ดั่งรักบันดาล 256

อวี้อี่มั่วขยับสายตาหนีและพยายามเบี่ยงเบนความสนใจ แต่ยิ่งประสาทสัมผัสอื่น ๆ ไวต่อความรู้สึกมากเท่าไหร่ ยกเว้นกลิ่นแอลกอฮอล์จาง ๆ ที่อยู่ระหว่างคนทั้งสองเขามักจะได้กลิ่นหอมของนมที่ดูเหมือนจะเป็น ไม่มีอยู่จริงเจาะเข้าไปในจมูกของเธอ

หวานๆหน่อย

ทันใดนั้นเมื่อรถขับผ่านไปบนถนนที่ขรุขระ ร่างก็กระแทกเล็กน้อยและผู้หญิงตัวเล็กที่เมาอยู่ข้างๆเธอก็ล้มลงไปข้างหน้าโดยไม่รู้ตัว

ดวงตาของอวี้อี่มั่วว่องไวและรวดเร็วและเขาก็ยื่นมือเข้าช่วยเหลือทันที แต่ใครจะรู้ว่าฝ่ามือที่มีความโอบอ้อมอารีนั้นไร้อคติเพียงแค่สัมผัสความนุ่มนวลบนหน้าอกของเธอ

เป็นทรงกลมและยืดหยุ่นและมีความร้อนเล็กน้อยเมื่อใช้ผ้าบาง ๆ

นิ้วของอวี้อี่มั่วดูเหมือนจะถูกอะไรบางอย่างลวกและเขาก็หดมือโดยไม่รู้ตัว “หวด” ที่ปลายนิ้วความรู้สึกชาทำให้หัวใจของเขาไหลเวียนไปด้วยเลือด

เขาขมวดคิ้วด้วยความลำบากใจและในขณะนี้หร่วนซือซือที่อยู่ข้างๆเขาก็กรีดร้อง

“คุณ … สัมผัสฉัน!”

ดูเหมือนเธอจะเมาและเธอก็ผลักมือเขาออกไปโดยไม่คำนึงถึงวิธีที่เธอริเริ่มที่จะเกาะติดเขาในตอนนี้ เธอดูเสียใจวางแขนไว้รอบหน้าอกของเธอและบ่นว่า “คุณ … ไอ้! อวี้อวี้! อี่มั่ว คุณใช้ประโยชน์จากฉัน!”

ทันใดนั้นผู้หญิงคนนั้นก็กลายเป็นคนพาลตัวน้อยที่เมาและบ้าคลั่งในบาร์ ตอนนี้เธอมีเสียงดังและตะโกนในรถที่ปิด ตู้เยี่ยซึ่งนั่งอยู่ที่เบาะคนขับด้านหน้า และกำลังขับรถเกือบจะกลั้นยิ้มเมื่อเธอได้ยินเสียง

อวี้อี่มั่วขมวดคิ้วและตะโกนใส่เธอราวกับว่าเขาเอาเธอมากจริงๆ เขายื่นมือออกมาจับไหล่ของเธอและพูดด้วยเสียงต่ำ “เงียบ ๆ !”

วันธรรมดายังไม่เห็นเธอพูดแบบนี้เลย พอดื่มนี่เป็นการปลดปล่อยตัวเองโดยสมบูรณ์?

หร่วนซือซือหลับตาลงเล็กน้อยเมื่อชายผู้นั้นดุร้าย มุมปากของเขาก็เหี่ยวแห้งและไหล่ที่หดเกร็งของเขาก็กระตุก “คุณ … คุณดุฉัน!”

ใบหน้าของอวี้อี่มั่วเต็มไปด้วยเส้นสีดำดูผู้หญิงคนนั้นแสดงฉากเดิมอีกครั้ง เขาเลิกคิ้วอย่างช่วยไม่ได้เขาเลิกคิ้วโน้มตัวเข้าหาทันทีกดเธอที่ด้านหลังของรถและพูดอย่างเย็นชาว่า “ฉันไม่เชื่อฟัง ฉันเอาชนะคุณ!”

