มันเริ่มดึกแล้วผมอยู่ที่ชั้น 1 ดงเสือดอกเล่นน้ำ
เมื่อดูทุกคนที่นี่ให้ชัดๆ ผมเห็นคนหลายเผ่าพันธุ์ แต่งตัวกันหลายแบบ
พนักงานไม่ได้ใส่เซ็กซี่กันทุกคน พวกเธอบางคนก็แต่งตัวมิดชิดออกเรียบร้อยมากกว่า
ผมเข้าร้านฮาโมนี่ด้านขวามือ ร้านของผม
เมื่อผมเข้ามาข้างใน สิ่งแรกที่รู้สึกคือความแปลกใหม่ที่บนโลกนี้ไม่เคยมี มันไม่เหมือนใคร ด้านหน้าเป็นร้านอาหาร จากนั้นร้านที่อยู่ใกล้ที่สุดคือร้านเสื้อผ้า
พนักงานและลูกค้าหญิงหลายคนเลือกกางเกงโคโยตี้ขาสั้นรัดรูปกันอยู่
มีลูกค้ายืนอยู่ข้างหน้าดูอยู่ไม่กี่คน เมื่อผมเห็นคนลองกางเกงโคโยตี้ ผมเห็นทรงด้านหน้าของสาวหลายคน
ทรงมันขึ้นชัดว่าของใครอูมของใครแบน ของใครใหญ่หรือเล็ก ของใครเห็นเป็นร่องชัดหรือทรงเรียบๆ บางคนเขาก็เลือกคนที่ด้านหน้า
ส้มตำยังไม่ได้พร้อมขาย ป้าร้านส้มตำยังว่างอยู่และยังไม่ได้ทำอะไร แค่นั่งดูคนรอบข้าง ร้านอาหารเป็นที่นิยม ขนชอบซื้อไข่นกกระทาแต่ไม่นั่งกิน
ร้านสร้อยหินคนเข้าพอประมาณ หินมันยังน้อยอยู่ ผมต้องสั่งหินมาให้หลากหลายกว่านี้
ไม่รู้จะกินอะไรก็กินกระเพราะหมูสับ ผมกินมันบ่อยเพราะผมชอบลองร้านใหม่เมื่อเห็นตลอด แต่คุมะไม่อยู่และร้านอาหารคุมะเขียนว่าปิด
ผมลองนั่งคิดเรื่องธุรกิจ มันใช่ว่าผมอยากเปิดธุรกิจอยู่แล้ว แต่คนที่เริ่มให้ผมคือท่านหญิงเสือดำ
ผมทำงานจน 19 แล้ว เธอทำให้ผมหลายอย่าง เรื่องขอนอนกันแก้ตัวอาจจะแล้วแต่อารมณ์ของเธอ
ตามอารมณ์ท่านหญิงเจ้าอารมณ์
แต่เซ็กส์ที่ผมได้กับเธอมันธรรมดา ผมถึงเร็ว เธอโยกแรง ประสบการณ์เธอสูง
ผมต้องฝึกวิชา ผมต้องหาคนมาฝึกวิชาเซ็กส์ และผมต้องค้นหาสูตรที่ทำให้นานขึ้น
ผมตัดสินใจเดินไปเคาน์เตอร์
“ว่าไงเธอ มีอะไรล่ะ?”
พนักงานที่เคาน์เตอร์ที่เห็นผมตั้งแต่มาครั้งแรกทักผม แต่เธอไม่รู้จักผมหรือ?
