ตอนที่ 661 เปลี่ยนแปลงเร็วเกินไป(2)
…………….
ตอนที่ 661 เปลี่ยนแปลงเร็วเกินไป(2)
เกาเชี่ยนเชี่ยนหน้าซีดเผือด ไม่เคยคิดเลยว่าตระกูลเกาจะทำเรื่องแบบนี้ และไม่คาดคิดว่าพ่อจะหาหล่อนพบอย่างรวดเร็ว และให้หล่อนเชิญฉินเคอวั่งและครอบครัวไปที่บ้าน
ถ้าเป็นเมื่อก่อนเกาเชี่ยนเชี่ยนคงดีใจ แต่พอรู้เรื่องในอดีตเข้า หล่อนก็ดีใจไม่ลง “พ่อ จู่ ๆ จะให้เชิญเคอวั่งและครอบครัวมาทำไมคะ มีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า?”
เกาจู่ต๋าไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่จ้องหน้าลูกสาวแล้วพูดว่า “ก่อนหน้านี้พ่อให้ลูกเลิกกับฉินเคอวั่ง ลูกก็ไม่เลิก พอให้โอกาส ลูกกลับไม่อยากเชิญเขาเข้ามา หรือว่าลูกกำลังคิดจะเลิกกับเขา”
“เปล่าค่ะ”
เกาเชี่ยนเชี่ยนไม่ได้อยากเลิกกับฉินเคอวั่งอยู่แล้ว หล่อนอยากคบกับเขาไปนานๆ
“แต่ว่า…พ่อคะ หนูได้ยินพี่เล่าเรื่องอาเล็กแล้วนะคะ แล้วจู่ๆ พ่อก็ให้เชิญเคอวั่งและครอบครัวมา มันไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องนี้ใช่ไหม?”
เกาจู่ต๋าไม่ได้ยอมรับโดยตรง แต่จ้องหน้าลูกสาวแล้วพูดว่า “ครอบครัวของฉินเคอวั่งคงรู้เรื่องนี้แล้ว สรุปลูกจะเชิญพวกเขามาไหม?”
เกาเชี่ยนเชี่ยนคิดๆ ดูแล้ว ครอบครัวของเคอวั่งคงรู้เรื่องนี้แล้วจริงๆ
“ได้ค่ะ ไว้หนูจะถามเคอวั่ง เผื่อว่าพวกเขาจะมา”
เกาจู่ต๋าพยักหน้าแล้วเดินกลับเข้าห้องไป
และเกาเชี่ยนเชี่ยนก็คุยเรื่องนี้กับฉินเคอวั่งอย่างรวดเร็ว
“เชี่ยนเชี่ยน พ่อเธอเชิญครอบครัวฉันไปด้วยเหรอ? ฉันจะไปถามพวกเขาดูก่อน ถ้าแม่กับพี่สาวฉันไปด้วยก็คงดี”
“ใช่ รีบไปถามเลย”
ในใจเกาเชี่ยนเชี่ยนก็ยังหวังว่าฉินเคอวั่งและครอบครัวจะไปกันครบ เพราะในที่สุดพ่อของหล่อนก็ยอมตกลงแล้ว หล่อนก็อยากให้ครอบครัวอวยพรด้วย
เมื่อซูหว่านอี๋และฉินมู่หลานรู้เรื่องนี้ ซูหว่านอี๋ก็หันไปถามลูกชายทันที “เคอวั่ง ลูกตั้งใจจะคบกับเชี่ยนเชี่ยนไปยาวๆ เลยใช่ไหม?”
