ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู สาขามหาวิทยาลัยฮั่นตง
พนักงานยกกาแฟสามแก้วมาเสิร์ฟ
นอกจากหลินฉางที่นั่งอยู่ตรงข้ามเผยเชียนแล้ว มีผู้หญิงอีกคนนั่งอยู่ด้วย เธออายุประมาณยี่สิบเจ็ดยี่สิบแปดปี หน้าตาดูละม้ายคล้ายหลินหวาน เพียงแต่ดูโตกว่าและเป็นผู้นำมากกว่าหน่อย
ไม่ต้องให้หลินฉางแนะนำ เผยเชียนก็รู้ทันทีว่าเธอคือหลินหยู พี่สาวของหลินหวานที่ดูแลธุรกิจมือถือของเฉินฮว่า
อาจบอกได้ว่าภูมิหลังครอบครัวจะเป็นตัวกำหนดความก้าวหน้าของเส้นทางอาชีพ
เลขาซินอายุรุ่นราวคราวเดียวกับหลินหยู แต่เธอไม่ได้มาจากตระกูลร่ำรวย ไม่ว่าจะทำงานหนักแค่ไหน อย่างมากก็เป็นได้แค่เลขาประธานบริษัท
หลินฉางดูกระตือรือร้นเหมือนอย่างเคย
หลังจากผลัดกันแนะนำตัว เผยเชียนกับหลินหยูก็คุยกันเล็กน้อยแล้วค่อยนั่งลง
“ไม่ได้เจอกันนานนะครับบอสเผย”
หลินฉางยิ้ม “ผมได้ยินจากน้องหวานมาว่าบอสเผยมีกิจการภัตตาคาร เห็นว่าได้คะแนนสูงแล้วก็ดังในฉวนหมินรีวิวมากๆ ตอนนี้เป็นภัตตาคารระดับสูงที่ดังที่สุดในจิงโจวไปแล้ว ไม่รู้ว่าพวกเราจะมีโอกาสได้ไปชิมเร็วๆ นี้รึเปล่า ไม่ต้องห่วงนะครับบอสเผย เดี๋ยวผมเลี้ยงเอง”
ครัวส่วนตัวหมิงหยุนเหรอ
เหอะ อย่าไปพูดถึงมันเลย
เผยเชียนยกกาแฟขึ้นจิบด้วยความหดหู่ “ขอโทษด้วยครับ คุณคงต้องรอวันอาทิตย์ที่ 26 ที่จะถึงนี้ เพราะร้านถูกจองยาวเลย ผมเองคิดอยากจะไปตอนไหนก็ไปไม่ได้เหมือนกัน”
“พรืด”
หลินฉางเกือบจะหลุดหัวเราะ “ดังขนาดนั้นเลยเหรอครับเนี่ย ร้านโดนจองเต็มจนถึงวันอาทิตย์เหรอครับ”
“เปล่าครับ จริงๆ แล้วผมจองร้านวันอาทิตย์ที่จะถึงนี้ไว้ล่วงหน้า พูดให้ถูกคือร้านเต็มยาวไปจนถึงกลางเดือนหน้าเลยครับ” เผยเชียนตอบ เขารู้สึกหดหู่ยิ่งกว่าเก่า
หลินฉางอดรู้สึกทึ่งไม่ได้ “บอสเผยนี่สุดยอดจริงๆ เลยครับ
“ผมจำได้ว่าครั้งล่าสุดที่เราเจอกัน คุณยังไม่ได้เปิดภัตตาคารนี้เลย นี่ผ่านไปแค่สองเดือนกว่าๆ ร้านก็ดังได้ขนาดนี้แล้วเหรอครับเนี่ย บอสเผยนี่ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ”
หลินฉางไม่ได้พูดเอาใจเผยเชียน เขาชมออกมาจากใจจริง
ภัตตาคารไม่สามารถแจ้งเกิดในวงการอาหารได้ด้วยเม็ดเงินเพียงอย่างเดียว
หลินฉางรู้จักใครหลายคนที่ใช้เงินเก็บเปิดภัตตาคารด้วยความมุ่งหวังว่าจะทำเงินให้ได้ แต่ส่วนใหญ่ก็ขาดทุนกันหมด
นอกจากนั้นภัตตาคารระดับสูงที่ขายอาหารราคาแพงของเผยเชียนก็มีโอกาสขาดทุนสูงกว่า
