ข้ามเวลานางพญาแพทย์พิษเล่มที่ 15 บทที่ 425 รีบออกเดินทาง

เล่มที่ 15 บทที่ 425 รีบออกเดินทาง

“มีธุระ​?”

หลิน​เมิ้งห​ยา​หันไป​เห็น​หลง​เทียน​อวี้​ที่​ยืน​อยู่​หน้า​ประตู​

เขา​ผงกศีรษะ​ลง​แล้ว​เดิน​มาหยุด​ตรงหน้า​นาง​ หลง​เทียน​อวี้​เพิ่ง​พบ​ว่า​เขา​จน​คำพูด​นัก​

ต้อง​อธิบาย​เช่นไร​นาง​จึงจะเชื่อ​ว่า​เมื่อคืน​เขา​ดื่ม​จน​เมาแต่เพียง​เท่านั้น​ อีก​ทั้ง​เขา​ยัง​ไร้​ความทรงจำ​ใน​หุย​ชุน​ฟางโดยสิ้นเชิง​

ฝ่ามือ​หลง​เทียน​อวี้​ชุ่มไปด้วย​เหงื่อ​ หัว​ใจเต้น​ไม่เป็น​ระส่ำ​ ครั้ง​เมื่อ​ออกรบ​สังหาร​ศัตรู​ตอน​อายุ​สิบห้า​ปียัง​ไม่เคย​รู้สึก​ประหม่า​เช่นนี้​เสีย​ด้วยซ้ำ​

“อันที่จริง​เมื่อคืน​….”

ตรึกตรอง​อยู่​ครู่หนึ่ง​ หลง​เทียน​อวี้​ตัดสินใจ​เปิดปาก​กล่าว​ แต่​พูด​ไปได้​เพียง​ไม่กี่​คำ​ก็​ถูก​ขัด​

“น้อง​หยวน​ทั้งสอง​ ท่าน​กัว​เชิญพวก​เจ้าลง​ไปปรึกษา​ด้านล่าง​”

เห​วิน​สือ​ปรากฏตัว​ขึ้น​ที่​หน้า​ประตู​ทั้งสอง​สบตา​กัน​ก่อน​จะหันไป​พยักหน้า​ให้​

“เข้าใจ​แล้ว​ อีก​เดี๋ยว​พวกเรา​จะลง​ไป ลำบาก​พี่​เห​วิน​แล้ว​”

ตอนนี้​หา​ใช่เวลา​พูด​เรื่องไร้สาระ​

แม้จะรู้​ว่า​ตนเอง​ตกอยู่ในอันตราย​ แต่​การ​หนี​อุตลุด​เอาตัวรอด​มิใช่วิสัย​ของ​นาง​เลย​แม้แต่น้อย​

หลิน​เมิ้งห​ยา​พยายาม​ยับยั้ง​ความสงสัย​ใน​ใจ ตอนนี้​นาง​เดินทาง​มาไกล​เกิน​กว่า​จะถอยหลัง​กลับ​แล้ว​

เช่นนั้น​มาลอง​สู้กัน​ดู​สัก​ตั้ง​!

ที่​ชั้นล่าง​ เด็กสาว​ร่าเริง​แจ่มใสอย่าง​อา​ซิ่ว​นั่ง​รวมตัวกัน​กับ​ทุกคน​แล้ว​ มุมปากห​ยักยิ้ม​ ดวงตา​หรี่​เล็ก​ลง​ ซ้ำยัง​เข้าไป​นวด​บ่า​นวด​ไหล่​ให้​กับ​ท่าน​กัว​

คนอื่น​ล้วน​ส่งเสียง​ล้อเลียน​นาง​ แต่​นาง​กลับ​ไม่ถือสา​หาความ​เลย​แม้แต่น้อย​ ยิ่งไปกว่านั้น​ยัง​ตอบโต้​พวกเขา​ด้วย​ท่าทาง​น่ารัก​ไร้เดียงสา​ ดังนั้น​ทุกคน​จึงรู้สึก​ดี​กับ​นาง​อย่างยิ่ง​

หลิน​เมิ้งห​ยา​เอง​ก็​คิดเห็น​เช่นเดียวกัน​กับ​พวกเขา​

อา​ซิ่ว​มิต่าง​อัน​ใด​จาก​ดวงอาทิตย์​ เพียง​ได้​สัมผัส​ก็​สามารถ​รับรู้​ได้​ถึงความอบอุ่น​และ​แสงสว่าง​

“พี่​เสี่ยว​หยวน​รีบ​มานี่​เร็ว​เข้า​!”

