กำพร้า ณ ต่างโลก 90 บีแอลแลนด์

ต้นเดือน 3 วารีอายุ 23 ปี

มุมมองบุคคลที่สาม

วารีนั่งโดรนกับคนรักมาบีแอลแลนด์ที่เพิ่งเปิด

มันมีร้านของกินของใช้สานฝันและฮาโมนี่สาขาเล็กๆอยู่ไว้ขายของบางอย่างให้คนในหมู่บ้าน

มันมีอยู่สองสามครอบครัวแล้วตอนนี้

วารีลงจอดลานจอดโดรนใหญ่หน้าบีแอลแลนด์แล้วปิดใบพัดลงจากโดรนกัน

ขุนกับม้ารออยู่ข้างหน้าพร้อมริบบิ้นไว้ตัดเปิดหมู่บ้านให้รับแขกอย่างเป็นทางการ กับครอบครัวไม้ป่าเดียวกันอีก 3 บ้าน

แขกชุดแรกที่มีไม่ถึงสิบคน เป็นผู้หญิงหมด ดูตื่นเต้นที่จะได้เยี่ยมชมที่นี่เป็นแขกชุดแรก

ค่าเข้ามันค่อนข้างแพงเพราะมันเป็นการไปก้าวก่ายชีวิตส่วนตัวของคู่รักไม้ป่าเดียวกัน ที่มีอาชีพประจำอยู่แล้ว

วารีเอาทีมงานชั่นส๊วนและใหญ่ใหญ่มาเป็นผู้พากษ์อธิบายเรื่องพิธีและต่อไปเขาจะไปเดินชมหมู่บ้าน

ม้าอ่านสคริปต์ที่เราเขียนให้และพูดเปิดพิธี

จากนั้นดนตรีบรรเลงสดเริ่มเล่นเพลงหวานๆเพื่อเปิดพิธีและเริ่มตัดริบบิ้น

ขุนกับม้าจับกรรไกรแล้วตัดพร้อมกัน เมื่อริบบิ้นถูกตัด เริ่มมีการโปรยดอกกุหลาบทั่วทั้งตรงขุนและม้ากับคนในหมู่บ้านที่เหลืออยู่ข้างหลัง

วารีมองหน้าเหล่าคนรักของเขาทุกคนที่พามาด้วย และทุกคนดูเหมือนหลงความหล่อของขุนและม้านอกจากวีกับวาโรสองคนนี้เท่านั้นที่หน้าปรกติ เหมือนรู้สึกเฉยๆกับความรักแบบนั้น

เมื่อเพลงจบเหล่าลูกค้าหญิงชายเดินเข้าไปคุยกับคู่รักไม้ป่าเดียวกันถามเรื่องนั้นเรื่องนี้

แล้วเหล่าคนในหมู่บ้านก็พาลูกค้าเที่ยวชมสวนเล็กๆที่จัดอยู่ในหมู่บ้าน

มีการนั่งกินข้าวเช้ามื้อเล็กๆในพื้นที่หญ้าเตี้ยและแกะอาหารที่เป็นอาหารที่ครอบครัวคู่รักที่นี่ทำ และแขกดูหน้าตาแล้วกินไปมองหน้าผู้ชายไปอย่างมีความสุข

จากนั้นพวกผู้ชายครอบครัวไม้ป่าเดียวกันพาผู้หญิงผู้ชายไปเล่นสวนสนุกเล็กๆที่เป็นม้าหมุนและชิงช้าสวรรค์ช้าๆที่เน้นเล่นเพื่อความโรแมนติกเป็นส่วนใหญ่

จากนั้นเดินเลือกซื้อของทำอาหารเที่ยงกัน เรฟเนสขอเข้าบ้านไปดูการทำอาหารด้วยและนั่งกินเป็นส่วนร่วมของบ้านม้าและขุน

และอายะเข้าบ้านอีกครอบครัวหนึ่งเพื่อไปดูข้างในและเป็นส่วนร่วมของบ้านหลังนั้น

เหล่าแฟนวารีแยกย้ายกันเข้าบ้านคู่รักไม้ป่าเดียวกันต่างๆกันเพื่อไปดูกิจกรรมภายในว่ามีอะไรบ้าง

