พวกเรากำลังแช่น้ำอุ่นในอ่างด้วยกันสองคน คุณฮิโยริเอนแผ่นหลังของเธอพิงแนบกับตัวของผม
ตอนนี้ผมรู้สึกได้ถึงสัมผัสจากร่างกายของเธอ
“ถ้าวันนี้ผมตามหาคุณฮิโยริไม่เจอล่ะ”
“ฉันจะร้องไห้”
เป็นแบบนั้นเองเหรอ
ผมไม่อยากให้ดวงตาของเธอมีน้ำตาไหลออกมา แต่อีกใจนึงกลับรู้สึกดีที่เธอจะร้องไห้เพราะผม
ผมมองดูสภาพที่ไร้การป้องกันของคุณฮิโยริ และจูบลงไปที่ต้นคอของเธออย่างแรง
ผมอยากทำคิสมาร์กบนตัวของเธอ
“เดี๋ยวสิ”
คุณฮิโยริร้องออกมาเบาๆ
“ถ้าทำนานกว่านี้ มันจะเป็นรอยเอานะ”
ผมแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินเสียงของเธอ และดูดให้แรงขึ้น
พวกผู้ชายที่ชอบแอบมองคุณฮิโยริมันจะได้รู้สักทีว่าเธอมีเจ้าของอยู่แล้ว
“หันหน้ามาฮิโยริ”
ผมผละริมฝีปากออกจากต้นคอของเธอ และเปลี่ยนไปเลียปากของเธอแทน
คุณฮิโยริอ้าปากรับลิ้นของผม น้ำลายของเราเข้าผสมกัน
ผมเอื้อมมีไปจับหน้าอกของคุณฮิโยริ และใช้นิ้วสัมผัสกับยอดอกที่แข็งเป็นไต
เธอบิดร่างกายไปมา
มืออีกข้างของผมขยับไปสัมผัสกับริมฝีปากล่าง
“อื้อ!”
คุณฮิโยริร้องออกมา ในขณะพวกเรายังจูบกันอยู่
มากกว่านี้ อยากเห็นสภาพที่หยาบโลนของเธอมากกว่านี้ ผมเร่งจังหวะมือให้เร็วมากขึ้น
คุณฮิโยริร้องครวญคางฟังไม่ได้ศัพท์
ผมไม่สนเสียงร้องของเธอ และขยับนิ้วเข้าไปให้ลึกกว่าเดิม
“อ๊า! ไม่ได้นะ!”
ถึงปากของคุณฮิโยริจะปฏิเสธ แต่เธอกลับขยับสะโพกตอบรับนิ้วของผม
คุณฮิโยรินี่ลามกจริงๆ
“อย่านะ! ฉันจะ! เสร็จแล้ว—”
น้ำที่มาจากปากล่างของเธอพุ่งเข้าใส่นิ้วมืออย่างเละเทะ
หลังจากที่พวกเราอาบน้ำเสร็จ คุณฮิโยริก็ตัวติดกับผมตลอด
เธอกำลังจับมือผมและเดินดุ่มๆ ไปที่เตียง จะว่าไปก็เหมือนเวลาที่น้องหมาพาเจ้าของไปเดินเล่นเลยเนอะ
“ง่วงอะ”
คุณฮิโยริขยี้ตาเหมือนเด็ก
พรุ่งนี้ไม่ใช่วันหยุด แต่พวกเราแอบมานอนด้วยกัน
เธอกอดแขนของผมไว้
“หนาวเนอะ”
“อื้ม หนาว”
เป็นครั้งแรกเลยที่ผมคิดว่าตัวเองเริ่มชอบฤดูหนาวขึ้นมา
ในวันรุ่งขึ้นที่โรงเรียน ผมต้องนั่งปั่นการบ้านของอาจารย์คิมิโกะ
เยอะมากเลยแฮะ
เมื่อวานมัวแต่อยู่กับคุณฮิโยริ ลืมงานที่ต้องทำไปหมดเลย
คุณฮิโยริกลับมาเป็นเหมือนเดิม ไม่คุยกับผม ไม่มองตาผม ไม่คิดจะสนใจผมเลยสักนิด
แต่ไม่เป็นไรหรอก ผมเสพติดความรู้สึกแบบนี้ไปแล้ว
“ฮิโยริจัง สอนการบ้านข้อนี้ให้หน่อย”
อายาเนะ เพื่อนของคุณฮิโยริเข้ามาถามการบ้าน เธอต่อโต๊ะเรียนของเธอเข้ากับโต๊ะของคุณฮิโยริ
“ได้สิ”
คุณฮิโยริตอบรับพร้อมรอยยิ้ม
ผมที่มองดูอยู่ อดคิดไม่ได้ว่าภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้านี้ช่างเลอค่า
เมื่อคุณฮิโยริอ่านโจทย์เสร็จแล้ว เธอก็เริ่มอธิบายการบ้านให้อายาเนะฟังอย่างตั้งใจ
“ว่าแต่ ฮิโยริ ที่คอไปโดนอะไรมาเหรอ?”
“ที่คอเหรอ”
พวกเราแอบสบตากันจังหวะนึง
“สงสัยจะเป็นฝีมือของหมาที่บ้านน่ะ”
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
