เม็ดฝนเทลงมาราวกับน้ำตก ฟ้าแลบทำให้ท้องฟ้าฉีกขาดเป็นรอยสีขาว
เมฆดำที่เคลื่อนตัว ลมที่โหมกระหน่ำ โลกทั้งโลกแทบจะจมลงไปในพายุฝน
ณ โรงพยาบาลจื่อเฉิน ลู่หางคง ผู้นำตระกูลลู่ ยืนอยู่ข้างหน้าต่างในห้องพักสุดหรู มองดูสภาพอากาศด้านนอกที่แปลกประหลาดอย่างเคร่งขรึม เขาพูดขึ้นว่า "เกิดมาพร้อมทั้งลมทั้งฝน ไม่รู้ว่าเสี่ยวหนูจะเป็นอย่างไรบ้าง?"
"คุณพ่อ ไม่มีอะไรหรอก" ลู่ชิงหมิงพูดปลอบใจว่า " โรงพยาบาลจื่อเฉินเป็นโรงพยาบาลที่ดีที่สุดในเมืองเทียนตู และฉินเสี่ยวลั่วก็เป็นสูตินรีแพทย์ที่เก่งที่สุดในประเทศ"
ลู่หางคงชี้ไปบนฟ้ามีแสงสีขาวและแสงสีดำร้อยเข้าด้วยกัน เขายิ้มและพูดว่า "มังกรสองตัวกำลังเล่นด้วยกันอยู่ ปรากฏการณ์ธรรมชาติ หลานคนนี้เกิดมาก็มีการเคลื่อนไหวอย่างยิ่งใหญ่ งั้นต่อไปก็คง? หลานชายของลู่หางคงต้องโดดเด่นมากแน่ๆ"
"อย่าเป็นคนเอาไหนก็พอ" ลู่ชิงหมิงพูดล้อเล่น
"ถ้าเขากล้า" สายตาของลู่หางคงเย็นชา มีแสงแห่งความเย็นชาเปล่งประกายออกมา " ตระกูลลู่ของฉันไม่เลี้ยงคนไร้ประโยชน์"
ปัง………………………….
ฟ้าร้องขึ้นอีกครั้ง หางของสายฟ้าเปล่งประกายบนดาดฟ้าของตึก สนั่นหวั่นไหวจนรู้สึกปวดหู ร่างกายสั่นไหว
ถ้าไม่ใช่เพราะลู่หางคงและลู่ชิงหมิงเป็นคนที่แข็งแกร่งล่ะก็ เกรงว่าตอนที่สายฟ้าสาดส่องลงมาต่อหน้าพวกเขาคงต้องถอยหลังจนล้มลงไปกับพื้นได้
สัวต์ป่าที่อยู่ในป่าต่างก็เงียบสงบ ภูตผีปีศาจยังต้องซุกหัวลงในเหว
ท้องฟ้าที่อยู่เหนือพายุมีดาวระยิบระยับ ทางช้างเผือกเหมือนโซ่เงินข้ามท้องฟ้าจากจุดสิ้นสุดของเวลา
นี่เป็นความผิดปกติของเวลา มันโหดร้ายมาก
แสงสีดำและสีขาวที่ลอยวนอยู่บนท้องฟ้าโฉบลงมา และมาระเบิดลงบนดาดฟ้าของโรงพยาบาล ส่งแสงสีทองทั่วท้องฟ้า และจู่ๆก็หายไป
"อุแว๊………………….."
เสียงแหลมๆดังมาจากห้องคลอด ต่อมาก็ได้ยินเสียงหมอฉินเสี่ยวลั่วพูดด้วยความตื่นเต้นว่า " คลอดแล้ว คลอดแล้ว……หา…………………"
ลู่หางคงดีใจมาก รอยยิ้มยังไม่ทันยิ้มเต็มใบหน้า ก็ได้ยินเสียงตะโกนเสียงดังว่า " เกิดอะไรขึ้น?"
"ผมไปดูเอง" ลู่ชิงหมิงพูดขึ้นมา หลังจากนั้นเขาก็รีบวิ่งไปยังห้องคลอด
…………………………………………..
"สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง?" ลู่หางคงถามด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม
"ผิวสีดำคลับเหมือนถ่าน ตายังคงบอดอยู่จนถึงตอนนี้ก็ยังลืมตาไม่ขึ้น ทวารทั้งเจ็ดมีเลือดไหล หัวใจเต้นอ่อนแรง กลัวว่า………." ดวงตาของลู่ชิงหมิงชุ่มฉ่ำ ยากที่จะพูดออกมาได้
เผี้ย!
ลู่หางคงเอาฝ่ามือตบลงบนโต๊ะน้ำชา ที่วางแผนไว้ทั้งหมดกลายเป็นขี้เถ้า
"พระเจ้ารังแกฉัน"
"คุณพ่อ…………"
ลู่หางคงหลับตาไม่พูดอะไร ผ่านไปครู่ใหญ่ เขาก็พูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า "ได้ยินมาว่ามีคนรับใช้คนหนึ่งคลอดลูกผู้หญิง?"
"ครับ เธอเป็นสาวใช้ของเสี่ยวหยู……………….."ลู่ชิงหมิงทำตาเบิกโพรง สีหน้าท่าทางตกตะลึงและพูดว่า "คุณพ่อ พ่อจะ…………"
"เปลี่ยนซะ"
"คุณพ่อครับ เขาเป็นเลือดเนื้อของตระกูลลู่เลยนะครับ เป็นหลานชายแท้ๆของคุณพ่อ…………….."
"ฉันบอกแล้วไง ตระกูลลู่ของพวกเราไม่เลี้ยงคนไร้ประโยชน์" ลู่หางคงตวาดออกไปว่า " หรือว่าแกต้องการให้คนข้างนอกรู้ว่าตระกูลลู่คลอดเด็กอัปลักษณ์ออกมา? แกต้องการจะให้คนอื่นๆรู้ว่าหลานชายของลู่หางคง ลูกชายของลู่ชิงหมิง…….ถูกฟ้าผ่า?"
"แต่เสี่ยวหยูเธอ…………………."
"เธอเหนื่อยมากแล้ว ควรจะให้เธอได้พักผ่อน" น้ำเสียงของลู่หางคงดูซึมขึ้นเยอะ " ลูกไปอยู่เป็นเพื่อนเธอเถอะ"
ลู่ชิงหมิงเดินก้มหน้าออกไปข้างนอก เดมทีร่างกายที่สูงของเขาถูกโค้งตัวลงมาด้วยความโหดร้าย
"เธอชื่อลู่ชี่จี"ลู่หางคงพูดออกเสียง
"อะไร?"
"เด็กผู้หญิงคนนั้นชื่อลู่ชี่จี เป็นชื่อที่ฉันตั้งไว้ให้เธอ" ลู่หางคงพูดว่า " พรุ่งนี้เช้า ให้เธอได้รับการสรรเสริญและเกียรติยศ"
"ครับ คุณพ่อ" ลู่ชิงหมิงพูดด้วยเสียงแหบ
เขารู้ดีว่า เรื่องที่คุณพ่อตัดสินใจแล้ว มันก็จะกลายเป็นความจริง
ลูกชายของเขา……………….
ไม่สิ เขาไม่เคยมีลูกชายมาก่อนเลย
ลูกสาวของเขาชื่อลู่ชี่จี