เดือน 12 ปี 121 วันว่าง
วันนี้นาบอกว่าทุกคนมีงานอยู่ ผมเลยไม่ได้เพิ่มอะไร มันเป็นช่วงเวลาว่างแล้วรอ
ผมคิดอยากอยู่กับคนรัก ผมเลือกไปหาราชินีวล็อดซีเมียตอนเช้า
ผมเดินเข้าวัง ทุกคนเริ่มทักทายพอประมาณ ผมคุยกับคนนำทางแต่ไม่ได้ให้เธอไปด้วย
จากนั้นผมเดินไปห้องวาโรคนเดียว
ผมเคาะประตู
*ก๊อกก๊อก*
“เข้ามา”
ผมเข้าไปในห้องที่เมื่อวานก็เข้ามา
ผมมองในห้องทำงานที่เหมือนจะทำมาให้คนเห็น ไม่รู้เพราะรกแต่มันหรูเพราะอยู่ในวัง
“มีอะไรล่ะ? งานนี้เดี๋ยวเที่ยงกว่าๆก็เสร็จแล้ว ไม่ต้องมาช่วยหรอก”
“ไม่ได้มาเรื่องนั้น จะมาถามว่าวันนี้จะทำที่เรียกฉันมั้ย? ฉันว่าง เท่านี้แหละ แล้วก็คิดถึงอ่ะ ฉันอยากมีอะไรกันในร่างนั้น”
วล็อดซีเมียถอนหายใจหลังผมพูด
“ไม่ใช่ไม่อยากทำนะ แต่ฉันติดที่มันยังเสี่ยงว่าคนจะเอาหรือไม่เอาฉัน หลังฉันเลือกคู่หมั้น”
“เธอกลัวกบฎเหรอ?”
หลังเธออธิบาย ผมถามสิ่งที่อยากรู้
เธอส่ายหน้าเหมือนเข้าใจ
“ถ้าคนเลือกมันอยู่ที่คนวาโรซีเมียเรียว่าฉันจะอยู่ในฐานะอะไร มันไม่เกี่ยวกับอะไรทั้งนั้น”
“ฉันก็ว่าอย่างนั้น”
หลังเธอบอกแล้วผมพูดไปว่าคิดเหมือนกัน
“แล้วเรื่องที่เรียกฉันล่ะ?”
เธอคิดอยู่ซักพักหลังผมพูด
“ฉันว่าก็ดี เรจินัล กองนี้ไว้ตอนเย็นน้อยกว่านี้”
“ได้ครับ องค์ราชินี”
หลังเธอพูดกับพ่อบ้าน เขาตอบรับทันทีด้วยหน้านิ่งๆ
เขาเป็นคนไม่พูดอะไรที่ไม่จำเป็นเลย เธอมีพ่อบ้านที่ดี
“แล้วคนวาดภาพพร้อมมั้ย? ให้เขาเตรียมพร้อมแล้วเราจะได้ไปเลือกที่วาด”
“ได้ครับ จะไปตามเดี๋ยวนี้ กรุณารอก่อน”
“อืม”
หลังวาโรสั่งเรจินัลแล้วเขาตอบรับแล้วออกไปทำทันทีเหมือนกัน
“เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้นเราต้องรอ?”
“คุยอะไรกันดีล่ะ?”
เธอไม่พูดอะไรแล้วหน้าแดงๆ ผมล็อกห้องแล้วถอดเสื้อ
“ทำไมรู้?”
เธอเอะใจทันทีว่าผมจะทำอะไรแล้วเข้าใจทันที เธอพยายามถอดชุดแต่ถอดไม่หมดเหลืออยู่ในชุดด้านในของเสื้อ
“ถอดให้ทีสิ”
“อืม”
ผมถอดชุดเธอแบบถอดยากๆ แต่เธอไม่เจ็บ
“แปลงร่างมั้ย?”
“ไม่ต้องหรอก ฉันอยากเจอเธอมากกว่า ไม่ได้อยากเจอใคร”
เธอหน้าแดงเขินๆ
เมื่อผมถอดเต็มที่และพร้อมเราเริ่มมีอะไรกันโดยที่มือเธอพิงหน้าต่างแล้วมองข้างนอกอยู่
“รักเมืองใช่มั้ย? ฉันอยากรู้เรื่องเมือง”
“วาโรซีเมียเรียเหรอ? อยากอยู่เมืองนี้ไหมล่ะ?”
