คุณหนููใหญ่ผู้นี้ไม่ต้องการก้าวหน้า 805 ใช่เรื่องที่คนทำกันหรือ

ตอนที่ 805 ใช่เรื่องที่คนทำกันหรือ

……….

สำหรับเรื่องที่ฉินหมิงเยี่ยนถูกตัวเองใช้ม้าลากไปตามถนน เนี่ยเจียเป่าลูกชายหัวแก้วหัวแหวนตระกูลผู้ว่าการไม่มีเวลาไหนที่ไม่เฝ้ารอให้คนถูกเนรเทศอย่างตระกูลฉินแขวนโคมไฟสีขาว แต่รอมาทั้งวันทั้งคืนแล้วก็ยังไม่มีข่าวมา

เจ้าเด็กเนรเทศสมควรตายผู้นั้นดวงแข็งขนาดนี้เชียวหรือ ถูกม้าเหยียบจนซี่โครงหักแล้วก็ยังไม่ตาย นี่เป็นไปไม่ได้ เขาได้ยินเสียงกระดูกหักอย่างชัดเจน

หมอในเมืองอู่วิชาแพทย์ดีขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ถึงขั้นช่วยชีวิตคนกลับมาได้

เนี่ยเจียเป่าไม่สามารถนั่งนิ่งได้ในขณะที่รอข่าว ยิ่งคิดเรื่องนี้มากเท่าไหร่ก็ยิ่งโมโห โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อนึกถึงสวี่ชิง หลานสาวเจ้าสำนักศึกษาสวี่ในเมืองอู่ที่ตัวเองชอบมองมาที่ตัวเองด้วยท่าทางรังเกียจและดูหมิ่น ก็ยิ่งอยากจะระบายไฟแค้นร้ายกาจนี้ออกมา

หากยังไม่ตาย เช่นนั้นก็ไปหาเรื่องต่อ แม้ว่าเจ้าเด็กเนรเทศผู้นั้นจะยังไม่ตายในตอนนี้ แล้วตัวเองไปหาเรื่อง เขาจะยังสามารถอยู่อย่างสงบสุขได้หรือ ไม่แน่เมื่อโมโหขึ้นมาก็อาจจะไปรายงานตัวกับยมบาลแล้ว

คิดจะทำก็ทำเลย

เนี่ยเจียเป่าพาผู้ติดตามหลายคนของตัวเองออกจากบ้านไปอย่างยโสโอหัง

ตระกูลเนี่ยไม่ได้อยู่ในที่พักของที่ว่าการ แต่อาศัยอยู่ตามลำพังในบ้านขนาดใหญ่ที่มีห้าทางเข้า ออกจากประตูมุมทิศตะวันตก เลี้ยวไปผ่านตรอกสองตรอก จากนั้นก็ไปถึงถนนใหญ่ที่เป็นถนนหลักของเมืองอู่ และเนื่องจากผู้คนที่อาศัยอยู่ในละแวกนี้หากไม่ใช่คนรวยก็เป็นผู้สูงศักดิ์ น้อยนักที่จะมีราษฎรชาวนายากจนอาศัยอยู่ที่นี่ ปริมาณประชากรจึงค่อนข้างน้อย

เนี่ยเจียเป่าเดินอยู่ในตรอก มีผู้ติดตามสองสามคน พูดคุยกันอย่างสนุกสนานว่าหอไหนมีสตรีมาใหม่ รูปร่างหน้าตาโดดเด่นอย่างไร

ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้น

ทุกคนสะดุ้งด้วยความตกใจ ชะงักฝีเท้า เห็นถุงกระสอบตกลงมาจากบนฟ้า คลุมลงบนศีรษะของเนี่ยเจียเป่าอย่างแม่นยำ จากนั้นก็ดูเหมือนว่ามีมือที่มองไม่เห็นคู่หนึ่งอยู่กลางอากาศทุบตีเขาอย่างดุเดือด

เนี่ยเจียเป่าถูกคลุมศีรษะอย่างกะทันหันยังไม่ทันได้ตอบสนอง ก็กรีดร้องอย่างน่าสังเวชด้วยความเจ็บปวดอย่างรุนแรง “หลานขี้ขลาดที่ไหนกล้ามาทุบตีปู่ของเจ้า!”

