กอบกู้ชีวิตวัยรุ่นให้คุณภรรยา 44 ไพ่ตาย 2

ตอนที่ 44 ไพ่ตาย 2

“ยินดีที่ได้พบกันอีกครั้ง คุณชิเกโตมิ”

ท่าทีหยิ่งยโสที่ยูมะแสดงก่อนหน้านี้ราวกับเป็นเรื่องโกหก เพราะตอนนี้เขาโค้งคำนับอย่างสุภาพเรียบร้อย

“โอ้ ยูมะคุงนี่เอง เป็นอย่างไรบ้างล่ะ?”

“การเรียน สุขภาพ ทุกอย่างราบรื่นดีครับ แต่เรื่องความรักไม่ค่อยจะราบรื่นเท่าไหร่นัก…”

“ฮ่าฮ่า ช่วงเป็นนักเรียนแค่นี้ก็ดีแล้วล่ะ ถ้าทุกอย่างราบรื่นเกินไป จะไม่เหลืออะไรให้สนุกอีกเลย”

จากที่ประธานนักเรียนทำหน้าที่เป็นผู้นำทางให้กับเขาทุกปี ยูมะคงเคยเป็นคนทำหน้าที่นี้เมื่อปีที่แล้ว

นั่นจึงเป็นเหตุผลที่เขารู้จักกันและรู้ว่าอีกฝ่ายจะมาที่นี่

“แล้วแผนการตั้งบริษัทหลังเรียนจบเป็นอย่างไรบ้าง?”

“ครับ ตอนนี้ผมกำลังจัดทำแผนธุรกิจและให้คนรู้จักช่วยตรวจทานให้”

“อย่างนั้นหรือ ถือว่าเป็นคนแรกของโรงเรียนชิจิฟุกุที่มีแผนจะก่อตั้งบริษัทในอเมริกาทันทีหลังเรียนจบ ฉันเองก็คาดหวังในตัวเธออยู่นะ”

ชิเกโตมิยกมือขึ้นลูบหนวดพลางพูดต่อ

“ว่าแต่ งานเทศกาลวาคาบะที่เธอจัดเมื่อปีที่แล้วนั้นยอดเยี่ยมมาก ปีนี้ก็ดีมากเมื่อเทียบกับปีอื่นๆ แต่ยังไม่ถึงระดับของปีที่แล้ว…”

“ไม่หรอกครับ ปีที่แล้วแค่โชคดีเท่านั้นเอง อีกอย่าง งานเทศกาลวาคาบะมันไม่ใช่สิ่งที่ควรเอามาเปรียบเทียบกัน”

“โอ้ ขอโทษที ฉันคงพูดจาเหมือนกำลังเปรียบเทียบ”

“ว่าแต่ งานในช่วงเย็นของปีนี้น้องสาวผมเป็นคนจัดการทั้งหมดเลยนะครับ เธอยังอยู่แค่ปีหนึ่งเอง เป็นน้องสาวที่ผมภูมิใจมากเลย”

ยูมะพูดพร้อมกับตบหลังยูกิเบาๆ

ช่างกล้าพูดอะไรที่ไม่ได้รู้สึกจริงๆ แบบนี้ได้อย่างลื่นไหลเสียจริง

“โอ้ น่าประทับใจมาก สมกับเป็นน้องสาวของเธอจริงๆ”

ทันทีที่คำพูดนี้หลุดออกมา ผมก็เห็นชัดเจนว่ายูมะแอบยิ้มเยาะอยู่ในใจ

เขารู้ดีว่าการถูกเปรียบเทียบกับพี่ชายคือสิ่งที่ยูกิเกลียดที่สุด

“ถือว่าเป็นการต่อสู้ที่ดีเลยนะ ยูกิ”

ยูมะตบบ่าเธออีกครั้งก่อนจะก้มหน้าลงมาดูสีหน้าของเธอ

เธอจะทำหน้าอย่างไร? กัดริมฝีปากด้วยความเสียใจ? หรือแสดงสีหน้าสิ้นหวังในความไร้ความสามารถของตัวเอง?

แต่ความหวังนั้นจะไม่เกิดขึ้น

อย่าคิดว่านายจะดูถูกภรรยาของผมได้ง่ายๆ นะ ไอ้สารเลว

“ผลลัพธ์ว่าใครเหนือกว่ากัน ขอให้ตัดสินกันหลังงานจบจะดีกว่าค่ะ”

ยูกิปัดมือของยูมะออกแล้วพูดกับชิเกโตมิด้วยน้ำเสียงมั่นใจ

“เอ่อ…”

ชิเกโตมิทำหน้าอึ้งไป ในขณะที่ยูกิชี้นิ้วขึ้นไปบนฟ้า

“ไพ่เด็ดของเรายังไม่ถูกเปิดค่ะ”

ปัง! ปัง!