“ฉันจะเป็นลูกค้า ขอเลขหน่อย”
เธอหาเอกสารแค่ชั่วครู่แล้วหยิบมาหนึ่งใบ เป็นกระดาษที่มีช่องว่างให้เขียนรายละเอียดเช่นอายุและที่อยู่ รสนิยม
ผมกรอกเอกสารเสร็จแล้วก็ส่งเธอ
“ของคุณคือหมายเลข 3979 ขอให้มีความสุขกับดงเสือดอกเล่นน้ำ ให้เปียกและได้เปียก”
“ขอบคุณ”
ผมขอบคุณพนักงานแล้วเดินไปเสือหิว
ผมยืนเลือกนอกกระจก ผมดูรายละเอียดแต่ละคน
ตอนนี้ที่ผมต้องการคือคนรุ่นใหญ่ ไม่จำเป็นต้องสวย แต่ขอให้ทำเก่ง เพื่อที่ผมจะได้ฝึกร่างกาย หาสูตรทำทน และรับประสบการณ์ของแรงเพื่อฝึกความอดทน
ผมยืนดูอยู่เป็นชั่วโมงและมีคนหนึ่งที่เข้าตาผม
เธอนั่งซึมเป็นชั่วโมงแล้ว มีคนมาสนใจเธอ แต่เธอพูดอะไรก็ไม่รู้แล้วคนเลือกไม่เอาทั้งหมด
เธออายุมาก ประมาณสามสิบปลาย โตกว่าคุมะ
หน้าอกเธอใหญ่มาก ก้นใหญ่มาก แต่อยู่กับหน้าธรรมดาที่ไม่ค่อยดูแลตัวเอง เธอเป็นเอลฟ์มืดที่ผิวเข้มมาก
โดยรวมแล้วเธอดูบ้านๆ แต่ความเป็นผู้หญิงของเธอสูง เธอมีมากกว่าคนอื่น
ผมตัดสินใจเดินเข้าไปคุยหลังเลือกอยู่นาน
เธอมองผมตั้งแต่ไกลๆผ่านๆครั้งหนึ่งแล้วทำเป็นไม่มองผมตอนผมเดินไปหน้าโต๊ะ
“นั่งได้มั้ยครับ?”
ผมถามกึ่งว่าเธอปฏิเสธผมมั้ย
“เชิญ แต่ฉันแก่แล้ว หนุ่มๆอย่างเธอเลือกสาวๆน่าจะสนุกกว่า ฉันมันขายไม่ค่อยออก”
“พี่อยากเปลี่ยนมั้ย?”
เธอตาเปิดกว้างแล้วนั่งนิ่งก้มหน้าคิด
“ถ้าอย่างนั้นฉันจะพูดตรงๆ ฉันอยู่มาตั้งแต่เปิดร้าน ฉันแก่ขึ้นเรื่อยๆ แต่ท่านหญิงเสือดำยังจ้างฉันไม่ทิ้ง ฉันอยากตอบแทนเธอ”
“ถ้าอย่างนั้นพี่ต้องสร้างกำไรให้เธอ หาทางทำให้ผมอยากนอนกับพี่”
เธอยิ้มๆ แต่ยังดูรั้งๆ
“ผมหาครู ผมเพิ่งมีอะไรครั้งเดียวเท่านั้นตั้งแต่เกิด และมันเร็ว ผมเจอเซียน ผมอยากเอาใหม่กับเซียน และผมอยากฝึกทนนาน ผมแข็งแรง”
“ถ้าอย่างนั้นฉันจะไม่ทำเหมือนปรกติ ฉันทำมานาน ฉันทำเก่ง น้องต้องการแบบไหนฉันจัดให้ได้ทุกแบบ ของฉันหนีบแรงได้เบาได้เพราะฉันฝึก และฉันมีสูตรที่ลูกค้าเคยบอกนานมาแล้ว เธอหุ่นดี ฉันเห็นแล้วคัน”
“ขอบคุณ หน้าอกกับท้ายพี่สวยอลังการมีเสน่ห์มาก ผมชอบ”
เธอยิ้มหวาน แต่มีแววตาว่าต้องการผมแซมเข้ามา
“ตกลงก่อนขึ้นห้อง หน้าได้หลังได้อมได้ไม่ใส่ถุงได้”
กฎพี่เขาเปิดกว้าง
“ผมอยากลองข้างหลัง ไม่ต้องอมผม แต่ผมอยากไม่ใส่ถุงแต่กินยาคุม ผมต้องการให้พี่แต่งหน้าก่อนเริ่มทำ”
“ฉันไม่ชอบแต่งหน้า เรื่องนั้นฉันไม่ทำ แต่ฉันจะทำผมสวยๆ ตกลงมั้ย?”
“ได้ครับ”
พี่เอลฟ์มืดบ้านๆรุ่นใหญ่บอกนิสัยส่วนตัวกับผมก่อนผมตอบ
“ขึ้นห้องเลยมั้ยน้อง? หรือจะเดทก่อน?”