เมื่อผมถามแล้วเธอถามสวนกลับมา
“ฉันกำลังรอดูว่าคนประเทศนี้ต้องการคนอย่างฉันมั้ย”
“เข้าใจแล้ว ถ้าอย่างนั้นเราก็คิดเหมือนกัน”
ผมลงเลียรู
เธอเริ่มครางแต่เบามากเหมือนกลั้นไว้อยู่
ผมเลียต่อไปไม่หยุด ผมฝึกกับอายะมาบ้างแล้ว
วาโรชอบเซ็กส์แบบจัดเต็ม
ผมต้องตั้งใจทำเต็มที่
เธอสุดให้เปียกแล้วผมขึ้นไปอุ้มเธอแหกขาทำจากข้างหลัง
เธอร้องดังขึ้น
“ขอเสร็จเร็วๆ”
เมื่อเธอพูดเสร็จผมเร่งทันที เธอสุดและผมสุดพร้อมกัน จากนั้นเธอทำความสะอาดแล้วพยายามใส่ชุดกลับ
หน้าเธอแดงไม่หยุด
ผมไม่ต้องถามอะไรเพราะผมเป็นครั้งแรกของเธอ
เธอใส่ชุดในได้ไม่มิดแล้วให้ผมดึงลง ผมดึงปิดเธอให้มิดชิด
จากนั้นเธอให้ผมใส่ต่อแล้วผมหยิบชุดนอกเธอใส่ เธอกลับไปนั่งที่เซ็นเอกสารต่อ
มีเสียงเคาะประตู
“เข้ามา”
วาโรบอกแบบไม่มอง
พ่อบ้านเข้ามาแต่เมื่อเข้ามาเขามองรอบห้องก่อน จากนั้นเหมือนโล่งใจแล้วเปลี่ยนเป็นแบบเดิม
“แขกมาแล้วครับ”
หลังพ่อบ้านบอกวาโร เธอลุกแล้วไปจับมือกับช่างภาพทันที
เมื่อจับมือเสร็จ
“ขอผมเดินดูวังก่อนได้มั้ย?”
ช่างภาพชายถามขึ้นมา ผมมองวาโร
ให้ตาย เธอสวยจริงๆ ผมรักสุดๆ
ถ้ามีคำถามว่าที่ 1 มั้ย? ผมจะบอกแค่ว่า ผมรักทุกคน และทุกคนเสียซักคนไปไม่ได้แล้ว
แม้แต่คนอย่างนา, อายะ ,และราฟเนส ที่ไม่ใช่เรา 3 คน แต่เรา 3 คนนั้นก็เสียไม่ได้ทุกวัน
สิ่งที่ผมกลัวเช่นให้ผมเลือกระหว่างสองคน น่าจะไม่มา ผมอยู่เพื่อสิ่งนั้น ‘ความสบายใจ’
วาโรคิดนานเหมือนอยากใช้ห้องนี้แต่ตัดสินใจออกจากห้องแล้วคิดอยู่หน้าห้อง เธอดูคิดไม่ออก
“บอกว่าอยากได้แบบไหน แนวไหนก็ได้ ไม่ต้องจริงจัง รู้ทันทีหรอก เธอไม่ใช่นักวาดรูปซักหน่อย”
“ก็ได้ เชอะ! แต่ฉันวาดรูปเป็นและเก่งด้วยนะยะจะบอกไว้ก่อน หึ!”
“จ้า จ้า”
หลังเธออยากพูดสวนผมก็โดนเชอะเข้า แต่ผมยิ้มอย่างเดียว
“เอามีธรรมชาติชนิดๆ เห็นว่าวัง เห็นพระอาทิตย์นิดหน่อย แล้วเรื่องหน้าตาเอาร่างนี้ดีมั้ยวารี”
“เอาแบบที่เธออยากเห็นแหละว่าอยากให้คนเห็นเธอแบบไหน”
หลังเธอถามผม ผมพูดอย่างมั่นใจ
“ฉันพอนึกออก รอก่อน แม่บ้าน!”
