บทที่ 580 มาตามคน
บทที่ 580 มาตามคน
ทันทีที่คนเฝ้าประตูได้ยินที่คุณชายจูตะโกน พวกเขาก็รีบเร่งเข้ามาตรวจสอบด้านในและเห็นว่าภายในห้องว่างเปล่า ทุกคนก็ตื่นตระหนก “เกิดอะไรขึ้น? คุณหนูอยู่ในนี้ตลอดเวลา ไม่ได้ออกไป แล้วตอนนี้เธอ… ไปอยู่ที่ไหนแล้ว?”
“ฉันสิที่ต้องถาม! พวกแกมีสมองบ้างไหม? นี่พวกแกไร้ประโยชน์จนไม่สามารถดูแลเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ได้เลยหรือ!!!”
คุณชายจูตะโกนสาปแช่งด้วยความโกรธ เขาโกรธจนแทบจะกระอักเลือดออกมา
และเวลานี้หัวใจของจูเหลียนเต้นรัวระส่ำ เธอรีบเดินค้นหาทั่วห้อง “พี่จะไปที่ไหนได้? เธอต้องอยู่ที่นี่แน่นอนแต่พวกเราแค่หาไม่พบ บางทีเธออาจจะซ่อนอยู่ที่ไหนสักแห่ง รอให้เราคลายความระมัดระวังลง แล้วฉวยโอกาสหนีออกไป!”
หร่วนปี้เฟิงเองก็คิดแบบนั้นด้วยเหมือนกัน
“ใช่ จูรุ่ยคงจะซ่อนอยู่ในห้องนี้แน่ เราต้องรีบค้นหาให้ทั่ว”
คุณชายจูตะโกนบอกให้ทุกคนค้นหาทุกซอกทุกมุม
อย่างไรก็ตามเมื่อค้นหาทุกมุมแล้ว แต่ก็ยังไม่พบจูรุ่ย เวลานี้ความตื่นตระหนกก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของพวกเขาจริง ๆ
“เกิดอะไรขึ้น เธอหายไปได้ยังไง!”
จูเหลียนยังคงไม่เชื่อและพยายามค้นหาต่อไป แต่กลับไม่พบ
สีหน้าของหร่วนปี้เฟิงเองก็บิดเบี้ยวไม่แพ้กัน เธอหันมองคุณชายจูก่อนจะกล่าวขึ้นว่า “เราอย่ามัวหาแต่ในห้องเลยค่ะ ลองออกไปหาทั่วบริเวณบ้านดูกันเถอะ”
คุณชายจูพยักหน้าก่อนจะสั่งให้คนรับใช้ทั้งหมดออกตามหาจูรุ่ย
แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีร่องรอยของจูรุ่ยเลยแม้แต่น้อย
“พ่อคะ เราทำยังไงดี? หรือเราควรออกไปตามหาข้างนอกดีไหม?” จูเหลียนยิ่งกังวล และถ้าหากว่าจูรุ่ยหายตัวไปจริง ๆ การหมั้นหมายกับหลี่เจียหมิงจะเป็นอย่างไร? ความสัมพันธ์กับตระกูลหลี่จะเป็นอย่างไร?
คุณชายจูยังไม่ตัดสินใจ เขาหันกลับมาหาหร่วนปี้เฟิงก่อนจะถามว่า “วันนี้มีใครมาหาจูรุ่ยบ้าง?”
“ฉันไม่ได้ไปพบเธอค่ะ”
หร่วนปี้เฟิงส่ายศีรษะ
จูเหลียนที่อยู่ด้านข้างก้มศีรษะลงอย่างสำนึกผิด เธอคาดหวังว่าพ่อจะไม่ถามถึงตน แต่เมื่อเห็นสีหน้าของลูกสาวแล้ว คุณชายจูก็คาดเดาได้ทันที “เสี่ยวเหลียน วันนี้ลูกมาพบจูรุ่ยใช่ไหม?”