ในท้ายที่สุดชายคนนั้นก็มีออร่าเล็กน้อยเช่นนี้เป็นความจริงเพียงครึ่งเดียว แต่หร่วนซือซือที่เมาแล้วรู้สึกหวาดกลัวอยู่ครู่หนึ่งและเขาก็ไม่กล้าที่จะตะโกนอีก

ในช่วงครึ่งหลังของการเดินทาง ในที่สุดรถก็เงียบลง หร่วนซือซือย่อตัวลงที่มุมหนึ่งเอนศีรษะพิงหน้าต่างรถ คิ้วของเธอปิดลงราวกับว่าเธอรู้สึกไม่สบาย

อวี้อี่มั่วอยู่ด้านข้างสังเกตสถานะของเธอและสั่งตู้เยี่ยหลายครั้งว่า “เปิดอย่างมั่นคง”

ในที่สุดรถก็มาถึงชั้นล่างของอพาร์ทเมนท์เล็ก ๆ ของหร่วนซือซือ อวี้อี่มั่วแอบถอนหายใจอย่างโล่งอกก้าวออกจากรถเดินไปที่ประตูอีกด้านแล้วกอดผู้หญิงที่เมาออกจากรถ

หร่วนซือซือหลับตาแน่นและเธอก็ดูอึดอัดมาก อวี้อี่มั่วไม่รอช้าอีกต่อไป เขาสั่งตู้เยี่ยและเดินเข้าไปในทางเดินโดยมีเธออยู่ในอ้อมแขนของเขา

เมื่อขึ้นลิฟต์ไป อวี้อี่มั่วก็จับเธอไว้ในอ้อมแขนแล้วกดลิฟต์ด้วยความพยายาม ในที่สุดเขาก็กดมัน เมื่อประตูลิฟต์ปิด หร่วนซือซือก็ยักไหล่ “โอ้ …”

ด้วยความเป็นกลางเพียงแค่อาเจียนใส่อวี้อี่มั่ว

ใบหน้าของอวี้อี่มั่วเปลี่ยนไปจากความตกตะลึงเป็นสีฟ้า เขาขมวดคิ้วมองไปที่ชุดที่เปื้อนและรู้สึกโกรธในใจ

แต่ใครจะรู้ว่า “อาชญากร” ไม่ได้ตระหนักถึงมันขมวดคิ้วและร้องเจี๊ยก ๆ หลับตาและยังคง “นอนลง” ในอ้อมแขนของชายคนนั้น

ในขณะนั้นเขาอยากจะทิ้งคนที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา

ในที่สุดเขาก็ไปถึงประตูอพาร์ทเมนท์และส่งคนเข้าไปในห้องนอน อวี้อี่มั่วถอดเสื้อผ้าที่เปื้อนแล้ววางไว้ข้างๆด้วยใบหน้าที่เย็นชาและรีบไปหาน้ำทันที

ควรชำระร่างกายเธอก่อนที่จะทำความสะอาดเสื้อผ้าของเขา

หลังจากรินน้ำหนึ่งแก้ว อวี้อี่มั่วก็เดินไปที่เตียงยกมือขึ้นตบแก้มของหร่วนซือซือแล้วพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า “ลุกขึ้น ดื่มน้ำหน่อย”

แม้ว่าเขาจะไม่ได้ออกแรง แต่ฝ่ามือของเขาก็ยังคงมีความแข็งแรงอยู่บ้าง หร่วนซือซือขมวดคิ้วและฮึดฮัดสองสามครั้งด้วยความไม่พอใจ เขายื่นมือออกไปและคว้ามือของอวี้อี่มั่วก่อนที่เขาจะนำมันกลับมาและเปิดออกโดยไม่ลังเล

“ฟ่อ”

อวี้อี่มั่วขมวดคิ้วด้วยความเจ็บปวดและมองไปที่ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ บนเตียง

วันนี้เธอคิดอะไรอยู่? ถุยน้ำลายใส่เขาอีกแล้วกัดเขาอีก!

ขณะนี้มีอาการคันเบา ๆ จากมือที่ใครบางคนจับไว้เขายังไม่ได้ตอบสนองทันทีที่นิ้วของเขาร้อนนิ้วก้อยก็ถูกจับที่ปากของผู้หญิงคนนั้น

ทันใดนั้น ไฟทั้งหมดในใจของฉันก็ไม่สามารถรุนแรงได้เท่ากับความร้อนจากปลายนิ้วของฉันเหมือนกับไฟที่จุดในพื้นที่รกร้างที่แห้งแล้งมานานในทันที!