“ขึ้นห้องเลย ผมอยากรีบฝึก”
เมื่อเธอจับมือผมยืนขึ้น หลายคนหันมามอง ส่วนใหญ่เป็นพนักงาน
พวกเธอน่าจะเห็นพี่เขานั่งซึมเป็นประจำ แต่วันนี้มันแปลกที่เธอมีลูกค้า
เราพากันเดินขึ้นห้องโดยมีเธอเดินนำ พี่เอลฟ์บ้านรุ่นใหญ่เดินอย่างสง่าอาจหาญไม่เหมือนที่เคยนั่งซึม เธอเปลี่ยนตัวเองเร็ว
เมื่อเราเข้ามาในห้อง ผมเลือกห้องกระจกพิเศษชั้น 5 เราขึ้นลิฟต์คนหมุนมา
“อยากได้แบบไหนน้อง”
เธอถามความต้องการผม
“ทำผมเหมือนพี่ต้องการรักผม”
“น้องจะซื้อความรักจากโสเภณีเหรอ?”
เธอถามคำถามที่ทำให้ผมคิด
ผมพยักหน้า
“ผมเคยได้ยินว่า ผู้ชายเหมือนกุญแจและผู้หญิงเหมือนรูกุญแจ ผู้ชายลองเสียบไขเพราะตามหารักแท้ พี่จะเป็นกุญแจที่ไขได้ที่ไม่มีเจ้าของของผมเท่าที่ผมซื้อ พี่จะเป็นรักแท้ชั่วคราว ทำกันเหมือนอยากแดกกันและกัน”
“ว้าว พูดได้ดี เธอเป็นโสเภณีเหรอ?”
เธอถามผมหลังผมอธิบาย
“เธอเป็นดารา เอิ่ม- ละครเวทีสำหรับผู้ใหญ่”
พี่เอลฟ์บ้านยิ้ม
“ผมวารี ถ้าดีจริง ผมจะซื้อพี่มาอยู่กับผมเลย”
“ฮ่าฮ่าฮ่า ได้สิ ถ้าอย่างนั้นฉันต้องเต็มที่ซะแล้ว ฉันอายะ เกิดที่นี่ โตที่นี่”
ผมชอบชื่อเธอ ผมจับคางเธอให้หันมามอง แล้วค่อยๆจูบปากเธอช้าๆ เธอจูบผมกลับสักพักแล้วผลักผมออก
“ธรรมดา อยากเก่งไม่ใช่เหรอ ฉันรู้เธอชอบร้อนๆตรงๆ จูบพี่เหมือนต้องการตรงนั้นพี่”
ผมทึ่งกับสิ่งที่ได้ยิน จากนั้นเธอเอาสองมือดึงหัวผม ผมไม่ต้านแรงแล้วปล่อยให้หัวไปหาปากเธอ
“ยังให้ทำผมอยู่มั้ย?”
“ไม่ละครับ ต่อเลย”
เธอจูบปากแบบอ้าเปียกจมูกสอดลิ้น ผมสอดลิ้นใส่เหมือนเลียผู้หญิงอยู่จากนั้นผมกอดตัวเธอแน่น ยกจับขยำก้นใหญ่ๆของเธอยกขึ้นแล้วค่อยๆเดินไปที่เตียง
ผมวางเธอลงช้าๆ เราหยุดจูบปากรีบถอดเสื้อกัน ผมถอดเสื้อเธอโยนไปข้างเตียง เธอหุ่นดีแบบไม่มีเสื้อ
ผมเลีย เธอไม่ชักให้แต่ไม่อม
ผมทำได้นาทีหนึ่งเธอก็ผลักผมนอนแล้วขึ้นขี่โยกเร็ว ไม่นานผมก็สุด
“ต่อ บอกสูตรได้ยังพี่ อยากทำนานๆ”
เธอยิ้ม แล้วพูดเบาๆ
“ขมิบก้น”
เมื่อได้ยิน ผมรอครู่หนึ่ง เมื่อพร้อมผมเริ่มอีกรอบ คราวนี้ผมผลักเธอลง และเอาเหมือนกำลังสู้ เธอเริ่มร้องเบาๆ มันนานขึ้นเพราะสูตร
แต่ทำอยู่สี่ห้ารอบเธอก็ไม่สุด ผมลองขมิบก้นแรงรอบที่หกเธอก็ไม่สุด ผมเริ่มรอบที่เจ็ด
“เป็นคนของผม พี่ ผมต้องการพี่”
“ว้าย”
มีน้ำออก เตียงเปียก
จากนั้นเธอผลักผมออก แล้วมองหน้าผม ผมนั่งโดยเข่ามองหน้าเธอ
“พูดจริง? ฉันแก่นะ”
พี่อายะถามผม
“ยังไม่แก่ไปสำหรับผม”
เธอยิ้มหวานจูบผมเร็วๆ
“รอฉันสามปี รอได้ฉันจะไปด้วย”
“ไปด้วยแต่ไม่เป็นของผม?”