แต่ในเวลาแค่สองเดือนบอสเผยก็ทำกำไรได้ แถมยังได้รีวิวดีๆ อีก ส่วนภัตตาคารก็โดนจองเต็มยาวไปจนถึงเดือนหน้า เป็นอะไรที่สุดยอดจริงๆ
ได้ยินอย่างนั้นแล้วเผยเชียนก็รู้สึกอารมณ์ไม่ดีขึ้นมา
เป็นความรู้สึกเดียวกับตอนอาจารย์เฉียวอ่านข้อความให้กำลังใจของตัวเอง
หลินฉางไม่ได้นึกไม่พอใจอะไรที่บอสเผยบอกว่าคืนนี้พาไปภัตตาคารนิรนามไม่ได้ “ไม่เป็นไรครับ เข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตาม รอแค่ไม่กี่วันก็ได้กินภัตตาคารหรูแล้ว เดี๋ยวผมอยู่จิงโจวต่อจนถึงวันอาทิตย์แล้วกันครับ”
เผยเชียนพยักหน้า “โอเคครับ เดี๋ยวผมเลี้ยงเอง”
หลินฉางรีบส่ายหน้า “ไม่ได้ครับไม่ได้ ผมเลี้ยงเองครับบอสเผย”
เผยเชียนพูดอย่างหนักแน่น “ผมเลี้ยงเองครับ”
เขาไม่ได้รู้สึกอยากเลี้ยงหลินฉางเป็นพิเศษหรอก
แต่ระบบเป็นคนจ่ายค่าอาหารให้ เผยเชียนย่อมไม่ยอมทิ้งโอกาสผลาญเงินไปแน่
ถ้าให้หลินฉางเป็นฝ่ายเลี้ยง เผยเชียนจะไปได้ประโยชน์อะไร
แถมยังเสียผลประโยชน์ยิ่งกว่าเดิมอีก ให้เป็นแบบนั้นไม่ได้!
พอเห็นท่าทีจริงจังของบอสเผย หลินฉางก็เลิกเซ้าซี้ ยังไงก็แค่อาหารมื้อเดียว ไม่ใช่เงินมากมายอะไร
“แล้วทั้งสองคนมีธุระอะไรที่จิงโจวเหรอครับ หรือจะเป็นเรื่องหลินหวาน” เผยเชียนถามอย่างไม่ได้คิดอะไร
เขารู้ว่าหลินหยูกับหลินฉางมีธุระสำคัญเลยมาที่จิงโจว ธุระสำคัญที่ว่าน่าจะเกี่ยวกับหลินหวาน
หลินฉางพยักหน้า “ใช่ครับ
“พ่อของเราทำเหมือนว่าไม่สนใจ แต่จริงๆ แล้วเป็นห่วงมาก เลยส่งผมกับพี่สาวมาด้วยเหตุผลเหมือนคราวที่แล้ว
“เทียบกับครั้งที่แล้ว ปัญหารอบนี้ดูจะยากกว่าเดิม…”
เผยเชียน “…”
ก็ว่าแล้ว สถานการณ์แย่ลงกว่าเดิมจริงๆ
ตอนแรกเผยเชียนคิดว่าถ้าส่งหลินหวานไปฉางหยางเกมส์เพื่อรับผิดชอบเกมเพลงรบโลหิต ผลลัพธ์จะต้องออกมาล้มเหลวแน่นอนเลยทุ่มเงินก้อนโตไปกับเกม
เขาตั้งความหวังไว้ว่าจะได้ผลาญเงิน เกมไม่ประสบความสำเร็จ และหลินหวานสูญเสียความมั่นใจ จากนั้นเธอก็อาจจะเลิกล้มความฝันในวงการเกมแล้วกลับไปสานต่อกิจการครอบครัว
ตามหลักแล้วแผนนี้สมบูรณ์แบบมาก
แต่แผนที่วางไว้ก็ผิดเพี้ยนไปหมด
เกมเพลงรบโลหิตเวอร์ชันมือถือประสบความสำเร็จครั้งใหญ่ หลินหวานมั่นใจในตัวเองมากขึ้นกว่าแต่ก่อน
ถึงจะพยายามไล่ เขาก็ไม่แน่ใจว่าจะทำได้หรือเปล่า
ทำยังไงดี
เผยเชียนยกกาแฟขึ้นจิบเงียบๆ แย่จริง!
