ดั่งรักบันดาล 3

“คุณหญิง ท่านประธานจะกลับมาตรงเวลาหกโมง”

หลังจากที่หร่วนซือซือลงจากรถ ตู้เยี่ยก็พูดเพิ่มเติม

หร่วนซือซือพักอยู่ในหมู่บ้านข้าราชการครูเก่า เธอลงมาจากรถคันหรู ชั่วพริบตาเดียวก็ดึงดูดสายตาของคนนับไม่ถ้วน

หร่วนซือซือไม่ทันได้คิดอะไรเยอะ ทำไมตู้เยี่ยถึงรู้ว่าเธอพักอยู่ที่นี่ เพียงเห็นเธอพยักหน้า หลังจากนั้นก็รีบหนีไปจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว

หร่วนซือซือวิ่งขึ้นมาถึงชั้นหกโดยไม่หยุดพัก ถึงหน้าประตูบ้าน เธอก็เหนื่อยและหอบหายใจแฮกๆ

เธอกำลังเตรียมเคาะประตู แม่ของเธอคุณนายหลิวก็ถือตระกร้าผัก ยืนอยู่ด้านหลังของเธอ

“ซือซือ ทำไมลูกถึงทำแบบนี้ ไม่เหมือนหญิงสาวที่งดงามเลยสักนิด”คุณนายหลิวเปิดประตู ขณะเดียวกันก็พูดอย่างรังเกียจ

หร่วนซือซือแลบลิ้นออกมา ในเวลาที่เปิดประตูแล้ว ก็ชิงเข้าไปข้างในก่อน ถอดรองเท้า รีบพุ่งเข้าไปในห้องรับแขกหยิบน้ำที่เหลือตอนเช้ายกขึ้นมาดื่ม

คุณนายหลิวส่ายหัวด้วยความเกลียดชัง“หร่วนซือซือพฤติกรรมนี้ของลูก ต้องโทษลูกจริงๆที่แม่เลือกชื่อนี้ให้กับลูก ความจริงลูกน่าจะชื่อจางเฟยตัวละครในสามก๊ก!”

คุณนายหลิวพูดพลาง นำตระกร้าผักเข้าไปวางในห้องครัว หลังจากนั่นก็ออกมา พูดประโยคซุบซิบ ได้ยินป้าหลิวที่อยู่ในหมู่บ้านพูดว่า เมื่อกี้มีสาวสวยคนหนึ่งลงมาจากรถคันหรู!ไม่รู้ว่าเป็นลูกสาวบ้านไหน ที่โชคดีขนาดนั้น”

หร่วนซือซือพูดด้วยความไม่มั่นใจ“นั่นคือหนูเอง”

“เหอะ ลูก? จะมีคนรวยที่ไหนมาชอบลูก?”คุณนายหลิวยิ้มอย่างเหยียดหยาม“ไก่เหมาะสมกับไก่ หงส์เหมาะสมมังกร หร่วนซือซือลูกส่องกระจกก็จะรู้ว่าตัวเองเหมาะกับสมกับอะไร”

คุณนายหลิวไร้ความเชื่อมั่น ทำให้หร่วนซือซือหมดคำที่จะพูด

คุณนายหลิวกับศาสตราจารย์หร่วนเป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัย หร่วนซือซือก็ถือว่าเกิดในตระกูลนักวิชาการ

เกี่ยวกับเรื่องคู่รักที่ให้หร่วนซือซือไปหา ตระกูลหร่วนยึดหมั่นความเหมาะสมกัน เรื่องราวของไก่ป่าจะบินบนกิ่งไม้เพื่อกลายเป็นหงส์พวกนั้น พวกเขาไม่เคยคิด

และก็ไม่ได้อยากจะเกิดขึ้นบนตัวของหร่วนซือซือ ถึงอย่างไรเป็นคุณหญิงตระกูลที่มีเงินและอิทธิพลไม่ใช่จะเป็นได้ง่ายขนาดนั้น

หร่วนซือซือก็รู้ความคิดของพ่อแม่ ถ้าหากเธอบอกคุณนายหลิวว่าตัวเองแต่งงานกับคนที่มีเงินและอิทธิพล และยังเป็นตระกูลที่มีทั้งเงินและอำนาจ ไม่รู้ว่าคุณนายหลิวจะเป็นลมไปก่อนไหม