วารีเลือกเข้าบ้านขุนกับม้า

ขุนกับม้ากำลังใส่เสื้อผ้าอยู่บ้านกับผู้หญิงรุมกันหน้ากระทะทำอาหาร

พวกเขาและเธอช่วยกันทำอาหารอย่างสนุกสนาน โดยมีขุนกับม้าเป็นคนช่วยเรื่องของทุกอย่าง

หน้าผู้หญิงรุ่นใหญ่เล็กที่มาแต่ละคนดูสนุกสนานและตาหวานใส่สองหนุ่มตลอด

วันนี้เรายังไม่เปิดให้ขุนกับม้านอนกับใครเพราะมันเป็นวันแรกที่ลองเปิดหมู่บ้านและเริ่มให้คนมาเยือนจริง

ทุกคนดูสนุกสนาน ทำอาหารชุดใหญ่กันจนเสื้อผ้าเลอะเปรอะเปื้อน แต่พวกเธอดูไม่สนสภาพเสื้อผ้าตัวเองและมองแต่หนุ่มไม้ป่าเดียวกัน

วีกับวิวที่อยู่ในบ้านขุนกับม้าช่วยกันทำอาหารเป็นจานแรก และอาหารที่เสร็จแล้วมันดูเละเทะ แต่เครื่องปรุงที่ใส่ทุกอย่างที่ผมดูไม่ได้ใส่มั่ว

สาวแก่ที่มาบางคนก็ทำอาหารเก่งและบางคนทำอาหารครั้งแรกแบบเงอะๆงะๆ

แต่ขุนและม้าคอยสอนและคอยบริการทุกอย่างอยู่ตลอด

ทุกคนที่ทำอาหารดูทำอาหารอย่างมีความสุข และเราได้กับข้าวมาหลายจานและมันเที่ยงพอดีเพราะเป็นเมนูใหญ่

“เอาล่ะ ไปนั่งกินกันครับ” ม้าถือจานกับข้าวสองมือไปวางเรียงที่โต๊ะ แล้วกลับมาหยิบกับข้าวที่วางไว้ที่โต๊ะเตรียมอีก

“มาม้า เดี๋ยวฉันช่วย” ขุนอาสาช่วยม้าหยิบจานอาหาร

“พวกนายทำอาหารเก่งนะ” วิวชวนม้าคุย

“ก่อนเรามาอยู่ที่นี่เป็นทางการ เราฝึกทำอาหารมาก่อน โดยดูผ่านอินเตอร์เน็ตเอา” ขุนเป็นคนบอกวิวเรื่องรายละเอียด

หน้าของวีเหมือนไม่ได้ฟังและไม่สนใจ

“เธอดูไม่สนใจเลยนะ เป็นเผ่าแง๊วเหรอ? หูเธอสวยดีนะ แสดงว่าดูแลรักษาอย่างดีเลยล่ะสิ” ม้าชวนวีคุยเมื่อเห็นว่าเธอเงียบๆ

“ขอบคุณ” แต่วีกลับตอบสั้นๆแค่นั้น และเหมือนไม่ค่อยสนใจกับคู่รักไม้ป่าเดียวกันมากมาย

ม้าทำหน้าสลดเพราะนึกว่าวีไม่ชอบพวกเขา

แต่จริงๆแล้ววีไม่ได้คิดอะไรและสนใจแต่แค่การเรียนทำอาหาร โดยที่เธอคิดในใจว่าจะทำให้เป็นจริงๆเพื่อจะได้ทำให้วารีกิน

วีอยากเป็นผู้หญิงมากขึ้น และทั้งกายและใจเธอมีแต่วารีคนเดียว

วารีเปิดโอกาสให้เธอลองกับคนอื่น แต่เธอไม่เคยคิดทำอย่างนั้นเลยตั้งแต่ได้อยู่กับวารี

เหล่าคนรักทั้งหมดก็คิดเหมือนกัน เพราะวารีสนองกิจกรรมบนเตียงได้จนอิ่ม ไม่มีปัญหา และเก่งขึ้นเรื่อยๆ ดีขึ้นเรื่อยๆไม่เคยบกพร่อง

เรฟเนสดูสนุกสนานกับการทำอาหารและเธอดูเหมือนมีแววทำอาหารเก่ง กลิ่นที่โชยออกมามันหอม

