ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐีบทที่ 614 บอสเผยโปรโมตโมหยูเดลิเวอรี่ด้วยตัวเอง

บทที่ 614 บอสเผยโปรโมตโมหยูเดลิเวอรี่ด้วยตัวเอง

วันเสาร์ที่ 13 สิงหาคม

 

เผยเชียนลุกขึ้นนั่งบนเตียงพลางหาว

 

วันนี้มีประชุมผู้จัดการฝึกหัด

 

ช่วงการสอบผ่านไปแล้ว เผยเชียนมีงานมากมายให้จัดการ ถึงจะพออ่าน หนังสือไปบ้าง แต่โดยรวมแล้วเขาก็ต้องล้มเลิกเรื่องสอบให้ได้คะแนนดีขึ้นกว่าเดิม

 

แต่เขาก็ไม่ได้กังวลอะไร แต่ก็แอบเป็นห่วงว่าอาจารย์จะต้องปวดหัวพยายาม คิดหาทางทำให้เขาผ่านให้ได้

 

ส่วนเรื่องการสอบของเหล่าผู้จัดการฝึกหัด เผยเชียนไม่ได้กังวลเลย

 

เพราะยังไงพวกเขาก็ล้วนเป็นนักศึกษาที่มีผลการเรียนโดดเด่นอยู่แล้ว แค่ให้ เวลาได้เตรียมตัวก่อนสอบ ยังไงก็ทำคะแนนออกมาได้ดีแน่นอน

 

วันคืนที่ไม่มีเหล่าผู้จัดการฝึกหัดนั้นยากแสนสาหัสสำหรับเผยเชียน แค่ยกเลิก การประชุมไปครั้งเดียว สโมสร DGE กับแอป ‘มาสิเด็กหัวกะทิ’ ก็ปล่อยท่าไม้ตาย ออกมาแล้ว นอกจากนั้น IOI กับโมหยูเดลิเวอรี่ยังสร้างเรื่องให้ต้องปวดหัวจาก ปัจจัยที่ควบคุมไม่ได้ ทำเอาเผยเชียนพะว้าพะวังสุดๆ

 

เหยียบกับระเบิดไปแล้วขนาดนี้ ใครจะไปรู้ว่ามีระเบิดที่ยังไม่ถูกค้นพบฝังอยู่ ใต้พื้นอีกมากเท่าไหร่

 

เพราะงั้นจึงต้องกลับมาจัดการประชุมผู้จัดการฝึกหัด!

 

หลังอาบน้ำเสร็จ เผยเชียนก็มองนาฬิกา ตอนนี้ยังเช้าอยู่

 

เขาจึงหยิบมือถือขึ้นมาเช็กดูว่าทุกคนคิดยังไงกับแอปชีวิตเถิงต๋าและโมหยูเด ลิเวอรี่

 

ข่าวออกอากาศไปเมื่อคืน หลังผ่านการบ่มกระแสอยู่หนึ่งคืน ความคิดเห็น มากมายก็ปรากฏให้เห็นบนอินเทอร์เน็ต

 

คนหนึ่งบอกว่า พอที่บ้านได้ดูข่าวก็ออกปากเลยว่าต่อไปให้สั่งแค่โมหยูเดลิ เวอรี่

 

อีกคนบอกว่า บริษัทพวกเขาลงความเห็นว่าตั้งแต่นี้ไป เวลามีประชุมจะสั่ง อาหารจากสือเหอเท่านั้น

 

หลายคนยังบอกด้วยว่า พวกเขาซื้อกล่องข้าวมาใช้ส่วนตัว โพสต์ที่น่าโมโห ที่สุดคือไอ้คนที่บอกว่าซื้อกล่องข้าวครบเซตทุกสี เหตุผลไม่มีอะไรเลยนอกจากแค่ อยากเก็บให้ครบเซตเพราะเห็นว่าสวยดี!