ในจังหวะที่นาฬิกาใหญ่บนอาคารเก่าดังบอกเวลา 18:00 น. เสียงดังสนั่นมาจากทางประตูทิศเหนือ

“นี่มัน…ดอกไม้ไฟเหรอ?”

ดอกไม้ไฟเล็กๆ ที่หาซื้อได้ทั่วไป แต่มันไม่ใช่ไพ่เด็ดที่แท้จริง

สิ่งนี้มีไว้เพื่อดึงความสนใจของนักเรียนทั้งหมดไปยังพื้นที่ทางทิศเหนือ

ผ้าใบสีฟ้าที่กั้นพื้นที่ห้ามเข้าไว้ถูกดึงออก เผยให้เห็นพื้นที่บริเวณนั้น

“โอ้…”

สิ่งที่อยู่ตรงหน้าคือบรรยากาศของงานเทศกาลฤดูร้อนที่แท้จริง

ทั้งร้านขายทาโกยากิ ยากิโซบะ ปลาหมึกย่าง สายไหม แอปเปิ้ลเคลือบ ขนมเบบี้คัสเทลล่า กล้วยชุบช็อกโกแลต และน้ำแข็งใส

แม้ร้านขายอาหารบางส่วนจะไม่ได้รับอนุญาตให้เปิดในช่วงกลางวัน แต่ในตอนนี้ทุกอย่างกลับมีพร้อม

“นี่มันอะไรกันเนี่ย?”

“ในแผ่นพับไม่ได้บอกไว้นี่นา!”

เสียงนักเรียนใกล้ๆ บริเวณนั้นเต็มไปด้วยความสับสน

*ปิ๊งป่องป๊างป่อง*

เสียงประกาศดังขึ้น พร้อมกับเสียงผู้หญิงที่คุ้นเคย

“สวัสดีค่า ไอดอลของทุกคน ชิโมโซโนะ ริสะเองค่า! ทุกคนสนุกกับงานเทศกาลวาคาบะกันอยู่ไหมคะ? โอ๊ย! ซิซุจิ ทำไมต้องตีด้วยล่ะ? เอ๋? ให้พูดจริงจังหน่อยเหรอ? ขอโทษค่ะ เล่นเยอะไปหน่อย”

รองประธานนักเรียนผู้มีน้ำเสียงที่ก้องกังวานและไปไกลเสมอ

“ทุกคนคงเริ่มหิวกันแล้วใช่ไหมคะ? มีข่าวดีสำหรับทุกคนค่ะ! เชิญไปที่พื้นที่ทางทิศเหนือเลยค่ะ!”

เธอสูดลมหายใจเข้าลึกก่อนจะประกาศเสียงดังจนเกือบทำให้ไมค์เสีย

“ไฮไลต์ของงานเทศกาลวาคาบะปีนี้… ‘ตลาดนัดฤดูร้อนแบบจัดเต็ม’! ทุกอย่างฟรีค่ะ! กินได้จนกว่าจะอิ่ม!”

เสียงนักเรียนรอบๆ เริ่มวุ่นวาย

“จริงเหรอเนี่ย! กำลังหิวพอดีเลย!”

“ที่เขาปิดพื้นที่ทางทิศเหนือด้วยผ้าใบสีฟ้านี่ ก็เพื่อเซอร์ไพรส์นี้สินะ”

“เฮ้ รีบไปกันเถอะ!”

ทุกคนรีบมุ่งหน้าไปยังพื้นที่ทางทิศเหนือ

“โอ้… คิดแผนแบบนี้ไว้ด้วยหรือ…”

ชิเกโตมิพูดด้วยน้ำเสียงประหลาดใจขณะมองภาพตรงหน้า

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”

ยูมะที่มีสายตาดี ดูเหมือนจะสังเกตเห็นความผิดปกติบางอย่างในแผนนี้

“คนที่ดูแลร้าน… ไม่ใช่นักเรียน… แต่เป็นผู้ใหญ่”

เสียงของยูมะสั่นเครืออย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

“ไม่ใช่ครู… แล้วพวกเขาเป็นใคร? จ้างบริษัทมาหรือไง?”

“ไม่ใช่ครับ เราไม่ได้ใช้งบประมาณแม้แต่เยนเดียว”

“งั้น…พวกเขาเป็นใคร?”

“ก็พวกเขา…”

ผมพูดออกมาถึงตัวตนของคนที่ช่วยพวกเราในครั้งนี้