน​ซ่อง​เหล่านี้​ล้วนแต่​ต้อง​ประสบ​โชคร้าย​แล้ว​

แต่​สิ่งที่​เขา​ไม่เข้าใจ​ก็​คือ​ เหตุใด​เจ้านาย​ของ​ตน​จึงต้อง​ส่งจางซิ่ว​เอ๋อ​กลับบ้าน​ก่อน​? ซึ่งความจริง​แล้ว​จางซิ่ว​เอ๋อ​สามารถ​นอน​พัก​ใน​โรงเตี๊ยม​ก่อน​ได้​!

หรือไม่​ก็​เพียง​ปล่อย​นาง​กลับ​ไป​ก็​พอ​ แต่​ดูเหมือน​เจ้านาย​ของ​เขา​ต้องการ​ไป​ส่งนาง​เอง​

เรื่องราว​ดู​ยากลำบาก​ไม่น้อย​ แต่​ดูเหมือน​เจ้านาย​จะพึงพอใจ​กับ​มัน​

เนี่ย​หย่วน​เฉียว​หรี่ตา​ลง​พร้อม​กล่าว​คำ​ “อย่า​ปล่อย​ให้​พวก​มัน​หนี​ไป​ได้​!”

เมื่อ​ได้ยิน​เช่นนี้​ เถี่ย​เสวียน​ฟื้น​คืนสติ​กลับมา​อีกครั้ง​และ​จดจ่อ​กับ​คำสั่ง​ ฮึ่ม! อย่า​ได้​กล่าวถึง​ละเว้น​พวก​เจ้า แต่​กระทั่ง​จะแก้แค้น​ด้วยซ้ำ​!

ประการ​แรก​คือ​การ​ล้างแค้น​ให้​กับ​จางซิ่ว​เอ๋อ​ จางซิ่ว​เอ๋อ​เป็น​เด็กสาว​ที่​ดี​ แต่กลับ​ถูก​ลักพาตัว​มาที่นี่​ เพียง​ได้ยิน​เขา​ก็​รู้สึก​โมโห​แล้ว​! สิ่งสำคัญ​อีก​อย่าง​ก็​คือ​ใน​คืนนี้​เขา​ควรจะ​ได้​นอนหลับ​อย่าง​สุขสบาย​ แต่​เพราะ​เหล่า​นาง​คณิกา​บ้าบอ​พวก​นี้​ เขา​จึงไม่ได้​หลับนอน​!

เขา​ต้องการ​ระบาย​อารมณ์​ของ​ตัวเอง​!

ค่ำ​คืนนี้​ล่วงเลย​มาจนถึง​กลางดึก​แล้ว​ และ​คน​คุ้มกัน​ใน​ซ่อง​ล้วนแต่​เหนื่อยล้า​ นอกจากนั้น​ผู้คน​ก็​เริ่ม​เบาบาง​ลง​ไป​มาก​ ผู้คุ้มกัน​ทั้งหมด​จึงคลาย​การป้องกัน​ลง​

ดังนั้น​เนี่ย​หย่วน​เฉียว​และ​เถี่ย​เสวียน​จึงไม่ต้อง​พยายาม​อะไร​เลย​ เพียงแค่​จับ​ผู้คุ้มกัน​ทั้งหมด​มัด​รวมกัน​ไว้​อย่าง​ง่ายดาย​

เหล่า​บุรุษ​ที่​มาหา​ความสำราญ​กัน​ใน​สถานที่​แห่ง​นี้​ก็​ถูก​เนี่ย​หย่วน​เฉียว​มัด​เอาไว้​เช่นกัน​

ความจริง​แล้ว​คน​เหล่านี้​ล้วน​บริสุทธิ์​ พวกเขา​เพียงแค่​ต้องการ​หา​ความสนุก​เท่านั้น​ แต่​เนี่ย​หย่วน​เฉียว​อด​คิด​ไม่ได้​ หากว่า​ตน​มาช้ากว่า​นี้​เพียง​ครึ่ง​ก้าว​ คน​เหล่านี้​อาจจะ​พราก​ความบริสุทธิ์​ของ​จางซิ่ว​เอ๋อ​ไป​แล้ว​ เมื่อ​คิด​เช่นนี้​ เขา​จะสามารถ​ปล่อย​คน​เหล่านี้​ไป​ได้​เช่นไร​?

หลังจากที่​มัด​รวม​คน​เหล่านี้​เอาไว้​เสร็จสิ้น​แล้ว​ เถี่ย​เสวียน​ชี้ไป​ที่​ห้อง​ที่​จางซิ่ว​เอ๋อ​ถูก​จับตัว​เอาไว้​พร้อม​กล่าวว่า​ “เจ้านาย​ มีคน​อยู่​ใน​นั้น​”

เนี่ย​หย่วน​เฉียว​ยก​เท้า​ขึ้น​สูงพร้อม​ถีบ​ประตู​อย่าง​แรง​ แม้ประตู​จะหนา​ยิ่ง​แต่​ก็​ไม่อาจ​ต้านทาน​ความ​แข็งแกร่ง​ของ​เนี่ย​หย่วน​เฉียว​ได้​ มัน​เปิด​ออก​อย่าง​ง่ายดาย​