อ็อกโธทำออกมาแล้วสภาพดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่กลิ่นมันหอมสมุนไพรที่เธอเลือกใส่อยู่ไม่น้อย

เหล่าสาวๆพากันถืออาหารตัวเองมาวางแล้วตักข้าวใส่จานแต่ละคนที่นั่งรอบโต๊ะใหญ่

วารีไปนั่งกินอาหารด้วย วารีคาดหวังให้มื้อนี้ออกมาอร่อย

ขุนตักข้าวให้ผมเยอะอยู่ และผมยิ้มให้เขาจากนั้นเขายิ้มกลับมาอย่างสุภาพ

“เริ่มกินได้ครับ ทุกคน เชิญทานให้อร่อย” ม้าชวนเปิดการเริ่มกิน

วารีตักหมูพริกเผาของวีที่ขุนทำเป็นอย่างแรกเพื่อชิมรสชาติ และเมื่อหมูเข้าปาก กลิ่นน้ำพริกเผาผัดกระจายทั่วปากทำให้วารีตาเปิดกว้าง

“อร่อยมาก พวกนาย และพวกเธอด้วยนะ” วารีชมขุนกับม้าและเหล่าคนรัก

เหล่าคนรักยิ้มๆดูมีความสุขกับการถูกชื่นชมโดยคนที่รัก

วีตักไข่เจียวหมูสับคำใหญ่ๆใส่จานวารี

“นี่พวกคุณสนใจจะไปเดทที่ทะเลสาบกันมั้ย?” ม้าพูดเชิญทุกคนไปเดท

ผู้หญิงบางคนดูอยากไป และผู้หญิงบางคนอยากอยู่กับม้าและขุนมากกว่า

หน้าวีเหมือนอยากกลับแล้ว วารีเลยถามเธอ “วีจะไปด้วยมั้ย หรือไม่อยากไป”

วิวพูดขึ้นมาชวนวี “ไปเถอะพี่วี นะๆ”

“ก็ได้” หน้าวียังเหมือนไม่ค่อยอยากแต่ตัดสินใจไป

เมื่อกินข้าวจนเสร็จล้างจานเสร็จแล้วพวกผู้หญิง, วารี, ขุนและม้าพากันไปขึ้นโดรนข้างหน้า

วิว เรฟเนส อ็อกโธ ไอซิสเลือกนั่งโดรนของม้ากับขุน โดยที่เหลือเลือกนั่งโดรนวารี

วารีกับคนรักขี่ไปทะเลสาบที่เป็นสถานที่ท่องเที่ยวของวาโรเรีย ที่อยู่นอกตัวเมืองไปไม่ไกล

ไม่นานมันก็มาถึงทะเลสาบ และมันมีที่ลงจอดโดรนและม้ากับนกฟาเนิคอะไรเป็นระเบียบเรียบร้อย

เหล่าสาวๆเดินดูร้านขายของริมทางข้างทะเลสาบที่ท่องเที่ยว โดยพวกเธอไปสนใจร้านขายไอติมแท่งจากผลไม้แท้ๆ

พวกคนรักซื้อไอติมกันด้วยเงินตัวเองและขุนกับม้าซื้อกินกันคนละแท่ง

ม้าแลกรสชาติของตัวเองให้ขุนกิน และขุนพูดขึ้นมาว่า “แลกน้ำลายเหรอม้า”

ม้ายิ้มๆแล้วหน้าเขินๆเหมือนไม่กล้าบอกตรงๆให้คนอื่นได้ยิน แต่สาวๆยิ้มกริ่มและเห็นขุนกินด้วยความอร่อย

“วารี ลองให้ฉันชิมของเธอหน่อยสิ” เมื่อวีเห็นขุนกับม้าแลกน้ำลายกันก็รู้สึกอยากทำบ้างโดยยื่นของตัวเองมาให้วารี

“ของฉันด้วย” เมื่อวิวคนน้องเห็นสงสัยรู้สึกยอมไม่ได้อยากทำมั่งเลยเอามายื่นให้วารีกิน

วารีชิมของแต่ละคน และรสชาติไอติมมันหลากหลายมาก มีรสคล้ายส้ม, มะนาว, แตงโม, และสัปปะรด