ทันทีที่​เห็น​หลิน​เมิ้งห​ยา​ อา​ซิ่ว​ร้องเรียก​เสียง​สดใส​ แน่นอน​ว่า​นาง​ย่อม​ไม่ลืม​ปิดบัง​ตัวตน​ของ​อีก​ฝ่าย​

โชคดี​ที่​หลิน​เมิ้งห​ยา​ใช้ผ้าคลุม​หน้า​ปิดบัง​หน้าตา​ตอน​แสดง​ระบำ​ใน​หอ​นางโลม​ มิเช่นนั้น​นาง​คง​มิอาจ​ใช้ตัวตน​นี้​ได้​อีกต่อไป​

อา​ซิ่ว​กระโดด​เข้าหา​อ้อมกอด​ของ​หลิน​เมิ้งห​ยา​ ริมฝีปาก​ยกขึ้น​ส่งรอยยิ้ม​อ่อนหวาน​ อีก​ทั้ง​ยัง​รายงาน​สถานการณ์​ที่​เพิ่ง​เกิดขึ้น​

“ท่าน​กัว​อนุญาต​ให้​ข้า​ไปกับ​พวก​ท่าน​แล้ว​ ยิ่งไปกว่านั้น​พี่ชาย​ที่​ยิ้ม​ทีไร​ก็​ทำให้​ข้า​ตกใจ​ทุกที​ที่​ชื่อ​จ้าว​เฟยคน​นั้น​ไปแจ้งขบวน​การค้า​ของ​ข้า​แล้ว​ สอง​สามวัน​ต่อจากนี้​ข้า​คง​ต้อง​ติดตาม​ไปกับ​พี่​เสี่ยว​หยวน​”

พูด​จบ​นาง​ก็​รีบ​กระพริบตา​ปริบๆ​ ให้​หลิน​เมิ้งห​ยา​

ท่าทาง​น่ารักน่าเอ็นดู​คลาย​ความ​หม่นหมอง​ใน​ใจของ​หลิน​เมิ้งห​ยา​ได้​มาก​ทีเดียว​

“เช่นนั้น​ก็ดี​ ข้า​จะแนะนำ​ให้​เจ้ารู้จัก​สักหน่อย​ ท่าน​นี้​คือ​พี่ชาย​ของ​ข้า​นาม​ว่า​หยวน​เหมย​ ส่วน​ท่าน​นั้น​คือ​พี่ใหญ่​เห​วิน​สือ​ อีก​เดี๋ยว​หาก​ขึ้น​รถม้า​แล้ว​ข้า​จะแนะนำ​ฮูหยิน​และ​ญาติ​ผู้​พี่​ของ​ข้า​ให้​เจ้าได้​รู้จัก​”

อา​ซิ่ว​รีบ​ผงกศีรษะ​รับคำ​ แม้คน​ทั้ง​ขบวน​พ่อค้า​จะชื่นชอบ​นาง​ แต่​คน​ที่​นาง​ชื่นชอบ​ที่สุด​ยังคง​เป็น​พี่สาว​ใน​คราบ​บุรุษ​คน​นี้​

แม้นาง​จะแสดงท่าทาง​สนิทสนม​กับ​หลิน​เมิ้งห​ยา​ ทว่า​คนใน​ขบวน​การค้า​ไม่ได้​มองว่า​พวกเขา​มีความ​สัมพันธ์กัน​เชิงชู้สาว​ แต่กลับ​มองว่า​พวกเขา​มีโชคชะตา​ต้องกัน​จึงได้มา​พาน​พบกัน​แต่เพียง​เท่านั้น​

ท่าน​กัว​มิได้​พูด​สิ่งใด​ เขา​มอง​ทุกอย่าง​ออก​หลังจาก​ได้​สนทนา​กับ​อา​ซิ่ว​

แม้เด็กสาว​สกุล​ตง​ฟางจะเฉลียวฉลาด​ แต่​นาง​ยังคง​เป็น​เพียง​เด็กสาว​ไม่รู้ความ​คน​หนึ่ง​ ดังนั้น​ต่อให้​เข้าไป​อยู่​กับ​พวก​พี่น้อง​สกุล​หยวน​ก็​คง​ไม่มีปัญหา​