 

เผยเชียนเหนื่อยใจ

 

ไอ้โพสต์แรกๆ ยังพอปล่อยผ่านได้ ในยุคที่ต้องแยกขยะ เขาพอจะเข้าใจคนที่ สั่งโมหยูเดลิเวอรี่เพื่อลดความยุ่งยากให้ชีวิต

 

แต่จะให้ทนไอ้คนที่บอกว่าซื้อกล่องข้าวครบทุกสีมาเก็บสะสมได้ยังไงไหว

 

คนบ้าที่ไหนสะสมของแบบนี้กันวะ

 

บอกได้แค่ว่าโลกนี้นั้นกว้างใหญ่ มีคนอยู่มากมายหลายประเภท เขาแค่ไม่ เข้าใจว่าทำไมคนถึงมองของแบบนี้เป็นสมบัติควรค่าแก่การเก็บสะสม…

 

ตอนนั้นเอง เผยเชียนก็เห็นโพสต์บนเว่ยป๋อที่ได้รับความสนใจมากทีเดียว!

 

“ฉันขำแทบตกเก้าอี้ จำลูกค้าคนที่อยู่ในข่าวโมหยูเดลิเวอรี่เมื่อคืนได้มั้ย ตอน แรกฉันนึกว่าหน้าม้าเพราะเห็นว่าจริงจังมาก กลายเป็นว่าเวอร์ชันเต็มกลับ เป็นงี้!”

 

ด้านล่างโพสต์มีวิดีโอแนบมาด้วย

 

นักข่าวมาถึงโมหยูเดลิเวอรี่แล้วสุ่มถามลูกค้าคนหนึ่งที่กำลังก้มหน้าเล่นมือถือ ไม่รู้ตัวว่าตัวเองกำลังถูกสัมภาษณ์อยู่

 

“คิดยังไงเหรอ ผมคิดว่าตัวเองโคตรขี้เกียจแยกขยะเลย…

 

“กำลังอัดอยู่เหรอครับ นี่สัมภาษณ์ผมอยู่เหรอ มาจากรายการข่าวกันเหรอ ครับ

 

“เอ่อ การแยกขยะเป็นเรื่องดีครับ! เป็นหน้าที่ของทุกคนที่จะต้องช่วยกัน ปกป้องสิ่งแวดล้อมและอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติ! ผมคิดว่าโมหยูเดลิเวอรี่ จัดการในจุดนี้ได้ดีมาก

 

“ช่วยลบที่พูดไปตอนแรกด้วยนะครับ ขอบคุณครับ”

 

นักข่าวพยายามกลั้นขำ “ได้เลยค่ะ ไม่ต้องห่วง”

 

คลิปนี้เป็นกระแสว่อนอินเทอร์เน็ต คอมเมนต์ใต้คลิปเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ไม่หยุด!

 

“ฮ่าๆๆ โคตรฮา ช่วงแรกเป็นชาวเมืองจิงโจวทั่วไป ต่อมากลายเป็นคนน่ายก ย่องขึ้นมาซะงั้น!”

 

“โคตรจริงเลย ตอนแรกฉันก็คิดว่าเตี๊ยมกันไว้ กลายเป็นว่าสุ่มสัมภาษณ์จริงๆ ไม่งั้นคนในคลิปไม่หลุดพูดความรู้สึกจริงๆ เพราะตอนแรกไม่เห็นกล้องหรอก!”

 

“ช่างเป็นชาวเมืองจิงโจวที่น่ารักจริงๆ ถึงปากจะบอกว่าไม่สนเรื่องแยกขยะ เพราะทำให้ชีวิตยุ่งยาก แต่เขาก็พยายามทำเต็มที่เพื่อสนับสนุนเรื่องนี้โดยการ เปลี่ยนนิสัยตัวเอง ทุกคนควรชมเขาที่ไม่แอบไปทิ้งขยะโดยไม่ใส่ใจสังคม!”

 

“‘ช่วยลบที่พูดไปตอนแรกด้วยนะครับ ขอบคุณครับ’ ฮ่าๆๆ! ไอ้หนุ่มหน้าใส โดนนักข่าวเล่นเข้าให้!”

 

“ไม่ใช่สักหน่อย นักข่าวก็ตัดออกไม่ได้เอาออกข่าว แต่ก็แค่ไม่ได้บอกว่าจะไม่ เอามาลงเว่ยป๋อนี่นา ฮ่าๆๆ”

 

“เอ่อ ฉันติดอยู่เรื่องหนึ่ง ทุกคนสังเกตเห็นลูกค้าคนอื่นๆ ตอนต้นคลิปมั้ย มี อยู่คนนึงที่แผ่นหลังดูคุ้นๆ เป็นแผ่นหลังเดียวกับในโทรศัพท์ฉันเลย!”

