บทที่ 496 งานมงคลระหว่างเกอชิงเหม่ยและซ่างสยงเยี่ย
บทที่ 496 งานมงคลระหว่างเกอชิงเหม่ยและซ่างสยงเยี่ย
เห็นโม่เจ๋อหยวนจะกลับออกมา เฮ่อหลานอดไม่ได้ที่จะถามถึงลูกสาว “ซวงเอ๋อร์ล่ะจ๊ะ? หลับอยู่หรือ?”
โม่เจ๋อหยวนพยักหน้า “ครับ ซวงเอ๋อร์คงเหนื่อยมาก เธอหลับทันทีที่หัวถึงหมอนเลยครับ วันนี้ไม่ต้องให้เธอไปเรียนนะครับ ให้นอนไปดีกว่า”
เฮ่อหลานทุกข์ใจหลังได้ยินคำพูดของโม่เจ๋อหยวน “เด็กคนนี้ไม่ได้หลับไม่นอนมานานแค่ไหนก็ไม่รู้ ป้าไม่ปลุกแล้วกัน รอจนกว่าจะตื่นเอง ให้นอนเต็มอิ่มไปเลย”
โม่เจ๋อหยวนพยักหน้ารับก่อนจะกล่าวลา
“ครับป้าเฮ่อ งั้นผมกลับก่อนนะครับ”
“จ้ะ กลับดี ๆ นะ”
หลังโม่เจ๋อหยวนจากไปแล้ว เฮ่อหลานก็ออกไปทำงานของตัวเองด้วยเช่นกัน แม้เธอจะมีลูกถึงสองคน และแทบไม่มีเวลาเลย แต่ยังรู้สึกสนุกกับงานไม่เปลี่ยน
อีกด้านหนึ่ง หลังจากถังอวี้สือและคนอื่น ๆ ทานอาหารเสร็จสิ้น เว่ยเหิงและเว่ยชื่อเหอก็กำลังจะกลับ
“อวี้สือ ถ้ามีเวลาเดี๋ยวฉันจะมาหาอีกนะ” ถ้าคุณปู่ของเขาไม่ได้ออกมาทำธุระ เขาคงไม่มีโอกาสได้พบกับถังอวี้สือ และทำตามสัญญาที่เคยบอกว่าจะมาเยี่ยมได้
ถังอวี้สือยิ้มรับคำพูดของเว่ยชื่อเหอ
ทั้งสองกล่าวลากัน ก่อนที่เว่ยเหิงกับเว่ยชื่อเหอจะกลับออกไป
ทันใดนั้น รอยยิ้มบนใบหน้าของถังอวี้สือหายไปอย่างรวดเร็ว ตอนนี้เธอต้องการติดต่อพ่อกับแม่
เหวินเจ๋อหลิ่วที่ยืนอยู่ด้านข้างย่อมได้ยินสิ่งที่เว่ยเหิงพูดก่อนหน้านี้ เมื่อเห็นสีหน้าของถังอวี้สือไม่ค่อยดีนัก เธอจึงรีบพูดขึ้นว่า “คุณหนูใหญ่ เราควรจะตรวจสอบเรื่องของถังซวงคนนั้นนะคะ”
“ใช่ เราต้องตรวจสอบเรื่องนี้ แต่ฉันอยากจะพูดกับคุณปู่คุณย่าก่อน พวกเขาควรต้องทราบเรื่องนี้เหมือนกัน”
“ปล่อยให้เป็นหน้าที่ฉันเถอะค่ะ เดี๋ยวฉันจะติดต่อผู้อาวุโสทั้งสองให้เอง” เหวินเจ๋อหลิ่วเผยสีหน้าจริงจังออกมา เมื่อเธอได้ยินการคาดเดาของเว่ยเหิง เธอเองก็ตกตะลึงไม่แพ้กัน ในใจนึกคิดเพียงว่าสิ่งที่เป็นภัยคุกคามต่อตนจะปรากฏตัวไม่ได้เด็ดขาด
“อื้ม ไปจัดการเรื่องนี้เถอะ”
“ค่ะ”
หลังพูดจบแล้ว ทั้งสองแยกย้ายกันไปจัดการธุระตัวเองทันที
ส่วนถังซวงไม่รู้เลยว่าตนเองกำลังตกเป็นเป้าหมาย ตื่นขึ้นมาเวลาหนึ่งทุ่มตรง
ทันทีที่เฮ่อหลานเห็นถังซวงออกจากห้อง เธอยกยิ้มก่อนจะกล่าวทักทาย “ซวงเอ๋อร์ หิวไหมจ๊ะ? มีอาหารของลูกอยู่ในครัวนะเดี๋ยวแม่ไปเอามาให้”
หลังจากหลับไปอย่างยาวนาน ถังซวงหิวมาก “ค่ะ”
หลังกินเสร็จ เฮ่อหลานนั่งลงเพื่อพูดคุยกับถังซวง
“อีกไม่กี่วันคุณซ่างจะมาที่นี่ พวกเขากำลังจะเตรียมงานมงคลน่ะ”
ถังซวงตกใจ “เร็วขนาดนั้นเลยหรือคะ?”
