ทะลุมิติสู่ยุค 70 ไปแต่งงานกับผู้ชายคลั่งรัก 504 ที่แท้ก็รอเธออยู่นี่เอง(1)

ตอนที่ 504 ที่แท้ก็รอเธออยู่นี่เอง(1)

ตอนที่ 504 ที่แท้ก็รอเธออยู่นี่เอง(1)

เมื่อได้ยินคำพูดแบบนี้ของแอนดี้ ฉินมู่หลานก็หันไปมองด้วยความแปลกใจ

วิลเลียมที่อยู่ข้าง ๆ พยักหน้าแล้วบอกกล่าว “มิสซิสฉิน แอนดี้ทำได้แน่นอน ครอบครัวของเขาข้องเกี่ยวกับธุรกิจแขนงนี้มาโดยตลอด เป็นเจ้าเก่าที่มีมานาน ทุกคนต่างไว้ใจในผลิตภัณฑ์ของเขาทั้งนั้น ถ้าคุณร่วมมือกับแอนดี้ จะต้องมีคนซื้อเยอะแน่นอน”

ฉินมู่หลานได้ยินแบบนี้ก็หันไปมองแล้วเอ่ยถาม “คุณแอนดี้ก็อยากจะร่วมงานกับเราเหมือนกันเหรอคะ?”

แอนดี้พยักหน้าอย่างไม่ลังเล ก่อนจะกล่าว “แน่นอนครับ เราสามารถร่วมงานกันได้”

ก่อนหน้านี้เขาไม่เชื่อมั่นในศาสตร์แพทย์แผนจีนของทางประเทศจีนเลย ในความเห็นของเขา แพทย์แผนจีนไม่ได้ดูต่างจากศาสตร์หมอผีสักเท่าใด จึงดูไม่ค่อยน่าเชื่อถือนัก แต่หลังจากได้ทดสอบกับตัวเองก็พบว่ามันน่าทึ่งมากจริง ๆ เขาจึงเชื่อมั่นในยาเสริมความงามแล้ว

เมื่อฉินมู่หลานเห็นว่าแอนดี้ก็อยากร่วมงานด้วย จึงยิ้มอย่างเป็นกันเองแล้วบอกกล่าว “นั่นเยี่ยมมากเลยค่ะ แต่ไม่รู้ว่าทางฝั่งคุณแอนดี้จะทดลองเหมือนกับคุณวิลเลียมก่อนหรือเปล่าคะ”

แต่ถึงอย่างนั้นแอนดี้ก็รีบโบกมือทันที ก่อนจะกล่าว “ไม่ต้องลองหรอกครับ ผมเชื่อใจคุณ”

เมื่อได้ยินสิ่งที่แอนดี้กล่าว ฉินมู่หลานก็อดหัวเราะขึ้นมาเสียไม่ได้ ก่อนจะเอ่ยขึ้น “ถ้าอย่างนั้นก็ได้ค่ะ เดี๋ยวฉันจะไปตาม ผอ.หลิวก่อน แล้วเดี๋ยวพวกเรามาคุยเรื่องสัญญากันค่ะ”

“ได้ครับ”

แอนดี้พยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม

อีกด้านหนึ่ง หลิวเสวียข่ายมาหาอย่างเร่งรีบ เขาย่อมกระตือรือร้นกับสิ่งที่สร้างการแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศได้อยู่แล้ว หลังจากลงนามสัญญาเรียบร้อย เขาก็ยังรู้สึกเหลือเชื่อ นึกไม่ถึงเลยว่าวิลเลียมเพิ่งลงนามสัญญาไปเมื่อไม่นานมานี้ แอนดี้ก็ตามมาอีกคนแล้ว ดีเหลือเกิน

และฉินเจี้ยนเซ่อก็เดินมาพร้อมกับยาสองถุงใหญ่ หลังจากนั้นแอนดี้ก็รับยาแล้วเตรียมตัวกลับไป

“หมอฉิน หลังจากดื่มหมดแล้ว ผมจะกลับมาจีนอีกครั้ง ถึงตอนนั้นคุณช่วยตรวจให้ผมด้วยนะครับ”