“ครับ”
ฉินเคอวั่งพยักหน้ารับอย่างตรงไปตรงมา “พวกเราสองคนคิดเรื่องแต่งงานเอาไว้แล้ว”
เมื่อได้ยินลูกชายพูดเช่นนั้น ซูหว่านอี๋จึงไม่ปฏิเสธก่อนจะพยักหน้าแล้วพูดว่า “ดี งั้นเดี๋ยวเราไปที่บ้านตระกูลเกาด้วยกัน”
เมื่อเห็นว่าแม่และพี่สาวเห็นด้วย ฉินเคอวั่งก็ดีใจ “ดีมากเลย งั้นผมจะไปบอกเชี่ยนเชี่ยน”
เกาเชี่ยนเชี่ยนรู้เรื่องนี้แล้วก็ดีใจ และรีบบอกกับที่บ้านทันทีเช่นกัน
เมื่อเกาจู่ต๋ารู้ว่าครอบครัวฉินจะมาก็โล่งใจ แล้วแจ้งพี่ชายอย่างเกาจู่เชียนว่า “พี่ใหญ่ ครอบครัวของฉินเคอวั่งตกลงมาที่บ้านเราแล้ว”
“งั้นก็ดี ถึงเวลานายก็ไปคุยกับครอบครัวของฉินเคอวั่งเรื่องของทั้งคู่ให้เรียบร้อย”
เมื่อได้ยินพี่ชายพูดเช่นนั้น เกาจู่ต๋าก็ยังลังเลอยู่ “พี่ใหญ่ แน่ใจเหรอว่าจะให้เชี่ยนเชี่ยนแต่งงานกับฉินเคอวั่ง ครอบครัวฉินไม่มีฐานะเลยนะ เชี่ยนเชี่ยนแต่งงานไปก็เท่ากับยอมลดตัวลงมา”
“จู่ต๋า ในเมื่อเชิญไปแล้วก็ต้องคุยให้มันลุล่วง”
เมื่อพี่ชายพูดเช่นนี้แล้ว เกาจู่ต๋าจึงไม่พูดอะไรอีกก่อนจะพยักหน้าแล้วพูดว่า “ได้ ผมรู้แล้ว ได้ยินมาว่าพ่อของฉินเคอวั่งไม่ได้อยู่ที่ปักกิ่ง ผมจะคุยเรื่องของพวกเขากับแม่ของฉินเคอวั่ง”
“อืม ไว้ครอบครัวฉันจะไปด้วย”
เกาจู่ต๋าไม่คิดว่าพี่ชายจะไปด้วย เขาจึงรู้ชัดแล้วว่าเรื่องของลูกสาวกับฉินเคอวั่งคงจะสำเร็จแล้ว ลูกสาวคงจะได้แต่งงานกับฉินเคอวั่งจริงๆ
เมื่อเกาเชี่ยนเชี่ยนรู้ว่าพ่อเลือกวันได้แล้ว จึงบอกฉินเคอวั่งทันที ส่วนฉินเคอวั่งก็แจ้งให้ที่บ้านทราบอย่างรวดเร็วเช่นกัน
ซูหว่านอี๋ก็รู้ว่าการพบกันครั้งนี้ครอบครัวตระกูลเกาคงจะพูดอะไรออกมา หล่อนจึงปรึกษากับฉินมู่หลานตัวต่อตัว “มู่หลาน ลูกว่าคราวนี้ครอบครัวตระกูลเกาเชิญเราไปจะพูดเรื่องของเคอวังกับเชี่ยนเชี่ยนหรือเปล่า?”
“ใช่ ต้องเป็นเรื่องนั้นแน่ ๆค่ะ”
“แต่ว่า…เราจะตกลงกับตระกูลเกาแบบนี้เลยเหรอ?”
ฉินเคอวั่งได้ยินดังนั้น จึงหันไปถามซูหว่านอี๋ว่า “แม่ ตอนนี้แม่ไม่เห็นด้วยที่ผมคบกับเชี่ยนเชี่ยนงั้นเหรอ?”
“ไม่ใช่แบบนั้นหรอก เชี่ยนเชี่ยนเป็นเด็กดีจริงๆ ถ้าลูกชอบ แม่ก็ไม่ขัดขวาง”
ฉินมู่หลานได้ยินดังนั้น จึงหันไปพูดกับซูหว่านอี๋ “ไหน ๆ ก็ตกลงแบบนี้แล้ว แม่ยังลังเลอะไรอีกคะ”
“ก็จริง”
ลูกสาวพูดมาแบบนี้ ซูหว่านอี๋ก็ไม่ลังเลอีก เมื่อถึงวันนัดหมาย หล่อนและฉินมู่หลานก็แต่งตัวดีๆ ไปที่บ้านของเกาเชี่ยนเชี่ยนพร้อมกับฉินเคอวั่ง
ก่อนหน้านี้ฉินเคอวั่งเคยมาที่นี่แล้วครั้งหนึ่ง แต่ครั้งนี้กับครั้งที่แล้วช่างต่างกันราวฟ้ากับเหว
“น้าซู เคอวั่ง พี่มู่หลาน พวกคุณมากันแล้ว”
เมื่อเกาเชี่ยนเชี่ยนเห็นพวกเขามา สีหน้าก็เต็มไปด้วยความยินดี “พ่อของฉันอยู่ด้านโน้นค่ะ ฉันนำไปนะคะ”
ซูหว่านอี๋เห็นเกาเชี่ยนเชี่ยนก็ยิ้มบาง แต่เมื่อเห็นเกาจู่เชียนและเกาจู่ต๋า สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นไม่สู้ดีนัก แต่เมื่อคิดว่าคนเหล่านี้เป็นครอบครัวของเชี่ยนเชี่ยน หล่อนก็ทักทายอย่างสุภาพ
เกาจู่เชียนและเกาจู่ต๋าก็ทักทายเช่นกัน จากนั้นก็เชิญพวกเขาเข้าไปภายใน
เกาซุนชิวก็อยู่ที่นั่นด้วย เมื่อเห็นฉินมู่หลานมาก็เดินตรงไปนั่งข้างเธอแล้วพูดเบาๆ “มู่หลาน อาเล็กไปที่ร้านซิ่งหลินอีกไหม?”