 

เผยเชียน “?”

 

แผ่นหลัง?

 

แค่แผ่นหลังก็จำได้เลยเหรอ

 

ส่วนจะเป็นแผ่นหลังใครนั้นก็แทบไม่ต้องสืบ

 

เผยเชียนรีบสืบข้อมูลเพิ่มและพบโปรไฟล์เว่ยป๋อเจ้าของคอมเมนต์ โพสต์ ล่าสุดของเขาเองก็เป็นกระแส มีคนแชร์เป็นพันๆ!

 

“ช็อกสนั่น! บอสเผยอยู่ที่ร้านตอนนักข่าวสัมภาษณ์ผู้จัดการโมหยูเดลิเวอรี่! ดู ภาพแผ่นหลังทั้งสองนี่สิ เหมือนกัน 99% สูทก็ตัวเดียวกัน หุ่นก็ขนาดเดียวกัน แม้แต่รูปทรงของหัวยังเหมือนกันเป๊ะ!”

 

ใต้โพสต์มีรูปสองรูปวางเทียบกัน

 

รูปแรกเป็นรูปที่นักข่าวถ่ายตอนเผยเชียนเดินฝ่าฝูงชนออกไปจากร้านเพื่ออี สปอร์ตโดยเฉพาะของร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู 3.0 อีกรูปเป็นภาพถ่ายหน้าจอจาก คลิปข่าวโมหยูเดลิเวอรี่

 

ทั้งสองรูปเหมือนกันอย่างกับแกะจริงๆ!

 

ตอนรูปร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูถูกปล่อยออกมา มีบางส่วนใช้รูปนั้นเป็นภาพ หน้าจอ จึงไม่แปลกที่จะมีคนมองเห็นความคล้ายคลึงกันเมื่อเห็นแผ่นหลังเดียวกัน ในคลิป

 

ตอนแรกมีคนสังเกตเห็นไม่มาก แต่พอเอารูปมาเทียบกัน ทุกคนก็จำได้ทันที! เผยเชียนปวดหัวขึ้นมา กะแล้วว่าควรเปลี่ยนสูท! แต่ผู้ชายอย่างเขาจะมีสูทฉูดฉาดไว้เปลี่ยนทุกวันไปทำไม ปกติมีสูทใส่สบายแค่ไม่กี่ตัวแล้วสลับใส่ไปมาก็พอแล้ว ไม่คิดเลยว่าแผ่นหลังของเขาจะจำได้ง่ายจนมีชาวเน็ตระบุตัวได้!

 

ชาวเน็ตพากันวิเคราะห์การกระทำของบอสเผย

 

“ภาพระดับโลก ‘บอสเผยที่ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู’ กับ ‘บอสเผยที่โมหยูเดลิ เวอรี่’”

 

“บอสเผยมาคุมศึกเองถึงที่เลยเหรอเนี่ย ไม่แปลกว่าทำไมผู้จัดการถึงพูดดี ถ้า พลาดวันต่อมามีหวังปลิวแน่!”

 

“บอสเผยอยู่ที่ร้านตอนนั้น แต่ไม่ให้สัมภาษณ์เองเหรอ”

 

“ก็ปกตินี่ บอสเผยเป็นคนไม่ชอบทำตัวเด่น ไม่ได้ไล่ตามชื่อเสียงผิวเผินแบบ นั้น ตอนร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูก็เหมือนกัน ถ้านักข่าวไม่ถ่ายรูปแผ่นหลังบอสไว้ ใครบ้างจะรู้ว่าบอสเผยมางานเปิดร้านเพื่ออีสปอร์ตโดยเฉพาะของร้าน อินเทอร์เน็ตโมหยูด้วย”

 

“ไม่รู้ทำไม ฉันสัมผัสได้ถึงความโดดเด่นผ่านแผ่นหลังของเขา นี่รึเปล่าคือ ตัวอย่างของคำพูดที่ว่า สะบัดชายเสื้อเมื่อเสร็จกิจ ปิดมิดชื่อเสียงและ ความสำเร็จ”

 

“ใช่เลย บอสเผยดูนิ่งสงบเหมือนจะบอกว่า ‘อยากสัมภาษณ์อะไรก็ตามสบาย ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันแล้ว’”

 