ฉินมู่หลานได้ยินแบบนี้ ก็พยักหน้าพร้อมรอยยิ้มพลางกล่าวว่า “เรื่องนั้นแน่นอนอยู่แล้วค่ะ”

หลังจากแอนดี้และวิลเลียมไปแล้ว หลิวเสวียข่ายก็รีบหันไปมองฉินมู่หลานแล้วเอ่ยถาม “มู่หลาน ทำไมครั้งนี้คุณแอนดี้มาอีกคนล่ะ หรือว่าคุณวิลเลียมพามา”

“ใช่ค่ะ คุณวิลเลียมเป็นคนพามา”

จากนั้น ฉินมู่หลานก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟัง แล้วพูดต่อ “นั่นเป็นเพราะคุณแอนดี้เชื่อในทักษะการแพทย์ของฉันด้วยค่ะ จึงมั่นใจในยาเสริมความงาม ครั้งนี้เขาได้สั่งซื้อไปไม่น้อยเลย”

หลิวเสวียข่ายมองฉินมู่หลานอย่างชื่นชมแล้วบอกกล่าว “มู่หลาน คุณเป็นหน้าเป็นตาให้กับพวกเราจริง ๆ โรคที่แพทย์แผนตะวันตกรักษาไม่ได้ แต่พอถึงมือคุณ คุณใช้ศาสตร์แพทย์แผนจีนรักษาได้ เห็นได้ชัดว่าแพทย์แผนจีนเขาเราก็ยอดเยี่ยมไม่แพ้กัน”

“เดิมทีแพทย์แผนจีนของเราก็ยอดเยี่ยมอยู่แล้วค่ะ”

“ใช่ๆๆ”

หลิวเสวียข่ายรู้สึกว่าแพทย์แผนจีนเป็นภูมิปัญญาที่ลึกซึ้งมาก

เห็นว่าวันนี้มีคำสั่งซื้อเยอะขนาดนี้ หลิวเสวียข่ายจึงมีความสุขมาก หันมองฉินมู่หลานแล้วเอ่ยขึ้น “มู่หลาน วันนี้ผมจะเลี้ยงข้าวคุณเอง”

“ตกลงค่ะ”

ฉินมู่หลานก็ไม่ปฏิเสธ ตอบตกลงพร้อมรอยยิ้ม

หลังจากนั้นหลิวเสวียข่ายก็พาเยว่เจินจูมาด้วย ทั้งสามไปกินข้าวที่โรงแรมรัฐแห่งหนึ่ง

เยว่เจินจูนึกถึงเพื่อนที่ฮ่องกง จึงอดถามไม่ได้ “มู่หลาน เธอรู้ไหมว่าช่วงนี้เฉินเหวินเหวินเป็นยังไงบ้าง ตั้งแต่กลับมา พวกเราไม่ได้ติดต่อกันเลย”

“เฉินเหวินเหวินได้ถ่ายทำโฆษณาแล้ว แต่ยังต้องมีการแก้ไขนิดหน่อย หลังจากทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้ว จะออกฉายที่ฮ่องกง”

“ดีมากเลย”

เยว่เจินจูทราบเรื่องนี้ก็รู้สึกดีใจกับเฉินเหวินเหวิน ตอนแรกหล่อนคิดว่าดาราสาวอย่างเฉินเหวินเหวินเป็นคนสวยพราวสเน่ห์มาก แต่เมื่อครั้งก่อนที่ไปฮ่องกง แล้วได้ฟังเรื่องราวจากอีกฝ่ายมากขึ้น จึงได้ทราบว่าการเป็นดาราไม่ใช่เรื่องง่ายขนาดนั้น หากสามารถพัฒนาตนขึ้นได้ ก็จะรับงานเพิ่มได้อย่างอิสระมากขึ้น

“เดี๋ยวรอน้าข่งกลับไปครั้งนี้ ฉันจะให้หล่อนถามเฉินเหวินเหวินว่าเต็มใจไม่แต่งหน้าออกสื่อได้ไหม หากว่าหล่อนเต็มใจ ก็จะได้รับงานโฆษณาเพิ่มอีก”

