กำพร้า ณ ต่างโลก 50 ปลากระป๋อง

ผมเดินทางมานาน

มันไม่รู้ว่าเดินทางมาถึงไหนแล้ว

รองเท้ายับเยินใช้ไม่ได้แล้วละผมไม่ได้เอามาเปลี่ยน

มันลำบากมากที่ไม่มีนกฟาเนิค

ผมว่าจะไม่หวั่น แต่มันเริ่มหวั่นใจนิดหน่อยแล้ว

ผมเดินไปเรื่อยๆ แล้วผมหิว

วันที่เท่าไหร่ไม่รู้แล้ว และเดือน 12

มันยังไม่ขึ้นปีใหม่ซักที

คงจะนาน

ผมนั่งข้างทางในร่มของบ้านใครก็ไม่รู้

ผมเอามีดเปิดปลากระป๋องกิน

ปลายมีดเริ่มบิ่นและไม่มีมาเปลี่ยน

แต่พอเปิดได้

รสชาติมันเหมือนปลากระป๋องทั่วไปที่อยู่ในร้านสะดวกซื้อ

แต่ซอสมะเขือที่ใส่มาด้วยมันไม่ได้รสชาติอร่อยเหมือนของยุคปัจจุบันก่อนผมมาต่างโลก

ผมก็มีอดีตกับปลากระป๋อง มันเลยเป็นอาหารที่ผมรักได้

ผมหมายถึงในชีวิตที่แล้ว

สวัสดีครับ wayuwayu ครับ ตอนนี้มีไว้เพื่อหลอกเว็บดูดไปเผยแพร่แบบเถื่อน ถ้าเคยอ่านกำพร้า ณ ต่างโลกโปรดสนับสนุนด้วยนะครับ ฟรี 90 วัน 3 เดือนนานนะ

รูปเล่มอยากให้ฟรี 90 วันเหมือนกันแต่อยากหาค่าเน็ตค่าไฟอ่ะ เลยต้องแบบนั้นก่อน

แล้วตอนแบบนี้จะมีแค่ nekopost ขออภัยในความไม่สะดวก แต่ไม่รู้จะทำไงเหมือนกัน

วิธีดูคือถ้าชื่อตอนมีวงเล็บก็อย่าไปอ่านเลย มันเศร้า ผมไม่อยากให้ใครเศร้า

วีธีอ่าน สมมุติว่าตอน 47 จริง ออก จะออกเมื่อ ตอนหลอก 48 มาครับไปล่ะครับ

ขอบคุณนะครับที่สนับสนุน!

เล่นพนันด้วยความรับผิดชอบ และระวังเว็บโกงด้วยนะครับ

ตอนทำงานผมเคยกินปลากระป๋องเยอะอยู่ตอนเอาเงินเดือนไปซื้อของมากิน

ผมจะเปิดประตูบ้านใครก็ไม่รู้ แต่ประตูล็อก

ผมถีบประตู

ผมถีบสุดแรงแต่ประตูไม่เปิด

ผลของการกินอาหารไม่ครบแคลอรี่หรือ

ผมถีบอยู่สองสามครั้งประตูถึงพัง

มันเป็นบ้านเก่าๆ

ผมหามีดในครัวและผมเจอมีด

ผมได้มีดใหม่ อย่างน้อยผมก็เปิดปลากระป๋องได้อีกซักพัก

เอามีดพกและมีดสำรองเก็บใส่กระเป๋า หารองเท้าที่ขนาดพอดีกับผมแล้วเอาใส่กระเป๋า

ผมเดินทางต่อไปอีกเรื่อยๆ

แดดออกและผมเหงื่อออกเยอะ

“วารี”

ผมหันหลัง

เสียงใครก็ไม่รู้ ไม่เห็นมีใครเลย

ผมเลิกสนใจและเดินทางต่อ