เธอเดินออกไปจากห้อง
“สวัสดีครับ เอาสวยๆนะ”
“ยินดีครับ”
หลังผมพูดกับช่างภาพ เขาก็รับปากทันที แต่เหมือนอยากพูดอะไรซักอย่าง
“คุณอยากเห็นอะไรล่ะ?”
ผมหาข้อดีของตัวเอง
“ผมอยากให้คนเห็นว่าแข็งแรง เท่านั้นก็พอ”
เขาคิดอะไรของเขาอยู่ซักพัก
รูปตัวเองผมยังไม่ค่อยอยากจะวาดเลย ปรกติผมเป็นคนไม่ชอบเห็นรูปตัวเอง แต่ผมเข้าใจที่ผมคิดอย่างนั้นเพราะโลกเก่าที่ผมเคยอยู่มา
แต่เพราะโลกไม่เหมือนกันแล้ว ผมก็สบายใจเหมือนเดิม
“ขอเรื่องที่คุณชอบอีกอย่างแล้วกัน แข็งแรงมันกว้างน่ะครับ”
พอผมชอบเขาผมก็ไว้ใจเขา
“เรื่องรักๆตลอด และทำงาน ผมให้ 2 เรื่องเลย”
“ดีครับ ขอบคุณ”
หลังผมบอกแล้วเขาชม เขาคิดอะไรไม่รู้อีกครั้ง
ผมมองเขา เขาเป็นคนหน้าตาค่อนข้างดี แต่งตัวเรียบร้อย ตอนแรกผมนึกว่าวาโรเอาหมอมาเพราะเขาแต่งตัวเรียบร้อยมาก
จากนั้นที่เหลือมันธรรมดา
“ถ้าอย่างนั้น ผมนึกออกแล้วว่าแบบไหนที่คุณต้องการกับที่เธอต้องการดีสุด”
แต่เขาไม่ได้บอกผม ผมก็พยักหน้าเห็นด้วยไป
ผมทำตามที่เขาสั่งว่ามันดีสำหรับการวาดรูป
วาโรเปิดประตูเข้ามาโดยไม่เคาะ
“ชุดนี้เป็นยังไง”
ผมมองชุดก่อนตอบเธอ แต่หน้าเธอเปลี่ยนเหมือนหวานขึ้น
เธอน่าจะเปลี่ยนร่างแต่เปลี่ยนนิดเดียว
เธออยากให้คนเห็นว่าเธอหวาน แต่เธอกล้าแกร่ง มันไม่เหมือนกัน
ผมชอบเธอมากขึ้น
ผมเปลี่ยนร่าง เธอชอบให้ผมไว้ผมยาวแล้วกล้ามใหญ่ขึ้นหลังผมพิสูจน์เอง เราสองคนพร้อมเป็นแบบสำหรับการวาดรูป นักวาดภาพเดินหาที่ ตอนแรกเราเดินไปที่สวน เราเริ่มเดินนำเขาแล้วหันหน้าคุยกัน
“นี่แหละ!”
จากนั้นเขาคิดอะไรของเขาออก
แล้วเขาเริ่มร่างอะไรก็ไม่รู้ใส่กระดาษ
“ผมต้องไปหยิบ อุปกรณ์วาดตอนนี้เลย!”
“เชิญ”
วาโรให้เขาไปง่ายๆ
จากนั้นวาโรเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้เหมือนจะกระซิบ
“ฉันไม่ได้ใส่กางเกงในอ่ะ ชุดนี้มันสวยสุดแล้วแต่ฉันไม่ชอบกางเกงในที่สั่งมาจากร้านเธออ่ะ”
“ทำไมล่ะ?”
“มันไม่วาบหวิบ ฉันอยากปิดแต่นิดๆ พวกเซ็กซี่มากก็ใส่ไม่สบาย มันเอาไว้อวดเกินไป ฉันอยากให้เธอเปิดมาเห็นฉันอยู่ในชุดที่รู้ว่าสบาย แต่บาง”
ผมลองคิด ต้องเป็นแบบเห็นได้แต่มิดเหรอ? ผมจะให้โจทย์ยากกับพี่อเด็ป ผมอยากให้เธอคิดกับพี่มากกว่า ถ้าอย่างนั้นผมต้องส่งนาไปศิโรก่อน
“มันจะช้านิดนึกแต่ทำได้อยู่ ฉันทำให้เธอฟรี”
“ว้ายจะซื้อกางเกงให้ฉันเหรอ? ไม่อายเหรอ?”
