ดั่งรักบันดาล 233

หร่วนซือซืออ้าปากด้วยความลำบากใจไม่สามารถตอบได้

ในตอนนี้เสียงหัวเราะเบา ๆ ของซ่งเย้อันดังมาจากอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ “คุณอารมณ์ไม่ดีหรือเปล่า?”

“มัน …” หร่วนซือซือหยุดชั่วคราวพร้อมกับแรงบันดาลใจ “อันอัน ไม่ได้อารมณ์ดีใช่มั้ย?”

ระหว่างเขากับตู้เยี่ย ฉันยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

ซ่งเย้อันเงยหน้าขึ้น เมื่อได้ยินเสียงมองไปที่ซ่งอวิ้นอันที่กำลังมาที่นี่ พูดอย่างสบาย ๆ ว่า “เธอมีเสียงที่เย็นชา ดังนั้นเธอจึงไม่ได้สนใจฉันมากนัก?

“เธออยู่ที่นี่ ฉันจะให้โทรศัพท์เธอ”

พูดจบเขายกมือขึ้นและส่งโทรศัพท์ให้ซ่งอวิ้นอัน

ซ่งอวิ้นอันขมวดคิ้วแ กำลังจะถามคำตอบของพี่ชายของเธอต่อโทรศัพท์ของเธอ เมื่อเธอเห็นว่าหมายเลขผู้โทรคือ หร่วนซือซือ เธอไม่สนใจเรื่องนั้นมากนัก เธอจึงรีบแนบที่หูของเธอทันที “ซือซือ?”

“อันอัน ออกมาคุยตอนกลางคืนได้ไหม?”

“โอเค ฉันกำลังจะนัดคุณ แต่ฉันไม่คิดว่าคุณจะโทรมาก่อน”

ทั้งสองคนตกลงกันได้ด้วยคำพูดไม่กี่คำ

หลังจากวางสายซ่งอวิ้นอันเงยหน้าขึ้นมองซ่งเย้อันที่อยู่ตรงข้าม สีหน้าของเธอกลับมาเย็นชา “คืนนี้ฉันจะออกไปกับซือซือ ดังนั้นฉันจะไม่กลับไปกับเธอ”

ซ่งเย้อันเลิกคิ้วเล็กน้อย จิบไวน์แดงแล้วพูดว่า “ไปบาร์ไหน? ฉันจะพาไปที่นั่น?”

ซ่งอวิ้นอันถึงกับผงะและรีบปฏิเสธ “บาร์อะไร! ใครบอกว่า เขาจะไปบาร์?”

ซ่งเย้อันเม้มริมฝีปากราวกับว่าเธอคาดหวังว่าเธอจะตอบสนองแบบนี้ เมื่อนานมาแล้ว พูดอย่างรีบร้อน “ถ้าคุณรู้ว่า คุณอารมณ์ไม่ดีลืมมันซะ ครั้งนี้ฉันจะส่งคุณไป แชทกับแฟนของคุณจบแล้ว ฉันจะไปรับคุณอีกครั้ง”

เขารู้จักนิสัยของน้องสาวของเขาดี เขาไม่มีที่ไหนให้เห็นในวันธรรมดา ตอนนี้เขากลับมาจากต่างประเทศแล้ว ภายใต้จมูกของเขาเขาสนใจแค่เรื่องนี้เท่านั้น

คราวนี้ตั้งแต่ หร่วนซือซือพูดถึงเขาก็อนุญาตเธอ

ดวงตาของซ่งอวิ้นอันเบิกกว้างด้วยท่าทางไม่เชื่อ“พี่ชาย คุณถูกสิงงั้นเหรอ? ตั้งแต่ที่คุณสัญญาว่าจะไปบาร์!”

ซ่งเย้อันกล่าวอย่างเด็ดเดี่ยวว่า “คราวนี้อย่าเอามาเป็นตัวอย่าง”

เมื่อซ่งอวิ้นอันได้ยินคำนั้นเขากลอกตาและหยุดพูด

เขาเป็นพี่ชายแท้ๆ เขาหล่อจริงๆในเวลาเพียงสามวินาที!

เมื่อท้องฟ้าด้านนอกมืดลง หร่วนซือซือทานอาหารเสร็จเปลี่ยนเสื้อผ้าและกำลังจะออกไปข้างนอก

แม้ว่าเธอจะอยากดื่ม แต่เธอก็ไม่ได้วางแผนที่จะไปสถานที่ที่มีควันและเย้ายวนนั่น คือเธอต้องการไปที่บาร์ของฉีซิวเพื่อดื่มสองสามแก้วและพูดคุยกับอันอัน

ทันทีที่ฉันมาถึงสถานที่ฉันทักทายบาร์เทนเดอร์ที่แผนกต้อนรับเธอกวาดไปรอบ ๆ และถามว่า “อันอัน มาหรือยัง?”

