บทที่ 425 ไปอาบน้ำด้วยกัน
บทที่ 425 ไปอาบน้ำด้วยกัน
เมื่อถูกคว้ามือและได้ยินเสียงหวานใสของเซี่ยชิงหยวน เสิ่นอี้โจวยิ่งอยากหนีไปโดยไม่หันกลับมามองมากกว่าเดิม
แต่กลิ่นหอมที่ออกมาจากร่างกายของเซี่ยชิงหยวนก็เข้ามาประชิดเขา “อี้โจวขา?”
เสียงของเธออ่อนหวานคล้ายน้ำผึ้ง แถมท้ายประโยคยังเป็นเสียงสูงที่ออดอ้อนมากเสียด้วยเนี่ยสิ
เสิ่นอี้โจวหลับตาอย่างยอมแพ้
ใครใช้ให้ชาติที่แล้วเขาเป็นหนี้เธอกันล่ะ?
เขาจับมือภรรยาแน่นและหันกลับมาสบตากับเธอ “ก็ได้ บอกผมมาว่าคุณอยากได้อะไร?”
เมื่อเห็นว่าเสิ่นอี้โจวให้ความร่วมมือแล้ว เซี่ยชิงหยวนก็ดึงเขามานั่งข้าง ๆ อย่างมีความสุข “มาเถอะ เรามาค่อย ๆ คุยกันดีกว่า”
เธอเล่าสั้น ๆ ให้เสิ่นอี้โจวฟังเกี่ยวกับอดีตของปี่เหลาซานและฉีจิ่นจือก่อน จากนั้นจึงพูดว่า “เรื่องก็เป็นแบบนี้แหละ ดังนั้นคุณคือตัวเลือกที่ดีที่สุดในการสืบเรื่องปานเมฆมงคลแถวใต้สะดือของเขา”
เซี่ยชิงหยวนพูดถูกต้องแล้ว
ไม่ว่าจะเป็นปี่เหลาซานหรือปี่ฟู่หมานก็ไม่สามารถทำได้ ไม่เพียงแต่มันดูไม่เหมาะสม แต่ยังจะทำให้ฉีจิ่นจือระแวดระวังมากขึ้นอีกด้วย
ส่วนเสิ่นอี้หลินล่ะ? ไม่จำเป็นต้องคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย
เสิ่นอี้โจวเอนพิงไปกับโซฟาด้วยคิ้วขมวดอย่างช่วยไม่ได้ “บอกแผนมาหน่อยสิ”
เซี่ยชิงหยวนรู้ว่าเธอเริ่มมีความหวังมากขึ้นแล้ว ดังนั้นจึงพูดอย่างตื่นเต้น “เมื่อวานฉันได้ยินมาว่ามีครอบครัวชาวตะวันออกเฉียงเหนือมาเปิดโรงอาบน้ำทางตะวันออกของเมือง คุณช่วยหาโอกาสนัดวันชวนฉีจิ่นจือไปอาบน้ำได้ไหม?”
เธอมองที่เสิ่นอี้โจวด้วยดวงตาที่สดใสโดยไม่รู้สึกเลยว่ากำลังรังแกสามีตัวเองอยู่
เสิ่นอี้โจวรู้สึกเหมือนมีลมหมุนวนอยู่ในหน้าอกของเขา และไม่สามารถพ่นมันออกมาได้
เขาใช้นิ้วเรียวจิ้มหน้าผากเนียน ๆ ของเซี่ยชิงหยวน “นี่คุณยังเห็นว่าผมเป็นสามีของคุณอยู่รึเปล่าเนี่ย?”
ด้วยเหตุผลบางอย่าง เขารู้สึกว่าฉีหยวนซานดูเหมือนกำลังคิดว่าเขาและฉีจิ่นจือมีบางอย่างปิดซ่อนซะด้วย
ครั้งสุดท้ายที่เขาพบกันที่โต๊ะอาหารในงานเลี้ยง ฉีหยวนซานพูดกับเขาอย่างขัด ๆ ว่า “เลขาธิการเสิ่นมีอนาคตที่สดใส และมีภรรยาที่สง่างามอยู่เคียงข้าง ลูกชายที่ไร้ประโยชน์ของผมคงไม่มีทางยืนข้างเคียงกับคุณได้แน่นอน”
ขืนเขาชวนฉีจิ่นจือไปที่โรงอาบน้ำ คราวนี้เกรงว่าฉีหยวนซานน่าจะตื่นตระหนกจนกระโดดตัวลอยแน่
เซี่ยชิงหยวนพยักหน้า “แน่นอนสิ คุณคือสามีของฉันนะ”
ปี่เหลาซานกลั้นเสียงหัวเราะของตน และพูดว่า “ไม่เป็นไรหรอก ถ้าเสี่ยวเสิ่นรู้สึกอึดอัดใจ ไว้เราลองหาทางอื่นก็ได้”
ทว่าชายชราแสร้งทำเป็นถอนหายใจด้วยความเสียใจ “เฮ้อ แต่ฉันก็ไม่รู้ว่าจะต้องหาวิธีไหนอีกเหมือนกันนะ”
เซี่ยชิงหยวนตบหลังปี่เหลาซานแล้วพูดอย่างปลอบโยน “ช่างเถอะค่ะอาจารย์ อย่างแย่ที่สุดเราก็ให้ฟู่หมานไปแอบดูฉีจิ่นจืออาบน้ำแล้วกัน”
“หากถูกจับได้ อย่างมากที่สุดเขาก็คงแค่ถูกทุบตี ฉีจิ่นจือคงไม่โหดเหี้ยมขนาดฆ่าแกงกันหรอก”
เมื่อฟังอาจารย์และศิษย์พูดสอดประสานกันอย่างเป็นปี่เป็นขลุ่ย เสิ่นอี้โจวก็พูดไม่ออกไปทันที “…”
แม้ว่าผู้คนในมณฑลอวิ๋นจะไม่ชอบการไปโรงอาบน้ำมากนัก แต่ถ้าเขานัดหมายกับฉีจิ่นจือสักครั้งมันคงไม่เป็นอะไรใช่ไหมนะ?