“ใช่จ้ะ ป้าเกอและคุณซ่างอายุก็ไม่ได้น้อย ๆ แล้ว เลยตัดสินใจได้เร็ว อีกอย่างอาจารย์กับลุงหลี่ก็เห็นด้วย เหลือแค่รอคุณซ่างมา ส่วนตอนนี้เรามาเตรียมงานเลี้ยงกันดีกว่าจ้ะ”
ถังซวงไม่คิดว่าเกอชิงเหม่ยและซ่างสยงเยี่ยจะแต่งงานกันเร็วขนาดนี้ แล้วหลังจากที่ทั้งสองคนแต่งงานกัน พวกเขาต้องมีปัญหาเรื่องที่อยู่แน่ “แม่คะ แล้วป้าเกอจะไปอยู่กับคุณซ่างที่ก่างเฉิงไหมคะ?”
“ก็ไม่เชิงจ้ะ หลังจากแต่งงานป้าเกอจะไปเมืองก่างเฉิงพร้อมคุณซ่าง แต่จะกลับมา น่าจะไป ๆ มา ๆ ระหว่างเมืองหลวงกับเมืองก่างเฉิงสักระยะ”
ถังซวงพยักหน้ารับ “ป้าเกอต้องวิ่งไปวิ่งมาระหว่างสองเมือง คงจะเหนื่อยน่าดู”
“อื้ม ต้องวิ่งไปวิ่งมาจริง ๆ นั่นแหละ”
หลังคุยกันอยู่นาน ถังซวงก็ยังไม่ทราบวันแน่ชัดของงานมงคลระหว่างเกอชิงเหม่ยกับซ่างสยงเยี่ย “แม่คะ แล้วกำหนดวันหรือยัง?”
เฮ่อหลานยกยิ้มตอบกลับ “กำหนดแล้วจ้ะ เป็นสุดสัปดาห์นี้ วันหยุดของพวกลูกพอดี”
“ค่ะ หนูจะต้องเตรียมของขวัญให้กับป้าเกออย่างดีที่สุด”
“จ้ะ งั้นลองไปคิดดูนะ”
เฮ่อหลานยกยิ้ม ขณะเดียวกันก็เริ่มคิดว่าตัวเองจะเตรียมอะไร
แม่และลูกสาวพูดคุยกันสักครู่ก่อนจะแยกย้าย
ก่อนหน้านี้ ถังซวงยุ่งอยู่กับหลายสิ่งหลายอย่าง ช่วงสุดสัปดาห์เธอถึงมีเวลาว่างอยู่บ้าง เธอจึงพาถังเซวี่ยและถังชุนหยานไปเดินซื้อของด้วยกัน
ถังเซวี่ยกล่าวออกมาอย่างหดหู่ “ป้าเกอกำลังจะแต่งงาน และต้องไปอยู่ที่เมืองก่างเฉิง เราจะไม่ได้เจอป้าบ่อย ๆ แล้วสิ”
“ไม่ต้องกังวลหรอก เดี๋ยวป้าเกอก็กลับมาที่นี่”
ถังเซวี่ยรู้ว่าเกอชิงเหม่ยจะกลับมาเป็นครั้งคราว แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะเสียใจอยู่ดี
ถังชุนหยานที่อยู่ด้านข้างกล่าวขึ้นมาบ้าง “ป้าเกอเป็นผู้หญิงที่เก่งมาก แต่ป้าเค้ากำลังจะแต่งงาน แล้วแบบนี้หลังแต่งงาน เธอจะดูแลโรงงานเย็บปักต่อไหมคะ”
“แน่นอน ป้าเกอกับแม่พร้อมเปิดโรงงานในเมืองหลวงแล้ว ได้ยินว่าแม่กำลังจะเปิดโรงงานเย็บปักอีกนะ”
ได้ยินถังเซวี่ยพูดอย่างนั้นแล้ว ใบหน้าของถังชุนหยานเต็มไปด้วยรอยยิ้ม “ป้าเกอก็ยังคงเป็นป้าเกอ ต่อให้แต่งงาน เธอก็ไม่ละทิ้งอาชีพของตัวเองเลยนะ”