ผมถามพี่อายะ เธอเปลี่ยนเป็นยิ้มมุมปาก
“เธอยังเด็กไปไม่เข้าล็อกฉัน แต่ฉันยินดีเป็นครูประจำ ตอนนี้ฉันต้องทำเพื่อท่านหญิงเสือดำก่อน สำหรับเธอ-”
เธอคิดเงียบๆสักพัก
“มีพรสวรรค์แบบนี้สัก 5 ปีก็น่าจะได้ ฉันให้ความหวังได้เท่านี้”
พี่อายะพูดไปยิ้มไป ผมยิ้มตอบเธอ
“ผมจะหัดใช้ลิ้นใช้นิ้ว ผมสัญญาคนรักไว้”
เธอเอียงหัว
“มีคู่อยู่แล้วมาเลือกแก่ๆทำไม?”
พี่อายะถามผม
“ผมชอบฝึกร่างกาย ผมออกกำลังกายประจำ แต่ผมอยากฝึกเรื่องนี้ ตอนทำกันผมจะเอาให้ร้องหาพี่เลี้ยงเลย ผมอยากเป็นคนอย่างนั้น”
“ฮ่าฮ่าฮ่า ขนาดนั้นเลยเหรอน้องเอ๊ย เอาให้ร้องหาญาติ? ถ้าอย่างนั้น ไหนดูฝีมือ”
พี่อายะเถิบไปตั้งขาอ้าแล้วนั่งดู
ผมลงลิ้นใส่นิ้วเกี่ยวรัวๆ เธอจับหัวผมแต่ดูเฉยๆ
ผมทำได้สักพักสั้นๆ
“น้องชอบร้อนๆเร่าๆ ความรักมันเหมือนดนตรี เล่นให้เป็นเพลง มีเร็วมีช้าให้นั่งฟังเรื่อยๆ ถ้าเขารู้อยู่แล้วว่ากับน้องมันแรง ตอนเธอไม่อยากแรงเธอก็จะเฉยๆ เล่นเหมือนให้ฉันอยากเล่นไปด้วย”
ผมถอยหน้าไปตอบ
“ครับพี่!”
ผมบรรเลงตรงนั้นเหมือนเพลง ผมเล่นเขี่ยๆก่อน จากนั้นยังไม่ใส่ พอเธอเริ่มหุบขาผมเริ่มเร็ว เธอเริ่มมีเสียง ไม่นานเธอก็สุดมีน้ำออก ผมดีใจแล้วช้าลง พอเธอเผลอผมเร่งอีกครั้งแล้วเพิ่มนิ้ว
“อุ๊ย!”
“ครับ?”
เป็นครั้งแรกที่พี่อายะอุทาน
“ไม่ๆ มันกำลังดี แบบนี้แหละ”
เราทำต่อเธอเอาขาหนีบหัวเอามือขยำเส้นผมแรงแล้วร้องดัง
“ผมเงี่ยน ขอใช้ท่อนล่างได้มั้ย?”
“ไม่ต้องถาม ทำตัวให้น่าค้นหา อ่านเอาว่าพี่ให้มั้ย ถ้าตกลงแล้วแต่พี่ไม่บอกหยุด แสดงว่าพี่อยากต่อ ตอนทำ อ่านร่างกายพี่ เวลารักเป็นเวลาที่ผู้หญิงเปิดเผยให้เห็น ตอบสนองมัน!”