“ข้าเป็นตัวแทนบรรพบุรุษมาทุบตีหลานไม่เอาไหนอย่างเจ้า!” น้ำเสียงที่น่ากลัวดังขึ้นข้างหูของเขา จากนั้นก็ทุบตีอย่างบ้าคลั่ง

แม้ว่าจะสวมถุงกระสอบ แต่มือของฉินหลิวซีกลับซัดเข้าไปที่ใบหน้าของเขาอย่างแม่นยำ จากนั้นก็เป็นจุดฝังเข็มต่างๆ นั่นจึงจะเป็นความเจ็บปวดรุนแรงอย่างแท้จริง ตราบใดที่นางต้องการ สามารถทำให้ไม่เห็นบาดแผลได้

แต่เรื่องอะไรต้องทำเช่นนั้น

นางซัดไปที่ใบหน้าอันน่าเกลียดของเขา

ทุกคนพากันตกใจกับภาพนี้

เมื่อรู้สึกตัว พวกเขาก็ได้ยินเพียงเสียงหมัดที่กระทบกับเนื้อ แต่กลับไม่เห็นเงาคนแต่อย่างใด ทันใดนั้นก็กรีดร้องพลางวิ่งล้มลุกคลุกคลาน “ผี! มีผี!”

หมัดของฉินหลิวซีตกลงบนศีรษะของเนี่ยเจียเป่า คว้ามือของเขามาหัก เท้าเหยียบไปที่ข้อเท้าของเขา

กึก

กระดูกขาหักแล้ว

เสียงกรีดร้องโหยหวนของเนี่ยเจียเป่าดังก้องไปทั่วทั้งตรอก ในที่สุดก็ดึงดูดผู้คนแถวตรอกเปิดประตูมาดู

แต่ว่าพวกเขาก็เห็นเพียงถุงกระสอบถูกกระแทกด้วยอะไรบางอย่าง

คน ไม่ใช่คน

เช่นนั้นก็เป็นผี?

บ่าวรับใช้หญิงสูงอายุที่ชะโงกศีรษะออกมา มองดูแสงแดดที่อยู่ด้านบน แข็งแกร่งมาก ต้องเป็นผีร้ายที่เก่งกาจแค่ไหนกัน!

ปัง

ประตูถูกปิดอย่างไร้ความปรานี

ฉินหลิวซีทุบตีอย่างดุเดือด หักขาหักมือ ซ้ำยังแทงลงไปหนึ่งเข็มที่จุดสืบพันธุ์ของเขา

เดรัจฉานน้อย เด็กสารเลว ก็ไม่รู้ว่าทำร้ายสตรีไปกี่คนแล้ว หากควบคุมของตัวเองไม่ได้ ไม่รู้จักวิธีใช้ก็อย่าใช้มันเลย

ตุบ

เนี่ยเจียเป่าล้มลงกับพื้น ไม่รับรู้อะไรแล้ว

เมื่อเห็นว่าทางด้านนี้ไม่มีความเคลื่อนไหวแล้ว ผู้ติดตามเหล่านั้นจึงได้โผล่ศีรษะออกมาจากอีกด้านของตรอก มองดูอยู่ครู่หนึ่ง หยุดลงแล้ว ผีที่ทุบตีคนตนนั้นไปแล้วกระมัง จึงค่อยๆ เดินมา

นี่เป็นถึงสมบัติล้ำค่าของตระกูลผู้ว่าการเชียวนะ หากเขาเป็นอะไรขึ้นมา พวกเขาก็จะซวยไปด้วย

มีคนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ถกเสื้อคลุมขึ้น ดึงกางเกงลง เอามาคลุมหัว ปราบสิ่งชั่วร้าย!

