บทที่ 272 ผู้ชายผิดที่สุด
บทที่ 272 ผู้ชายผิดที่สุด
เมื่อเซี่ยชิงหยวนเดินเข้าไปอีกรอบ ผู้คนก็มุงเต็มประตู
เสียงกรีดร้องของจางอวี้เอ๋อยังคงดังต่อไป แต่ของเหอเส้าหยวนไม่ได้ยินอีกต่อไปแล้ว
เซี่ยชิงหยวนกับกงเหลียนซินเจอหน้าต่าง เลยแทรกตัวเข้าไปเพื่อที่จะได้เห็นเหตุการณ์ภายในนั้น
พวกเธอเห็นว่าจางอวี้เอ๋อกำลังเปลือยเปล่า ร่างกายเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำและฝุ่นดิน เติ้งซูอี้กับพี่สาวเติ้งกำลังดึงผมของจางอวี้เอ๋อค้างไว้พลางตบหน้าและชกต่อยอยู่อย่างนั้น
หน้าอกของเติ้งซูอี้กระเพื่อมขึ้นลงรุนแรงเพราะความโกรธและความเกลียดชังที่ถูกทรยศ ทุกครั้งที่เธอทุบตีจางอวี้เอ๋อ เธอใช้กำลังทั้งหมดของเธอและอยากทำให้อีกฝ่ายตายไปเสีย
จางอวี้เอ๋อไม่ใช่คนยอมใครง่าย ๆ เธอพยายามต่อต้านและตอบโต้ตั้งแต่แรก แต่ไม่ทันให้เธอได้เปรียบ เติ้งซูอี้และพี่สาวก็ช่วยกันรุมเธอจนเละ
ชายที่มาด้วยก็ฟาดไม้ใส่เธอทุกครั้งที่ขัดขืน ทำให้ต้องขดตัวด้วยความเจ็บปวด จางอวี้เอ๋อทำได้เพียงร้องไห้ขอความเมตตาเท่านั้น
พี่สาวเติ้งยังคงด่าทอ “ฆ่านังจิ้งจอกซะ! ฆ่านังสารเลวนี่! นังสารเลวที่ไม่รู้จักดีชั่วล่อลวงผู้ชายคนอื่น! อายุของเขาเป็นเพื่อนพ่อของแกได้สบาย ๆ แล้ว แต่แกกลับไร้ยางอายเล่นชู้กับเขา!”
จากนั้นเธอชี้ไปที่เหอเส้าหยวน ที่นั่งยอง ๆ อยู่ตรงมุมด้านข้าง เขากำลังใช้มือกุมหัวตัวเองอยู่ “แกก็เหมือนกัน! เล่นเด็กวัยเดียวกับลูกสาวของตัวเอง แกไม่กลัวที่จะตายบนเตียงรึไง!”
ร่างอ้วน ๆ ของเหอเส้าหยวนถูกเปิดเผยทั้งหมด ตอนนี้มันเต็มไปด้วยรอยแผลเป็นและคราบต่าง ๆ เขารู้สึกละอายใจมากจนหน้าซีดเผือด
ผู้ชายหลายคนกำลังรุมล้อมเขา พลางใช้ไม้ฟาดหน้าและตัวของเขาเป็นครั้งคราว เหยียบย่ำศักดิ์ศรีของเขาจนหมดสิ้น
ก่อนหน้านี้ตอนมีคนถีบประตูเข้ามา เหอเส้าหยวนผลักจางอวี้เอ๋อออกอย่างไม่ไยดี และกล่าวหาว่าเป็นเธอที่ยั่วยวนเขา แต่ตอนนี้ในที่สุดจางอวี้เอ๋อก็ทนไม่ไหวอีกแล้ว เธอยังพยายามยื่นมือออกไปหาเหอเส้าหยวน แล้วพูดว่า “เส้าหยวน ช่วยฉันด้วย…”
ว่าไงนะ? ตอนนี้เหอเส้าหยวนจะไปกล้าช่วยเธอได้ยังไง?