หลินฉางเองก็ดูไม่สบายใจอย่างเห็นได้ชัด “หลินหวานน่าจะภูมิใจในตัวเองมาก
“พ่อกับพี่สาวของผมคัดค้านการตัดสินใจของน้องหวาน พี่ชายคนรอง หลินโจว กับผมสนับสนุนน้อง แต่เราก็แค่เป็นกำลังใจให้น้องได้ออกไปหาประสบการณ์ ไม่คิดว่าน้องจะประสบความสำเร็จในวงการเกมขึ้นมาจริงๆ
“ยังไงวงการเกมก็โหดร้ายมาก น้องหวานมองโลกในแง่ดีเกินไป เพราะงั้นถึงพี่หลินโจวกับผมจะเป็นกำลังใจให้น้อง แต่พวกผมก็คิดว่าน้องจะเจอกับความโหดร้าย น้องจะได้รู้ว่าความเป็นจริงมันยากลำบากแค่ไหนแล้วกลับมาหาเราเอง”
เผยเชียนพยักหน้า ไม่พูดอะไร
ใช่ ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน!
แต่เดี๋ยวนะ แบบนั้นก็เท่ากับว่าครอบครัวของหลินหวานคิดว่าเธอจะประสบความล้มเหลวแน่นอนน่ะสิ!
หลินโจวกับหลินฉางสนับสนุนหลินหวาน แต่ก็แค่สนับสนุนให้ลองตามฝันเฉยๆ ไม่ได้คิดว่าจะประสบความสำเร็จได้จริงๆ
หลินฉางพูดต่อ “เพราะงั้นพวกเราเลยช็อกมากพอเห็นเกมเพลงรบโลหิตเวอร์ชันมือถือประสบความสำเร็จ
“เราไม่คิดเลยว่าเฉินฮว่าจะได้เงินส่วนแบ่งจากการขึ้นแนะนำเกมในหน้าร้านแอปพลิเคชันให้น้อง
“ไม่กี่วันก่อนหลินหวานส่งข้อมูลมากมายเกี่ยวกับเกมเพลงรบโลหิตเข้าแชตกลุ่มครอบครัว มีทั้งรีวิวจากผู้เล่น บทความแนะนำของแพลตฟอร์มเกมทางการ ข้อมูลด้านการเงิน และอื่นๆ แถมยังแท็กพี่สาวมาดูโดยเฉพาะอีก
“ถึงร้านค้าแอปพลิเคชันเฉินฮว่าจะได้ส่วนแบ่งแค่สิบเปอร์เซ็นต์ แต่เงินจำนวนนี้ก็มาจากหยาดเหงื่อของน้องหวาน น้องเลยรู้สึกภูมิใจมากๆ
“พ่อของพวกผมรู้สึกร้อนใจ เลยเร่งให้ผมหาทางจัดการ”
เผยเชียน “…”
ฉันก็ร้อนใจเหมือนกัน
เผยเชียนพอจะนึกออกว่าหลินหวานทำตัวหัวรั้นแค่ไหนเวลาอยู่กับครอบครัว
ตอนนั้นไม่มีใครเชื่อว่าเธอจะสร้างชื่อให้ตัวเองได้ในวงการเกม เธอหนีจากกว่างโจวมาอยู่จิงโจวด้วยตัวเองและอดทนอยู่เงียบๆ เป็นเวลานาน
ตอนนี้ในที่สุดเธอก็ทำเกมที่ประสบความสำเร็จจนแพลตฟอร์มเกมทางการให้การยอมรับ ถือเป็นบทพิสูจน์ให้เห็นความสามารถของเธอ
