ตอนที่ 351 อาชีพเดิม
เพียงแค่ทุกคนยังไม่รู้เรื่องนี้ แต่ทั้งคู่ก็แทบจะใช้ชีวิตเหมือนสามีภรรยากันแล้ว
ทุกเดือนพี่ใหญ๋อวิ๋นจะส่งเงินกลับบ้าน แต่ตัวคนนั้นไม่เคยกลับไป โดยส่วนมากแล้วจะอยู่กับจี้อวิ๋นอวิ๋น
เมื่อได้ยินจี้อวิ๋นอวิ๋นพูดแบบนี้ พี่ใหญ่อวิ๋นก็พูดขึ้นว่า “ไปพักที่โรงแรมสิ”
แน่นอนว่าในมือของเขายังมีเงินอยู่ แต่เหลือไม่มากแล้ว ซึ่งทั้งหมดนั้นเก็บได้จากเงินปันผลครั้งก่อน
ครั้งนี้เงินถูกนำออกมาใช้ไม่น้อย แต่ก็ยังเหลืออีกนิดหน่อย หากจะเข้าพักในโรงแรมนั้นยังพอจ่ายได้
ทั้งสองมาเปิดห้องที่โรงแรม แน่นอนว่าพวกเขาอยู่ไกลจากย่านที่จี้เจี้ยนเหวินอยู่มาก ด้วยกลัวว่าจะถูกพบเจอ
หลังจากเปิดห้องแล้ว จี้อวิ๋นอวิ๋นก็ปล่อยให้พี่ใหญ่อวิ๋นปลดปล่อยความเครียดกับหล่อนก่อน หล่อนเองก็ต้องการผ่อนคลายเช่นกัน เนื่องจากหลายวันมานี้เกิดความกดดันมากเกินไป
ตอนนี้เรื่องต่าง ๆ คลี่คลายแล้ว ย่อมต้องผ่อนคลายเป็นธรรมดา
หลังจากที่ทั้งคู่เสร็จสม จี้อวิ๋นอวิ๋นก็พูดขึ้น “ไม่กลับไปดูที่บ้านบ้างเหรอคะ?”
“กลับไปดูอะไร ให้ไปทักทายนังแก่หน้าเหลือง*นั่นเหรอ?” พี่ใหญ่อวิ๋นพูดอย่างเฉยเมย
* เป็นคำด่า หมายถึงผู้หญิงที่ไม่น่าสนใจ หรือหญิงแก่ที่หมดความสวย
จี้อวิ๋นอวิ๋นมีสีหน้าภาคภูมิใจ ชีวิตที่แล้วหล่อนตกต่ำถึงขั้นต้องขายตัวเพื่อเลี้ยงดูลูกชาย จึงได้ฝึกฝนลีลาจนช่ำชอง ผู้ชายคนไหนที่อยู่ใต้เงื้อมมือของหล่อนจะต้องหลงใหลจนโงหัวไม่ขึ้น
“มีแผนอะไรต่อไปล่ะ?” พี่ใหญ่อวิ๋นถาม
“แน่นอนว่าต้องลุกขึ้นมาอีกครั้งค่ะ!” จี้อวิ๋นอวิ๋นพูด
“ภูเขาตะวันออกจะกลับมายืนหยัด*ง่าย ๆ ได้ยังไง? ตอนนี้ในมือเราไม่มีเงินเหลืออยู่เลยนะ” พี่ใหญ่อวิ๋นกล่าว
* การที่คนตกอับ พ่ายแพ้ แต่สามารถหวนกลับมายืนหยัดอย่างยิ่งใหญ่ได้อีกครั้ง
นี่คือสิ่งที่เขาชื่นชมจี้อวิ๋นอวิ๋นมากที่สุด ในฐานะผู้หญิง หล่อนมีความพากเพียรและความกล้าหาญที่ผู้หญิงธรรมดาทั่วไปไม่มี นอกจากนี้ยังมีวิสัยทัศน์ที่ดีมาก หลังจากที่ได้อยู่กับหล่อน เขาได้เรียนรู้อะไรมากมายจริง ๆ
“ตอนนี้ไม่มีเงิน แต่ยังสามารถหาเงินได้ ปัจจุบันประเทศของเรากำลังเฟื่องฟู ในอนาคตการแข่งขันของเราจะยิ่งใหญ่ขึ้น ถ้าอยากรวยก็ต้องรีบฉวยประโยชน์จากมันให้เร็วที่สุด!” จี้อวิ๋นอวิ๋นบอก
“แล้วคุณคิดจะหาเงินยังไง?” พี่ใหญ่อวิ๋นพูด “หลังจากครั้งนี้ คนพวกนั้นจะไม่ร่วมมือกับพวกเราอีกต่อไป พวกเราไม่สามารถเดินบนเส้นทางสายเสื้อผ้าได้แล้วนะ”
“ใครบอกว่าไม่ได้? นี่ไม่ใช่เพราะว่าไม่ระวังข้อผิดพลาดไปชั่วขณะหรอกเหรอคะ ในอนาคตพวกเขาจะยังคงเป็นทรัพยากรของเรา พวกพ่อค้าต่างแสวงหาผลกำไรกันทั้งนั้น แค่ให้ผลประโยชน์กับพวกเขามากขึ้น ยังต้องกลัวว่าพวกเขาจะไม่ตกลงให้ความร่วมมือเหรอ?” จี้อวิ๋นอวิ๋นพูด