“แบบนี้ก็แสดงว่าบอสเผยแวะไปกินโมหยูเดลิเวอรี่บ่อยๆ สิ”

 

“ใช่ วงในบอกมาว่าบอสเผยสั่งโมหยูเดลิเวอรี่สามมื้อทุกวันและจะแวะไป ภัตตาคารไร้ชื่อแค่ในโอกาสพิเศษจริงๆ”

 

“โคตรอึ้ง! บอสเผยประหยัดมัธยัสถ์ขนาดนี้เลยเหรอ ถ้าฉันสั่งโมหยูเดลิเวอรี่ มากินก็เท่ากับว่าได้กินอาหารเหมือนกับบอสเผยสิ”

 

“จริงแฮะ! เดี๋ยวฉันไปหาก่อนว่าตอนนั้นบอสเผยกินอะไรจะได้สั่งมากินบ้าง!” “เซตอาหารบอสเผย +1”

 

เผยเชียนงงไปหมด “ภาพระดับโลก?” ชาวเน็ตก็ปั่นกันเกินไป!

 

ฉันแค่บังเอิญแวะไปเฉยๆ คิดซะว่าฉันแค่ผ่านไป ไม่มีอะไรเลยเถอะ อย่าพยายามมโนอะไรเพิ่มไปกว่านี้จะขอบคุณมาก! ฉันแค่อยากใช้ชีวิตธรรมดาๆ เป็นมนุษย์ล่องหน!

 

แล้วไอ้เซตอาหารบอสเผยนั่นมันอะไร ทำไมกลายเป็นว่าฉันช่วยโปรโมตให้โม หยูเดลิเวอรี่ล่ะ!

 

เผยเชียนเลื่อนดูคอมเมนต์แล้วพบคอมเมนต์คล้ายกันนี้จำนวนมาก!

 

หลายคนไม่ได้นึกถึงโมหยูเดลิเวอรี่มากในตอนแรก ถึงจะมีนโยบายแยกขยะ พวกเขาก็ยังคิดจะทำอาหารและห่อมากินกันเอง

 

แต่พอเห็นโพสต์นี้ พวกเขาก็เปลี่ยนใจ บอสเผยเองก็กิน แถมยังกินทุกวันด้วย!

 

แสดงว่าโมหยูเดลิเวอรี่นั้นดีต่อสุขภาพจริงๆ เหมือนที่ว่ากัน!

 

ดาราหลายคนโฆษณาสินค้าที่ตัวเองไม่ได้ใช้เลยดูไม่ค่อยชวนเชื่อเท่าไหร่ แต่ บอสใหญ่อย่างบอสเผยกลับกินโมหยูเดลิเวอรี่ทุกวัน แสดงว่าอาหารของที่นี่ดีต่อ สุขภาพ เปี่ยมด้วยคุณค่าทางสารอาหาร และรสชาติดี!

 

พวกเขาจะไปหาอาหารแบบเดียวกับที่บอสเผยกินในราคาแค่ยี่สิบสามสิบ หยวนได้จากที่ไหนอีก

 

นี่คือการโฆษณาที่สมบูรณ์แบบ ทำให้ทุกคนหันมาสนใจโมหยูเดลิเวอรี่กัน หมด!

 

เผยเชียนถอนหายใจยาวพลางส่ายหน้าเงียบๆ

 

หลังจากนั้นเขาก็เก็บมือถือไป ตั้งใจว่าจะไม่อ่านโพสต์อะไรอีก

 

สิ้นหวังแล้ว ไปทำอย่างอื่นดีกว่า

 

โมหยูเดลิเวอรี่เจอเคราะห์ซ้ำกรรมซัดจนตอนนี้กู่ไม่กลับแล้วแน่นอน สงสัย จะต้องใช้วิธีการเดียวกับร้านอินเทอร์เน็ตโมหยูแล้ว

 

ทำได้แค่ขยายสาขาเพิ่มไปเรื่อยๆ

 

มณฑลฮั่นตงคือเลิกหวังไปได้เลย ตราบใดที่ยังผลักดันเรื่องการแยกขยะอยู่ โมหยูเดลิเวอรี่ก็จะทำกำไรได้เรื่อยๆ

 

ถึงจะทำกำไรได้ไม่มากและต้องใช้เวลาพักหนึ่งกว่าจะคืนทุนตั้งต้นที่ลงไป แต่ ยังไงในระยะยาวก็มีแต่จะทำกำไรเพิ่มขึ้น