ยิ่งไปกว่านั้น​ทั้ง​ขบวน​การค้า​คง​มีเพียง​ฮูหยิน​ของ​หยวน​หลิน​ที่​มีอายุ​รุ่น​ราว​คราว​เดียว​กับ​อา​ซิ่ว​

หาก​ฝาก​ให้​พวกเขา​ช่วยดูแล​ อย่าง​น้อย​เขา​ก็​พอ​จะอธิบาย​กับ​ตง​ฟางสวี​ได้​

อย่าง​อื่น​คง​ไม่ต้อง​พูดถึง​ แต่​หนี้บุญคุณ​คราวนี้​พวก​พี่น้อง​สกุล​หยวน​ควร​ได้รับ​การตอบแทน​

“หยวน​…คุณชาย​หยวน​ พวก​ท่าน​จะไปกัน​แล้ว​หรือ​?”

ทันทีที่​เดิน​ถึงหน้า​ประตู​ หงอ​วี้​ส่งเสียง​ตะกุกตะกัก​อ้ำอึ้ง​ร้องเรียก​หลิน​เมิ้งห​ยา​เอาไว้​

แม้จะอาบน้ำ​ล้างหน้า​เปลี่ยน​มาสวมใส่​เพียง​ชุด​ธรรมดา​แล้ว​ ทว่า​ใบหน้า​ของ​นาง​กลับ​ยังมี​เค้า​ความงดงาม​มีเสน่ห์​

บางที​ใน​สายตา​ของ​พวก​ผู้ชาย​คง​เป็น​ความลุ่มหลง​ แต่​ใน​สายตา​ของ​หลิน​เมิ้งห​ยา​กลับเป็น​เพียง​ความว่างเปล่า​

คาด​ว่า​พวก​นาง​สอง​พี่น้อง​จำเป็น​ต้องหา​สถานที่​ที่​ไม่มีใคร​รู้จัก​จึงจะสามารถ​เริ่มต้น​ชีวิต​ใหม่​ได้​

“อืม​ จากนี้ไป​เจ้าก็​รักษาตัว​ด้วย​”

หลิน​เมิ้งห​ยา​พยักหน้า​ลง​น้อย​ๆ น้ำเสียง​อบอุ่น​อ่อนโยน​ ตอนนี้​นาง​มิได้​รู้สึก​ขุ่นเคือง​หงอ​วี้​และ​มั่ว​ฉิน​อีกต่อไป​แล้ว​

แม้นาง​จะมิใช่พระ​แม่มารี​ แต่​ทุกคน​ล้วน​มีเหตุผล​เป็น​ของ​ตัวเอง​ ยิ่งไปกว่านั้น​พวก​นาง​ทั้งสอง​ยัง​ไม่คิด​ทำร้าย​นาง​

การ​ไม่ถือโทษ​โกรธเคือง​ของ​นาง​นับ​เป็น​ความอดทน​ที่​ยิ่งใหญ่​ที่สุด​แล้ว​

“ได้​ เจ้าเอง​ก็​เช่นกัน​ ข้า​จะพา​น้องสาว​ข้า​ไปเดี๋ยวนี้​ ลาก่อน​”

หงอ​วี้​หยัก​ยิ้ม​ สตรี​เสน่ห์​พร่างพราว​ใน​หุย​ชุน​ฟางกลายเป็น​เพียง​คนธรรมดา​ที่​กำลัง​ส่งยิ้ม​ให้​กับ​สตรี​ที่​ตนเอง​ไม่รู้จัก​กระทั่ง​ชื่อ​แซ่ที่​แท้จริง​ของ​นาง​

บางที​นับ​จาก​วันนี้​ไปพวก​นาง​คง​ต้อง​ลา​จากกัน​ตลอดกาล​แล้ว​

แม้เงินทอง​ที่​หา​มาได้​จะไม่อาจ​ทำให้​น้องสาว​อยู่​อย่าง​คน​ร่ำรวย​ แต่​อย่าง​น้อย​ก็​มาก​เพียง​พอที่จะ​ทำ​การค้าขาย​เล็ก​ๆ เพื่อ​สร้าง​ชีวิต​ใหม่​ให้​กับ​นาง​ได้​

หลิน​เมิ้งห​ยา​ยิ้ม​ ก่อน​จะพา​อา​ซิ่ว​เดิน​ขึ้น​รถม้า​

“ไม่! ข้า​ไม่ไปกับ​ผู้หญิง​คน​นี้​! นาง​เป็น​ผู้หญิง​ห​ยำ​ฉ่า! คุณชาย​ ได้​โปรด​…ได้​โปรด​พา​ข้า​ไปด้วย​เถิด​”