“แต่ประเด็นคือไม่มีเงินนี่สิ” พี่ใหญ่อวิ๋นขมวดคิ้ว
“ตอนนี้คุณยังมีอีกเท่าไหร่คะ?” จี้อวิ๋นอวิ๋นถาม
“เหลืออยู่แค่ 80 หยวนเท่านั้น เงินแค่นี้ทำอะไรไม่ได้เลย อย่าหวังอะไรดีกว่า อีกอย่างพวกเรายังต้องกินและอยู่ต่อไป” พี่ใหญ่อวิ๋นกล่าว
ทั้งสองปรึกษากันอยู่นาน แต่ก็ยังหาทางออกไม่ได้
เมื่อเห็นว่าใกล้จะถึงเวลาแล้ว พี่ใหญ่อวิ๋นก็ออกไปกินข้าว จี้อวิ๋นอวิ๋นอาบน้ำเสร็จก็ยังไม่เห็นเขากลับมา จึงเปิดประตูออกไปและชนเข้ากับชายวัยกลางคนที่หนีบกระเป๋าหนังไว้ใต้รักแร้ของเขา
“โอ๊ะ คนสวย ฉันไม่ได้ทำให้เธอเจ็บตัวใช่ไหม?” เมื่อเห็นหล่อน ชายวัยกลางคนยิ้มและดวงตาเป็นประกายขึ้นมาทันใด
“ไม่เป็นไรค่ะ” เดิมทีจี้อวิ๋นอวิ๋นอยากจะด่าเขาว่าไม่มีตา ทว่าเมื่อเห็นเสื้อผ้าการแต่งกายของเขา หล่อนจึงยิ้มออกมา
แต่เดิมจี้อวิ๋นอวิ๋นก็มีหน้าตาพอดูได้ บวกกับการแต่งตัวที่ดูทันสมัยมาก รูปลักษณ์ภาพรวมจึงดูแตกต่างจากคนทั่วไป
“น้องสาวพักที่โรงแรมคนเดียวเหรอจ๊ะ?” ชายวัยกลางคนไม่รีบร้อนจากไป
“ใช่ค่ะ พี่ใหญ่ก็อยู่คนเดียวเหรอคะ?” จี้อวิ๋นอวิ๋นกะพริบตาปริบ ๆ
เห็นได้ชัดว่าชายวัยกลางคนเป็นคนเจ้าเล่ห์ในสังคม เมื่อเห็นว่าหล่อนก็สามารถมองทะลุและคาดเดาได้ จึงยิ้มออกมา “น้องสาวสนใจอยากไปดื่มชาที่ห้องพี่สักถ้วยไหม? พี่ใหญ่จะออกเดินทางตอนเช้าวันพรุ่งนี้”
“ดื่มชาเหรอคะ? นั่นคงไม่ค่อยดีเท่าไหร่มั้งคะ” จี้อวิ๋นอวิ๋นยิ้ม
“ไม่เป็นไรหรอก มาเถอะ” หลังจากกล่าวจบ ชายวัยกลางคนก็เดินนำทางไป
พี่ใหญ่อวิ๋นไม่เจอคนเมื่อกลับมาที่นี่
รออยู่เกือบชั่วโมงกว่าจี้อวิ๋นอวิ๋นจะกลับมา
“คุณไปไหนมา?” พี่ใหญ่อวิ๋นพูดอย่างไม่สบอารมณ์ “อาหารที่เอากลับมาให้คุณเย็นหมดแล้ว”
“ฉันคิดวิธีหาเงินได้แล้ว!” ดวงตาของจี้อวิ๋นอวิ๋นเป็นประกาย หล่อนหยิบเงินออกมาจากกระเป๋า 20 หยวน
“เงินนี่มาจากไหน?” พี่ใหญ่อวิ๋นตกใจ
จี้อวิ๋นอวิ๋นไม่รู้สึกอายเลยแม้แต่น้อย ถึงอย่างไรหล่อนก็รู้ดีว่าคงอยู่กับพี่ใหญ่อวิ๋นได้ไม่นาน ดังนั้นหล่อนจึงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อไปที่ห้องกับชายคนนั้น
ชายคนนั้นก็ใจกว้างเช่นกัน ผู้ชายทั่วไปให้เงิน 5 หยวนก็เยอะมากแล้ว ครั้งนี้เขาให้เงินมาตั้ง 20 หยวน
หากไม่ใช่เพราะเขาไม่ใช่คนในท้องถิ่น หล่อนคงอยากใช้เวลาร่วมกับเขาเพื่อหาเงินมาทําธุรกิจแล้ว
พี่ใหญ่อวิ๋นไม่คาดคิดว่าหล่อนจะทําเรื่องแบบนี้ เขาถึงกับตะลึงงัน
“มองอะไรคะ มีแค่วิธีนี้เท่านั้นแหละที่จะได้เงินเร็ว ไม่อย่างนั้นเมื่อไหร่จะหาเงินได้?” จี้อวิ๋นอวิ๋นพูดอย่างอารมณ์เสีย
“แต่…”