เหอเส้าหยวนเมินใส่ เขาขยับตัวหนีและซุกศีรษะตัวเองไว้ระหว่างขาอย่างเจ็บปวด
ผู้เห็นเหตุการณ์อดไม่ได้ที่จะจิ๊ปากและพูดว่า “มันเป็นอาชญากรรมชัด ๆ แก่ขนาดนี้ยังกล้าแอบลักกินอีก”
“ใช่ สาวน้อยคนนี้ก็ไม่รู้ว่าคิดได้ยังไง”
“ฉันเกรงว่าเธอคงจะรู้ตัวแหละ แต่เธอแค่อยากใช้ทางลัดก็เท่านั้น”
เซี่ยชิงหยวนฟังการสนทนาของทุกคนพลางมองจางอวี้เอ๋อ ซึ่งกำลังถูกทุบตีอยู่ที่พื้น โดยไร้สีหน้าใด ๆ
เธอไม่เห็นด้วยกับเหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้าขณะนี้
ในความเห็นของเธอ การนอกใจเป็นสิ่งที่ยอมรับไม่ได้อยู่แล้ว ยิ่งกับบุคคลที่สามที่จงใจเข้ามาล่อลวงกับผู้ชายก็รู้เท่าทันอยู่ก่อนแล้ว แต่ก็ยังก่อเรื่องเลวทราม แถมยังทำร้ายภรรยากับลูก ๆ ของเขาอีก นั่นแหละที่น่ารังเกียจที่สุด
ผู้ชายนั้นรู้แก่ใจอยู่แล้ว แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าการล่อลวง เขากลับลืมภรรยาตัวเองที่เคยร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมา และลืมไปว่าเขายังเป็นพ่อคนอยู่
ดังนั้นผู้ที่ควรถูกดูหมิ่น ถูกประณาม และถูกสาปแช่งมากที่สุด ก็คือผู้ชายที่ทรยศต่อการแต่งงานและครอบครัวครั้งนี้
กงเหลียนซินอดไม่ได้ที่จะยักไหล่ของเธอแล้วยิ้ม
ในความรู้สึกของเธอ จางอวี้เอ๋อเป็นคนประเภทชอบใช้ประโยชน์จากสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ทุกอย่าง และมีความภาคภูมิใจในตัวเองอยู่เสมอ
ในวันนี้ก่อนที่จะออกมาพร้อมกับเซี่ยชิงหยวน เธอยังคงมีความคิดในใจว่า บางทีหญิงชู้คนนั้นอาจไม่ใช่จางอวี้เอ๋อก็ได้ หรืออีกนัยหนึ่ง จางอวี้เอ๋ออาจแค่มีความสัมพันธ์ลับ ๆ กับเขาแบบผิวเผินเท่านั้น
แต่ตอนนี้สิ่งที่เธอได้เห็นด้วยตาตัวเอง มันล้มล้างมุมมองทั้งหมดของเธอไปแล้วจริง ๆ
แต่แล้วจู่ ๆ ใครบางคนก็ตะโกนขึ้นมา “พอแล้ว พวกเขากระอักเลือดแล้ว”
จากนั้นกงเหลียนซินก็หลุดออกจากความคิดของเธอเอง
เธอเห็นจางอวี้นอนขดตัวสั่นเทาอยู่บนพื้น เลือดสีแดงสดไหลซึมตรงมุมปากกับฟันของเธอที่หลุดออกมา
พี่สาวเติ้งดึงรั้งเติ้งซูอี้ไว้ “พอแล้ว ถ้าเธอตีมันอีก เดี๋ยวมันก็ตายหรอก”
เติ้งซูอี้เตะใส่ร่างจางอวี้เอ๋อส่งท้ายไปอีกสองสามทีก่อนจะยอมปล่อยไป
เธอปาดเหงื่อและน้ำตาออกจากใบหน้า “พานังจิ้งจอกและสุนัขตัวผู้ทั้งสองตัวนี้ไปเขตที่อยู่อาศัยเจ้าหน้าที่เลย!”