“ครับ!”
เรามีรักกันอยู่นาน สุดกันไม่รู้กี่รอบ เสียงดังลั่นทั้งคู่ ผมได้ฝึก ได้ลองข้างหลังมันก็ดี เธอได้อิ่ม เตียงได้เปียก ผ้าปูได้ขาด มันมีหลายอย่าง มันเป็นชั่วโมงเดียวที่คุ้มค่า ค่าปรับมันหนึ่งทองสำหรับของเสียหาย
“อีกสักครึ่งชั่วโมงมั้ย พี่แถม”
“ขอบคุณแต่ผมต้องไปธุระต่อครับพี่”
“เหรอ? ว้าาาา”
พี่อายะจะแถมแตผมปฏิเสธ ผมลุกขึ้นไปล้างเซนิดหนึ่ง ผมเห็นเธอเข้ามาล้างข้างผม แต่ผมออกก่อน แล้วเดินไปหาเสื้อ
พี่อายะออกมาแล้วสะกิดผม
“เตียงมันเปียกเยอะ ทิปแม่บ้านด้วยล่ะ”
“ได้ครับ”
เธอยิ้มให้ผมเหมือนภูมิใจ
“ดี”
พี่อายะชมผมแล้วหยิบกระโปรงใส่ แต่หาเสื้อไม่เจอ ผมดูตรงที่ผมโยนไปแล้วหยิบให้เธอ
เราใส่เสื้อผ้า เดินจับมือกัน ผมนำบ้าง ผมเปิดประตู
“เดี๋ยวผมเดินไปส่ง”
เธอเหมือนอยากพูดอะไรอีก ผมอยากรู้ ผมไม่ปล่อยไป
“ผมต้องติดต่อพี่ ซื้อนกรักกัน ผมจ่าย เดี๋ยวพากินข้าว”
พี่อายะหน้าแดงนิดหน่อยแล้วพยักหน้า ผมเพิ่งเคยเห็นเธอเขิน จากนั้นเธอมองจิก กัดปากล่าง แล้วหยิกผมเบาๆ ผมยิ้มมุมปาก
เราไปสั่งนกรักที่เคาน์เตอร์แล้วกินไบชุนฟุเสือหิวรอ ไม่นานนกรักก็มา เราเชื่อมสื่อนกระหว่างกิน
“ผมต้องไปธุระที่ศิโร รับงานรายวันมั้ย?”
“วันละทอง จ่ายก็ไป”
“ตกลง แล้วก็ เอิ่ม”
ผมไม่กล้าพูดเรื่องนี้
“ของผมมันเป็นยังไง”
“ของน้องเหรอ?”
เธอคิดสักพักแล้วยิ้ม
“ความลับ ค่าบอกความลับ 10 ทอง ฉันจะให้ท่านหญิงเสือดำหมดเลย”
“ตกลง”
ผมล้วงทองให้เธอ
“มันใหญ่กว่าทั่วไปไม่มากมายอะไร แต่มันพิเศษที่มันหนา และฉันชอบที่มันงอนขึ้น มันโดนจุดพิเศษ”
ผมคิด ของผมโดนจีสป็อตหรือจุดกระสันหรือ?