วีกินของวารีคำใหญ่โดยไม่สนใจว่าใครจะมอง

เหล่าแฟนวารีเอาของวารีไปชิมวนกันและเมื่อมันกลับมาที่วารีมันเหลือนิดเดียวแต่วารีไม่พูดอะไรและยิ้มให้เหล่าคนรักของเขา

เพราะหน้าตาของพวกเธอตอนกินของเขาดูเอร็ดอร่อย แม้รสชาติเดียวกับเรฟเนสนั่นก็คือมะนาว

วารีและคนรักนั่งกินไอติมผลไม้สดกันอย่างเอร็ดอร่อย

และเหล่าคู่รักไม้ป่าเดียวกันก็ดูกินไอติมรสชาติผลไม้กันอย่างมีความสุข

เมื่อกินไอติมกันเสร็จ “ไปนั่งเรือเล่นกันมั้ย” ขุนถามม้าขึ้นมา

วารีถามเหล่าคนรัก “ไปนั่งเรือเล่นมั้ย? ทุกคน”

“ฉันไม่พายนะ” วาโรพูดขึ้นมาโดยไม่สนใครทั้งสิ้น

“เดี๋ยวฉันพายเอง ท่านราชินี” เรดจำปาอาสาพายเอง

วารีเห็นว่าเรดจำปาสนิทกับวาโรมากขึ้นเรื่อยๆยิ่งเวลาผ่านไป

วารีเดินไปหานา “นาเดี๋ยวนั่งกับฉันนะ” แล้วพูดยิ้มๆ

หน้านานิ่งๆ แต่ยิ้มนิดหน่อยแล้วพูดมา “ได้สิ เธอพายนะวารี”

“ได้ ไม่มีปัญหา” วารีรับพายเรือแบบไม่ได้ติดขัดอะไร

ม้าเลือกพายให้ลูกค้าหญิงที่อยากนั่งเรือกับเขา

เธอเป็นผู้หญิงรุ่นป้าๆมีพุงหุ่นไม่ค่อยดี แต่เธอขออย่างจริงจัง

ขุนเลือกพายกับสาววัยหลังวัยรุ่นได้นิดๆ หน้าเธอยังสาวและหุ่นดีมาก

เธอแต่งตัวชุดล่อแหลมมาเพื่อล่อตาขุนกับม้า

แต่ขุนกับม้าไม่ได้ดูสนใจชุดเซ็กซี่ของเธอเลยซักนิดและหน้าเธอเสียๆนิดหน่อย แต่ดวงตายังมีไฟไม่ยอมแพ้

วารีขึ้นเรือก่อนแล้วชูมือไปจับนาให้นาค่อยๆเดินลงเรือ

นาขึ้นเรือแล้วกางแขนทรงตัวเหมือนสมดุลไม่ค่อยดี

วาโรกับเรดจำปาเดินขึ้นเรือกันอย่างสง่าแบบต่างคนต่างขึ้น

ไอซิสมีปัญหากับการขึ้นเรือนิดหน่อยและต้องให้วิวอุ้มขึ้นเรือ

วีเลือกนั่งกับอ็อกโธ แล้ววียังหน้าเหมือนไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่

เฟทชวนหวานที่เหมือนไม่มีใครอยากคู่ด้วยเพราะเพิ่งมาใหม่และยังไม่ค่อยสนิทกับใคร

ท่านหญิงเสือดำเลือกขึ้นเรือกับหนุ่มไม้ป่าเดียวกันตัวเล็กๆผอมๆดูบอบบางแต่หน้าหล่อมาก

เมื่อทุกคนขึ้นเรือพร้อมวารีก็พายเรือค่อยๆออกไป ไม่ได้รีบร้อนอะไรเพราะมันเป็นการนั่งเรือชมบรรยากาศ

แต่ตอนนี้มันบ่ายๆและแดดยังแรงอยู่ แต่ทุกคนดูไม่ได้ร้อนอะไรมาก

มันเพิ่งออกมาจากฤดูหนาวและอากาศยังไม่ค่อยร้อนมาก

อากาศมันกำลังดี เพราะที่นี่เป็นแม่น้ำและไม่มีใครเหงื่อออก

วารีนั่งดูท้องฟ้ากับนา

นาดูท้องฟ้าได้ครู่เดียวก็หันลงมาหาแฟนคนต่างโลก “เป็นอะไรหน้าเครียดๆ”