ด้วยเสียง “โอม!” อวี้อี่มั่วรู้สึกไร้เหตุผลโดยสิ้นเชิงดวงตาของเขาเป็นประกายสีแดงเล็กน้อยร่างสูงของเขากดตรงที่มันดวงตาของเขากระพริบ “หร่วนซือซือ คุณรู้ไหมว่าคุณกำลังทำอะไรอยู่?”

ผู้หญิงที่ชื่อเปลี่ยนไปอย่างกะทันหันและฮัมเพลง “หวานอร่อย …”

หัวใจของอวี้อี่มั่วจมลงเมื่อมองไปที่ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่มีแก้มแดงบิดและคร่ำครวญอยู่ภายใต้เธอเธอไม่มีเหตุผลอย่างสมบูรณ์!

เขาไม่สนใจทุกสิ่งที่ส่งเธอกลับบ้านและจากไปในทันที สิ่งที่เขาต้องการขีดเส้นที่ชัดเจนกับเธอ!

ในตอนนี้เขาตื่นขึ้นมาก แต่ก็บ้ามาก

ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนนี้ในช่วงเวลาที่ไม่ได้ตั้งใจที่สุดมักจะทำลายการควบคุมตนเองที่น่าภาคภูมิใจของเขาทำให้เขาสูญเสียการควบคุมสูญเสียสติปัญญาและสูญเสียความสงบทั้งหมด!

สายลมยามเย็นเอื่อยเฉื่อย ความฝันอันเบาบางหลับใหล ผ้าม่านปลิวและความหลงใหลในบ้านก็ปลิวไป …

ฉันไม่รู้ว่าต้องใช้เวลานานแค่ไหน หร่วนซือซือแค่รู้สึกปวดศีรษะและลำคอของเธอก็ร้อนและเจ็บมาก ร่างกายที่ผิดปกติทำให้เธอลืมตาขึ้นอย่างสลัว ๆ และเธอก็มองออกไปนอกหน้าต่างเป็นปกติมันเร็วเกินไป

เธอลุกขึ้นยืนและกำลังจะยกมือขึ้นเพื่อกดขมับของเธอ แต่เธอกวาดไปด้านข้างและทันใดนั้นก็พบว่ายังมีคนอยู่บนเตียงของเธอ!

หร่วนซือซือเขย่าตัวของเธอและแทบจะกรีดร้องออกมาจากลำคอเมื่อมองไปที่ใบหน้าหล่อเหลาไร้ที่ติของชายคนนั้น หัวใจของเธอแทบจะพุ่งไปที่คอหอย!

เกิดอะไรขึ้นกันแน่!

เธอ … เธอจะนอนกับอวี้อี่มั่วได้ยังไง? เมื่อวานเธอ … เห็นได้ชัดว่าไปบาร์เพื่อดื่มคนเดียว!

ความทรงจำเมื่อคืนเป็นเหมือนชิ้นส่วนคาถาที่ไม่สมบูรณ์ เธอจำได้ลาง ๆ ว่ามีคนมาหาเธอ แต่เธอจำฉากที่ชัดเจนไม่ได้เลย!

วิญญาณที่พี่ชายของบาร์เทนเดอร์มอบให้เธอไม่ใช่แค่พูดถึงเรื่องนี้จริงๆ! เธอดื่มอย่างละเอียด!

แต่ถึงมันจะเป็นฉากกั้น เธอจะกลิ้งไปบนเตียงด้วยอวี้อี่มั่วได้ยังไง! ยิ่งไปกว่านั้นเขากำลังจะหมั้นกับเย่หว่านเอ๋อ

ชั่วขณะหนึ่ง ความรู้สึกผิด โทษตัวเองที่ปกคลุมหัวใจของเธอ หร่วนซือซือรู้สึกหงุดหงิดและทำอะไรไม่ถูก เธอควรทำอย่างไร? กำลังรอให้อวี้อี่มั่วตื่นอยู่หรือเปล่า?

ไม่อย่างแน่นอน!