“หนู… หนูมาพบเธอจริง ๆ แต่ตอนที่หนูมา พี่ยังอยู่ในห้อง และหลังจากนั้นหนูก็กลับออกมา ไม่ได้ปล่อยเธอไปเลยนะคะ พ่ออย่าสงสัยหนูเลยนะ”
หร่วนปี้เฟิงรีบกล่าวคำ “ที่รัก เสี่ยวเหลียนจะปล่อยจูรุ่ยไปได้ยังไงล่ะคะ พวกเราก็กำลังตั้งตารอให้จูรุ่ยแต่งงานกับตระกูลหลี่อยู่เหมือนกัน”
“อย่างนั้นก็อธิบายมาสิว่าจูรุ่ยหายไปไหน”
หร่วนปี้เฟิงและจูเหลียนชะงักไปชั่วขณะ พวกเธอไม่รู้ว่าควรจะตอบกลับว่าอย่างไร
เวลานั้นเองมีความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาในหัวของหร่วนปี้เฟิง เธอนึกถึงพานลี่ฮวาและคนพวกนั้น เธอหันมองคุณชายจูก่อนจะพูดว่า “ที่รักคะ วันนี้พานลี่ฮวามาที่นี่และยังพาคนอื่นมาด้วย พวกเขาต้องการพบจูรุ่ย แต่เพราะจูรุ่ยไม่สามารถพบเจอใคร ฉันเลยส่งพวกเขากลับไปแบบนั้น คุณคิดว่า… จะเป็นพวกเขาไหมคะ?”
“พานลี่ฮวา?”
จูเหลียนเองก็รีบพยักหน้าอย่างเร่งรีบ “ค่ะ เธอมาที่บ้านของเราหลายครั้ง และคราวนี้เธอบอกว่าจะรอจนค่ำ แต่สุดท้ายพวกเขาก็รอไม่ไหว กลับออกไปก่อน”
“แล้วทำไมคุณถึงไม่ต้อนรับแขกให้ดี?”
คุณชายจูมองลูกสาวคนเล็กด้วยแววตาที่ซับซ้อน
“ตอนนี้บริษัทของคุณพานกำลังรุ่งเรืองมาก คุณควรจะตีสนิทกับเธอไว้ให้มาก”
แม้ว่าบริษัทเครื่องสำอางซวงฮวา จำกัด จะก่อตั้งเมื่อไม่นานมานี้ แต่ผู้คนในเมืองก่างเฉิงก็รู้จักกันแพร่หลาย อีกทั้งเครื่องสำอางของพานลี่ฮวาก็สร้างเม็ดเงินได้มากมาย หากยังพัฒนาต่อไปอย่างนี้ เธออาจจะกลายเป็นหนึ่งในเศรษฐีของเมืองก่างเฉิง เพราะพวกผู้หญิงต่างชื่นชอบเครื่องสำอางของเธอมาก
ได้ยินอย่างนั้น จูเหลียนจึงกล่าวขึ้นว่า “พ่อคะ คุณพานไม่ได้อยากจะคุยกับหนู ไม่ว่าหนูจะพยายามพูดคุยแค่ไหน เธอก็ไม่คิดสนใจ เพราะสิ่งเดียวที่เธอต้องการคือพบเจอกับจูรุ่ย พี่สาวของหนู”
ใบหน้าของคุณชายจูยิ่งมืดมน
“ฮึ่ม ทำไมลูกถึงไม่มีความสามารถอะไรเลยฮะ”
“หนู…”
จูเหลียนไม่คิดเลยว่าพ่อของเธอจะต่อว่าตนเช่นนี้ เธอเองรู้สึกเสียใจ ทั้งจูรุ่ยและถังซวงเองสนิทสนมกันมาก อีกทั้งถังซวงยังเป็นหลานสาวของพานลี่ฮวา พานลี่ฮวาจึงอยากจะพูดคุยกับจูรุ่ยมากกว่าเธออยู่แล้ว
หร่วนปี้เฟิงเห็นสถานการณ์ตึงเครียดแบบนี้จึงรีบก้าวไปหา “ไม่เป็นไรหรอกนะคะคุณ ตอนนี้ต่อว่าลูกไปก็ไม่มีประโยชน์ ตอนนี้เราออกไปตามหาจูรุ่ยกันเถอะค่ะ”
คุณชายจูได้ยินแล้วก็กลับมามีสติอีกครั้ง “อื้ม เราต้องออกตามหาเธอ เมื่อพบก็คงต้องสั่งสอนสักหน่อย ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าเด็กนั่นจะกล้าหนีไปอีกไหม”
“ที่รัก พวกเรา… จะไปที่บ้านของพวกเขาไหม?”