วารีเลิกสนธรรมชาติท้องฟ้าและเมฆมากมายลายต่างๆ มาสนแฟนผิวสีเข้มที่มากความสามารถ “สมองมันตื้อๆยังไงก็ไม่รู้ดินา”

เมื่อนาได้ยินอย่างนั้นก็ยิ้มเหมือนรู้ว่าทางออกคืออะไร “ลองคุยกับคนอื่นดูบ้างสิ เผื่อได้ความคิดดีๆบ้าง อย่างม้าและขุนที่รสนิยมไม่เหมือนเธอไง วารี”

“ม้ากับขุนเหรอ? เดี๋ยวฉันลองคุยกับเขาตอนกลับไปที่บ้านเขาแล้วกัน” วารีบอกนาว่าเขาจะลองข้อเสนอที่นาให้ดู

เมื่อนาได้ยินเธอก็พยักหน้า มองข้างนอก แล้วกลับไปมองวารี “ฉันว่าเธอต้องพักบ้าง เธออาจทำงานเยอะไป”

วารีส่ายหน้าปฏิเสธ “ฉันว่ามันกำลังดี ไม่เยอะไปหรอก ปีที่แล้วท้ายปีก็มีหยุดยาวแล้ว ฉันก็ได้พักได้อะไรเรียบร้อยหมดแล้ว แต่ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าปัญหาคิดไม่ออกมาได้ยังไง” วารีปรึกษานาตรงๆ

นาไม่ใช่คนชาญฉลาดรอบรู้ไปเสียทุกอย่าง แต่เธอเป็นคนทำงานเก่งและทำได้และรู้หมดว่าทางออกของงานไหนที่จะลงมือแล้วเกิดผลจะเห็นผลดีและเร็วที่สุด

วารีคิดออกจากปัญหาเขาแบบนั้น แก้แล้วรีบหายด้วยวิธีที่เร็วที่สุดมีประสิทธิภาพมากที่สุด

วารีพายเข้าใกล้เรือวาโรและเรดจำปา

วาโรมองทะเลสาบแบบไม่ค่อยได้สนใจเรดจำปาเลย และเรดจำปาทำหน้าเหมือนลำบากใจเหมือนอยากพูดอะไรซักอย่าง

แล้วเรดจำปาก็ตั้งใจรวบรวมคำถามมาคุยกับวาโร “ดูประเทศยากมั้ย? ราชินี”

เรดจำปาเรียกวาโรอย่างเคารพว่าราชินี เพราะเธอกลัวเรียกว่าวาโรแล้วกลัววาโรจ้องกลับ

แต่เรดจำปาไม่รู้เลยว่ามันเพราะเธอเรียกวาโรว่าราชินี วาโรถึงตีตัวออกห่างเพราะเรดจำปาไม่ได้มาตีสนิท

วาโรเป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อนและทะเลาะกับคนง่าย เธอเลยไม่ค่อยสุงสิงกับใคร

วาโรหันไปมองเรดจำปา และคิดว่าเรดจำปาพยายามตีสนิทเธอนานแล้ว

และไหนๆวันนี้ก็เป็นวันพักที่มาหมู่บ้านแปลกที่ว่าที่สามีของเธอสร้าง

วาโรตัดสินใจเลือกพักและเปิดตัววันนี้บนเรือลำนี้พอดีกับที่เรดจำปาถาม

“มันก็เรื่อยๆนะ เธอ” วาโรพูดกับเรดจำปาแบบไม่ลงลึกเรื่องรายละเอียดปัญหาของบ้านเมือง

เมื่อเรดจำปาได้ยินวาโรเรียกอย่างสนิทสนมก็ยิ้มปรี่ “เธอเก่งจังนะ ดูประเทศที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ได้”

เมื่อวาโรได้ยินอย่างนั้นก็ส่ายหน้า “มันไม่ใช่ฉันคนเดียวหรอก มันเป็นคนทั้งประเทศช่วยกัน ทั้งคนที่ชอบฉัน และคนที่ไม่ชอบฉัน”

เมื่อเรดจำปาได้ยินก็มองร่างกายวาโรอย่างละเอียดเหมือนเก็บทุกอย่างเข้าสมอง “เธอทั้งสวยทั้งมากความสามารถ มีคนไม่ชอบเธอด้วยเหรอ? วาโร”