ครั้งสุดท้ายที่เธอและซ่งอวิ้นอันมา พวกเขาได้รู้จักกับบาร์เทนเดอร์แล้ว นอกจากนี้พวกเขายังเป็นเพื่อนกับฉีซิว ดังนั้นบาร์เทนเดอร์จะจดจำพวกเขาได้อย่างเป็นธรรมชาติ

“ยังไม่เห็น” นมของบาร์เทนเดอร์เท่มาก เขาอายุไม่มาก แต่มีพลังที่ฉลาดบนใบหน้าของเขา เขายิ้มให้เธอแล้วพูดหวาน ๆ ว่า “น้องสาว คราวนี้คุณอยากดื่มอะไร?”

หร่วนซือซือโค้งริมฝีปากของเธออย่างขบขันเมื่อได้ยินคำว่า “ดูจากการแต่วตัวสิ”

“ได้”! น้องชายตัวเล็กขยับอย่างเรียบร้อยหันไปรอบ ๆ และหยิบขวดสองสามขวดจากชั้นวางไวน์และเริ่มทำ

หร่วนซือซือถูกดึงดูดโดยการกระทำของเขาและเสียงที่คุ้นเคยก็ดังมาจากด้านหลังเขา “ซือซือ!”

ทันทีที่เธอหันหน้าไปเธอก็เห็นซ่งอวิ้นอันที่สวมกระโปรงเอวเล็กเดินมาโบกมือให้เธออย่างรวดเร็ว

“ฉันมาสาย พี่ชายของฉันมาส่งฉันที่นี่ จู้จี้และพูดมาก น่ารำคาญมาก”

เธอโบกมือมองไปที่บาร์เทนเดอร์แล้วดีดนิ้วไปที่เขา “คราวนี้ขอไวน์หน่อย”

จากนั้นเธอก็วางกระเป๋าลงและนั่งลงข้างๆหร่วนซือซือ

หร่วนซือซือมองไปที่เธอด้วยความประหลาดใจ “ไวน์รสเข้ม อันอัน ฉันวางแผนจะดื่มวันนี้ ถ้าคุณเมาฉันไม่สนใจคุณจริงๆ”

ไม่ใช่ว่าเธอไม่เคยเห็นซ่งอวิ้นอันเมา แต่ตอนนี้เธอมีความทรงจำที่ลึกซึ้งเธอมีความกลัวอย่างต่อเนื่อง

เมื่อซ่งอวิ้นอันได้ยินเสียง ใบหน้าปกติของเธอก็หลบตาและมองเธออย่างเศร้า ๆ “ซือซือ ฉันอารมณ์ไม่ดี … ”

ดวงตาของหร่วนซือซือเป็นประกายเมื่อนึกถึงตู้เยี่ยที่เห็นเขาในโรงพยาบาลเมื่อเช้านี้และถามอย่างเงียบ ๆ ว่า “เป็นเพราะตู้เยี่ยหรือไม่?”

เมื่อพูดถึงชื่อ แสงประกายแวบผ่านดวงตาของซ่งอวิ้นอัน แต่ใบหน้าของเธอกลับเย็นชาเล็กน้อยในชั่วพริบตา เธอเบือนสายตาหนีราวกับว่าเธอไม่ต้องการเอ่ยถึง “ไม่ใช่เขา”

เมื่อเห็นการตีสองหน้าของเธอ หร่วนซือซือก็รู้ในใจเธอยิ้มและไม่ถามอะไรอีก

มีความลับบางอย่างระหว่างเขากับซ่งอวิ้นอันและตอนนี้เธอไม่อยากพูดและเธอจะไม่ถามอะไรอีก

ในไม่ช้า ไวน์ก็พร้อม ซ่งอวิ้นอันหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาจิบเล็กน้อยแล้วหันไปมองวงดนตรีต่างชาติที่กำลังร้องเพลงอยู่บนเวทีตรงนั้น

“ซือซือ คิดยังไงกับหนุ่มหล่อฝรั่งคนนั้น?”

หร่วนซือซือเงยหน้าขึ้นมองตามคางที่ยกขึ้นเล็กน้อยเห็นชายผมบลอนด์ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มและถามว่า “คุณชอบแบบนี้หรอ?”