 

เขาทำได้แค่เปิดสาขาเพิ่มในเมืองที่ไม่มีนโยบายเรื่องการแยกขยะ ถ้าลงมือได้ ไวพอ ด้วยเงินลงทุนตั้งต้นก้อนโต เผยเชียนก็พอจะหวังให้ทำเงินคืนทุนไม่ทัน…

 

เขาถอนหายใจเงียบๆ แล้วนั่งรถไปประชุมผู้จัดการฝึกหัดที่ออฟฟิศ

 

 

ผู้จัดการฝึกหัดทุกคนมารวมตัวที่ห้องประชุม

 

พอหมดช่วงการสอบ ทุกคนก็ดูกระปรี้กระเปร่า พร้อมที่จะเริ่มทำงานแทบไม่ ไหว

 

เผยเชียนดูหดหู่

 

รู้มั้ยว่ารุ่นพี่อย่างฉันต้องเจออะไรบ้างตอนพวกแกไม่อยู่!

 

มีแต่คนที่ได้รู้ได้เห็นเท่านั้นถึงจะเข้าใจความเจ็บปวด บอกไปพวกแกก็คงไม่ เข้าใจ

 

“ทุกคนเริ่มรายงานได้” ถังอี้ซู่เปิดสมุดพร้อมจดบันทึก

 

ผู้จัดการฝึกหัดเริ่มรายงานความคืบหน้าของกิจการตัวเอง

 

เนื่องจากพวกเขามัวแต่ยุ่งกับการสอบ ข้อมูลที่รวบรวมมาจึงเริ่มตั้งแต่เดือนที่ แล้วเป็นต้นมา ซึ่งส่วนใหญ่เผยเชียนรู้อยู่แล้ว รวมถึงข่าวร้ายบางข่าวด้วย

 

อย่างเช่น แอป ‘มาสิเด็กหัวกะทิ’ ที่กลายเป็นแอปชีวิตเถิงต๋า

 

เผยเชียนพบว่าหยูผิงอันแผนสูงแอบลงมือตอนผู้จัดการฝึกหัดไม่รู้ แอป เพิ่งอัปเดตไปสองวันก่อนที่จะมีการประชุมผู้จัดการฝึกหัด เวลาเหมาะเหม็งมาก เผยเชียนไม่คิดว่าหยูผิงอันจงใจเลี่ยงการประชุมผู้จัดการฝึกหัดเพราะรู้ บทบาทที่แท้จริงของพวกเขาแล้ว เรื่องนี้น่าจะเป็นโชคช่วยล้วนๆ น่าโมโหจริงๆ ในไม่ช้า ภัยอันตรายที่เผยเชียนไม่รู้ว่ามีอยู่ก็เริ่มเผยออกมาทีละอย่าง!

ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี

ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี

Score 10
Status: Completed

เผยเชียนย้อนเวลากลับไปเมื่อ 10 ปีก่อน

โดยมีระบบสั่งให้เขาตั้งบริษัทอะไรก็ได้เพื่อหาเงินทำกำไรโดยจะมีการประเมินกำไรขาดทุนเป็นรอบๆ

แต่เผยเชียนเป็นคนหัวหมอ เขาดูแล้วว่าถ้าเขาทำธุรกิจได้กำไร เขาจะได้ส่วนแบ่งเข้ากระเป๋าตัวเองแค่ 1:100

แต่ถ้าเขาขาดทุน เขาจะได้ส่วนแบ่ง 1:1 เขาจึงคิดจะตั้งบริษัทเกม และหาทางทำให้บริษัทขาดทุน

ด้วยการสร้างเกมที่ไม่น่าจะฮิตบ้างล่ะ ขายเกมราคาถูกบ้างล่ะ

เอาเงินไปละลายกับการเช่าตึกและซื้ออุปกรณ์ทำงานต่างๆ บ้างล่ะ

แต่ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ไม่ขาดทุนสักที เกมที่คิดว่าไม่น่าจะขายได้ก็ดันขายดีเป็นเทน้ำเทท่า

ทำไมการทำธุรกิจให้ขาดทุนมันถึงเป็นเรื่องยากขนาดนี้ล่ะเนี่ย?!

Options

not work with dark mode
Reset