“อืม ไม่อาย”
“ถ้าอย่างนั้น”
เธอเปิดกระโปรงยาวให้ดู
เธอไม่ได้ใส่จริงๆ
“แต่ทรงผมฉันชอบไว้ผมสั้นๆนะ”
“แล้วแต่เธอสิ”
หลังผมบอกข้อเสียผม เธอตัดสินใจ
ผมเริ่มเตรียมทำ ผมก็ไม่ได้ปลดกางเกง เธอกระโดดกอดผมแล้วมองหน้าผม
ผมว่าเธอกอดได้นานไม่เมื่อยแต่ผมอยากอุ้มเธอมากกว่า
ผมให้เธอกอดรอแล้วเล็งแบบไม่เห็น แรงๆมันไม่เห็น แต่ไม่นานก็เจอรู
เราทำไปเรื่อยๆ
“ตัดสินใจอยู่ที่วาโรซีเมียเรียเถอะ นะ ไม่ว่าหลังประกาศ ฉันจะเป็นแบบไหน”
เธอพูดเหมือนรู้ว่าที่เรารอเพราะอะไร เธออยากรู้ก่อน ถึงขนาดทำสิ่งที่เราชอบเหมือนกัน แล้วเราช่วยกัน แสดงว่าเธออยากให้ผมเอ่ยปากเองโดยที่ไม่ต้องถาม
แต่ผมรู้ว่าได้มีอะไรบ่อย
ผมมาประเทศใหม่ โดยเห็นแค่ผ่านๆ แล้วยังไม่ได้ยืนยันอะไรเลย
ผมต้องตัดสินใจตอนนี้ บอกไปตอนนี้ ผมต้องสู้ว่าตัวเองรักอะไรที่สุด เมื่อผมเจอว่าผมชอบอะไรแล้วอยากเจออะไร ถึงตัดสินใจซื้อบ้าน
ถ้าอย่างนั้นบ้านแรกที่ซื้อคือหลังนี้ สรุปผมรักเธอแท้ๆโดยที่ไม่รู้ตัวเพราะไม่อยากพิสูจน์
ผมจูบปากเธอก่อนพูด
“ฉันคิดแบบนั้นแต่แรกอยู่แล้ว แต่ไม่อยากทำให้เธอเสียใจ”
“แล้วทำไมไม่บอกก่อน”
“เธอชอบเรื่องเศร้านิดๆมั้ยล่ะ?”
“อยากเล่าแต่ไม่อยากทำร้ายใจคนอื่นอย่างนั้นเหรอ? ถ้าอย่างนั้นแปลว่าไม่อยากบอก แต่ฉันจะได้เลือกก่อนว่าฉันคิดทำอะไรได้”
หลังผมถามแล้วเธอตอบ เราใกล้สุด ผมเร่ง
“สิ่งที่ฉันอยากให้เธอเป็นคือทำแบบของเธอบ้าง แต่ไม่ต้องมองไกลทุกวันหรอก บางทีมันก็ไม่เห็น”
“เข้าใจแล้ว อืม อย่างนั้นมันน่าจะดีกว่า”
หลังวาโรพูดและผมพูด เธอเปลี่ยนหน้าเป็นแบบทำงานแล้วโยกใส่ผม จากนั้นผมเข้าใจเธอทันทีว่าเธออยากโน้มน้าวจริงๆ
และเธอทำสำเร็จและเก่งผมเชื่อเธอ
ผมยิ้มแล้วจูบเธออีกครั้งแบบธรมดา
จากนั้นเธอเช็ด แล้วเรียกแม่บ้านแล้วเอาผ้าเช็ดหน้าไปให้แม่บ้านล้าง
“อย่าทิ้ง”
เธอพูดแค่นั้นกับแม่บ้าน เธอยอมเสียของรักเก่าเพื่อแลกคนรักใหม่หรือ(?)