ผู้ติดตามอีกคนที่อยู่ใกล้เขา ตกใจกับท่าทางอนาจารของเขา ได้กลิ่นอันไม่พึงประสงค์ จากนั้นก็จาม ทันทีที่อ้าปากก็มีอะไรบางอย่างปลิวตามลมพัดเข้าไปในปากพอดี

เขาจับดู กำของสิ่งนั้นไว้ในมือ ร้องตะโกนว่า “เหล่าเฮย ข้าจะฆ่าเจ้าให้ตาย!”

คนผู้นั้นหัวเราะแล้ววิ่งหนีไป

ทุกคนดึงกระสอบออกจากศีรษะของนายน้อย พากันอ้าปากค้าง ใบหน้าบูดบวมเขียวช้ำ แม้แต่มารดาผู้ให้กำเนิดของเขาเห็นก็คงจำไม่ได้ รวมถึงรูปร่างของมือและเท้าที่หงิกงอ

พวกเขาซวยแล้ว!

ก่อนที่พวกเขาจะมีความเคลื่อนไหวใดๆ ทันใดนั้นก็มีหมัดที่มองไม่เห็นซัดไปที่ใบหน้าของพวกเขา มือต่อยเท้าเตะ ไม่รอดแม้แต่คนเดียว

ทุกคน “?”

ผีตนนั้นไปแล้วไม่ใช่หรือ

ฉินหลิวซีไม่ได้ลืมผู้ช่วยคนร้ายเหล่านี้ ทุกคนล้วนได้รับหมัดของนาง

มีเสียงกรีดร้องดังขึ้นติดต่อกัน ผู้คนที่อยู่หลังกำแพงพากันตัวสั่น เหตุใดจึงได้มีผีที่ดุร้ายปรากฏตัวขึ้นที่นี่

ฉินหลิวซีเอาคืนจนรู้สึกดี จึงได้เรียกผีมุมกำแพงที่อยู่ในมุมมืด “มานี่”

ผีมุมกำแพงตนนั้นถูกทำให้ตกใจตั้งแต่แรกแล้ว ไม่เพียงแต่แสร้งทำเป็นผี ซ้ำยังกระทำอย่างรุนแรง น่ากลัว ไร้หนทาง อ่อนแอ

ซ้ำนางยังมองเห็นตัวเองอีกด้วย

ผีมุมกำแพงสั่นแรงกว่าเดิม หรือว่าตัวเองก็จะถูกทุบตีด้วย

“ยังไม่มาอีก”

“นายท่าน มีแสงแดด” ผีมุมกำแพงคิดในใจว่าข้าไม่ได้เสแสร้ง ข้าเป็นผีจริงๆ ซ้ำยังเป็นผีอ่อนแอ ไม่กล้าเดินเตร็ดเตร่อยู่ใต้แสงอาทิตย์

ฉินหลิวซีเสกคาถาไป “ให้เจ้ามานี่ย่อมปกป้องเจ้าได้อยู่แล้ว”

ผีมุมกำแพงเห็นนางเสกคาถามา เห็นว่าพลังผีของตัวเองแข็งแกร่งขึ้น อดรู้สึกดีใจไม่ได้ในทันที ลองยื่นหนึ่งนิ้วออกไปกลางแดด ไม่ไหม้

เขารีบวิ่งไปหาฉินหลิวซีด้วยความดีใจในทันที โค้งคำนับอย่างถ่อมตน “นายท่านมีอะไรจะกำชับหรือ”

ฉินหลิวซีชี้ไปยังเนี่ยเจียเป่า “ติดตามเขา เป่าพลังผีใส่เขา อย่าให้เขานอนหลับ แสดงตนเป็นครั้งคราวทำให้เขาตกใจกลัว”

ถูกทุบตีเช่นนี้ ทั้งมือหักเท้าหัก ซ้ำยังพักผ่อนไม่ได้ ไม่กี่วันเขาก็จะดูเหมือนผี

ผีมุมกำแพง ‘ถูกทุบตีเช่นนี้ ซ้ำยังเล่นแบบนี้ ใช่เรื่องที่คนทำกันหรือ’