ซ่งอวิ้นอันจิบไวน์หายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดเบา ๆ ว่า “ฉันรู้สึกตกหลุมรัก …”

เมื่อเธอพูดเช่นนี้ใบหน้าของชายคนหนึ่งก็ปรากฏขึ้นในความคิดของเธออย่างอ้อยอิ่ง

ถัดจากเขา หร่วนซือซือเห็นด้วยกับเขาโดยไม่รู้ตัว

กล่าวอีกนัยหนึ่ง เธอไม่ได้มีความสัมพันธ์มาเป็นเวลานาน ตั้งแต่จบการศึกษาจากมหาวิทยาลัย เธอได้พบกับผู้ชายที่เหมาะสมน้อยมาก หลังจากนั้นเธอก็พัวพันกับอวี้อี่มั่วและเธอไม่มีเวลาและไม่มีโอกาสที่จะตกหลุมรัก

ตอนนี้เธอได้ทำสัญญาด้วยความงุนงง ในปีหน้าตามระเบียบแล้ว เธอจะไม่สามารถติดต่อกับเพศตรงข้ามได้นอกจากอวี้อี่มั่ว

ไม่ชัดเจนว่าเธอควรจะกลายเป็นแม่ชีและกำจัดอารมณ์และความปรารถนาของเธอ!

หลังจากดื่มไวน์ไปหนึ่งแก้วโดยไม่รู้ตัวท้องของหร่วนซือซืออบอุ่นและมีความกล้าขึ้นเล็กน้อย เธอกระตุ้นซ่งอวิ้นอันที่อยู่ข้างๆเธอว่า “ถ้าคุณชอบ คุณสามารถขอข้อมูลการติดต่อได้”

ซ่งอวิ้นอันมองไปที่หนุ่มต่างชาติที่หล่อเหลาบนเวทีและหัวเราะอย่างแห้งเหี่ยวโดยไม่มีอารมณ์เสียในใจ

เธอพูดอย่างไม่เป็นทางการมองไปที่ชายคนนั้นในสายตาของเธอ แต่คิดถึงคนอื่นในใจเธอส่ายหัวและดื่มไวน์ในแก้ว

ด้านข้าง หร่วนซือซือก็จำบทสนทนากับเย่หว่านเอ๋อ ได้ในตอนเช้า เธอหันไปมองซ่งอวิ้นอันที่อยู่ ข้างๆเธอและกระซิบว่า “อันอัน ฉันเจอเย่หว่านเอ๋อ เมื่อเช้านี้”

ซ่งอวิ้นอันหันกลับมา “หือ? เหมือนกับแสงจันทร์สีขาวของอวี้อี่มั่ว?”

เนื่องจากเธอรู้ว่าจุดประสงค์ของอวี้อี่มั่วกับหร่วนซือซือ คือการค้นหาแหล่งที่มาของไตของเย่หว่านเอ๋อ เธอจึงตั้งชื่อเล่นให้พวกเขาสองชื่อ อวี้อี่มั่วคือ “กากมนุษย์” และ เย่หว่านเอ๋อ คือ “แสงจันทร์สีขาว”

หร่วนซือซือเมาเล็กน้อย พยักหน้าและบอกซ่งอวิ้นอันทุกสิ่งที่ เย่หว่านเอ๋อพูดกับเธอ

เธอวางแขนลงบนโต๊ะหินอ่อนเย็น ๆ แล้วกระซิบว่า “ไม่น่าแปลกใจที่เธอเป็นผู้หญิงที่อวี้อี่มั่วทะนุถนอมมากที่สุดฉันไม่รู้เหตุผลจนถึงวันนี้”

ซ่งอวิ้นอันฮัมเพลง “หึ! สิ่งที่น่าทะนุถนอมที่สุดและไม่น่าทะนุถนอม ฉันคิดว่าเย่หว่านเอ๋อไม่ใช่คนดีได้อย่างไร! เธอพูดแบบนั้นทำให้เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังอวดตำแหน่งของเธอถัดจากอวี้อี่มั่ว! นอกจากนี้เธอกำลังทำอะไรอยู่ ฉันต้องการให้คุณเห็นรอยแผลเป็นบนร่างกายของเธอหรือหมายความว่าเธอได้ทำอะไรมากมายเพื่ออวี้อี่มั่วอย่างเงียบ ๆ คุณไม่สามารถเปรียบเทียบได้ เลยถอยออกมา เผชิญกับความยากลำบาก!”

น้ำเสียงของซ่งอวิ้นอันนั้นตรงไปตรงมา แต่พูดไม่หยาบกร้าน หร่วนซือซือ รู้ดีว่านี่คือสิ่งที่ เย่หว่านเอ๋อ ต้องการแสดงออกกับเธออย่างแท้จริง แต่ไม่ต้องสงสัยเลยว่านี่คือความจริง

ถัดจากซ่งอวิ้นอันแตะไหล่ของเธอ ซือซือฉันรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ง่ายเลย! คุณต้องระวัง!”

หร่วนซือซือหัวเราะเบา ๆ และเงียบ

ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม เธอก็ไม่ได้วางแผนที่จะเข้ามายุ่งกับอวี้อี่มั่วอีกต่อไป

แม้ว่าจะมีสัญญานั้น แต่จากนี้ไป เธอต้องอยู่ห่างจากเขาให้ได้มากที่สุด