ผมเริ่มเจอความไม่แน่นอนบ่อย แต่เธอกำลังอยากให้ผมเปลี่ยน และผมอยากเปลี่ยนได้เร็ว
ผมยืนคุยกันปรกติ เรื่อยๆ ผมไว้ใจเธอ
ไม่นานคนวาดรูปก็มา แล้วเขาเริ่มวาดอย่างเดียวแล้วลงสี ผมคุยกับวาโร แต่เมื่อเขาพูดผมก็ทำตาม
เราคุยกันอยู่จนดึกเริ่มดึก
“งานที่ทำเริ่มไม่ทันบางอย่างแล้วคุณ ไว้พรุ่งนี้เถอะ ฉันต้องไปทำงานต่อ”
เมื่อวาโรสั่งคนวาดรูป เขาดูรูปซักพักแล้ววาดอีกอย่างแบบเร็วๆ เขาวาดตรงส่วนบนๆกระดาษอย่างเดียว
“ถ้าอย่างนั้นฉันจะเริ่มมองเธอเป็นเมีย พร้อมมีลูกก็เลิกกินยาคุมได้เลย”
“เอาอย่างนั้นเหรอ? ทำไมล่ะ?”
“ฉันยังไม่มั่นใจว่าลูกตัวเองจะเลี้ยงดีมั้ย แต่ฉันพร้อมพิสูจน์ว่าตัวเองเลี้ยงลูกดีได้ ฉันหาเงินได้ทุกวันแต่รักงานพอดีๆ”
หลังผมเปลี่ยนการมองเธอเป็นเมีย เธอเป็นเมียผมคนแรก แต่ไม่ใช่ผมไม่เคยไม่มีอะไรกับแฟน
ผมเป็นอย่างนั้นเอง โดยที่ผมชอบแบบนี้แหละ
เหมือนผมใช้เวลาวันนี้ถามสิ่งที่อยากทำกับเธอเพราะผมทำทุกวัน แต่ผมแค่ไม่มีวันทิ้งคนที่ผมเรียกว่าคนรัก นอกจากพวกเธอทิ้งผม
ผมอธิบายกับตัวเองเพื่อให้มั่นใจว่าเรียกถูก ผมเลยชอบพิสูจน์ว่าจริงในใจ
เกือบดีแล้วมั้ง?
ผมเลือกทิ้งทุกอย่างให้เธอแล้วตัดสินใจคุยกับเธอต่อ
“ถ้าทำงานเสร็จ ขอฉันไปนอนด้วยนะ ฉันจะยืนรอเงียบๆ?”
ผมพูดเพราะผมทนการยืนนิ่งๆเพื่อเธอได้
“ไปแต่งตัวแล้วไปรอในห้อง ยังไม่ต้องพูดอะไร”
เธอเพิ่งบอกว่าตัวเองรอประชาชนหรือ(?) บางคำถามมันก็แค่ยังไม่พิสูจน์แต่พอทำได้ เลยคิดขึ้นมา ความน่าจะใช่หรือแบบนี้
เพราะที่ผมคิดจริงๆแล้วบอกคนอื่นแล้วคือ ‘ผมอยากอยู่ที่นี่ถาวร’
ผมแค่อยากมีเซ็กส์กับเธอในร่างซัคคิวบัส
เพราะอะไรไม่รู้ ผมชอบรู้เรื่องแปลกใหม่ แต่ไม่ใช่เรื่องลามก
ผมกะอยู่ให้ครบ 100 ปีโดยที่ไม่รู้ว่าวิญญาณไปไหนแล้ว?
เพราะผมเชื่อว่าถ้าความรักตัวเองหรือเธอแรง ส่งข้ามภพข้ามชาติได้ ถ้ามันมากขนาดนั้นผมเริ่มเชื่อ
ผมกำลังชอบพิสูจน์ทุกวัน โดยที่ทำทุกอย่างแล้วใช้ทุกเรื่อง
ผมกำลังหารักแท้เมื่อแรกพบอยู่ตลอดแต่ไม่รู้ว่าจะเจอได้มั้ยตลอดไป
อย่างนั้นหรือนี่? ผมชอบพิสูจน์ด้วยว่าดี
เมื่อผมรักตัวเองมากขึ้นผมเริ่มคิดนาน
แล้วผมบอกสิ่งที่อยากทำพรุ่งนี้
เราเดินกันซักพักพักไม่พูดอะไร ผมเริ่มคิดเรื่องตัวเองเต็มที่
“คิดว่าตัวเองอยากทำอะไรที่สุดบ่อยๆ อย่าไปกลัว”
แต่ความกลัวมันไม่แน่นอนแต่ผมเชื่อเมีย
“ถ้าอย่างนั้น ที่ทำได้มันจะไม่หลายเรื่อง โลกนี้ฉันไม่มีเครื่องหนึ่งที่หาทฤษฎีดีๆที่ทำแล้วขายได้แล้วทำขายได้”
“จะอยู่โลกนี้แล้วใช่มั้ย?”