ใน​นี้​มีสตรี​อวบอ้วน​หลบซ่อน​อยู่​

เนื่องจาก​ไม่มีตะเกียง​น้ำมัน​อยู่​ภายใน​ห้อง​ เนี่ย​หย่วน​เฉียว​จึงมองเห็น​ไม่ชัด​นัก​ แต่​เมื่อ​รู้​ว่า​อีก​ฝ่าย​เป็น​สตรี​ทั้งหมด​ เขา​จึงหันหลัง​กลับ​

“เจ้านาย​? แล้ว​คน​พวก​นี้​ล่ะ​ขอรับ​?” เถี่ย​เสวียน​อด​ไม่ได้​ที่จะ​ถาม

เนี่ย​หย่วน​เฉียว​กล่าวตอบ​ “พรุ่งนี้​คน​จาก​สำนัก​ปกครอง​จะมาจัดการ​เอง​”

สตรี​เหล่านี้​ล้วน​ไม่มีส่วน​เกี่ยวข้อง​กับ​เขา​!

เหตุผล​ที่​เขา​มาที่นี่​ก็​เพื่อ​แก้แค้น​ มิใช่ช่วยเหลือ​คน​เหล่านี้​ เขา​เพียง​แก้แค้น​ให้​กับ​จางซิ่ว​เอ๋อ​ บางที​อาจ​พูด​กล่าว​ได้​ว่า​มัน​เป็น​การแก้แค้น​ให้​ตัว​เขา​เอง​ด้วย​

เมื่อ​คิดถึง​เรื่อง​ที่​จางซิ่ว​เอ๋อ​ถูก​ลักพาตัว​มาขาย​ที่นี่​ หัวใจ​ของ​เนี่ย​หย่วน​เฉียว​ก็​พลัน​ลุกเป็นไฟ​ เช่นนี้​เขา​จะปล่อย​ให้​สถานที่​โสมมเช่นนี้​คงอยู่​ต่อ​ได้​อย่างไร​?

เนี่ย​หย่วน​เฉียว​เดิน​เข้า​ไปหา​คน​ที่​ถูก​มัด​

ขณะนี้​ศีรษะ​ของ​เนี่ย​หย่วน​เฉียว​ถูก​คลุม​ไว้​ด้วย​ผ้า​สีดำ​ เขา​และ​เถี่ย​เสวียน​ไม่ต้องการ​ดึงดูด​ความสนใจ​จาก​คน​ของ​สำนัก​ปกครอง​ เช่นนี้​จึงไม่อาจ​สังหาร​พวก​คน​เหล่านี้​ได้​

แม้ว่า​เนี่ย​หย่วน​เฉียว​จะต้องการ​ทำ​เช่นนั้น​ก็ตาม​ แต่​หาก​มีคน​จำนวนมาก​ถูก​ฆ่าตาย​ มัน​จะดึงดูด​ความสนใจ​ของ​ใคร​บางคน​

เพราะ​ไม่อาจ​สังหาร​ได้​ เขา​จึงต้อง​ส่งคน​เหล่านี้​ให้​กับ​สำนัก​ปกครอง​

เนี่ย​หย่วน​เฉียว​เหลือบตา​มอง​ เขา​เดิน​เข้าไป​พร้อมกับ​กระทืบเท้า​ มีเสียง​กร๊อบ​ดัง​ขึ้น​ ซึ่งเป็น​เสียง​กระดูก​ขา​ของ​แม่เล้า​เจิ้งที่​หัก​ลง​

เนี่ย​หย่วน​เฉียว​จำได้​ว่า​ใน​คราว​ที่​บอก​แม่เล้า​เจิ้งให้หา​ของดี​มา แม่เล้า​เจิ้งก็​แนะนำ​จางซิ่ว​เอ๋อ​ให้​เขา​! อีก​ทั้ง​ยัง​นำ​ตัว​จางซิ่ว​เอ๋อ​มาส่งให้​!

หาก​คน​ที่มา​ใช้บริการ​ไม่ใช่เขา​ แต่​เป็น​คนอื่น​ แม่เล้า​เจิ้งก็​คงจะ​เสนอ​จางซิ่ว​เอ๋อ​ให้​เช่นกัน​ใช่หรือไม่​?

เมื่อ​คิด​เช่นนี้​แล้ว​ เนี่ย​หย่วน​เฉียว​จะแสดง​ความเมตตา​ต่อ​แม่เล้า​เจิ้งผู้​นี้​ได้​อย่างไร​?

เถี่ย​เสวียน​ลอบมอง​พร้อมกับ​อด​ไม่ได้​ที่จะ​เผย​ใบหน้า​เหยเก​ เขา​รู้สึก​ได้​ว่า​อีก​ฝ่าย​คง​เจ็บปวด​ไม่น้อย​

คน​เหล่านี้​ไม่เพียงแต่​ถูก​มัด​เอาไว้​ แต่​ยัง​ถูก​ทุบตี​จน​สลบ​อีกด้วย​

ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายสาวชาวสวน

ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายสาวชาวสวน

Score 10

Options

not work with dark mode
Reset