เขาจะไม่ถูกหาว่าเป็นพวกคนโรคจิตใช่ไหม?
เขานวดขมับที่ปวดตุบ ๆ แล้วพูดว่า “ตกลง ผมยอมก็ได้”
เซี่ยชิงหยวนและปี่เหลาซานมองหน้ากันแล้วยิ้มกริ่ม
เซี่ยชิงหยวนยื่นนิ้วก้อยไปทางเสิ่นอี้โจว “เกี่ยวก้อยสัญญาก่อน ห้ามถอนคำพูด!”
เสิ่นอี้โจว “…”
เมื่อกลับเข้าห้องนอนตอนกลางคืน เซี่ยชิงหยวนก็ชี้ตำแหน่งปานของฉีจิ่นจือให้เสิ่นอี้โจวดู “ตรงนี้นะ คุณจำมันได้ใช่ไหม?”
เสิ่นอี้โจวมองลงไปตามนิ้วเรียวขาวที่ชี้ไปที่หน้าท้องน้อยของเธอ และสีหน้าของเขาก็มืดลง
เขากลัวจริง ๆ ว่าฉีจิ่นจือจะคิดว่าเขาเป็นคนโรคจิต
เมื่อเห็นว่าเสิ่นอี้โจวไม่ได้พูดอะไร เซี่ยชิงหยวนก็ผลักเขาเบา ๆ “อี้โจว?”
เสิ่นอี้โจวเงยหน้าขึ้นมองเพดาน และเสียงของเขาก็ลอดออกมา “คุณเป็นภรรยาที่ดีของผมจริง ๆ!”
เซี่ยชิงหยวนแสร้งทำเป็นไม่เข้าใจ เธอพยักหน้าและพูดว่า “แน่นอน”
ใบหน้าของเสิ่นอี้โจวมืดหม่นขึ้นเรื่อย ๆ และเขาแทบจะหายใจไม่ออก
หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ลดสายตาลงและพูดว่า “เข้าใจแล้ว”
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ เซี่ยชิงหยวนก็ยิ้มด้วยความพึงพอใจ “เยี่ยมมาก”
เมื่อเห็นว่าสีหน้าของสามีดูอึดอัดแค่ไหน เซี่ยชิงหยวนก็ก้าวไปข้างหน้า กอดคอของเขาแล้วเขย่า “ฉันรู้ว่าคุณเก่งที่สุด”
เธอพูดอย่างออดอ้อน “ฉันไม่มีทางเลือกจริง ๆ น้า~ ฉันก็เลยต้องขอให้คุณช่วยไง~”
เธอแนบพิงหน้าอกของเขา ฟังเสียงหัวใจของชายหนุ่มและเกลี้ยกล่อมต่อไป “ในใจของฉัน คุณเก่งไปหมดทุกอย่างเลย ดังนั้นฉันก็เลยต้องขอให้คุณทำงานที่ยากลำบากแบบนี้ให้ฉันไง”
เสิ่นอี้โจวจะโกรธเธอจริง ๆ ได้ยังไงกันล่ะ
แค่เธอแนบอกของเขา รอยยิ้มก็ปรากฏบนริมฝีปากของเขาแล้ว
เขาจับเอวของเธอแล้วพูดว่า “ผมรู้ ผมจะทำเพื่อคุณ”
เซี่ยชิงหยวนหอมที่แก้มเขาอย่างมีความสุข “ฉันรักคุณที่สุดเลย”
เมื่อเธออารมณ์ดี เซี่ยชิงหยวนมักจะพูดคำหวานบ้างเป็นครั้งคราว
รอยยิ้มบนใบหน้าของเสิ่นอี้โจวแทบจะไม่สามารถซ่อนเร้นได้ทันที
เขาพลิกตัวพลางกดภรรยาบนเตียงแล้วพูดว่า “ถ้าคุณรักผมมาก ทำไมไม่ทำอะไรที่เป็นประโยชน์ให้ผมสักหน่อยล่ะ?”