เสียง​ร้องไห้​คร่ำครวญ​ปาน​จะขาดใจ​ดึงดูด​ความสนใจ​ของ​คนใน​ขบวน​พ่อค้า​

หลิน​เมิ้งห​ยา​ที่​ยืน​อยู่​บน​รถม้า​แล้ว​หันกลับ​ไปมอง​ ร่าง​บาง​ที่​มักจะ​หลบ​อยู่​ด้านหลัง​ห​งอวี้​บัดนี้​เข้าไป​กอด​ขา​ของ​หลง​เทียน​อวี้​เอาไว้​

มือ​เรียว​ยา​วสี​ขาว​ดั่ง​หยก​จับ​เสื้อผ้า​ท่อน​ล่าง​ของ​หลง​เทียน​อวี้​แน่น​ ใบ​หน้านวล​เปรอะเปื้อน​ไปด้วย​น้ำตา​ ท่าทาง​น่าสงสาร​จับใจ​

หัว​คิ้ว​ของ​หลิน​เมิ้งห​ยา​ขมวด​มุ่น​ เหตุใด​ซู่เหมย​คน​นี้​จึงไม่รู้จัก​ผิด​ชอบ​ชั่ว​ดี​เช่นนี้​?

“น้อง​หญิง​ อย่า​รั้ง​พวก​คุณชาย​หยวน​เอาไว้​อีก​เลย​ พวกเรา​ไปกัน​เถิด​ ข้า​เป็น​พี่สาว​ของ​เจ้าจริงๆ​”

ใบหน้า​หงอ​วี้​ซีดเผือด​ ทั้งที่​นาง​อธิบาย​กับ​ซู่เหมย​อย่าง​ชัดเจน​แล้ว​ว่า​ตนเอง​คือ​พี่สาว​ที่​หายตัว​ไปเมื่อ​สิบ​กว่า​ปีก่อน​ แต่​ซู่เหมย​กลับ​มอง​นาง​ด้วย​สายตา​รังเกียจ​ ยิ่งไปกว่านั้น​ยัง​เอื้อนเอ่ย​วาจา​หยาบคาย​กระทบกระทั่ง​นาง​เสมอ​

ตอนแรก​คิด​ว่า​เมื่อ​เวลา​ผ่าน​ไปสักพัก​ซู่เหมย​จะยอมรับ​นาง​ได้​ แต่​คิดไม่ถึง​เลย​ว่า​เรื่องราว​จะมาถึงจุด​นี้​

“ปล่อย​”

ขยับ​ริมฝีปาก​กล่าว​เพียง​คำ​เดียว​ นอกจาก​หลิน​เมิ้งห​ยา​แล้ว​ หลง​เทียน​อวี้​ไม่ชอบ​ให้​ใคร​มาแตะต้อง​ตัว​เขา​

มิได้​สนใจ​ว่า​สายตา​จะมอง​มาสัก​กี่​คู่​ ใบหน้า​ของ​เขา​เย็นชา​ดุจ​น้ำแข็ง​

เขา​รังเกียจ​ผู้หญิง​รบเร้า​น่ารำคาญ​เป็น​ที่สุด​ โดยเฉพาะ​ผู้หญิง​แบบ​ที่​กำลัง​ร้องไห้​กอดเข่า​เขา​เช่นนี้​

“คุณชาย​ ข้า​เป็น​หญิงสาว​บริสุทธิ์​จริงๆ​ นะ​เจ้าคะ​ ขอร้อง​ ได้​โปรด​ช่วย​ข้า​ด้วย​”

ซู่เหมย​ส่งเสียง​วิงวอน​ แขน​ทั้งสอง​ข้าง​กอดรัด​ท่อน​ล่าง​ของ​คุณชาย​ตรงหน้า​แน่น​

นาง​ผู้หญิง​คน​นั้น​เป็น​ผู้หญิง​ห​ยำ​ฉ่า ท่าน​แม่เคย​บอ​กว่า​พวก​นางโลม​เป็น​พวก​แพศยา​ ฉะนั้น​ไม่ว่า​อะไร​จะเกิดขึ้น​ นาง​จะไม่มีวัน​ยอม​ไปกับ​นาง​แพศยา​นั่น​เป็นอันขาด​

“ซู่เหมย​! ปล่อย​คุณชาย​ต้า​หยวน​เดี๋ยวนี้​ อย่า​ทำให้​พวกเขา​เสียเวลา​อีก​เลย​ ปล่อยมือ​เร็ว​เข้า​”