“ใช่”
“ขอฉันคิดบ้าง ตามฉันมาไปห้องฉัน”
เหมือนเธอโกรธนิดๆแต่เธอยอมทำ
เรานั่งใส่เสื้อผ้ากัน ไม่พูดอะไรถึงเที่ยงคืน
ผมก็รอเราคิดกันเสร็จก่อนเธอพร้อม
เราคิดกันหนักแล้วนอนตอนหลังเที่ยงคืนนิดๆ
ไม่ได้ทำอะไรกันเลย
จากนั้นเธอหลับไป ผมตาค้างนิดหน่อยเพราะอยากคิดให้ออกก่อนนอน แต่ไม่นานก็หลับ
วันต่อมาผมตื่นมาพร้อมเธอแล้วคิดเรื่องเมื่อวาน เธอหยิบดาบในชุดนอนเพราะอะไรไม่รู้
“บอกฉันมา ตามตรง อยากอยู่โลกนี้หรือโลกเก่า?”
“ฉันว่าโลกนี้”
หน้าเธอเหมือนเชื่อ แต่มันเป็นสัญชาติญาณ
“เห็นฉันเป็นอะไร?”
“เมีย”
หน้าเธอเหมือนเชื่อ
“ตัดสินใจได้หรือยัง?”
“อีกนิด ฉันกำลังหาเรื่องที่เปลี่ยนได้หรือไม่ได้”
“ถ้าอย่างนั้นฉันต้องไปทำงานก่อน”
เธอเก็บดาบแต่ก็ตัดสินใจให้เวลาผมก่อนตอบ
เธอให้เวลาผมแล้วไปทำงานแม้แต่เป็นอีกวัน โดยที่ตอนเช้าเธอถามเรื่องที่เคยตอบแล้วซ้ำ
แม้มันเริ่มน่าเบื่อ ผมก็เปลี่ยนไปชอบคำถามเดิมๆจากคนรักทุกวัน เพราะเคยน่าเบื่อแล้วเพราะเธอขอเต็มที่
“เอาล่ะ ตอบได้แล้ว”
“อยากอยู่ที่วาโรซีเมียเรียกับฉันตลอดไปมั้ย?”
ผมคิดอีกซักพัก
มันอยู่ที่ผมตอบอะไร ผมอยากอะไร ไม่สนอย่างอื่น
“อยาก เพราะเธอ แต่ฉันมีคนอื่นด้วยนะ พวกเธอไม่ต้องมีอะไรพร้อมกันก็ได้ถ้าไม่ยาก”
ผมบอกแล้วอตอนนี้เราสองคนไม่อยากเปลี่ยน ผมอยากตัดสินใจเองว่าดี แต่ผมเคยมีน้องๆไม่แท้ มันเลยทำให้ผมตัดสินใจไม่ได้ เพราะผมยังไม่อยากเปลี่ยนพวกเธอ
แต่โลกนี้ไม่มียาเสพติดดังนั้น ผมไม่ได้กลัวสิ่งที่ทำ
ผมแค่กลัวคนพูดว่า ‘ไม่เห็นดีจริงเลย’ ผมกลัวมันมากๆ
ผมไม่ชอบการพิสูจน์นู่นนี่นั่นเพราะบางอย่างมันไม่ได้ดีจริงๆ ผมไม่อยากลองอะไรใหม่ทุกววัน
โดยที่ผมสรุปตัวเองว่าคนจะยังรักคนเดิมทุกวันได้ แต่ไม่บอกอะไร
แต่แบบไหนล่ะ? แบบนี้ไง
‘เมียผมพยายามเปลี่ยนผม แต่ผมชอบเธอมาก’
“ฉันต้องเรื่องอะไรที่สำคัญมากที่สุดในทุกมิติ ฉันกำลังเลือกทิ้งรักแท้ที่จากไปแล้ว”
“คนนั้นจากไปแล้ว นายไม่ได้พิสูจน์อะไร”
ผมพยักหน้า
“โลกนี้”
เธอเปิดตากว้าง
“ถ้าอย่างนั้น เลิกโกหกกันนะ”
“ถ้าแค่นั้นฉันไม่ทำอยู่แล้วน่า!”