วาโรหัวเราะเหมือนปลงกับคนที่ไม่ชอบที่กำลังจะพูดถึง “แน่นอนสิ พ่อฉันสอนตลอดแหละ ว่ามีคนชอบ มันเป็นเรื่องแน่นอนที่ต้องมีคนไม่ชอบ”

“อย่างฉันที่เป็นแม่บ้านอย่างนี้ก็มีคนที่ไม่ชอบเหรอ?” เรดจำปาถามวาโรตรงๆ

“หึหึ อย่างฉันยังเคยไม่ชอบเธอเลย” วาโรเลือกพูดความในใจ

“หา! ทำไมล่ะ ฉันไปทำอะไรให้เธอ?” เรดจำปาหน้าจ๋อยเหมือนตัวเองผิด

แต่เรดจำปาไม่ได้ผิดอะไร

วาโรส่ายหน้า “ฉันไม่ชอบคนที่เข้ามาในฮาเร็มวารีใหม่ๆทุกคนนั่นแหละ ไม่รู้ทำไม แต่ฉันทำใจปล่อยเขาที่เขาหลายใจไม่ได้”

เมื่อเรดจำปาได้ยินก็โล่งใจว่ามันไม่ใช่หน้าตาเธอหรือนิสัยส่วนตัวของเธอ

แต่หน้าเรดจำปายังเสียๆอยู่ มันดีขึ้นกว่าเมื่อครู่ที่ได้ยินว่าวาโรไม่ชอบครั้งแรก

เมื่อวาโรเห็นก็รู้สึกไม่ดีที่ไปหวงก้างคนอื่น ใจเธอรับวารีได้ในทุกแบบ แต่เธอยังมีความเป็นผู้หญิงวัยรุ่นหวงหนุ่มอยู่ในใจ

วาโรตัดสินใจคิดเรื่องคนตรงหน้าแล้วถามไถ่ปัญหาของเธอบ้าง “งานหัวหน้าแม่บ้านเป็นยังไงบ้าง ราบรื่นดีมั้ย​?”

เมื่อเรดจำปาได้ยินก็รู้สึกดีขึ้นและตอบไปตามตรงที่ช่วงนี้กำลังทำอยู่ “มันก็เรื่อยๆนะ ช่วงนี้เราต้องฝึกคนสวนใหม่เพราะเริ่มลุยเรื่องจัดสวนปีนี้จริงจัง”

“อย่างนั้นเหรอ จะว่าไป งานเธอก็ไม่ใช่น้อยๆนะ เธอเลื่อนจากแม่บ้านธรรมดาเป็นหัวหน้าแม่บ้านที่ดูคนงานเรื่องความสะอาดทั้งหมด เธอเก่งจัง” วาโรชมเพื่อนที่เพิ่งสนิทกันสดๆตรงหน้าตัวเองอย่างจริงๆจังๆ

“เพราะมีคนช่วยแหละ แล้วนาหาคนให้แผนกฉันเรื่อยๆด้วย เธอเก่งเนาะ” เรดจำปาเลือกพูดถึงคนอื่นบ้าง เพื่อดูว่าวาโรจะเปิดตัวเองมั้ย​

“อย่างนั้นเหรอ?” แต่เมื่อวาโรได้ยินถึงนา เธอก็หันไปมองทะเลสาบ เธออิจฉานาที่ได้อยู่กับวารีมานานกว่า แม้ไม่สนิทเท่าวีและวิว

เมื่อเรดจำปาเห็นวาโรสนใจทะเลสาบแล้ว ก็มีหน้าตาที่เงียบและสลดใจตลอดการพาย

ที่เรือของหวานและเฟทเป็นเรือที่กระอักกระอ่วนพอสมควร

หวานรู้ว่าตัวเองอยู่ในตำแหน่งอะไรในครอบครัวใหญ่นี้ เธอเลือกเป็นคนพายเรือออกแรงให้ลูกเลี้ยงของวารี

“พี่หวาน คนที่คุ้มครองพี่อยู่อยากให้หนูช่วยดูพี่” เฟทเลือกพูดกับหวานก่อนโดยไม่ได้หวงตัวอะไร