แบบนี้จะไม่ให้อวดได้ยังไง
ต่อไปหลินหวานคงพยายามหนักขึ้นในเส้นทางวงการเกม โอกาสที่เธอจะกลับไปสานต่อกิจการครอบครัวนั้นน้อยลงไปกว่าเดิม
คิดได้แบบนั้น เผยเชียนก็ไม่อยากจะยอมรับความจริงนี้
เขาหันมองหลินหยูที่นั่งอยู่ตรงข้าม ในใจเต็มไปด้วยคำต่อว่า
สุดท้ายคนที่ขึ้นหน้าแนะนำเกมให้หลินหวานก็คือเธอไม่ใช่เหรอ
ถ้าไม่ตกลงใจไปแบบนั้น หลินหวานก็คงไม่ทำเกมเวอร์ชันมือถือ เกมก็ไม่มีทางดังขึ้นมา
เพราะงั้นต้องโทษเธอเลยเก้าสิบเปอร์เซ็นต์!
แน่นอนว่าเขาก็ทำได้แค่คิด ไม่สามารถพูดออกไปได้
เพราะทุกคนเป็นเหยื่อหมด
พวกเขาคือเพื่อนร่วมชะตากรรมกัน เรื่องนี้โทษใครคนใดคนหนึ่งไม่ได้
ว่ากันตามตรงเผยเชียนก็ผิดพลาดไปหลายจุดเหมือนกัน
คิดได้อย่างนั้นเผยเชียนก็ถอนหายใจออกมา
เขาต้องรีบคิดหาทางจัดการกับเรื่องนี้!
เผยเชียนพยายามถาม “แล้วทั้งสองคนคิดยังไงเหรอครับ”
หลินหยูที่เงียบมาตลอดตั้งแต่ต้นปริปากพูดในที่สุด “ฉันยังคิดเหมือนเดิม อยากให้น้องหวานกลับบ้านให้เร็วที่สุด
“ถึงน้องจะพิสูจน์ตัวเองให้เราเห็นแล้ว แต่ฉันคิดว่าส่วนหนึ่งก็มาจากโชคช่วยด้วย ฉันว่าน้องหวานน่าจะยังไม่ตระหนักว่าวงการนี้โหดร้ายแค่ไหน เลยไม่เห็นด้วยเท่าไหร่ที่จะให้เดินเส้นทางนี้ต่อ”
เผยเชียนพยักหน้า
ถูกเผง!
ที่สำเร็จได้ก็เพราะโชคช่วย คิดเหมือนกันเลย!
หลินฉางเสริม “ปัญหาหลักคือน้องหวานออกมาใช้ชีวิตเป็นอิสระข้างนอกแล้ว พ่อของพวกผมทำอะไรไม่ได้ เลยส่งผมมากดดันน้อง ผมเองก็ลำบากใจมากครับบอสเผย”
เผยเชียนเงียบไปครู่หนึ่ง “เหมือนคุณจะเคยบอกผมว่าคุณเสียดายที่ไม่ยอมตามฝันการเป็นนักร้องนำในวงดนตรี ก็เลยสนับสนุนให้หลินหวานเดินตามฝัน”
หลินฉางพยักหน้า “ใช่ครับ เพราะเหตุผลนี้แหละ
“แต่น้องหวานก็ได้เดินตามฝันแล้ว ได้สร้างเกมที่ออกมาประสบความสำเร็จ! ผมไม่เคยมีโอกาสแม้แต่จะได้เดินตามฝันก่อนที่มันจะพังทลายไปด้วยซ้ำ!