เซี่ยชิงหยวนแสดงสีหน้าน่าสงสารอย่างรวดเร็ว “หมอฮวงบอกว่าช่วงนี้ฉันไม่ควรให้ท้องกระทบกระเทือนนะ”
เสิ่นอี้โจวพยักหน้า “หมอฮวงพูดไว้อาทิตย์กว่าแล้ว”
เซี่ยชิงหยวน “…”
เขาจูบมุมปากของเธอแล้วพูดว่า “ไม่ต้องกังวล ผมจะทำเบา ๆ นะ”
เกี่ยวกับสิ่งที่เสิ่นอี้โจวต้องการทำ เซี่ยชิงหยวนกลัวเล็กน้อยแต่ก็คาดหวัง…
เธอกัดริมฝีปากและไม่พูดอะไร
เสิ่นอี้โจวจูบที่คอของเธอ “ถ้าคุณไม่พูดอะไร ผมจะถือว่าคุณอนุญาตแล้วนะ”
ขณะที่เซี่ยซิงหยวนกำลังจะตอบโต้ เสิ่นอี้โจวก็แทรกขึ้นมาว่า “ให้ผมลองทำอะไรเบา ๆ ก่อนก็ได้ ถือว่าเป็นการคิดดอกเบี้ย มันไม่มากเกินไปหรอกจริงไหม?”
เซี่ยชิงหยวน “ก็ได้…”
เพื่อที่จะทำให้ศิษย์พี่ใหญ่ยอมพวกเธอได้ เธอจึง ‘ทุ่มเท’ ทั้งร่างกายและจิตวิญญาณของเธอจริง ๆ
…
เสิ่นอี้โจวดำเนินการอย่างรวดเร็ว วันรุ่งขึ้นเขาก็นัดฉีจิ่นจือไปที่โรงอาบน้ำแล้ว
เหตุผลที่เขาอ้างก็คือได้ยินมาว่าโรงอาบน้ำที่เพิ่งเปิดใหม่สวยมาก ไปดูกันดีกว่า
ฉีจิ่นจือ “…”
เรื่องแบบนี้เป็นเรื่องปกติในภาคเหนือ แต่เขากับเสิ่นอี้โจวดูเหมือนจะไม่ได้สนิทกันขนาดนั้นไม่ใช่เหรอ…
เมื่อไปถึงก็เห็นว่ายังมีแขกอยู่ในโรงอาบน้ำอยู่บ้าง ไม่น้อยและไม่มากนัก
ทั้งสองถอนหายใจด้วยความโล่งอกพร้อม ๆ กัน
ทว่าเมื่อสบตากัน ทำไมพวกเขาจึงเห็นความโล่งใจในสายตาของพวกเขาเองนะ?
เสิ่นอี้โจวยกคางของตนขึ้น “เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วไปแช่น้ำกันเถอะ”
ฉีจิ่นจือ “ตกลง…”
ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้ามีฉากกั้น เมื่อเสิ่นอี้โจวเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วออกมาก็พบว่าฉีจิ่นจือออกไปแล้ว
เขาผูกผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่ไว้รอบเอวแล้วเปิดประตูห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าออกไปที่ห้องอาบน้ำ จากนั้นกวาดสายตามองหาใครสักคน
มีหลายห้องในโรงอาบน้ำ เสิ่นอี้โจวพบฉีจิ่นจือในสระน้ำที่อยู่ด้านในสุด
ฉีจิ่นจือกำลังนั่งอยู่ในสระน้ำโดยวางแขนไว้บนขอบสระดูสบายตัว
เสิ่นอี้โจวต้องการใช้ประโยชน์จากจังหวะที่ฉีจิ่นจือกำลังลงน้ำเพื่อที่เขาจะได้ถือโอกาสดูปาน แต่ฉีจิ่นจือกลับลงน้ำไปก่อนเสียแล้ว
ตอนนี้เสิ่นอี้โจวจึงทำได้แค่แก้ผ้าเช็ดตัวแล้วลงไปในสระโดยไม่เปลี่ยนสีหน้า
ฉีจิ่นจือพลิกตัวโดยไม่ได้ตั้งใจและเห็นเสิ่นอี้โจวที่กำลังหันหน้ามาให้ มันเป็นจังหวะที่กำลังถอดผ้าเช็ดตัวออก ซึ่งมันทำให้ฉีจิ่นจือแทบจะสำลักน้ำลายของตัวเองทันที
แม้แต่ผู้ชายที่ซ่อนตัวอยู่ในสระอาบน้ำอื่นก็อดไม่ได้ที่จะเบิกตากว้าง หลายคนกลัวว่าตัวเองจะกรีดร้อง จึงรีบเอามือปิดปากแน่น
สวรรค์! พวกเขาเห็นอะไรเนี่ย!
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