คุณชายจูส่ายศีรษะ “เราควรค้นหารอบ ๆ บ้านก่อน”
การบุกไปที่ตระกูลเฮ่อ เป็นทางเลือกสุดท้าย
หร่วนปี้เฟิงคิดจะพูดบางอย่าง แต่เมื่อเห็นแววตามั่นใจของคุณชายจู เธอจึงไม่ได้พูดอะไร และรีบออกไปตามหาทันที
แน่นอนว่าพวกเขาทั้งหมดต้องผิดหวัง หลังจากค้นหาอยู่นาน ก็ยังไม่พบเจอจูรุ่ยแม้แต่เงา
“บัดซบ…”
เห็นความเกรี้ยวกราดของคุณชายจู หร่วนปี้เฟิงก็รีบกล่าวออกมาว่า “ที่รักคะ ฉันว่ามันต้องเกี่ยวกับพานลี่ฮวาแน่ ๆ ไม่อย่างนั้นเรื่องราวจะดำเนินมาถึงจุดนี้ได้ยังไง หลังจากพวกเขามาที่บ้าน จูรุ่ยก็หายตัวไป นี่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่นอนค่ะ”
“ใช่ค่ะ ถังซวงพาลูกพี่ลูกน้องของเธอมาด้วย ดูเหมือนลูกพี่ลูกน้องคนนั้นก็สนใจจูรุ่ย เขากับจูรุ่ยมีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดา เป็นไปได้มากว่าจะเป็นพวกเขาที่ทำแบบนี้”
“ลูกพี่ลูกน้องของถังซวง?”
คุณชายจูได้ยินอย่างนั้นถึงกับขมวดคิ้วเครียด “แน่ใจหรือว่าจูรุ่ยมีความสัมพันธ์กับผู้ชายคนนั้น?”
จูเหลียนไม่แน่ใจเลย แต่เธอก็ต้องกล่าวหนักแน่นไว้ก่อน พยักหน้ารับอย่างมั่นใจก่อนจะพูดเสียงแข็ง “ค่ะ ความสัมพันธ์ระหว่างจูรุ่ยกับลูกพี่ลูกน้องของถังซวงไม่ธรรมดาแน่นอน”
“อย่างนั้นเราจะไปที่ตระกูลเฮ่อ”
ตอนนี้คุณชายจูตัดสินใจไปที่บ้านตระกูลเฮ่อทันที
หร่วนปี้เฟิงและจูเหลียนรีบตอบรับ “ค่ะ พวกเราไปกันเถอะ”
ขณะที่คุณชายจูและคนอื่น ๆ มาถึง ถังซวงกับคนอื่น ๆ ก็กำลังจะทานมื้อเย็นกันอยู่
เฮ่อจื่อกุยยืนพูดขึ้น “คุณจู ทำไมถึงมาที่นี่ได้ล่ะครับ พวกเรากำลังจะทานมื้อเย็น อยู่ทานด้วยกันไหมครับ?”
คุณชายจูรีบโบกไม้โบกมือ “คุณเฮ่อ พวกเราไม่ทานอาหารหรอกครับ เราแค่มาพาจูรุ่ยกลับบ้านครับ”
ปัง…
พานลี่ฮวาทุบตะเกียบลงโต๊ะด้วยความขุ่นเคือง
“คุณจู… นี่มันหมายความว่ายังไงคะ ทำไมคุณถึงบอกว่าจะมาพาจูรุ่ยกลับบ้าน? เมื่อเช้าฉันไปที่บ้านของคุณเพื่อขอพบจูรุ่ย แต่พวกคุณไม่ใช่แค่ปฏิเสธทั้งยังผลักไสฉันกลับ บอกกล่าวว่าจูรุ่ยไม่อยู่บ้าน แต่เวลานี้พวกคุณกลับมาที่บ้านของฉันและบอกว่ามาตามหาจูรุ่ยงั้นหรือคะ?”
ถังซวงที่อยู่ด้านข้างเผยท่าทางกังวลออกมาบ้าง
“เกิดอะไรขึ้นคะ? จูรุ่ยไม่ได้ออกไปข้างนอกหรอกหรือ? เรารอเธอกลับมาตั้งแต่เช้า เธอยังไม่กลับบ้านอีกหรือคะ?”
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