“เพราะแบบนี้ในใจเลยตีกันไปหมด กลายเป็นไม่อยากสนับสนุนขึ้นมา!”
เผยเชียน “…”
ความสัมพันธ์พี่น้องจอมปลอมกำลังพังทลายลงภายใต้แรงกดดันจากพ่อของพวกเขาจริงๆ ด้วย
หลินหยูพูดต่อ “บอสเผยคะ ฉันรู้ว่าหลินหวานเป็นพนักงานที่คุณรักใคร่ เธอได้เป็นถึงผู้อำนวยการฉางหยางเกมส์ที่คุณเพิ่งซื้อต่อกิจการมา ฉันเข้าใจนะคะถ้าคุณไม่อยากเสียเธอไป…”
ไม่อยากเสียเธอไปเหรอ
โอ๊ย ไม่เลยๆๆ ตอนนี้ฉันคิดเหมือนพ่อของพวกเธอเลย
ฉันอยากให้เธอออกจากบริษัทไปให้เร็วที่สุด!
เผยเชียนยกมือขึ้นทันที “บอสหลินใจดีเกินไปแล้วครับ
“หลินหวานจะเติบโตได้ดีกว่าภายใต้การดูแลของเฉินฮว่าคอร์เปอเรชัน และผมก็ไม่ใช่คนเห็นแก่ตัว!
“ถ้ามีโอกาสก็พาตัวกลับไปได้เลยครับ”
หลินหยูดีใจมาก “ฉันดีใจมากเลยค่ะที่บอสเผยเห็นตรงกันกับเรา!
“แต่ปัญหาก็เหมือนเดิม น้องหวานเป็นคนดื้อมาก
“ถ้าไปบังคับก็จะยิ่งได้ผลตรงกันข้าม ฉันเกรงว่าจะต้องให้บอสเผยช่วยคิดหาทางออกให้”
เผยเชียนยกกาแฟขึ้นจิบเงียบๆ
เขาพอจะบอกได้ว่าหลินหยูกับพ่อของเธอจนปัญญากับเรื่องหลินหวานแล้วจริงๆ
มาถามฉันได้ไง ฉันก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน!
ถ้าบอกให้หลินหวานกลับบ้านไปรับช่วงต่อกิจการที่บ้านได้ ฉันคงทำไปนานแล้ว ไม่รอให้พวกเธอมาหาถึงที่หรอก
เผยเชียนส่ายหน้า “เอาจริงๆ ผมก็ไม่รู้จะช่วยพวกคุณยังไง ผมน่าจะช่วยเรื่องนี้ไม่ได้”
หลินฉางรีบขัดขึ้น “ไม่ต้องห่วงเลยครับ! ผมมั่นใจว่าคนเฉียบแหลมอย่างบอสเผยจะต้องคิดหาทางออกได้แน่ อีกอย่างน้องหวานก็เคารพคุณมาก ถ้าคุณเป็นคนจัดการน่าจะมีโอกาสสำเร็จมากกว่าเรา
“วางใจได้ครับบอสเผย คุณไม่ได้ตัวคนเดียว ถ้าต้องการความช่วยเหลืออะไร เฉินฮว่าพร้อมช่วยคุณเต็มที่!
“จบเรื่องนี้พวกเราจะตอบแทนคุณให้สมกับที่ช่วยเหลือเราเลยครับ!”
หืม ตอบแทนอีกแล้วเหรอ
งั้นช่วยฉันผลาญเงินทุนระบบได้ไหมล่ะ
เมื่อเห็นแววตาจริงใจของทั้งสอง เผยเชียนก็ได้แต่จำใจพยักหน้า “ถ้าอย่างนั้นผมขอลองคิดหาทางก่อนก็แล้วกัน”
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