“ใช่แล้ว วันนี้นัดดูตัวคู่รักเป็นอย่างไรบ้าง?”คุณนายหลิวเดินเข้ามา นั่งลงบนโซฟา ท่าทางเหมือนพิจารณาตัดสินคดีหร่วนซือซือ

ขณะนี้ คุณนายหลิวเกษียณอยู่ที่บ้าน นอกจากวันธรรมดาจะไปเต้นรำที่ลานกิจกรรมสาธารณะ ก็ไปที่โรงพยาบาลเป็นอาสาสมัครเพื่อสังคม

ครั้งนี้คุณนายหลิวให้หร่วนซือซือไปนัดดูตัวคู่รัก ก็เป็นหลานชายของคุณย่าหลี่ที่เธอรู้จักที่ในโรงพยาบาล

“แม่ แม่รู้จักคนนี้จากที่ไหน?”หร่วนซือซือ ที่อยู่ด้านข้างของโซฟาก็เข้ามา

“เป็นหลานชายของคุณย่าหลี่ ได้ยินว่าอายุสามสิบปีแล้ว ยังไม่เคยมีคนรัก ยุ่งเรื่องงานตลอด แม่เคยเห็นในรูปภาพ ดูแล้วสุขุมดี”คุณนายหลิวพูดถึงอวี้อี่มั่ว บนใบหน้าก็มีรอยยิ้ม เห็นได้ชัดว่าพอใจมาก

หร่วนซือซือกัดริมฝีปาก สังเกตการแสดงออกของแม่ เห็นได้ชัดว่าเธอก็ไม่รู้ฐานะของอวี้อี่มั่วแม้แต่น้อย

“แม่กำลังถามลูกอยู่ คนเป็นยังไงบ้าง”เห็นหร่วนซือซือไม่ได้ตั้งใจฟัง คุณนายหลิวก็มองบนส่งไปให้เธอ

หร่วนซือซือกัดริมฝีปากพยักหน้า พูดออกมาอย่างลวกๆ“คน คนก็ไม่เลว”

ในใจกำลังใช้ความคิดอยู่ว่าจะบอกเรื่องที่ไม่ได้ระมัดระวังจดทะเบียนแล้วออกไปไหม

“งั้นก็ดี สามารถลองคบหากันดู สุดท้ายแล้วเวลาสามารถพิสูจน์หัวใจคน”คุณนายหลิวลุกขึ้นยืน เดินไปที่ห้องครัว เตรียมตัวนำผักที่เพิ่งจะซื้อมาไปล้างให้สะอาด

สายตามองเห็นคุณนายหลิวใกล้จะเข้าห้องครัวแล้ว หร่วนซือซือก็พุ่งเข้าไปหา ดึงมุมเสื้อของคุณนายหลิวและถาม“แม่ พ่อล่ะ? คืนนี้จะกลับมากินข้าวที่บ้านไหม?”

“อืม กลับมา มีเรื่องอะไรเหรอ?”คุณนายหลิวถาม

หร่วนซือซือส่ายหน้า หลังจากนั้นก็พยักหน้าอีก ในที่สุดก็พูดเสียงเบาออกมา“คนนั้น คืนนี้เขาจะมากินข้าวกับพวกเรา”

คิดดูแล้วก็ควรจะบอกเรื่องที่อวี้อี่มั่วจะมาที่นี่ก่อน ส่วนเรื่องจดทะเบียนสมรส รอให้ศาสตราจารย์หร่วนกลับมาก่อน แบบนี้เธอจึงจะสามารถมีคนถือหาง

“เขา?”คุณนายหลิวเริ่มแรกก็ไม่เข้าใจ แต่มองเห็นแก้มของลูกสาวแดง ชั่วพริบตาเดียวก็รู้ว่าเขาคือใคร

“ได้สิ!”คุณนายหลิวชำเลืองมองผักสดในตระกร้าผัก เดินไปที่ห้องโถงทางเดินทันที เปลี่ยนรองเท้าพลางพูด“แม่จะไปซื้อปลา กับเนื้อ”

ไม่รอให้หร่วนซือซือตอบสนองกลับ เธอเปิดประตูและปิดลง คุณนายหลิวออกไปแล้ว

 หลังจากคุณนายหลิวออกไป ภายในใจของหร่วนซือซือจึงผ่อนคลายลง เธอกลับเข้าไปในห้องของตัวเอง หลังจากที่ปิดประตูลงก็หยิบทะเบียนสมรสที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อออกมาอย่างระมัดระวัง