ตอนที่ 28 คาเฟ่แมว 2
หลังจากดื่มกาแฟเสร็จ ก็ถึงเวลาที่จะได้เจอกับเหล่าแมวเสียที
“เหมียว~”
ทันทีที่ก้าวเข้าไปในโซนเล่นกับแมว มีแมวสองตัวเดินเข้ามาเกาะติดอยู่ที่เท้าของยูกิทันที นั่นคือคุโระคุง กับช็อกโกล่าจัง แมวที่อนุญาตให้สัมผัสได้
“!”
ดูเหมือนยูกิจะตื่นเต้นและดีใจที่แมวเดินมาหาเธอเป็นคนแรก มือของเธอสั่นเล็กน้อยขณะลูบพวกมัน และแมวทั้งสองก็ส่งเสียงในลำคออย่างพอใจ ใบหน้าของยูกิเปื้อนยิ้มอย่างเห็นได้ชัด
“ต-ตรงนี้สิ”
ยูกินั่งลงบนเก้าอี้แล้วตบที่ตักเบาๆ ทันใดนั้น คุโระคุงก็กระโดดขึ้นมานั่งบนตักของเธอพร้อมนั่งท่าโคฮาคุซาวาริ หรือท่าพับขาอย่างเรียบร้อย ดูเหมือนจะบอกเป็นนัยๆ ว่า “ลูบฉันต่อสิ”
“ช-ช่วยไม่ได้นะ”
ยูกิพูดแบบทำเป็นไม่สนใจ แต่เธอเป็นคนตบตักชวนแมวขึ้นมาเองแท้ๆ ช่างเป็นตรรกะที่น่าขันจริงๆ แต่ก็ถือว่าเธอดูมีความสุข และดูเหมือนความรู้สึกเศร้าหมองจากการดูหนังเมื่อครู่จะหายไปหมดแล้ว
“ฉันขอตัวไปห้องน้ำแป๊บ”
“อืม”
คงเพราะดื่มกาแฟไปเมื่อครู่ ผมเลยรู้สึกปวดปัสสาวะจึงเดินออกจากโซนแมวไปยังห้องน้ำ ระหว่างทางก็เห็นลูกค้าผู้หญิงสองคนกำลังจ่ายเงิน
“ขอบคุณมากค่า รวมแล้ว 2,500 เยนค่ะ~”
ตอนนี้ในร้านเหลือแค่ผมกับยูกิเท่านั้น นี่เป็นช่วงบ่ายวันหยุดแท้ๆ แต่กลับมีลูกค้าแค่นี้ ร้านจะอยู่ได้เหรอเนี่ย? แต่เอาเถอะ ร้านเล็กๆ แบบนี้คงไม่มีค่าเช่าสูงนัก ผมส่ายหัวไล่ความคิดแบบเจ้าของธุรกิจออกไป ตอนนี้ผมก็แค่เด็กม.ปลายคนหนึ่งเท่านั้น
หลังจากล้างมือเสร็จเรียบร้อย ฉันก็เตรียมจะกลับไปหายูกิ แต่แล้วสิ่งที่ฉันเห็นก็ทำให้ตาแทบถลนออกจากเบ้า
ในโซนเล่นกับแมว ยูกิกำลังอุ้มแมวตัวหนึ่ง และจ้องมองมันเขม็งอยู่พักหนึ่ง เธอหันซ้ายหันขวาราวกับกำลังเช็คว่ามีใครอยู่ไหม
เมื่อแน่ใจแล้วว่าไม่มีใครอยู่ เธอก็เริ่มพูดขึ้นมา
“เหมียว~ เหมียวๆ เหมียว~”
ยูกิพูดคุยกับแมวด้วย ‘ภาษาแมว’ เสียงหวานแบบที่ใช้เวลาพูดกับเด็กทารก และแน่นอนว่าแมวไม่สามารถพูดโต้ตอบได้ มันแค่นอนนิ่งๆ และครางเสียงในลำคออย่างพอใจ
“นี่~ ทำไมถึงได้น่ารักแบบนี้นะ~ โอ๊ย ไม่ไหวแล้ว~”
แมวเลียแก้มของเธอเบาๆ และยูกิทำหน้าตาที่ดูมีความสุขสุดๆ โดยไม่สนใจเลยว่ามันจะมีกลิ่นติดตัว
ในอนาคต ฉันเองก็ไม่เคยเห็นเธอแสดงออกแบบนี้มาก่อน นี่มันเดเระขั้นสุดชัดๆ
ผมจึงยืนแอบดูอยู่เงียบๆ
ยูกิอุ้มแมวสลับกันไปมา พอพวกมันครางเสียงในลำคอ เธอก็ยิ้มหน้าบานอย่างมีความสุข ลูบตรงใต้คางบ้าง หรือไม่ก็แถวโคนหางเบาๆ เรียกได้ว่าใช้สกิล ‘ทาสแมว’ อย่างเต็มรูปแบบ จนทำให้พวกแมวทั้งรักทั้งหลงเธอ
ที่สำคัญคือ เธอเองก็ตกหลุมรักพวกมันไปด้วย
“ใบหน้านี้มันโกงเกินไปแล้ว…”
ผมเกือบจะตายเพราะความน่ารักซะตรงนี้เลยให้ได้ ยูกิกำลัง ‘น่ารัก’ ในขณะที่ ‘แมวที่น่ารัก’ กำลังถูก ‘คนที่น่ารัก’ อุ้ม และออกเสียง ‘น่ารัก’ ไปพร้อมกับการเคลื่อนไหวที่ ‘น่ารัก’
(TLN: ‘เลอค่า’)
ภาพนี้ต้องถูกเก็บไว้ในความทรงจำตลอดไป
ไม่สิ ถ่ายรูปเก็บไว้ดีกว่า! ผมรีบคว้ามือถือขึ้นมาทันที
แต่ยุคนี้มันเป็นยุคของมือถือฝาพับ ความละเอียดต่ำและฟังก์ชันซูมก็ห่วยแตกสุดๆ จะถ่ายออกมาสวยๆ ได้ต้องเข้าไปใกล้มากกว่านี้
ผมจึงค่อยๆ ย่องเข้าไปแบบไม่ให้มีเสียง อืม… อีกแค่สองเมตรเท่านั้น…
“เหมียว? ตรงนี้ชอบใช่ไหม~ เดี๋ยวจะลูบให้เยอะๆ เลยนะ~”
จังหวะนั้นเอง มีเสียงกระดิ่งดังขึ้น พร้อมกับลูกค้าคนใหม่เดินเข้ามา
“!”