หงอ​วี้​มีสัญชาตญาณ​ว่องไว​ เพียง​ได้​เห็น​คุณชาย​ต้า​หยวน​คราว​เดียว​ หัวใจ​ของ​นาง​พลัน​เย็นเฉียบ​ดุจ​น้ำแข็ง​

คน​ที่​ไม่รู้จัก​ความปรานี​เท่านั้น​จึงจะมีสายตา​เช่นนี้​ หาก​มิใช่เพราะ​นาง​เรียก​แม่นาง​หยวน​หลิน​เอาไว้​ เกรง​ว่า​เขา​คง​ไม่ลังเล​เลย​ที่จะ​เตะ​ซู่เหมย​ออก​

“ไม่! เจ้าปล่อย​ข้า​! เจ้ามัน​หญิง​ห​ยำ​ฉ่าไร้ยางอาย​! คุณชาย​หยวน​ ข้า​เป็น​หญิงสาว​บริสุทธิ์​ ท่าน​ได้​โปรด​พา​ข้า​ไปด้วย​ได้​หรือไม่​? ไม่ว่า​จะใน​ฐานะ​สาวใช้​หรือ​อะไร​ก็ได้​ ข้า​พร้อม​จะตอบแทน​ท่าน​”

หลิน​เมิ้งห​ยา​ปรายตา​มอง​ความวุ่นวาย​ตรงหน้า​ แม้หงอ​วี้​จะเคย​เป็น​นางโลม​มาก่อน​ แต่​นาง​มีเหตุผล​ใน​การกระทำ​ของ​ตนเอง​

เพื่อ​ช่วย​น้องสาว​ของ​ตนเอง​ นาง​ยอม​ละทิ้ง​ศักดิ์ศรี​ของ​ผู้หญิง​

ทว่า​ซู่เหมย​กลับ​กรีด​บาดแผล​ใน​ใจหงอ​วี้​ให้​ลึก​กว่า​เดิม​ บางที​นี่​อาจ​เป็นความ​ไม่เป็นธรรม​ของ​สตรี​ใน​สังคม​ศักดินา​

“ปล่อย​”

ความอดทน​ของ​หลง​เทียน​อวี้​กำลังจะ​หมด​ไป เมื่อ​ครั้น​อาศัย​อยู่​ใน​เมืองหลวง​ ไม่มีสตรี​นาง​ใด​กล้า​ทำตัว​เสียมารยาท​กับ​เขา​เช่นนี้​มาก่อน​

เสียง​ซุบซิบนินทา​จาก​คนใน​ขบวน​พ่อค้า​เริ่ม​ดัง​ขึ้น​ หาก​เขา​เตะ​ซู่เหมย​ออก​ตอนนี้​ เกรง​ว่า​จะยิ่ง​มีข่าวลือ​เสีย​ๆ หาย​ๆ ยิ่งไปกว่านั้น​เขา​ยัง​ไม่คิด​ทำร้าย​ผู้หญิง​

ทั้งสองฝ่าย​ตก​อยู่​ใน​ที่นั่ง​ลำบาก​ หลง​เทียน​อวี้​มิอาจ​ถอนตัว​ออก​ได้​

“ขออภัย​คุณชาย​ต้า​หยวน​ น้องสาว​ของ​ข้า​ไม่รู้ความ​ ท่าน​อย่า​ได้​โมโห​นาง​เลย​”

ใบหน้า​หงอ​วี้​ซีดเผือด​ ทรุดตัว​คุกเข่า​ลง​กับ​พื้น​เพื่อ​ขอร้อง​หยวน​เหมย​

มือ​ทั้งสอง​เย็นเฉียบ​ดุจ​น้ำแข็ง​ หาก​มิใช่เพราะ​ความสัมพันธ์​ระหว่าง​นาง​และ​หยวน​หลิน​ บางที​ซู่เหมย​อาจ​กลายเป็น​ศพ​ไปแล้ว​

คน​เริ่ม​เข้ามา​มุงมากขึ้น​ หลิน​เมิ้งห​ยา​ไม่อยาก​กลายเป็น​สัตว์​ใน​สวนสัตว์​ให้​ผู้อื่น​รับ​ชม

“หยวน​หลิน​ เจ้ามานี่​สักครู่​”