เหอเส้าหยวนที่กำลังแกล้งทำเป็นตาย เมื่อได้ยินก็สะดุ้งโหยงทันที
ความละอายใดๆ ก็ตามของเหอเส้าหยวนไม่มีอยู่อีกแล้ว เขาคุกเข่าตรงหน้าเติ้งซูอี้อย่างรวดเร็วพลางอ้อนวอน
“ที่รัก ผมรู้ว่าผมผิดไปแล้ว ผมขอร้อง ได้โปรดอย่าสร้างปัญหาให้กับงานของผมเลย กลับไปคุยกันดี ๆ เถอะนะ จะลงโทษผมยังไงก็ได้ ผมขอร้อง”
จางอวี้เอ๋อก็ตกใจมากในเวลานี้ เพราะหากเหตุการณ์นี้บานปลายขึ้นมา บราวนี่ออนไลน์
ไม่เพียงแต่เธอจะตกงานเท่านั้น แต่เธอจะถูกพ่อแม่ทุบตีจนตายอย่างแน่นอน!
เติ้งชูอี้ถอยหลังหนึ่งก้าวแล้วมองดูเขาด้วยความรังเกียจ “ตอนนี้เพิ่งรู้เหรอว่าตัวเองผิด? ทำไมถึงไม่สำนึกให้มันเร็วกว่านี้?”
“ในเมื่อคุณไม่สามารถควบคุมร่างกายส่วนล่างของตัวเองได้ ฉันจะให้หัวหน้าของคุณดูแลมันแทนคุณไปก็แล้วกัน!” เมื่อพูดจบ เธอก็หันกลับกำลังจะเดินไปที่ประตู
“ที่รัก!” เหอเส้าหยวนรีบขยับเข้ามากอดขาของเธออีกครั้ง “ผมรู้ว่าคุณโกรธผม และแน่นอนคุณสมควรที่จะโกรธ แต่ถ้าเรื่องนี้บานปลาย ลูกสาวของเราจะทำยังไง? อีกสองปีลูกก็จะเรียนจบและหาคู่แต่งงานแล้ว คุณอยากให้คนอื่นคิดไม่ดีกับลูกของเราเหรอ?”
เมื่อพูดถึงลูกสาวของเธอ สีหน้าเย็นชาของเติ้งซูอี้ก็เริ่มเปลี่ยนเป็นกังวล
พี่สาวเติ้งรีบพูดแทรกทันทีว่า “อย่าไปฟังคำเกลี้ยกล่อมเขาอีกเลยดีกว่า ไม่ใช่ว่าก่อนหน้านี้เขาก็เกลี้ยกล่อมเธอแบบนี้หลายครั้งแล้วเหรอ? ผลก็คือเขายังทำเรื่องเลวทรามต่ำช้าเหมือนเดิมใช่ไหม?”
ครอบครัวของเติ้งซูอี้อยู่ใกล้กับเมืองเตียนเฉิง พี่สาวเติ้งจึงมีความสัมพันธ์ที่ดีมากกับเติ้งซูอี้ และพวกเธอยังมีน้องชายอีกสองคน
เติ้งซูอี้เคยทะเลาะกับเหอเส้าหยวนหลายครั้งแล้ว ถ้าเธอไม่สามารถกลับไปบ้านแม่ได้ เธอก็จะไปร้องไห้ที่บ้านของพี่สาวคนโต
ดังนั้นพี่สาวคนโตจึงรู้อย่างชัดเจนมากเกี่ยวกับเรื่องระหว่างทั้งสองคน
คำพูดของพี่สาวคนโตทำให้ความคิดหลักเหตุผลของเติ้งซูอี้ถูกดึงกลับมา
เธอไม่ได้มองเหอเส้าหยวนอีก และพูดอย่างเย็นชา “ไปกันเถอะ!”