แต่เขาไม่กล้าพูดมาก ตอบรับอย่างง่ายด่าย เขาขัดหูขัดตาอันธพาลน้อยจอมเสเพลผู้นี้มานานแล้ว แต่เป็นผีที่อ่อนแอ ทำอะไรไม่ได้ อย่างมากก็ได้แต่เป่าพลังหยินใส่คอตอนที่เขาเดินผ่าน แม้แต่ขัดขาก็ยังทำไม่ได้

แล้วตอนนี้ล่ะ

ผีมุมกำแพงลองจับเท้าของเขา จับตรงจุดที่เท้าหักอยู่พอดี พลังหยินไหลเข้าสู่ร่างกายของเนี่ยเจียเป่า

ฉินหลิวซีคิดว่ายังไม่พอ จึงดึงร่องรอยพลังงานหยินเสกไปที่บนตัวเขาอีก ยิ้มหยัน

ได้รับบาดเจ็บแล้วพักผ่อนไม่เพียงพอ ซ้ำยังมีพลังหยินพัวพัน ในเวลานี้ดวงตกจนไม่รู้จะตกอย่างไรแล้ว ไม่ต้องเปิดดวงตาสวรรค์ให้เขาก็สามารถมองเห็นผีมุมกำแพงตนนี้ได้

จริงสิ การที่ตระกูลผู้ว่าการสามารถตามใจเขาจนเป็นเช่นนี้ได้ คาดว่าในเรือนด้านหลังของจวนผู้ว่าการคงมีวิญญาณผู้บริสุทธิ์จำนวนไม่น้อย ไม่แน่อาจจะมีผู้ที่ถูกเขาทำร้ายจนตายแล้วยังไม่ได้ไปเกิด เมื่อถึงเวลานั้นก็ลอยไปลอยมาไปทั่ว ไม่ตกใจกลัวก็ให้มันรู้ไป

ฉินหลิวซีปรบมืออย่างพึงพอใจ แล้วจากไปอย่างสบายอารมณ์

ผีมุมกำแพงหมุนไปมาท่ามกลางแสงแดดอย่างมีความสุข ซ้ำยังสูดพลังหยางเข้าไปเล็กน้อย แม้ว่าดวงวิญญาณของคนเหล่านี้จะแฝงไว้ด้วยความชั่วร้าย สกปรกเป็นอย่างมาก แต่ก็ดีกว่าไม่มี เขาสูดแล้วสูดอีก

เพียงแต่ว่า เมื่อเห็นถุงกระสอบที่ถูกโยนทิ้งไว้ด้านข้าง เขาก็จมลงในห้วงของความคิด

ในเมื่อนายท่านสามารถแกล้งทำเป็นผีมาก่อเรื่องทำให้พวกเขาไม่เห็นนางได้ แล้วเหตุใดจึงต้องใส่ถุงกระสอบ ลงมือทุบตีเหมือนที่ทุบตีผู้ติดตาม ก็ไม่มีใครเห็นนางไม่ใช่หรือ

หรือว่านี่คือคำกล่าวในตำนานอะไรนั่น อุดหูขโขมยกระดิ่ง[1]?

เฮ้อ นายท่านมีงานอดิเรกที่ไม่ดีจริงๆ!

[1]อุดหูขโมยกระดิ่ง คนโง่ที่หลอกตัวเองได้ แต่หลอกคนอื่นไม่สำเร็จ และเป็นข้อเตือนใจว่าอย่าทำเรื่องโง่ที่หลอกทั้งตัวเองและคนอื่น.

โหมดอ่านต่อเนื่อง

เมื่อเข้าสู่หน้านิยายที่ถูกล็อกด้วยเหรียญระบบจะใช้เหรียญปลดล็อกตอนต่อไปโดยอัตโนมัติ

• เมื่อเหรียญทองหมด สามารถเติมเงินแล้วอ่านต่อได้เลย ไม่สะดุด

• โหมดอ่านต่อเนื่องจะเป็นการตั้งค่ารายเรื่อง และปิดโหมด อัตโนมัติเมื่อออกจากหน้าการอ่านนิยายเรื่องนั้น

อ่านน้อยลง