ผมบอกให้เธอสบายใจ
“ฉันรู้ แต่เธอจะอยากรู้เรื่องฉันด้วยไง บางทีฉันก็ไม่อยากบอกเรื่องตัวเอง”
“ฉันว่าฉันบอกได้ดี ชอบไหมล่ะ”
“ฉันเฉยๆอ่ะดิ ฉันรู้บ้าง แต่ไม่รู้จริงๆ อะไรก็เปลี่ยนไม่ได้”
เธอทำทุกอย่างเพื่อพยายามเปลี่ยนผมแต่ทำไม่ได้ หน้าตาเธอดูเศร้าๆ
“แบบนี้แหละ ทุกวัน ฉันสัญญา ฉันหากินได้ตลอดไป”
“แค่นั้นเองเหรอ? ที่สัญญา”
เธอคิดนิดๆ
“ถ้าอย่างนั้นตอบฉันทีว่าดูประเทศได้”
ผมคิดนิดๆ
“ถ้าเธอยังเก่งกว่าฉันล่ะนะ ตอนนี้ ฉันกลัวกบฎ”
“บอกว่าเธอกลัวอะไรแค่นั้นเอง!”
“ฉันไม่อยากกลัวน่ะสิ แต่อยากบอก ฉันไม่อยากเชื่อ!”
เธอชักดาบอีกครั้งแล้วตั้งท่าขู่ หลังผมพิสูจน์ว่าเธอจะพูดจริงๆ
“ถ้าอย่างนั้นก็ได้ พูดฉันกลัวให้บ่อยกว่านี้ ถ้าไม่กลัวอะไรก็แล้วแต่เธอก่อนค่อยฉัน จากนั้นค่อยเป็นฉันถ้าเธอไม่ถาม บางทีฉันก็ถามเรื่องเล็กเพราะฉันอยากรู้!”
ในที่สุดเธอก็ถอนหายใจแล้วทำหน้าโล่งใจหลังผมพูด
“ในที่สุดก็ได้ฟังเหตุผลเอง แต่บางทีมันซ้ำบ้างอ่ะ”
“บางทีฉันจำไม่ได้จริงๆถ้ามันไม่สำคัญ แต่ที่สำคัญๆน่ะมีจดแล้ว ฉันกลัวโรคความจำเสื่อมที่โลกเก่ามี”
“เลิกเชื่อแปลกๆเถอะน่า อะไรที่โลกไม่มีถ้าพิสูจน์ไม่ได้ ก็อย่าเพิ่งไปเชื่อ”
“ถ้าอย่างนั้นฉันจะเลิกเชื่อแปลกๆ แล้วไม่บอกแล้วว่าเชื่ออะไร”
เธอจับไหล่ผม
“บางทีน่ะ มันแค่พอดีๆ แต่รู้ว่าสุดจริงๆได้ ฉันติดเรื่องเซ็กส์”
ผมจับไหล่เธอสวน
“บางทีน่ะ ฉันอยากเป็นแบบที่ผู้หญิงชอบ เพราะโลกเก่าฉันไม่มีเมีย ไม่มีคนรัก ไม่มีแฟน ฉันไม่ชอบการที่ผู้หญิงไม่ชอบมากๆ ฉันไม่รู้ซักที เธอชอบแบบไหน?”
“แล้วมันเป็นแบบไหนเล่า! ไม่ต้องอธิบายยาวหรอก ฉันก็ไม่ชอบแบบนั้นเหมือนกัน”
“ถ้าอย่างนั้น แล้วแต่ฉันเลยเหรอ? ถ้าอย่างนั้นพูดเรื่องของเรา เจอฉันจะมีเซ็กส์เยอะและบ่อย ฉันอยากให้เธอนอนด้วยทุกวัน แต่ไม่ได้เยอะขนาดทั้งวัน เราจะมีเซ็กส์กับสุดได้บางวัน ขอได้ แต่มีพอดีๆ ฉันทำได้!”