“ขอบคุณที่บอก”
ผมขอบคุณเธอ เรากินข้าวต่อจนเสร็จ ผมไปหยิบสัมภาระ เก็บนกรักใหม่แล้วเรียกรถฟาเนิค 6 คนคันหนึ่ง สำหรับนอน 4 คนคันหนึ่ง แล้วเราไปขึ้นรถผมขึ้นคถนอน
เราเรียกรถกันตอนดึกแล้ว เราเลยไม่ค่อยได้แวะลงที่ไหน เราจองรถนอนกันจริง แต่เราคุยกันมากกว่า
เราคุยแล้วเข้านอนเอากัน ซ้ำๆอยู่หลายรอบ เรามานอนหลับตอนเช้า
ผมได้ฝึกยาว จนเมื่อนิ้วเมื่อยลิ้น แม้ผมเคยฝึกมันมาอยู่บ้าง
เท่าที่ดูเธอก็ได้อิ่มใจเหมือนกันไม่ได้เป็นผมอยู่ฝ่ายเดียว
ที่สังเกตได้ในตัวผมคือเอวกับสะโพกผมยังไม่มีความเมื่อยล้าเลย มันดีที่ฝึกพื้นฐานมาอย่างดิบดี
ยิ่งอยู่กับเธอนานขึ้น ความบ้านๆ เหมือนคนธรรมดาเธอค่อยๆเลือนไปเป็นความพิเศษที่สวยแบบเธอ
แต่สำหรับเธอผมต้องรอ มันเป็นคราวมีคนให้ผมรอบ้าง คงเป็นสิ่งที่ผมได้เมื่อทำให้คนที่รักผมตั้งนานนมรอนาน
เราเดี๋ยวคุยเดี๋ยวทำกับเธอมาตลอดทาง มันเป็นการเดินทางที่ได้ประโยชน์ดี
ไม่นานเราก็มาถึงศิโรผมจับมือพี่อายะนำจะลง แต่เมื่อเปิดประตูรถพี่อายะหยุดจับมือ
เมื่อผมหันไปมองหน้าเธอ เธอส่ายหัว
“ทำไม อย่างน้อยผมขอรู้”
“ฉันไม่เหมาะกับเธอหรอก”
เธอตัดพ้อตัวเอง ผมจับไหล่เธอ
“เห็นค่าตัวพี่เองมากกว่านี้ ผมเลือกพี่ แต่ผมมีคนรักอยู่แล้ว รักผมกว้าง”
พี่อายะยิ้มๆ
“มันยังเร็วไป ค่อยๆเป็นค่อยๆไปสิ ฉันไม่ได้วิ่งหนีเธอสักหน่อย ฉันไปด้วย แต่ไม่ถึงขนาดจับมือไง”
เธอพูดมีเหตุผล ผมเชื่อเธอ ผมเชื่อครู
“ขอบคุณที่สอนผม”
ผมเดินภูมิใจในตัวเองลงรถเพื่อจะเข้าซอยไปบ้านกำพร้าหลังที่ 4 แห่งศิโร ตอนนี้มันเป็นตอนเช้าเกือบสาย
เมื่อผมเดินถึงหน้าบ้านเราเจอพี่อลิสหิ้วของจากตลาดอยู่ ผมเห็นผมแดงๆเธอแต่ไกล
“พี่อลิส!”
พี่อลิสเกือบทำของตก แล้วหันมามองผม
“วารี เป็นยังไงบ้าง! แต่เอ๋? นั่นใครน่ะ? แฟนเหรอ? แล้ววีกับวิวล่ะ?”
ผมยิ้มให้พี่อลิส แล้วเดินไปหาเธอใกล้ๆ
เธออายุประมาณสามสิบกว่า ผมแดงเหมือนที่เห็นไกลๆ ตัวอวบ ตาสีแดงเหมือนเส้นผม หน้าอกมโหฬาร แถมตูดก็มีอยู่เหมือนกัน
หุ่นเธอเซ็กซี่มากๆ แต่เธอชอบมองตัวเองว่ามีตำหนิ อดีตเธอเจอคนรักที่ห่วยแตกที่ทำร้ายเธอ แต่เธอเลือกเป็นพี่เลี้ยงบ้านเด็กกำพร้า เธอมีลูกแต่ไม่รู้ลูกเธออยู่ไหน และเธอไม่เคยเล่าถึงลูกเลย
“วีกับวิวอยู่ที่โครอลลัลเรย์เรียผมเป็นแฟนเธอแล้ว นี่คือ เอิ่ม”
ผมจะแนะนำพี่อายะอย่างไร โกหกเธอหรือ? แค่ให้ผ่านๆไปเหมือนเคย ไม่! ผมตัดสินใจเปลี่ยน
“นี่คือพี่อายะ โสเภณีระดับพระกาฬที่ผมเลือกมาเป็นครูผม พี่สวยขึ้นนะ พี่อลิส”
“ว้าย! วารีเป็นคนอย่างนี้เหรอ? ฉันเพิ่งรู้ว่าเธอสนใจเรื่องนั้นด้วยนะเนี่ย”
“มันมีเหตุผล เรื่องของเรื่องมันมีอยู่ว่า…”
ผมตัดสินใจเล่าเรื่องที่มาจากต่างโลกให้ทั้งพี่อลิสและพี่อายะฟัง พี่อายะตาเปิดกว้าง
จากนั้นพี่อายะถามพี่อลิส
“เขาแปลกตั้งแต่เด็กมั้ย?”