เมื่อหวานได้ยินเธอก็งงและหันไปดูซ้ายขวาหน้าหลัง แต่เธอก็ไม่เห็นมีใครอยู่เลย

หวานนึกถึงคราวที่แล้วที่คุยกับเฟทมันก็เป็นเหมือนกันโดยเฟทเลือกจะคุยกับใครก็ไม่รู้และมันทำให้หวานคิดว่าเฟทเป็นคนแปลกๆ

แต่เหล่าคนของวารีไม่ธรรมดาทุกคนหวานเลยไม่ได้คิดอะไรมาก

หวานตั้งใจมองรอบตัว มองใต้น้ำเพื่อหาสิ่งที่เฟทพูดถึง

เมื่อไม่เจอเฟทไหว้หลับตา เอาสองนิ้วจุ่มลงน้ำ แล้วค่อยๆเอื้อมมือมาที่หวาน

หวานเอามือปิดหน้าโดยปฏิกิริยาตอบสนองของสัญชาตญาณกระต่ายที่อยู่ในตัว

แต่เฟทเพียงแค่ทำหน้ามุ่งมั่น และเอื้อมมือมาที่ท้องของหวาน

มือเฟทมาวางบนท้องหวาน และหวานรู้สึกอุ่นๆเหมือนมีอะไรเข้ามาในตัวซักอย่าง

จากนั้นเฟทพึมพำอะไรก็ไม่รู้อยู่คนเดียว โดยที่หวานแปลที่เธอพูดไม่ออก

ที่มือสว่างขึ้นด้วยอะไรก็ไม่รู้ที่หวานอธิบายไม่ได้

แต่หวานรับกลิ่นได้ว่ากลิ่นตัวเฟทไม่ได้จะทำร้ายเลยปล่อยไปตามปรกติ

มือค่อยๆกลับเป็นอย่างเดิมและเฟทถอนมือออก “ขอบคุณค่ะ เท่านี้ พี่และลูกพ่อก็จะปลอดภัย”

เมื่อหวานได้ยินเฟทพูดถึงลูกตัวเองและวารี มันทำให้หวานอยากเตะเฟทไปไกลๆเพราะสัญชาตญาณป้องกันตัวดีดขึ้นมากระทันหัน

แต่หวานใช้ใจทั้งหมดเลือกไม่ทำร้ายลูกเลี้ยงของตัวผู้ของตัวเอง

หวานถอนหายใจเพราะไม่มีเรื่องอันตรายอะไรเกิดขึ้น และโดยรวมทิวทัศน์มันสวยดี

เธอไม่ได้เหนื่อยกับการพายเรือมากเพราะร่างกายเธอแข็งแรงมาจากที่เข้าไปในป่าลึก

หวานเลือกถามถึงสิ่งที่เฟททำ “เธอทำอะไรเหรอ? เฟท”

เฟทยิ้มๆและเลือกให้หวานคิดไปเอง “เดี๋ยวตอนคลอดเธอก็รู้ ฉันส่งพลังจากท่านนั้นไป พี่จะคลอดง่ายและสบายจากเดิมที่มีชะตาคลอดลำบากเพราะลูกติดเยอะ”

หวานได้ยินทั้งหมดชัดเจนแต่ไม่ค่อยเข้าใจเลยคิดในใจว่า ‘ช่างมันเถอะ’

แต่งโดย: wayuwayu

tipme : tipme.in.th/wayuwayutl

*แนะนำ plotteller เพราะมาชวนนิยายเล็กๆอย่างผม

Plotteller (แนะนำ มีแอพ มีโหมดกลางคืน)

https://www.plotteller.com/book_reading_novel/01J6K59JBZFBKF5WR1DS8Y86Q2

ตอนนี้เปิดให้อ่านฟรี 90 วัน ถูกใจเชิญโดเนทได้ที่เว็ปไซต์ tipme

ติดตามข้อมูลข่าวสาร, ติดต่อ:

https://bsky.app/profile/wayuwayutl.bsky.social

https://facebook.com/100087843892571/

https://discord.gg/cP8yT4J8

line: @326jilhj  (wayuwayu) (ไม่เด้งเตือน)

*nekopost โดเนท 10 บาทเผยแพร่ตอน 7 วัน โดเนท 100 เขียนตอนใหม่ เผยแพร่ฟรี 90 วัน