หลังจากพูดจบ เธอก็ออกไปก่อนใคร ส่วนพี่สาวของตระกูลเติ้งก็โบกมือ “พาพวกมันไปด้วย ไปกันเร็ว!”
จากนั้นก็มีคนสองสามคนเดินเข้าไปหาจางอวี้เอ๋อและเหอเส้าหยวน ลากทั้งคู่ออกไปนอกบ้านทันที
แต่เมื่อจางอวี้เอ๋อถูกดึงขึ้นมาจากพื้น เธอก็ดิ้นจนหลุดพ้นจากพันธนาการ และกำลังจะหนีไปที่ประตู
แต่ที่ประตูมีคนมากเกินไป และก่อนที่เธอจะแทรกตัวออกไปได้ เธอก็ถูกพี่สาวเติ้งล็อกตัวไว้อย่างแน่นหนาเสียก่อน
พี่สาวเติ้งตบหน้าจางอวี้เสียงดัง “อย่าขัดขืน!”
จางอวี้ถูกตบจนล้มลงทั้งยืน
มีคนมาลากตัวเธอไปอีกครั้ง จากนั้นใครสักคนก็ดึงผ้าปูเตียงมาพันรอบตัวเธอไว้
พี่สาวเติ้งต้องการจะฉีกมันออก แต่หญิงสาวข้าง ๆ เธอพูดว่า “ช่างเถอะ ให้เธอใส่ไว้ซะ”
พี่สาวเติ้งกัดฟันยอมแพ้
หลังจากนั้นไม่นาน กลุ่มคนก็แยกย้ายกันไป
กงเหลียนซินถามเซี่ยชิงหยวน “เราจะตามไปไหม?”
เซี่ยชิงหยวนส่ายหัว “ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลา”
ตามสถานการณ์แล้ว เติ้งซูอี้ต้องเรียกหาหยางฉุนอี้ หนิงเซี่ยวเฉิง และเสิ่นอี้โจว เพื่อให้ออกมาจัดการกับเรื่องนี้แน่
แน่นอนว่าจางอวี้เอ๋อต้องบอกกับทุกคนว่าตัวเองเกี่ยวข้องกับเลขาธิการเสิ่นและภรรยา ซึ่งในเวลานั้นไม่ใช่เวลาที่พวกเขาควรอยู่ด้วย
ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้เซี่ยจิ่งเฉินอยู่ที่นี่ เธอไม่อยากให้เขาใจอ่อนและทำลายแผนการของเธอ
เสิ่นอี้โจวซ่อนตัวอยู่ในศาลากลางแล้วตามที่ตกลงกับเธอ
ดังนั้นพวกเขาควรจะอยู่ข้างนอกสักพัก แล้วค่อยกลับไปหลังจากเรื่องถูกตัดสินไปแล้ว
ตอนนี้เรื่องมาถึงจุดนี้แล้ว เธอไม่กลัวว่าจางอวี้เอ๋อจะสร้างปัญหาอะไรได้อีก
กงเหลียนซินพยักหน้า “ได้สิ พี่จะฟังเธอ”
ทั้งสองเดินออกจากสนามของบ้านหลังนั้น และทันได้เห็นเติ้งซูอี้กับพรรคพวกของเธอกำลังฉุดกระชากลากถูจางอวี้เอ๋อกับเหอเส้าหยวนผ่านถนนฝั่งตรงข้ามที่พวกเซี่ยชิงหยวนจอดรถไว้
เซี่ยจิ่งเฉินอยู่ในรถ ดังนั้นเขาจึงน่าจะได้เห็นฉากนี้เช่นกัน
เพียงแต่เซี่ยชิงหยวนไม่แน่ใจว่าเซี่ยจิ่งเฉินจะคิดยังไงเท่านั้น
เซี่ยชิงหยวนผ่อนลมหายใจ ยืดหลังเหยียดตรง แล้วเดินออกไปทีละก้าว
———————
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