“อื้ม เขาแปลกแต่เด็กเลย ตอนมาแรกๆร้องไห้อย่างเดียวเลย แล้วอยู่ดีวันหนึ่งก็เงียบเอง ฉันล่ะงงกับเขามาก”
พี่อายะมองหน้าผม
“อย่างนี้นี่เอง มิน่าถึงแปลกจริงๆ”
ผมยิ้มให้พี่อายะ
“เธอรวยแล้วเหรอ? ถึงจ้างรายวัน”
“ผมเพิ่งเปิดธุรกิจใหม่ มีเจ้านายผมเปิดให้”
พี่อลิสมองขึ้นไปสูงๆคิดแล้วพยักหน้า
“เธอคนนั้นเหรอ ท่านหญิงอะไรแล้วนะ”
“ท่านหญิงเสือดำ”
ผมบอกพี่อลิสที่คิดชื่อท่านหญิงอยู่
“นั่นแหละ! เธอก็แปลก ตั้งแต่เธอหยุดร้องมีแต่เรื่องแปลกๆ วารี”
ผมคุกเข่าข้างหนึ่งหน้าพี่อลิส แล้วจับมือเธอ เธอเหมือนจะเอามือออกแต่ถือของจากตลาดอยู่ ผมเลิกจับมือ
“พี่อลิส ใจผมชอบพี่ตั้งแต่เจอกันครั้งแรกที่ผมมา พี่เป็นความหลงรักแรกที่ผมเจอ ผมไม่เคยชมพี่ตรงๆ แต่หุ่นพี่สวยมาก”
“ว้าย เจ้าเสน่ห์นี่”
เธอวางของมาขยี้ทรงผมของผม
“การงานดีๆ โตเยอะๆ แล้วค่อยมาใหม่”
“เอานกรักมั้ย?”
เธอยิ้มๆเอามือแล้วโบกมือปฏิเสธ
“เร็วไป ยังไม่โต โตก่อนแล้วดูอีกที่”
“น้องคนนี้เก่งเรื่องบนเตียงน้า ช้าอดกินไม่รู้ด้วยนะ”
พี่อลิสตกใจกับคำพูดพี่อายะที่ชมผม ผมเขิน
“ว้ายจริงเหรอ นี่ตอนเด็กๆนะเขาไม่เคยให้เห็น…”
พี่อลิสคุยพูดถึงผมกับพี่อายะ
ผมแทรกเขาไปก่อน
“ผมจะรับเพื่อนที่ไม่มีงานไปทำงาน ผมมีแผนสำหรับพวกเขาแล้ว พวกเขาอยู่มั้ย? อดัม, อีฟ, หมายเลข 7 กับสามีเธอ”
“พวกเธออยู่กันข้างในแหละ นี่เธอมากับฉันเดี๋ยวฉันพาดูข้างในอายะ”
“เอาสิ ตอนเขาใช้ปากใช้นิ้วนะ ฉันว่าฉัน…”
พี่อายะ คุยยาวหลังได้ยินพี่อลิส พวกเธอคุยเล่นพูดถึงผมกันไม่หยุด
พี่อายะคุยออกท่าออกทาง พี่อลิสเดี๋ยวร้องๆเดี๋ยวร้อง
ผมส่ายหัวยิ้มแล้วกลับเข้าบ้านกำพร้าของผม
แต่งโดย: wayuwayu
tipme : tipme.in.th/wayuwayutl
ตอนนี้มีค่า 3 บาท ขอเชิญโดเนทสนับสนุนผู้แต่ง ขอบคุณมากครับ
ติดตามข้อมูลข่าวสาร, ติดต่อ: https://x.com/wayutl
https://facebook.com/100087843892571/
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