“ไม่เลย”
ฉินมู่หลานส่ายหน้าทันที แล้วพูดต่อ “ฉันว่าคุณอาคงจะไม่ไปร้านซิ่งหลินอีกสักพักเลยล่ะ ดังนั้นพวกเธอไม่ต้องไปเฝ้าที่ร้านซิ่งหลินแล้วนะ”
แท้จริงแล้วเกาซุนชิวก็คิดอย่างนั้น แต่หล่อนก็ยังอยากจะพบเกาซู่ฟางจริงๆ
ฉินมู่หลานอดพูดต่อไม่ได้ว่า “หากอาเกาซู่ฟางกลับมาอีกเมื่อไหร่ ฉันจะถามหล่อนเอง”
หลังจากเกาซุนชิวได้ยินดังนั้น ใบหน้าก็เต็มไปด้วยความปลาบปลื้มใจ “จริงนะ มู่หลาน ขอบคุณเธอมากจริง ๆ”
ภายหลังจากที่ทุกคนนั่งลงรับประทานอาหารกันจนครบถ้วนแล้ว เกาจู่ต๋าก็ได้หยิบยกเรื่องของฉินเคอวั่งและเกาเชี่ยนเชี่ยนขึ้นมาจริง ๆ “คุณซู พวกเราผิดไปจริง ๆ ผมขอลงโทษตนเองด้วยการดื่มสามแก้ว” ว่าจบเขาก็ยกดื่มทันที
ซูหว่านอี๋ถึงกับงุนงงไปชั่วขณะ และกล่าวอย่างรีบร้อนว่า “ไม่เป็นไรค่ะ ไม่ต้องดื่มแล้ว”
ทว่าเกาจู่ต๋ากลับไม่หยุดดื่ม เขาดื่มเหล้าไปทีเดียวสามแก้ว แล้วก็หันไปกล่าวกับฉินมู่หลานว่า “คุณหมอฉิน เชี่ยนเชี่ยนลูกสาวของผมเป็นคนดี ถึงแม้ว่าจะมีข้อเสียไปบ้าง แต่นั่นก็ถือว่าเป็นความผิดของผมเอง พวกคุณอย่าถือสาแกเลยนะ”
ฉินมู่หลานพยักหน้า “พวกเราไม่เคยคิดแบบนั้นเลยค่ะ”
ท้ายที่สุด เกาจู่ต๋าก็หันไปกล่าวกับฉินเคอวั่งอีกครั้ง “เคอวั่ง ก่อนหน้านี้อาผิดไปแล้วจริงๆ นายน่ะเป็นคนดีมาก ที่เชี่ยนเชี่ยนได้มาคบหากับนายนับเป็นเรื่องราวดีๆ นายเต็มใจจะหมั้นหมายกับเชี่ยนเชี่ยนเอาไว้หรือเปล่า?”
“ว่า…ว่ายังไงนะครับ”
ถึงแม้ฉินเคอวั่งจะคิดว่าวันนี้ครอบครัวเกาจะมีการเปลี่ยนแปลง แต่ก็ไม่นึกว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงได้อย่างรวดเร็วเช่นนี้ ถึงขนาดเต็มใจให้เขากับเชี่ยนเชี่ยนหมั้นหมายกันเลยทีเดียว
เมื่อเห็นว่าฉินเคอวั่งไม่ได้กล่าวอะไร ครอบครัวเกาก็คิดว่าเขาไม่เต็มใจ สีหน้าจึงสลดลงเล็กน้อย
แม้แต่เกาเชี่ยนเชี่ยนก็ยังมองฉินเคอวั่งด้วยความเศร้า
ฉินเคอวั่งจึงได้สติขึ้นมาและรีบกล่าวว่า “คุณอาเกา ผมเต็มใจแน่นอนครับ”
………………………………………………………………………………………………………………………..
สารจากผู้แปล
คงเพราะสำนึกผิด ไม่อยากให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยเหมือนน้องสาวสินะ
ไหหม่า(海馬)
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