“นั่นมันแปลว่าแล้วแต่เธอ! คิดเองให้ได้ ฉันจะถามแบบนี้อีกที่หลังบอกคน”
“ฉันจะทำให้ได้”
เธอดูโล่งใจและเลิกพยายามเปลี่ยนผมแล้ว เธอถอนหายใจครั้งใหญ่อีกครั้ง
เวลาเธอกลัวเธอกลัวมาก แต่เพราะเธออยากเข้าใจความกลัว แต่เป็นคนไม่เคยกลัวหรือ?
“สัญญาสิว่าเราจะรักแท้ เข้าใจกัน ตลอดไป”
“พยายามอยู่ คนจะรักเธอได้ มันขึ้นอยู่กับพวกเขา”
หลังผมบอกว่าพยายาม เธอบอกว่ารอคนผมคิดนิดๆ
“ถ้าอย่างนั้นฉันคิดว่าเด็กห้ามเข้าไปดูที่เราจะประกาศกัน เธอต้องใส่ชั้นในแสดงร่างจริง และคนต้องเห็นฉันถอดเสื้อ คนจะได้เห็นพวกเราวาบหวิวนะ ฉันไม่ถือ”
“แล้วแต่เธอเหมือนกัน”
“เค เอาตามนั้น”
ผมเจอสิ่งที่ตัวเองทำทั้งวันหลายวันกับเมียทำแล้ว
ตามหาเรื่องเล็กๆเพราะมันสำคัญ แต่บางครั้งมันก็เรื่องใหญ่กว่าที่คิด
เธอเอาร่างซัคคิวบัสให้ดูแต่ถ้าเธอเปลี่ยนแล้วก็ไว้ครั้งหน้าก็ได้เพราะดึกแล้ว
ผมก้มคำนับ แต่เลือกไปนอน ไม่นอนดึกบ่อยๆ
ผมรีบจดในกระดาษ
‘บันทึกวารี ผมได้เมียคนแรกในสองชีวิต แต่แลกการเปลี่ยนความเชื่อตัว ว่าเปลี่ยนให้เป็นและอย่าบอกใครเอง โดยการหารักแท้แล้วทำได้ ผมยังเชื่ออยู่’
แล้วผมก็นอน วันนี้มันวันที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้เพราะผมทุ่มทุกอย่าง ตัดแม้แต่การดูปฏิทินจริงๆเพราะต้องนอน
กับวาโร พรุ่งนี้ก็อย่านอนดึก แต่มีเซ็กส์ทั้งคืนได้ ทำงานทั้งคืนได้ ไม่ได้ติดทำกันดึกดื่น ไม่ต้องทำเพื่อเธอให้เซ็กส์ของเรา แล้วแต่หญิง เรื่องคนอื่น บางครั้งผมก็ไปหาบ่อย บางครั้งก็ต้องทำงานเหมือนวาโร แต่ผมจะตัดสินใจเองแล้ว
เพราะสำหรับเซ็กส์นั้น…
ผมไม่เคยเจอในชีวิตเก่า ผมเลยรักในชีวิตนี้มากสุด เพราะมันดี แต่เยอะๆติดๆ ไม่ดี บางครั้งมันก็นานไป
แค่บอกกันว่าอยากสุดเร็วหรือช้า เท่านั้นแหละ
ในต่างโลกพรุ่งนี้ก็ดีเพราะมีรักแท้ได้และเซ็กส์จัดได้ ผมโชคดีจริงๆ เพราะผมทำงานได้ด้วย ผมแค่ต้องรักตัวเองแต่ไม่อยากมีเซ็กส์กับตัวเองเท่านั้นเอง แล้วเรื่องนั้นผมไม่เอาเลยด้วยซ้ำ มันสุดน่าเบื่อ
แต่งโดย: wayuwayu
tipme : tipme.in.th/wayuwayutl
ตอนนี้เปิดให้อ่านฟรี 90 วัน ขอเชิญโดเนทสนับสนุนผู้แต่ง แต่รูปแบบ Ebook มีราคาไม่แพง ขอบคุณมากครับ
ติดตามข้อมูลข่าวสาร, ติดต่อ: https://x.com/wayutl
https://facebook.com/100087843892571/
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