เมื่อได้ยินแบบนี้ เยว่เจินจูก็รู้สึกไม่ค่อยแน่ใจนัก

“ก่อนหน้านี้ฉันเคยคุยกับเหวินเหวิน ดูเหมือนว่าเวลาหล่อนออกไปข้างนอกจะแต่งหน้าทุกครั้ง ก็เลยไม่รู้ว่าหล่อนจะเต็มใจหรือเปล่า”

ฉินมู่หลานได้ยินแบบนี้ ก็กล่าวอย่างไม่ค่อยมั่นใจนัก “หากว่าหล่อนไม่เต็มใจทำ ถ้างั้นก็ทำได้แค่หาคนอื่น”

เยว่เจินจูค้นพบว่าหล่อนอาจจะโน้มน้าวเฉินเหวินเหวินไม่ได้ เพราะทั้งคู่ไม่ได้สนิทกันมากนัก

หลังจากทั้งสามคุยกันเสร็จ ฉินมู่หลานก็กลับไป เพียงแต่สิ่งที่คาดไม่ถึงก็คือ มีแขกรอเธออยู่ที่บ้าน

“คุณป้า มาได้ยังไงคะเนี่ย?”

เมื่อฉินมู่หลานเห็นว่าเป็นหยวนปิงซิน เธอก็รู้สึกแปลกใจมาก

หยวนปิงซินเห็นฉินมู่หลานแล้วก็หัวเราะขึ้น กล่าวว่า “ฉันกลับมาบ้าน ก็เลยแวะมาหาเธอ”

พูดจบหล่อนก็จ้องมองหน้าท้องของฉินมู่หลานก่อนจะเอ่ยทัก “มู่หลาน ได้ยินว่าเธอท้องลูกแฝดอีกแล้วเหรอ ยินดีกับเธอด้วยจริง ๆ นะ”

ถึงเซี่ยเจ๋อหลี่จะย้ายมาที่ปักกิ่งแล้ว แต่พวกเขาก็ยังติดต่อกัน หล่อนจึงทราบว่าฉินมู่หลานตั้งครรภ์อีกแล้ว

“ขอบคุณค่ะคุณป้า”

ฉินมู่หลานยิ้มแล้วกล่าวเชิญหยวนปิงซินให้นั่งลง หลังจากนั้นก็ไปปอกผลไม้อีกครั้ง เพื่อเป็นของว่างนิดหน่อย

ตอนแรกชิงชิงกับเฉินเฉินจะมาหาแม่ แต่ก็ไม่คิดว่าจะมีแขกอยู่ที่บ้าน ถึงแม้ว่าทั้งสองจะยังเด็ก กระนั้นก็เชื่อฟังไม่ร้องโวยวายเลย

“อุ๊ยตาย…ชิงชิงกับเฉินเฉินของเราน่ารักมากเลยนะเนี่ย”

หยวนปิงซินรู้สึกเหมือนใจแทบละลาย หล่อนลูบหัวเด็ก ๆ ทั้งสองคน หลังจากนั้นก็หยิบซองแดงที่เตรียมเอาไว้ก่อนหน้านี้ออกมา “นี่ ให้ชิงชิงเฉินเฉินของเราไว้ไปซื้อขนมกิน”

ชิงชิงกับเฉินเฉินยังไม่ยอมรับ แต่หันมองฉินมู่หลานแทน เมื่อเห็นแม่พยักหน้า จึงยอมรับซองแดงเอาไว้ หลังจากนั้นก็กล่าวขอบคุณ

“ชิงชิงเฉินเฉิน พวกเธอน่ารักมากเลย”

หยวนปิงซินรู้สึกอยากขโมยเด็ก ๆ ทั้งสองกลับบ้านเหลือเกิน “มู่หลาน เธอสั่งสอนเด็กสองคนนี้มาดีมากเลยนะ”

ฉินมู่หลานได้ยินแบบนี้ก็เอ่ยทั้งรอยยิ้ม “พวกเขาดีตั้งแต่แรกอยู่แล้วค่ะ”

…………………………………………………………………………………………………………………………

สารจากผู้แปล

สมหวังได้ก็ตอนที่เซ็นสัญญาถูกคนนี่แหละ

ไหหม่า(海馬)