“ไม่มีอะไรหรอกน่า คุณมีหน้าที่ต้องติดต่อโรงแรมพวกนั้นก็พอ ถ้าพวกเขาต้องการก็เรียกฉัน แค่นั้นก็จบแล้ว” จี้อวิ๋นอวิ๋นพูด
เรื่องนี้หล่อนมีประสบการณ์มาอย่างโชกโชน ชาติที่แล้วก็เป็นแบบนี้ไม่ใช่เหรอ? เพียงแต่ชาติที่แล้วไม่ได้ระวังจึงป่วยด้วยโรคต่าง ๆ มากมาย ชาตินี้หล่อนจึงต้องใส่ใจให้มากขึ้น
จากนั้นจี้อวิ๋นอวิ๋นจึงเริ่มพัฒนาอาชีพใหม่ของหล่อน
ต้องบอกว่าอาชีพนี้หาเงินได้เร็วจริง ๆ หลายครั้งที่รับผู้ชายวันละสิบกว่าคน ผู้ชายแต่ละคนจ่ายครั้งละ 2 ถึง 3 หยวน เมื่อเจอคนรวย ๆ บางครั้งก็ได้มากกว่านั้น
โดยเฉลี่ยแล้วได้ 20 ถึง 30 หยวนต่อวัน และได้หลายร้อยหยวนต่อเดือน
พี่ใหญ่อวิ๋นที่ตอนแรกยังปรับตัวไม่ได้ ก็เริ่มเกิดความชินชาในภายหลัง
“เก็บเงินได้เท่าไหร่แล้วคะ?” จี้อวิ๋นอวิ๋นถาม
หนึ่งเดือนผ่านไปแล้ว และหล่อนเองก็ต้องการพักผ่อน
“แค่ 200 หยวนเท่านั้น” พี่ใหญ่อวิ๋นกล่าว
“ทำไมถึงได้แค่นี้?” จี้อวิ๋นอวิ๋นอดพูดไม่ได้
“คุณไม่คิดเหรอว่าต้องซื้อเครื่องสำอางและของจิปาถะ ไหนจะกินแต่ของดี ๆ ค่าใช้จ่ายไม่น้อยเลย” พี่ใหญ่อวิ๋นกล่าว
“แค่นี้ยังไม่พอหรอกค่ะ” จี้อวิ๋นอวิ๋นขมวดคิ้ว
“ทำอีกสักหน่อยเถอะ ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่พวกเราจะออกจากเส้นทางนี้ ถึงตอนนี้เรายึดธุรกิจที่โรงแรมนี้ แต่ก็ไม่ง่ายเลย” พี่ใหญ่อวิ๋นพูด “อีกอย่างเงินที่ต้องเอาไปทำธุรกิจก็ไม่ใช่น้อย ครั้งนี้เราทำให้นานอีกหน่อย จากนั้นค่อยเลิกทำ อย่างน้อยต้องได้เงินอีกหลายพันหยวน คุณคิดว่าไง?”
“ไม่จําเป็นต้องทำเยอะขนาดนั้นหรอกค่ะ” จี้อวิ๋นอวิ๋นพูดอย่างหงุดหงิด
“ถ้าไม่มีเงินเยอะขนาดนั้น เกิดต่อไปล้มเหลวอีกจะทำยังไง? งานนี้ก็อาศัยแค่โอกาสนี้เท่านั้น ต่อไปก็ทําไม่ได้แล้ว อีกหน่อยคุณจะนึกเสียดาย” พี่ใหญ่อวิ๋นกล่าว
จี้อวิ๋นอวิ๋นพยักหน้าแล้วพูด “คุณไปซื้อยาให้ฉันเถอะ เมื่อวานผู้ชายคนนั้นไม่ใส่ถุงยางอนามัย ฉันกลัวว่าจะท้อง”
“ผมจะไปซื้อให้คุณตอนนี้เลย” พี่ใหญ่อวิ๋นพูด จากนั้นจึงออกไปซื้อยาและรีบนำกลับมาให้หล่อนกินทันที
ทั้งคู่ทำอาชีพนี้อย่างลับ ๆ โดยที่คนอื่นก็ไม่รับรู้เช่นกัน
ตอนนี้ความสัมพันธ์ที่มีต่อพวกบ้านใหญ่นั้นแสนเย็นชา ใครจะมีเวลามาสนใจใครกันล่ะ?
…………………………………………………………………………………………………………………………
สารจากผู้แปล
ถนัดแบบนี้ก็ไม่บอก เช่นนั้นไปให้สุดแล้วหยุดที่ป่างิ้วเลยจ้า
ไหหม่า(海馬)
![ทะลุมิติไปเป็นเศรษฐีนียุค 80 [重生八零致富记]](https://i3.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2021/12/610e7a92Omx1h81d-193x278-1.jpeg?resize=150,150 "ทะลุมิติไปเป็นเศรษฐีนียุค 80 [重生八零致富记]")
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