ถังซวงฟังการพูดคุยระหว่างทั้งสองก่อนจะยกยิ้ม แล้วกล่าวแทรกว่า “เอาละ เรามาคิดให้ดีกว่าว่าเราจะซื้ออะไรเป็นของขวัญแต่งงานดี”
“วันนี้ฉันจะซื้อของที่ดีที่สุดให้ป้าเกอเลย”
ถังชุนหยานกล่าวขึ้นอย่างตื่นเต้น ก่อนจะตบกระเป๋าเงิน “วันนี้ฉันหยิบเงินมาเยอะเลย ว่าจะซื้อจักรเย็บผ้าให้ป้าเกอ”
ถังเซวี่ยเหลือบมองถังชุนหยานด้วยความประหลาดใจ “พี่ชุนหยาน พี่จะซื้อจักรเย็บผ้าเลยหรือ แต่ป้าเกอเย็บผ้าด้วยมือนะ ป้าเกอจะอยากได้จักรเย็บผ้าหรือคะ?”
“มันต้องมีประโยชน์แน่นอน เพราะถ้าป้าเกอจะทำเสื้อผ้าสวย ๆ เธอก็แค่เย็บมันด้วยมือ แต่ถ้าจะทำเสื้อผ้าใส่ในชีวิตประจำวัน ใช้จักรเย็บผ้าจะดีกว่า”
ได้ยินอย่างนั้นแล้ว ถังเซวี่ยรู้สึกว่ามันค่อนข้างมีเหตุผล
“จริงด้วย ฉันไม่เคยคิดเรื่องนี้มาก่อนเลย” ถังเซวี่ยกล่าวออกมาอย่างกังวล “พี่ชุนหยานรู้แล้วว่าจะซื้ออะไรให้ป้าเกอ แต่ฉันยังไม่รู้เลยนี่สิ”
ขณะพูด ถังเซวี่ยมองถังซวงก่อนจะถามว่า “พี่คะ พี่จะซื้ออะไรให้ป้าเกอหรือ?”
“ฉันว่าจะซื้อเสื้อผ้ากับผ้าห่มสักสองสามผืน ป้าเกอจะได้ใช้ได้ทุกวัน”
ได้ยินอย่างนั้น ถังเซวี่ยรีบพูดขึ้น “อย่างนั้นฉันก็จะซื้อของที่ป้าเกอใช้ได้ทุกวันเหมือนกัน อย่างพวกชุดน้ำชา ภาชนะบนโต๊ะอาหาร หรือของใช้ในครัวเรือนไง”
ถังซวงพยักหน้าเห็นด้วย “อื้ม ดีเลย”
หลังจากสามสาวคิดได้แล้วว่าจะซื้ออะไร พวกเธอรีบเดินหาของทันที
และในวันอาทิตย์ ซ่างสยงเยี่ยก็มาถึงก่อนกำหนดที่คาดเดาไว้ล่วงหน้า
ทันทีที่เกอชิงเหม่ยเห็นซ่างสยงเยี่ย ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
“ทำไมมาเร็วจังล่ะคะ? คุณบอกว่าจะมาในอีกสองสามวันข้างหน้าไม่ใช่หรือ?”
ซ่างสยงเยี่ยมีความสุขมากเมื่อได้พบเกอชิงเหม่ย เขายิ้มกว้างก่อนจะก้าวเข้ามาหาเธอ “ผมทำงานเสร็จแล้วน่ะเลยรีบมา เผื่อมีอะไรให้ช่วย”
“ค่ะ ที่นี่มีเรื่องหลายอย่างที่ต้องจัดการเลย เอาละ ในเมื่อคุณมาแล้ว ก็มาช่วยกันค่ะ”
ซ่างสยงเยี่ยกล่าวรับ “เป็นสิ่งที่ผมต้องการอยู่แล้ว”
…………………………………………………
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