ยูกิผงกหัวขึ้น และสายตาของเธอก็มาประสานเข้ากับผมพอดี
“……….”
“……..”
ดวงตาของยูกิเบิกกว้าง ใบหน้าเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงจัด
ผมรีบเก็บมือถือใส่กระเป๋า และยืนลูบช็อกโกล่าจัง ที่อยู่ใกล้ๆ แบบทำเป็นไม่รู้เรื่อง
ใบหน้าของยูกินี้มันช่างคุ้นเคยจริงๆ คล้ายกับตอนที่เราแต่งงานกันได้ปีหนึ่ง แล้วฉันบังเอิญไปเจอ ‘ของผู้ใหญ่’ ที่เธอซื้อไว้ด้วยความอยากรู้อยากเห็น หลังจากนั้นเธอก็เก็บตัวในห้องไปสองวัน
นี่แหละ สีหน้าของคนที่กำลังอับอายจนอยากจะหายไปจากโลก
“เมื่อกี้… ได้ยินหรือเปล่า?”
“ได้ยินอะไรเหรอ?”
“ก-ก็ที่ฉันพูด… เมื่อกี้น่ะ…”
“ไม่รู้เรื่องเลยนะ ฉันเพิ่งออกจากห้องน้ำมาเอง”
“จ-จริงเหรอ?”
“จริงสิ จริงจริ๊ง~ ฉันไม่เคยโกหกเลยนะ”
“ง-งั้นก็ดีแล้วล่ะ…”
“เหมียว? เหมียวๆ เหมียว~ (เสียงสูงเวอร์)”
“นี่! ฟังอยู่จริงๆ นี่นา!!”
ยูกิหน้าแดงก่ำ ก่อนจะหันมาโวยวายใส่ฉันด้วยความอาย เสียงดังของเธอทำให้แมวที่อยู่ใกล้ๆ วิ่งหนีไปหมด
“อะ…”
พอแมวหนีไป ยูกิก็ทำหน้าหงอยดูเศร้าขึ้นมาทันที
“ยูกิ เธอนี่สุดยอดเลยนะ พูดภาษาแมวได้ด้วย สุดยอดเทมเมอร์เลยล่ะ”
“หนวกหูน่า! ลืมเรื่องนี้ไปซะ! แล้วอย่ามาแอบฟังแบบนี้อีกนะ มันนิสัยแย่!”
“เธอนั่นแหละ แอบพูดกับแมวในระยะห้าเมตรไม่ให้ใครรู้ ก็เหมือนเปิดช่องโหว่ให้โดนแอบฟังชัดๆ”
“ไม่ต้องมาแก้ตัวเลย! หุบปากซะ!”
“แต่ไม่เห็นต้องอายเลยนี่ ฉันเองก็ชอบแมวเหมือนกันนะ เวลาฉันเห็นแมว ฉันก็อยากจะอุ้ม อยากจะลูบมันเหมือนกัน”
“ห-เหรอ นายก็…”
“แต่อย่างน้อยฉันก็ไม่พูด ‘เหมียว~ เหมียวๆ’ กับมันหรอกนะ”
“พอเลย! ฉันจะฆ่านายเดี๋ยวนี้แหละ!”
ยูกิทำหน้าบึ้งพร้อมกับจ้องฉันด้วยสายตาที่บอกชัดเจนว่าถ้าล้ออีกแม้แต่คำเดียว เธอจะฆ่าผมจริงๆ
![[นิยายแปล] Breakthrough with the Forbidden Master](https://i0.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2021/08/9883_cover.jpg?resize=151,215 "[นิยายแปล] Breakthrough with the Forbidden Master")
![[นิยายแปล] Otonari no Tenshi-sama ni Itsu no Ma ni ka Dame Ningen ni Sareteita Ken (WN)](https://i1.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2021/08/9930_cover-1.jpg?resize=151,215 "[นิยายแปล] Otonari no Tenshi-sama ni Itsu no Ma ni ka Dame Ningen ni Sareteita Ken (WN)")
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