ท่าน​หัว​ยืน​มอง​เหตุการณ์​ตลอดเวลา​ ดวงตา​เคร่งขรึม​ไม่รู้​ว่า​กำลัง​คิด​อะไร​

หลิน​เมิ้งห​ยา​รีบ​เดินลง​จาก​รถม้า​แล้ว​เข้าไป​ยืน​ข้าง​ท่าน​กัว​ ทั้งสอง​ส่งเสียง​กระซิบกระซาบ​

“ข้า​ว่า​พวก​เจ้าพา​พวก​นาง​ไปด้วย​เถิด​”

หลิน​เมิ้งห​ยา​คิดไม่ถึง​เลย​ว่า​ท่าน​กัว​จะขอร้อง​แทน​พวก​หงอ​วี้​สอง​พี่น้อง​

ขณะที่​อ้า​ปาก​คิด​จะเอื้อนเอ่ย​ ท่าน​กัว​ขัด​นาง​ขึ้น​พลาง​ส่งสายตา​สื่อ​ความหมาย​

“พวกเรา​กลายเป็น​จุดสนใจ​ของ​คน​จำนวนมาก​แล้ว​ หาก​ยัง​ไม่ไปจาก​ที่นี่​ เกรง​ว่า​จะเสียการ​เอา​ได้​ หรือ​เจ้าอยาก​เห็น​คน​ทั้ง​ขบวน​การค้า​ได้รับ​ความเสียหาย​หรือ​?”

ดวงตา​คมกริบ​จับจ้อง​ใบหน้า​หลิน​เมิ้งห​ยา​จน​นาง​มิอาจ​เอ่ย​ปฏิเสธได้​

กวาดสายตา​มอง​ไปรอบ​ๆ หลิน​เมิ้งห​ยา​สังเกตเห็น​สายตา​ไม่เป็นมิตร​หลาย​คู่​

นาง​ลืม​ไปได้​อย่างไร​ว่า​คน​ของ​ป๋าย​หลง​และ​เฮย​ฮู่อาจ​อยู่​ที่​ตำบล​นี้​

แม้นาย​ท่าน​แห่ง​หุย​ชุน​ฟางจะปล่อย​พวก​นาง​ แต่​นั่น​มิได้​หมายความว่า​คน​ของ​พวก​ป๋าย​หลง​จะเป็น​เช่นนั้น​

“ข้า​เข้าใจ​แล้ว​ขอรับ​ ท่าน​รอ​สักครู่​ อีก​เดี๋ยว​พวกเรา​ออกเดินทาง​ได้​เลย​”

เอ่ย​ขออภัย​ท่าน​กัว​เล็กน้อย​ แม้จะไม่อยาก​ แต่​ดูเหมือนว่า​วันนี้​นาง​ต้อง​พา​พวก​หงอ​วี้​ไปด้วย​แล้ว​

ลอบ​ถอนหายใจ​เบา​ๆ ก่อน​จะเดิน​ไปหยุด​ข้าง​กาย​หลง​เทียน​อวี้​

ข้ามเวลานางพญาแพทย์พิษ

ข้ามเวลานางพญาแพทย์พิษ

Score 10
Status: Completed

ชีวิตแรกของ “ซูซิงเกอ” จบลงในห้องทดลองที่เธอรัก..

เมื่อตื่นมาอีกครั้ง ซูซิงเกอจึงได้ชีวิตใหม่ในร่างของ “หลินเมิ้งหยา”คุณหนูสมองพิการ

ที่มีผู้ปองร้ายเป็นแม่เลี้ยงและน้องสาวของตนเอง!

มิหนำซ้ำนางกำลังจะถูกส่งตัวไปแต่งงานกับ “หลงเทียนอวี้” ท่านอ๋องแสนเย็นชา

ที่ต้องแต่งงานทางการเมืองกับนาง โดยที่เขาก็ไม่ได้เต็มใจ

ช่างเป็นการเกิดใหม่ ที่แสนวิเศษจริงๆ! เอาละ! จะปล่อยให้เป็นไปแบบนี้ไม่ได้

นางหาใช่คนที่จะปล่อยให้ชะตาชีวิตเป็นไปตามลิขิตอย่างหลินเมิ้งหยาเสียเมื่อไหร่

เพราะนางคือ..วายร้ายจอมแก้แค้นซูซิงเกอ

นางจะใช้ความรู้สารพัดพิษที่มี จัดการพวกมันเอง

เริ่มจากยัยน้องสาวตัวดีก่อนละกัน!

Options

not work with dark mode
Reset